Ετσι η ΑΕΚ γίνεται φαβορί για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ

Η τελευταία ΑΕΚ που κατέκτησε το πρωτάθλημα, επί της ουσίας το καλοκαίρι… ξηλώθηκε από τον Δημήτρη Μελισανίδη με την συνέχεια εκείνης της ΑΕΚ να είναι γνωστή. Τούτη εδώ η ΑΕΚ που κατέκτησε πρωτάθλημα πριν ενάμιση μήνα, όχι απλώς δεν αλλάζει, αλλά μένει ολόιδια και για την επόμενη σεζόν με μοναδική αποχώρηση, αυτή του Γιώργου Τζαβέλλα. Στο προηγούμενο πρωτάθλημα της η ΑΕΚ δεν είχε βρει τρόπο να κρατήσει ούτε τον μεγάλο πρωταγωνιστή της Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, του οποίο το συμβόλαιο έληγε και ήθελε να μείνει. Η διαφορά που χώριζε τότε τις δύο πλευρές ήταν 200 χιλιάδες ευρώ το χρόνο.

Η φετινή ΑΕΚ προκειμένου να κρατήσει τον… δανεικό Ομπερλίν Πινέδα ακούμπησε στο τραπέζι 6,5 εκατ. ευρώ και προσέφερε στον ίδιο ένα υψηλότατο τετραετές συμβόλαιο, αισθητά αυξημένο από το έτσι κι’ αλλιώς υψηλό που είχε στη Θέλτα. Νομίζω η διαφορά της προηγούμενης φοράς που η ΑΕΚ κατέκτησε πρωτάθλημα με αυτήν την φορά, συνοψίζεται ανάγλυφα σε αυτές τις δύο περιπτώσεις.

Η προηγούμενη πρωταθλήτρια ΑΕΚ ξηλώθηκε, άλλαξε προπονητή, παίκτες, κορμό, τρόπο παιχνιδιού. Η φετινή ΑΕΚ δεν αλλάζει απολύτως τίποτα, θα προσθέσει απλώς στο παζλ τρία τέσσερα επιπλέον κομμάτια. Σπουδαίο επίτευγμα, μοναδικό.

Αλλά αφήνοντας τις συγκρίσεις στην άκρη, ας μείνουμε στο σήμερα. Είναι πάγια άποψή μου και ισχύει για κάθε ομάδα στην Ευρώπη, όχι μόνο στην Ελλάδα. Στα καλοκαιρινά κρίσιμα προκριματικά της Ευρώπης οι ομάδες που τα καταφέρνουν καλύτερα δεν είναι οι ομάδες που το καλοκαίρι έκαναν τις καλύτερες και ακριβότερες μεταγραφές, αλλά οι ομάδες που άλλαξαν ελάχιστα σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν.

Το να παίζεις προκριματικά το καλοκαίρι με μία έτοιμη ομάδα από την προηγούμενη χρονιά, είναι τεράστιο και απολύτως καθοριστικό πλεονέκτημα. Δεν χρειάζεσαι τίποτα, παρά μόνο οι παίκτες να επανέλθουν μετά τις διακοπές στα επιθυμητά επίπεδα φυσικής κατάστασης και να βρουν ρυθμό. Όλα τα άλλα τα έχει κάνει ο χρόνος να συμβαίνουν, όλα τα άλλα γίνονται αυτόματα, καθώς η χημεία, οι αυτοματισμοί, ο τρόπος παιχνιδιού, το σχέδιο, η συνεννόηση μεταξύ παικτών και προπονητή, όλα είναι εκεί έτοιμα από την προηγούμενη χρονιά.

Σήμερα λοιπόν, 3 Ιουλίου, χωρίς να ξέρω καν την κλήρωση, χωρίς να ξέρω τις επόμενες δύο κρίσιμες μεταγραφές της ΑΕΚ, κάνω την εκτίμηση ότι η Eνωση έχει αυξήσει σημαντικά τις πιθανότητες της να βρεθεί σε όμιλο του Champions League. Θα τολμούσα να γράψω ότι πλέον στα μάτια μου είναι φαβορί για να το πετύχει αυτό, υπό την έννοια ότι δίνω περισσότερες από 50% πιθανότητες να τα καταφέρει.

Βεβαίως για να διευκρινίσω και κάτι ακόμη σημαντικό, αναφέρω ότι είναι τεράστιο πλεονέκτημα να κρατάς την περσινή ομάδα, με την προϋπόθεση ότι η περσινή ομάδα ήταν μία καλή ομάδα και δεν είχε μεγάλες και χτυπητές αδυναμίες. Στην περίπτωση της ΑΕΚ ισχύει αυτό. Αντίθετα, στην περίπτωση του Ολυμπιακού για παράδειγμα ήταν και είναι επιτακτική η αλλαγή και το χτίσιμο από το μηδέν. Με την διαφορά ότι ο Ολυμπιακός το ίδιο επιχείρησε και πέρυσι, αλλά πέταξε τη χρονιά στα σκουπίδια. Φέτος τουλάχιστον ως τώρα το κάνει με τον απολύτως σωστό τρόπο, με Κορδόν και Μαρτίνεθ.

Κλείνω την παρένθεση και επιστρέφω στα της ΑΕΚ. Ο Μελισσανίδης αυτή τη φορά λοιπόν λειτούργησε απολύτως ποδοσφαιρικά, διότι άκουσε τον Αλμέιδα, ο οποίος ήταν αυτός που ήθελε να κρατήσει την ομάδα. Και δεν το έκανε για συναισθηματικούς λόγους, επειδή δηλαδή αυτοί οι παίκτες του έφεραν το νταμπλ, αλλά το έκανε καθαρά για αγωνιστικούς λόγους. Δεν έχει κανένα λόγο να θέλει να αλλάξει, όχι ριζικά, αλλά ούτε καν αισθητά αυτήν την ομάδα ο Αλμέιδα. Ξέρει ότι όσο περνά ο χρόνος μπορεί να έρχεται ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση και ακόμη μεγαλύτερη αφομοίωση του τρόπου παιχνιδιού του. Γι΄αυτό ήθελε ακόμη και τον 36χρονο Αμραμπατ εδώ για έναν ακόμη χρόνο.

Μία σοφή επιλογή από τον Αλμέιδα που έχει κεντράρει στην πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, η οποία αν έρθει θα εκτοξεύσει τα έσοδα της ΑΕΚ, θα ανεβάσει το πρεστίζ του club και φυσικά την αξία των ποδοσφαιριστών της στο ευρωπαϊκό χρηματιστήριο.