Πάβισιτς, ο λάτρης του Μόντριτς που από παιδί ήξερε τι θέλει να κάνει (vids)

• Ο Πάβισιτς με αριθμούς

Βρισκόμασταν στο όχι και τόσο μακρινό 1998, όταν η Κροατία καθήλωσε την ποδοσφαιρική υφήλιο και με παίκτες στη σύνθεσή της όπως οι Νταβόρ Σούκερ, Ζβόνιμιρ Μπόμπαν, Ρόμπερτ Προσινέτσκι και άλλους – μεταξύ τους και οι γνώριμοί μας Γκόραν Βλάοβιτς, Ρόμπερτ Γιάρνι, Ιγκόρ Τούντορ – έφτασε μέχρι την 3η θέση του Μουντιάλ της Γαλλίας. Εκείνο το διάστημα στο Ζαρούν, γειτονιά του Ζάγκρεμπ, ένα τετράχρονο παιδί άρχιζε δειλά δειλά να αντιλαμβάνεται τον κόσμο και από την πρώτη στιγμή που το έπραξε ήθελε μόνο να βαδίσει στα χνάρια τους.

Ο λόγος για τον 29χρονο μέσο Ντομαγκόι Πάβισιτς, που από χθες (17/6) βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του Αρη και πλέον μετρά αντίστροφα ώστε να γίνει παίκτης της ομάδας. «Δεν θυμάμαι τα παιχνίδια του '98, αλλά μετέπειτα είδα ορισμένα στο ίντερνετ», θα πει ο ίδιος σε ανύποπτο χρόνο για εκείνη τη φουρνιά των συμπατριωτών του που άφησε το στίγμα της και επηρέασε όλη τη χώρα.

Πιτσιρικάς ακόμη ο αθλητισμός ήταν το μόνο του χόμπι. Επαιζε στον δρόμο, στα παιδικά του χρόνια ήταν μέλος της ομάδας που έφτιαξαν στη γειτονιά του και κοντραρίζονταν, συνήθως στα 5χ5 ή στα 8χ8, με άλλες, ενώ είχε έφεση και στο πινγκ πονγκ. Παράλληλα γράφτηκε στην τοπική και ομώνυμη ακαδημία της συνοικίας του, στα 10 του βρέθηκε στη ΝΚ Ζάγκρεμπ και στα 13 του στη Ντιναμό, εκ των «υπερδυνάμεων» του εκεί football.

Ετσι μεγάλωνε, έγινε fan της Γιουβέντους, θαύμαζε τον Ροναλντίνιο για την τεχνική του και τον Ινιέστα για το πώς κινούνταν μέσα στο γήπεδο, όμως τα πάντα... σταματούσαν στον Λούκα Μόντριτς. Βλέπετε ο συμπατριώτης του μέσος αποτελεί το ποδοσφαιρικό του ίνδαλμα και εάν ήθελε να μοιάσει σε κάποιον αυτός ήταν ο 37χρονος σούπερ σταρ της Ρεάλ Μαδρίτης.

Βέβαια και εκείνος δεν τα πήγε άσχημα. «Μόνιμος» στις «μικρές» Εθνικές της «Χρβάτσκα», το 2012 ανέβηκε στους μεγάλους της Ντιναμό και το «Maksimir» ήταν πλέον το δεύτερο σπίτι του. Ενα μόνο παράπονο εξέφραζε. Επειδή ήταν πια επαγγελματίας δεν του επέτρεπαν να παίζει με τους φίλους του από τη γειτονιά!

Για να φτάσει ως εκεί πάντως έπρεπε να έχει και την απαραίτητη βοήθεια από την οικογένεια και η φαμίλια του Πάβισιτς βρίσκονταν πάντα στο πλευρό του. Ο αδερφός του Ιβάν που αγωνίζονταν στην Ζαρούν είναι ο αυστηρότερος κριτής του, ενώ στα νεανικά του χρόνια ο πατέρας του τον πήγαινε και τον γύριζε από την προπόνηση, αφού η απόσταση από το σπίτι του στο γήπεδο ήταν μία ώρα με το τραμ και το πρόγραμμά του έδειχνε πιεσμένο. Είπαμε, από μαθητής ακόμη ήξερε τι θα κάνει. Θα παίξει ποδόσφαιρο. Ισως μόνο όταν ακούει την τοπική μουσική που τόσο του αρέσει να... ξεχνά, έστω και κάπως, τη «στρογγυλή θεά».

Η πρώτη σεζόν στην Ντιναμό λογίζεται εύλογα ως «αναγνωριστική», ωστόσο άπαντες έλεγαν τα καλύτερα για το ταλέντο του, ενώ υπάρχουν δημοσιεύματα της εποχής πως αγγλικές ομάδες «παρακολουθούσαν» τον κεντρικό μέσο (μπορεί να παίξει τόσο «οργανωτής» όσο και «κόφτης») που διέθετε μεγάλες προοπτικές.

