Θέλεις κι εσύ «Αρντά Γκιουλέρ»; Βάλ’τους να παίξουν!

• Πήρε μια «γεμάτη» σεζόν
• Χωρίς παράδοση οι Τούρκοι

Η περίπτωση «Αρντά Γκιουλέρ» και η μεταγραφή 20.000.000 ευρώ (συν πρόσθετα) ενός παίκτη γεννηθέντα το 2005 στη Ρεάλ Μαδρίτης, αποτελεί case study για τους ελληνικούς συλλόγους και παράλληλα τούς προσφέρει «στο πιάτο» το μυστικό της κερδοφορίας. Έχουμε γράψει πολλές φορές για τον μοναδικό προορισμό στον οποίο οδεύει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αναφορικά με αγορές σαν την ελληνική. Ας το επαναλάβουμε λοιπόν:

Εξέλιξη, εμπιστοσύνη, ανάδειξη,(μετα) πώληση νεαρών ποδοσφαιριστών. Εκείνων δηλαδή που ανήκουν στην ηλικιακή κατηγορία 13 έως 21 ετών και περιλαμβάνονται στη γενικότερη έννοια του Youth Scouting. Η προσέγγιση αυτή είναι μονόδρομος.

Αν κάτι έμαθαν ήδη τα ελληνικά clubs από την μεταγραφή του 18χρονου Τούρκου, είναι ότι πρέπει να δίνουν συμμετοχή σε νεαρούς που παρουσιάζουν προοπτική, χωρίς να σκέφτονται την κοινή γνώμη, χωρίς να υπολογίζουν την ανάγκη της κατάκτησης τίτλων. Προϋπόθεση βέβαια είναι να θέλουν να μάθουν...

Κάθε αντίλογος, αποκρούεται από το ζωντανό και άκρως επίκαιρο παράδειγμα της Φενέρμπαχτσε και του τρόπου με τον οποίο αξιοποίησε το ταλέντο του 18χρονου «διαμαντιού» της.

Στα δύο χρόνια που ο τουρκικός σύλλογος εμπιστεύεται αγωνιστικά τον Αρντά Γκιουλέρ, αναδείχθηκε δεύτερος στη Super Lig, κλείνοντας μία δεκαετία χωρίς πρωτάθλημα. Στο διάσημα αυτό, πρωταθλήματα δεν έχουν πάρει μόνοι οι μεγάλοι παραδοσιακοί αντίπαλοι, η Γαλατασαράι και η Μπεσίκτας. Έχει πάρει και η Μπασακσεχίρ και μόλις πέρσι η Τραμπζονσπόρ του Μπακασέτα και του Σιώπη. Άρα η πίεση ήταν και παραμένει δεδομένη προς τη διοίκηση της «Φενέρ», για να κλείσει αυτός ο κύκλος της ανομβρίας.

Επίσης, φέτος θα συμπλήρωνε και δέκα χρόνια χωρίς κύπελλο, όμως στον τελικό νίκησε 2-0 τη Μπασακσεχίρ (11/6/2023). «Δεκάρι» έπαιξε ο 18χρονος και φρόντισε να αποζημιώσει τους οπαδούς της ομάδας με ασίστ στο 1ο λεπτό για τον Μπατσουαγί ο οποίος άνοιξε το σκορ. Γενικά έκανε εξαιρετική εμφάνιση σε έναν τελικό που έμελλε να είναι το τελευταίο ματς της καριέρας του στη Φενέρ, γι΄αυτό και αντικαταστάθηκε στις καθυστερήσεις, ώστε να λάβει το τελευταίο standing ovation.

Πήρε μια «γεμάτη» σεζόν

Έτσι, ο τουρκικός σύλλογος έβγαλε στο «παζάρι» τον μικρό, έχοντας φροντίσει πρώτα να του δώσει μία πλήρη σεζόν, καθώς το 2022/23 ο Αρντά είχε:

• 20 αγώνες στο πρωτάθλημα (4 γκολ, 4 ασίστ)
• 5 αγώνες στο κύπελλο (1 γκολ 2 ασίστ)
• 10 αγώνες την Ευρώπη (1 γκολ 1 ασίστ)
• Συνολικά, πήρε 35 ματς με 6 γκολ και 7 ασίστ. Έπαιξε 1.547 λεπτά, δηλαδή μέσο όρο ένα ημίχρονο (44.2) σε κάθε παιχνίδι.

Την ίδια σεζόν στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε μόνο ένας συνομήλικός του (2005), ο Σαράντης Τσελεμπάκης που πήρε 10΄ λεπτά με τον Βόλο σε αδιάφορο ματς των Play Off. Βέβαια, έλαμψε ο Στέφανος Τζίμας (2006) ο οποίος είχε 7 ματς, 1 γκολ και συνολικά 80΄ λεπτά συμμετοχής με τον ΠΑΟΚ σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Ο Αρντά είναι 11 μήνες μεγαλύτερος, όμως στην ηλικία του Τζίμα (δηλαδή τη σεζόν 2021/22) είχε πολύ σχεδόν πενταπλάσια συμμετοχή: 16 ματς, 3 γκολ, 3 ασίστ και συνολικά 373 λεπτά.

