Μία άρνηση που οδηγεί σε πολλά «Ναι ρε Άρη»!

• Τα πολλαπλά οφέλη μίας άρνησης…

Στο blog της Τρίτης πριν το σύνολο των μέσων αναφέρει την πρόταση του Παναθηναικού για τον Μπράμπετς, ορμώμενοι από το σχετικό ρεπορτάζ του www.AllAboutARIS.gr, είχα αναφερθεί στο ενδιαφέρον για τον Τσέχο καταγράφοντας την άποψή μου ότι απλά το… ξεκόβεις όπως συνέβη και στην περίπτωση Νταρίντα- ΑΕΚ.

Το σημείωμά μου ολοκληρώνονταν με την εξής παράγραφο: «Θεωρώ ότι αν η διοίκηση πάρει τις σωστές αποφάσεις στις…προκλήσεις και στο δέλεαρ κάποιων πωλήσεων, τότε τα έσοδα της θα είναι πολύ μεγαλύτερα από μία πώληση παίκτη. ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ΕΝΑ ΟΧΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΡΗΜΑΤΑ. Φυσικά όποιος πληρώνει αποφασίζει και εγώ πάντα αυτό το σέβομαι. Αλλιώς να πήγαινα να πληρώνω εγώ, να κάνω ότι θέλω. Θα επανέλθω άμεσα στο επόμενο σημείωμά μου για το συγκεκριμένο θέμα…»

Και προφανέστατα η εξέλιξη των πραγμάτων δικαίωσε σε απόλυτο βαθμό τις τοποθετήσεις μας, αλλά παράλληλα ανέδειξε και μία σειρά από γεγονότα που θέλουν μεγαλύτερη ανάλυση.

Τα πολλαπλά οφέλη μίας άρνησης…

Θα αλλάξω μόνο μία λέξη από το προηγούμενο blog και θα μετατρέψω το…χρήματα σε ΟΦΕΛΗ! Γιατί η άρνηση του Θόδωρου Καρυπίδη και του Γιακούμπ Μπράμπετς στον Παναθηναικό είχε πολλαπλά οφέλη για τον Άρη.

Πρώτιστα δεν οδήγησε σε ολοκληρωτικό εκτροχιασμό τις σχέσεις του κόσμου του Άρη με την διοίκηση της ΠΑΕ. Την ίδια στιγμή δεν τραυμάτισε το θυμικό του κόσμου του Άρη, αλλά παράλληλα σε συνδυασμό με τις δύο σπουδαίες μεταγραφικές κινήσεις των Κάρλσον, Μόρον έφεραν και πάλι την ελπίδα της διάκρισης και της καλής ευρωπαικής πορείας.

Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι το μήνυμα που κυριάρχησε εντός, αλλά και εκτός Άρη. Διάβασα και άκουσα πολλά πράγματα την Τρίτη και την Τετάρτη σε σχέση με τον Μπράμπετς. Πολλά πράγματα που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Δεν με ενδιαφέρει πραγματικά αν ήταν αποτέλεσμα ηθελημένης ή μη παραπληροφόρησης. Τα περισσότερα από αυτά διαψεύστηκαν από τα γεγονότα.

Αποδείχτηκε πρώτιστα ότι ο Άρης δεν είχε δώσει τον παίκτη από τον Ιανουάριο. Αποδείχτηκε ότι ο Μπράμπετς δεν αποχαιρέτησε ποτέ τους συμπαίκτες του. Αποδείχτηκε πάνω από όλα για μένα και με την τοποθέτηση του ίδιου του παίκτη ότι ο Μπράμπετς σε κανένα σημείο της διαπραγμάτευσης ΔΕΝ ΠΙΕΣΕ τον Άρη για να πάει στον Παναθηναϊκό.

Αντιλαμβάνομαι και καταλαβαίνω τον τρόπο με τον οποίο πολλοί στην Αθήνα υποβιβάζουν τον Άρη. Τόσα χρόνια χωρίς τίτλο, βόλτες στα χωράφια της Β και της Γ εθνικής είναι φυσιολογικό, να έχει αλλοιωθεί στα μάτια οπαδών άλλων ομάδων, το τι σημαίνει Άρης. Είναι φυσιολογικό, λοιπόν, να πιστεύουν ότι ο κάθε παίκτης που θα κληθεί από τον Παναθηναικό ή τον Ολυμπιακό ή την ΑΕΚ θα…παρατήσει τον Άρη και θα κατέβει στην Αθήνα. Οι περισσότεροι μάλλον αυτό θα έκαναν. Για τα χρήματα προφανέστατα. Ο Μπράμπετς όχι.

