Ο Παναθηναϊκός βιώνει τις βλαβερές συνέπειες του να περιμένεις τα πάντα από τους μάνατζερ

Τούτο το σημείωμα θα ήταν πιο ''πιασάρικο'' αν ξεκινούσε με ένα ''ο Αλαφούζος δεν βάζει λεφτά και για αυτό ο Παναθηναϊκός αργεί να πάρει παίκτες''. Θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο πιασάρικο αν στον πρόλογο γράφαμε πως ''ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι περίεργος με τις μεταγραφές και για αυτό ο Παναθηναϊκός καθυστερεί''. Θέλετε και κάτι ακόμη πιο εμπορικό και μέσα στο κλίμα της εποχής; ''Ο Αλαφούζος δεν πληρώνει, ο Γιοβάνοβιτς αργεί πάρα πολύ να κατασταλάξει στις τελικές του επιλογές και αυτός ο συνδυασμός ζημιώνει τον Παναθηναϊκό''. Δύο σε ένα, νοικοκυρεμένα.

Αν ίσχυε το πρώτο, το δεύτερο ή και τα δύο μαζί, μετά χαράς σε τούτη την γωνιά θα το αναδεικνύαμε, θα το κριτικάραμε, θα το φέρναμε στον αφρό. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι έτσι. Και η διοίκηση του συλλόγου έχει ανάψει ''πράσινο'' για δαπανηρές αγορές ποδοσφαιριστών και ο προπονητής έχει γίνει πιο αποφασιστικός στις επιλογές του παραμερίζοντας την ιδιαιτερότητά του σε αυτό το κομμάτι και η παρουσία του τεχνικού διευθυντή, Γιάννη Παπαδημητρίου έχει κάνει πιο ευέλικτο τον σύλλογο στις διαπραγματεύσεις.

Τι πληρώνει, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός και σήμερα 3 Ιουλίου έχει μόνο δύο κεντρικούς αμυντικούς στο ρόστερ, δεν έχει βρει ακόμη κεντρικό μέσο top class και δεξιό μπακ ενδεκαδάτο ενόψει των παιχνιδιών κόντρα στη Ντνίπρο, των πιο κρίσιμων αγώνων των τελευταίων ετών;

Δεδομένα και δεν αποτελεί δικαιολογία για κανέναν, το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι προτεραιότητα για τους παίκτες που ''χτυπάει'' το Τριφύλλι. Αυτός είναι ένας βασικός κανόνας της αγοράς, γνωστός εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Ο Παναθηναϊκός έπαψε να είναι ο σύλλογος που ψάχνει στην αγορά... λαχεία των 400.000 ευρώ ετησίως και έγινε το κλαμπ που κυκλοφορεί στο μεταγραφικό παζάρι για να βρει παίκτες από το πάνω ράφι, παίκτες που θα του κάνουν την διαφορά, θα του αλλάξουν την ζωή πάνω στο χορτάρι. Από την στιγμή που την προηγούμενη διετία, το επίπεδο του συνόλου ανέβηκε σε επίπεδα κανονικότητας χάρη στη δουλειά του Γιοβάνοβιτς σε ποδοσφαιρικό και μεταγραφικό επίπεδο, ο σύλλογος ψάχνει για ποδοσφαιριστές τοπ.

Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη συνθήκη της αγοράς, αλλά το θέμα είναι τι κάνεις εσύ ως οργανισμός για να φέρεις τον εαυτό του σε μία καλύτερη θέση;

Ο Παναθηναϊκός ψάχνει για παίκτες διαφοράς, μόνο που συνεχίζει να το κάνει με τον λιγότερο αποτελεσματικό τρόπο, με έναν τρόπο που δεν παραπέμπει σε σύγχρονο ευρωπαϊκό κλαμπ αλλά σε ελληνική ομάδα της δεκαετίας του 1990. Ωραία ήταν στα 90's, αλλά βρίσκονται πλέον τριάντα χρόνια πίσω.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα συνεχίζει να λειτουργεί με άλλους κανόνες και άλλα στάνταρ οργάνωσης και δομών σε σχέση με την συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων στη γηραιά ήπειρο. Κάθε χρόνο ζηλεύουμε τις επιτυχίες τους, κάθε χρόνο απορούμε πως φτάνουν στο σημείο ομάδες-''χωριά'' να έχουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ έσοδα από μεταγραφές και ενώ ο δρόμος είναι εκεί μπροστά, αρνούμαστε να τον ακολουθήσουμε. Πεισματικά.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, βιώνει τις βλαβερές συνέπειες του να περιμένει τα πάντα από τους ατζέντηδες. Δεν ''έχτισε'' τα προηγούμενα χρόνια τις δικές του βάσεις, την οργάνωση, την δομή πάνω στην αναζήτηση ποδοσφαιριστών, δεν δημιούργησε μια στρατηγική, ένα τοπ επιπέδου τμήμα scouting, πράγματα τα οποία θα του μεγάλωναν την δεξαμενή των διαθέσιμων επιλογών, πράγματα που θα τον έκαναν πολύ δυνατό. Καθυστέρηση το καλοκαίρι του 2021, καθυστέρηση τον χειμώνα του 2022, καθυστέρηση πέρσι το καλοκαίρι με αποτέλεσμα να παίξει ''γυμνός'' τα ματς με την Σλάβια, καθυστέρηση και τον χειμώνα, όπου είχε ξεμείνει από επιλογές και έχασε την διαφορά των 7 βαθμών από την ΑΕΚ.

Το Τριφύλλι δεν ασχολείται με ''δικούς'' του παίκτες αλλά με εκείνους που προτείνουν οι ατζέντηδες και αυτό προφανώς και περιορίζει κατά πολύ τις διαθέσιμες επιλογές. Δεν ανοίγει τους ορίζοντές τους και ενώ έχει λεφτά να επενδύσει.

Ο Τζούρισιτς για παράδειγμα είχε προταθεί και στον ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός κινήθηκε πιο έξυπνα και τον έκανε δικό του. Ο Τραστ Εκόνγκ είχε προταθεί και στο Τριφύλλι, οι ''πράσινοι'' τον είχαν στη λίστα τους, έμεινε πίσω στις προτεραιότητες και τελικά κατέληξε στη Θεσσαλονίκη. Ανακύκλωση.

Στο 2023, στην εποχή της πληροφορίας, με την γνώση να αποτελεί δύναμη, είναι αυτοκαταστροφικό μία ομάδα αυτού του επιπέδου να αγνοεί τις βασικές αρχές λειτουργίας στο μεταγραφικό κομμάτι, όταν διαθέτει όλα τα απαιτούμενα ''εργαλεία'' για να κάνει πολλά βήματα μπροστά.

Ας ελπίσουμε πως ο ερχομός του Παπαδημητρίου στον σύλλογο, θα βάλει ένα τέλος στον απαρχαιωμένο τρόπο λειτουργίας και θα βοηθήσει τον Παναθηναϊκό να αναπτυχθεί, θα τον κάνει να δουλεύει σωστά, ώστε σε βάθος χρόνου ο οργανισμός να γλιτώσει από παθογένειες του παρελθόντος.