Δεν είναι τυχαίο πως ο τότε, αλλά και νυν, τεχνικός του club Ζόραν Μάμιτς είπε μετά το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα. «Αντιπροσωπεύει το μέλλον της Ντιναμό». Ωστόσο έπρεπε να πάρει ματς στα πόδια του και έτσι πήγε δανεικός στη «γειτονική» Λοκομοτίβα. Επέστρεψε στη βάση του, στο «Stadion Kranjčevićeva» βρέθηκε ξανά το 2014 όμως το 2015 γύρισε στη Ντιναμό και μάλιστα για τα καλά. Οχι πια ως κάποιο «project », αλλά με την «ιδιότητα» του βασικού στην ομάδα που υποστηρίζει από παιδί.

Η φανέλα του άλλωστε με την ιδιόχειρη υπογραφή του κοσμεί τα αποδυτήρια των ακαδημιών της, αφού στον σύλλογο αποφάσισαν πριν από μερικά χρόνια να τοποθετήσουν εκεί ορισμένες των παικτών που «ξεπήδησαν» από τα «φυτώριά» της και έκαναν καριέρα. Ως μία τρόπο τινά έμπνευση για τις επόμενες γενιές.

Μαζί της πανηγύρισε τίτλους, αλλά τον Γενάρη του 2018 συνέχισε δανεικός στην Ριέκα, που το καλοκαίρι του ίδιου έτους τον απέκτησε με μεταγραφή όταν και ενεργοποίησε την οψιόν που διατηρούσε. Η μετάβαση για εκείνον δεν ήταν απλή κυρίως σε συναισθηματικό επίπεδο, αφού ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για τη Ντιναμό, ενώ τον πρώτο καιρό ταλαιπωρήθηκε από 1-2 τραυματισμούς. Ωστόσο το φινάλε του στο «Stadion Rujevica» ήταν άκρως εντυπωσιακό και εκεί άλλωστε τον γνώρισε από πρώτο χέρι ο Ρόμπερτ Παλίκουτσα, που στο παρελθόν εργάστηκε στη Ριέκα και τον είχε παίκτη.

Μπορεί να μην πήρε πρωτάθλημα (συνεχώς στέκεται στο πόσο κοντά έφτασε όμως πάντα... κάτι γίνονταν), αλλά κατέκτησε Κύπελλα, έπαιξε στην Ευρώπη (μεταξύ άλλων και κόντρα στον ΠΑΟΚ, κορυφαίο του ματς ήταν το 2-0 επί της Μίλαν το 2017 σε όμιλο του Europa League), ενώ το 2021/22 συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία ενδεκάδα της σεζόν, όπου για την ιστορία βρίσκονταν και ο Μάρκο Λιβάια.

Ηταν λίγο αργότερα που μαζί με τον Ρόμπερτ Μούριτς έφυγαν «πακέτο» για την Τουρκία και την Κόνιασπορ, η οποία του προσέφερε ένα εξαιρετικό τριετές συμβόλαιο (εκείνο το διάστημα παντρεύτηκε και την εκλεκτή της καρδιάς του). «Μίλησα με την Ριέκα μήπως ανανέωνα, αλλά η πρόταση που είχα ήταν πολύ καλή», σχολίασε ο ίδιος για την απόφασή του να πάει στη γειτονική χώρα.

Ομως δεν «κόλλησε», ίσως και γιατί βρέθηκε για πρώτη φορά εκτός Κροατίας, ενώ από τον Γενάρη ήταν συμπαίκτης με τον Ανδρέα Μπουχαλάκη. Αμέσως με την έλευση του γνωστού μας από την παρουσία του στον ΠΑΟΚ τεχνικού Αλεξάντερ Στανόγιεβιτς, πριν από μερικές ημέρες, έγινε ουσιαστικά/επίσημα γνωστό πως θα φύγει, όπερ και τελικά εγένετο. Επόμενη στάση η Θεσσαλονίκη, όπου θα φορέσει την κίτρινη φανέλα.

Ο Πάβισιτς με αριθμούς

Ριέκα: 174 ματς/20 γκολ/20 ασίστ
Ντιναμό Ζάγκρεμπ: 74 ματς/5 γκολ/4 ασίστ
Λοκομοτίβα Ζάγκρεμπ: 42 ματς/10 γκολ/2 ασίστ
Κόνιασπορ: 12 ματς/0 γκολ/1 ασίστ
Πρωταθλήματα Κροατίας: 4 (2013/14, 2014/15, 2015/16, 2017/18)
Κύπελλα Κροατίας: 4 (2014/15, 2015/16, 2018/19, 2019/2020)