Είδα κείμενα έκπληξης. Είπε ΟΧΙ ο Καρυπίδης στον Παναθηναϊκό; Μα πως γίνεται αυτό; Γίνεται γιατί προφανέστατα όσοι αναρωτιούνται για κάτι τέτοιο δεν έχουν ιδέα τι είναι Άρης. Τι σημαίνει Άρης και πόσο τεράστιος είναι αυτός ο σύλλογος!

Όταν δεν έχεις περάσει όσα έχει βιώσει ο Αρειανός οπαδός, έχεις την αίσθηση ότι μπορείς να κάνεις ότι θα έκανες με έναν παίκτη οποιασδήποτε άλλης ομάδας εκτός του big-5. Γιατί ο Άρης είναι διαχρονικά στο big-5 λόγω κόσμου, λόγω εμπορικότητας, λόγω των επιτευγμάτων του απέναντι στο πρώην ΠΟΚ. Και όλα αυτά…παίζοντας πάντα με ένα τεράστιο παραγοντικό μειονέκτημα έναντι των ισχυρότερων και πλουσιότερων οικογενειών στην Ελλάδα που επιπρόσθετα ήλεγχαν και ελέγχουν και ότι καθορίζει εξωαγωνιστικά την…μπάλα, αλλά και προφανέστατα την επικοινωνία γύρω από το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το ΟΧΙ στην πρόταση του Παναθηναικού οδήγησε σε πολλά «ΝΑΙ ρε Άρη», αλλά και την επιβεβαίωση ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά αυτός ο σύλλογος. Και εδώ θέλω να σημειώσω ότι την αντιμετώπιση αυτή, την ΑΠΑΙΤΕΙ ο Άρης από όλους. Προφανώς εκτός, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ!

Ο Άρης είναι πάντα ΕΔΩ!

Και όμως ο Άρης είναι εκεί ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής είναι εδώ και ορθώνει ανάστημα. Δεν ξέρω αν ο Θόδωρος Καρυπίδης εναρμονίστηκε απόλυτα με την άρνηση του Μπράμπετς να αλλάξει περιβάλλον ή προβληματίστηκε για το αν πρέπει να δεχθεί τα κοντά 2 εκ ευρώ ου πρόσφερε ο Παναθηναϊκός (μαζί με τα μπόνους).

Σίγουρα διέψευσε με την άρνησή του όσα κυκλοφόρησαν ότι θα δεχθεί γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς αφού «δεν έχει σάλιο».

Ο Μπράμπετς επέλεξε να μείνει στον Άρη και αυτό λέει πολλά για το τι βιώνει στην Θεσσαλονίκη

Εγώ θέλω να σταθώ στην άρνηση του ποδοσφαιριστή. Πέρα του ότι επιβεβαίωσε με αυτή του την πράξη τους λόγους για τους οποίους ο Άρης έπρεπε να πει εξ αρχής ΟΧΙ, απέδειξε παράλληλα ότι όλα όσα…εντέχνως διαρρέονται για…διάλυση του Άρη είναι αναληθή.

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές ότι και στον Άρη- όπως και σε πολλές άλλες ομάδες- υπάρχουν κατά καιρούς καθυστερήσεις στις πληρωμές, αλλά στο τέλος όλοι λαμβάνουν τα χρήματά τους. Αν υπήρχαν οι συνθήκες…αποσύνθεσης και μία ομάδα οργανωμένη και δυνατή όπως ο Παναθηναϊκός σου πρόσφερε συν 150.000 ετησίως από τα χρήματα που λαμβάνεις για 3 χρόνια, όχι απλά πιέζεις για να φύγεις, αλλά κάνεις τα πάντα.