Στο τελευταίο πρωτάθλημα της Superleague έπαιξαν και επτά παίκτες γεννηθέντες το 2004. Με εξαίρεση τον Γιώργο Κούτσια, όλοι οι υπόλοιποι είχαν ελάχιστη συμμετοχή. Αναλυτικά η παρουσία τους σε πρωτάθλημα και κύπελλο (Ευρώπη έπαιξε μόνο ο Χατζηιωάννου 8΄ λεπτά με τον Άρη τον Ιούλιο του 2022)

1. Γιώργος Κούτσιας (Βόλος) 23 αγώνες, 5 γκολ, 1 ασίστ (746΄)
2. Γιάννης Θεοδοσουλάκης (ΟΦΗ) 6 αγώνες (93΄)
3. Ραφαήλ Σγούρος (Άρης) 5 αγώνες (55΄)
4. Γιάννης Αποστολάκης (ΟΦΗ) 3 αγώνες (52΄)
5. Χρήστος Ιωαννίδης (Ιωνικός) 2 αγώνες (40΄)
6. Χρήστος Χατζηιωάννου (Άρης) 5 αγώνες (28΄)
7. Άγγελος Τσίρης (ΠΑΣ Γιάννινα) 2 αγώνες (3΄)

Άρα συνολικά διαμορφώνεται η εξής κατάσταση:

Άρα, εννέα ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα δεν κατάφεραν να πιάσουν όλοι μαζί τα λεπτά συμμετοχής που είχε μόνο ένας στην Τουρκία. Μάλιστα οι επτά ήταν μεγαλύτεροί του ηλικιακά, ένας συνομήλικος και μόνο ένας νεότερος. Μόνο ένας (Κούτσιας) πήρε χρόνο συμμετοχής αρκετό για να ανεβάσει την αξία του και -εν τέλει- να πωληθεί στη Σικάγο Φάιαρ!

Χωρίς παράδοση οι Τούρκοι

Σε όλα τα παραπάνω, συνυπολογίστε ότι η Τουρκία δεν έχει καμία σοβαρή παράδοση στην ανάδειξη ταλέντων. Ειδικά τα τελευταία χρόνια ακολουθεί το (κακό) παράδειγμα της Ελλάδας, με απαξίωση του εγχώριου στοιχείου, «ξενολατρεία» και μηδενική εμπιστοσύνη στους νεαρούς. Σύμφωνα με το Διεθνές Παρατηρητήριο Ποδοσφαίρου, η ελληνική και η τουρκική Σουπερ Λιγκ ήταν τη σεζόν 20022/23 τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα με το μεγαλύτερο μ.ο. ηλικίας: 28,5 έτη.
Επίσης, μοιράστηκαν τις τελευταίες θέσεις όσον αφορά τον αριθμό των παικτών που έχουν αναδειχθεί από τις ακαδημίες: τελευταία η Τουρκία με ποστοστό μόλις 4,9%, προτελευταία η Ελλάδα με 5,6% (δηλαδή στους 100 ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν φέτος στις ομάδες της Superleague, μόνο οι 5 προέρχονται από τις αντίστοιχες ακαδημίες)

Ομοίως οι δύο χώρες βρίσκονται πολύ ψηλά στην κατάταξη της προτίμησης στους ξένους: δεύτερη η Τουρκία με 71,2% ξένους, τρίτη η Ελλάδα με 70,1%. Εκεί την πρωτιά την έχει η Κύπρος με 80%, όμως σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι Έλληνες.
Άρα πώς είναι δυνατόν οι Τούρκοι να αναδεικνύουν 18χρονο ποδοσφαιριστή, που κάνει μεταγραφή 20.000.000 στη Ρεάλ Μαδρίτης; Πολύ απλά γιατί τον έβαλαν να παίξει! Η εξήγηση είναι πολύ απλή... Εμπιστοσύνη στο ταλέντο!

Εδώ ο Λουτσέσκου δεν έβγαζε τον Μπράντον Τόμας για να βάλει τον Τζίμα (2006). Ο Γιοβάνοβιτς το σκέφτεται αν θα πάρει στα χαφ άλλον έναν... Τσοκάι, αντί να εντάξει στην ομάδα τον Καλοσκάμη (2005). Στον Ολυμπιακό ο νέος προπονητής δεν πήρε στην προετοιμασία κανέναν παίκτη της πρωταθλήτριας Κ19. Η ΑΕΚ είναι η μοναδική ομάδα από τις πρώτες τέσσερις της βαθμολογίας που δεν έχει δώσει συμβόλαιο σε κανέναν 18χρονο! Ακόμα και ο Αστέρας Τρίπολης, η Λαμία και ο Παναιτωλικός έχουν από πέρσι στις τάξεις τους επαγγελματίες γεννηθέντες το 2005. Η ΑΕΚ όχι!

Η Φενέρμπαχτσε δεν δίστασε να αποχωριστεί τον legend Μεσουτ Οζίλ για να εμπιστευτεί ένα «παιδαρέλι». Ο Οζίλ όχι απλώς δεν «στράβωσε» αλλά έχρισε διάδοχό του τον Γκιουλέρ. Ο Στέφαν Κούντς δεν δίστασε να τον καλέσει στην εθνική ανδρών της Τουρκίας και να του δώσει το ντεμπούτο του στις 19 Νοεμβρίου 2022, πριν κλείσει τα 18, σε φιλικό με την Τσεχία.

Αυτό είναι το μέλλον του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, εκτός κι αν λέγεσαι «Μάνστεστερ Σίτι», «Παρί Σεν Ζερμέν» ή –τέλος πάντων- έχεις το δικό σου σεΐχη ο οποίος μπορεί να ξοδεύει αφειδώς. Για όλες τις άλλες ομάδες, η ανάδειξη νεαρών παικτών είναι η μοναδική επιλογή που μακροπρόθεσμα θα διασφαλίσει τη βιωσιμότητά τους. Στην Ελλάδα, όποιος το αντιληφθεί και το εφαρμόσει πιο γρήγορα, θα είναι μελλοντικά ένα βήμα μπροστά από τους υπόλοιπους.