Προφανέστατα, λοιπόν, αυτό νόμιζαν όσοι θεωρούσαν δεδομένη την μεταγραφή και απλά έφαγαν τα μούτρα τους. Δεν πίστευαν ότι Άρης και παίκτης θα αρνηθούν γιατί από την μία στο μυαλό τους έχουν δημιουργήσει μία…πλαστή εικόνα και ότι μπορούν να πάρουν ότι θέλουν από τον Άρη. Αν είναι ελεύθερος μπορεί φυσικά να κάνει ότι θέλει, αν είναι τύπου Μαντσίνι και με τόσα λεφτά τον…τυλίγεις με κορδέλα, αλλά όχι παίκτες σαν τον Μπράμπετς και τον Νταρίντα. Ο Μπράμπετς επέλεξε να μείνει στον Άρη και αυτό λέει πολλά για το τι βιώνει στον Άρη, χωρίς φυσικά να μην επισημαίνουμε ότι πρέπει και οφείλει η ομάδα να διορθώσει πολλά πράγματα στην καθημερινότητά της. Άλλο αυτό όμως και άλλο να παρουσιάζεται ψευδώς μία εικόνα ολοκληρωτικής διάλυσης.

Η ελπίδα της Ευρώπης…

Όλα τα παραπάνω αν τα συνδυάσεις με τις 13 μεταγραφικές κινήσεις του Άρη ως τώρα, σου δίνουν το δικαίωμα από την μία να προετοιμαστείς πιο ήρεμος για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια και από την άλλη εντός συνόρων με όπλο την περσινή σου αδυναμία- τα αποδυτήρια και την έννοια της ομάδας-να διεκδικήσεις ότι καλύτερο στην σεζόν που ξεκινάει σε λίγες μέρες.

Θεωρώ λάθος ότι η ομάδα δεν πήγε κάπου για προετοιμασία. Αρχικά να πως ότι δεν την επηρεάζει πουθενά στο αγωνιστικό αναφορικά με τις προπονήσεις και το έχω αναλύσει πολλαπλώς αυτό στις εκπομπές μου στο AllAboutARIS tv. Aν με καλέσει ο Θάνος Σαρρής σε μία από τις εκπομπές του gazzetta θα τα πούμε και εκεί με αμιγώς επιστημονικούς όρους. Η προετοιμασία είναι περίπου 60 μέρες (το ιδανικό είναι 45) και προφανώς αν είσαι 10 στο εξωτερικό όλες οι υπόλοιπες προπονήσεις γίνονται…καλοκαίρι στην Ελλάδα.

Το θέμα είναι ότι ο Άρης δεν έκανε φιλικά και φυσικά δεν έζησαν 10 μέρες μαζί από το πρωί ως το βράδυ, οι παίκτες ως ομάδα, ως οικογένεια. Αυτό είναι που έπρεπε να σκεφτεί περισσότερο ο Παλίκουτσα και την επόμενη σεζόν να διορθώσει. Από την άλλη να πήγαινες όπως πέρσι με την μισή Κ19 όπως βλέπω ότι κάνουν άλλες ομάδες; Ας έβρισκε την μέση λύση και να πήγαιναν πχ…αυτές τις μέρες. Σε κάθε περίπτωση τώρα εύχεσαι να περάσεις στην Ευρώπη και να…δέσεις μέσα από αυτά τα ματς. Τουλάχιστον ένα φιλικό ο Άρης θα το δώσει την άλλη Πέμπτη, οπότε…

ΥΓ1 Είναι αλήθεια ότι την επόμενη μέρα της απόφασης για την δίκη των δολοφόνων του Άλκη ξεκίνησα να γράψω ένα blog. Ξεκίνησα, σταμάτησα και πάλι από την αρχή, στο τέλος τα παράτησα. Όσοι με παρακολουθείτε ξέρετε ότι η δολοφονία έγινε στην γειτονιά μου. Όχι την…παλιά μου γειτονιά απλά. Τον δρόμο που περνάω συνεχώς με τα παιδιά μου, 100 μέτρα από το σπίτι μου, αλλά και των γονιών μου. Ούτε τώρα θα γράψω πολλά πράγματα, απλά θέλω να σημειώσω στον συνάδελφο που ρώτησε τον πατέρα του Άλκη αν είναι…εξοντωτική η ποινή για τους ενόχους κατηγορούμενους, ότι ο μόνος που…εξοντώθηκε ήταν ο Άλκης και παραλίγο να συμβεί το ίδιο με τους δύο φίλους του. Ο μόνος που…ισόβια δεν θα ξαναβρεθεί στην αγκαλιά της μάνας του είναι επίσης ο Άλκης, όπως ισοβίως οι γονείς του κάθε μέρα για όλη τους την ζωή θα αναρωτιούνται ΓΙΑΤΙ δολοφονήθηκε ένα παιδί 19 χρονών επειδή απάντησε στην ερώτηση για το ποια ομάδα υποστηρίζει και με περηφάνια είπε…ΑΡΗΣ!