Ένας Ολυμπιακός φανερά ανέτοιμος για ένα ματς υψηλής έντασης και πίεσης

Αντί προλόγου: Δεν θα με χάλαγε καθόλου να είχε ο Ολυμπιακός αυτόν τον σέντερ φορ της Σαμπάχ, τον Γεωργιανό Βολκόφ, κι ας μην είναι ταλέντο, αλλά 28άρης. Το παιδί έκανε άνω κάτω όλη την άμυνα για ένα ημίχρονο. Για να αποδειχθεί, ότι καλοί παίκτες υπάρχουν παντού, αρκεί να ψάξεις εσύ καλά.

Τελικά αυτή η Σαμπάχ έδωσε ένα πολύ γερό μάθημα στον Ολυμπιακό: του έδειξε ότι είναι ακόμη σαφώς ανέτοιμος για σκληρά τεστ, ακριβώς τρεις εβδομάδες πριν το πρώτο επίσημο παιχνίδι του για τη νέα σεζόν.

Λίγοι ίσως το περίμεναν, αλλά η δευτεραθλήτρια Αζερμπαϊτζάν αποδείχθηκε πολύ σκληρό καρύδι για τον Ολυμπιακό-λογικά θα έλεγα εγώ, αν σκεφθούμε ότι η πρωταθλήτρια Αζερμπαϊτζάν, η Καραμπάγκ, του είχε βάλει τρία γκολ μέσα στο Καραϊσκάκη τον περασμένο Οκτώβριο…H Σαμπάχ, λοιπόν, ξεκάθαρα καλύτερη πλέον ομάδα στην χώρα της πίσω από την Σαμπάχ, μπροστά π.χ. από τη Νέφτσι και την Γκαμπάλα, ανέδειξε τις αδυναμίες της ομάδας του Μαρτίνεθ, όταν πιέζεται σκληρά από τον αντίπαλο της.

Οι Αζέροι πήγαιναν πρώτοι στην μπάλα, κέρδιζαν τις περισσότερες μάχες, πίεζαν αποτελεσματικά ψηλά. Κι οι παίκτες του Ολυμπιακού πήγαιναν δεύτεροι στην μπάλα, έχαναν τις πιο πολλές μάχες και αφενός μεν δεν μπορούσαν να βγάλουν εύκολα την μπάλα από το δικό τους ένα τρίτο όταν τους πρέσαραν, αφετέρου δε αδυνατούσαν οι ίδιοι να πρεσάρουν σωστά μπροστά. Θα έλεγα ότι μου θύμιζε το παιχνίδι στο α΄ ημίχρονο κάποια διαστήματα αγώνων του Ολυμπιακού κόντρα στην υψηλής έντασης και πίεσης ΑΕΚ την περασμένη σεζόν.

Όλο το κακό για τον Ολυμπιακό ξεκινούσε από την αδυναμία των μπροστινών παικτών του να κρατήσουν την μπάλα. Ο Ελ Αράμπι, ο Μασούρας κι ο Φορτούνης συνεχώς την έχαναν η, έκαναν λάθος πάσες και λάθος κοντρόλ η, πολύ απλά κόβονταν με ευκολία από τους αντιπάλους τους. Ο δε Μπιέλ ήταν απλά ανύπαρκτος. Κάπως έτσι, οι Αζέροι επανακτούσαν την μπάλα και έκαναν συνεχώς νέες επιθέσεις, με τη «διευκόλυνση» και του άξονα της μεσαίας γραμμής του Ολυμπιακού, όπου αρχικά οι Ιμπόρα-Μπουχαλάκης και στη συνέχεια οι Ιμπόρα-Καρβάλιο ήταν σαφές ότι τραβούσαν μεγάλο ζόρο στο να κόψουν τις κάθετες κινήσεις η, τις κάθετες πάσες. Με την κατάσταση να γίνεται χειρότερη όταν περνούσαν οι κάθετες μπαλιές στην πλάτη των Μπα και Ντόη, αλλά και των Ανδρούτσου, Ρέαμπτσιουκ (αλλά και των Ρόντινεϊ, Κίνι στο β΄ημίχρονο).

Αν βάλουμε και τις δύο πάσες του Τζολάκη στον άξονα πάνω σε αντίπαλο, με τη μία πραγματικά από συγκυρία να μην καταλήγει σε γκολ, έδεσε το γλυκό. Και έφερε τον Ολυμπιακό για δεύτερο στη σειρά φιλικό να βρίσκεται στο ημίχρονο πίσω στο σκορ και δη ξανά από βλακεία του: στο 1-1 με τη Νόρτζελαντ ήταν ο Ρόντινεϊ που…γλίστρησε κι έκανε πέναλτι (!) και στο 1-1 με τη Σαμπάχ ήταν ο Τζολάκης που μας υπενθύμισε ότι ακόμη δεν έχει αίσθηση του χώρου όταν κάνει εξόδους μακριά από την εστία του. Το ίδιο πράγμα είχε κάνει στο τελευταίο λεπτό του αγώνα με τη Λούντογκορετς το καλοκαίρι του 2021, απλά τότε είχε αστοχήσει ο Ντεσπόντοφ. Μόνο που μετά από δύο χρόνια περιμένεις μία βελτίωση σε μία αδυναμία…

Ο Μαρτίνεθ για δεύτερο στη σειρά φιλικό επιχείρησε να αλλάξει την κατάσταση στο β΄ ημίχρονο με τη διαφοροποίηση του συστήματος από 4-2-3-1 σε καθαρό 4-4-2, πάλι με τον Μασούρα δεύτερο φορ, αλλά αυτή τη φορά μετατοπίζοντας τον Φορτούνη στα πλάγια αριστερά κι όχι κάνοντας το εξτρίμ με τον Ραμόν έξω αριστερά, όπως είχε κάνει στο ημίχρονο με τη Νόρτζελαντ. Ο Φορτούνης παίζοντας από τα αριστερά έκανε τη διαφορά, αφού ήταν μέσα σε όλα τα (πραγματικά) καλά που έκανε ο Ολυμπιακός στο 20λεπτο 46’-65’: έδωσε δύο ασίστ, ξεκίνησε τη φάση με το δοκάρι και το μόνο που του έλειψε ήταν ένα καλό τελείωμα όταν βρέθηκε κι ο ίδιος σε καλή θέση για γκολ. Όταν βγήκε ο Φορτούνης και πέρασε ο Ραμόν έξω αριστερά στα τελευταία 17 λεπτά, ήταν σαν να έπαιζε η ομάδα με ένα εξτρέμ, μόνο από δεξιά, με τον Βρουσάι και είναι απορίας άξιον τι περιμένει ο προπονητής από τον Βραζιλιάνο ως κυνηγό, αδικώντας τον Μπιτίκι.

Ατυχώς η αντίδραση του Ολυμπιακού σταμάτησε στο 1-1 στο 65’. Μετά, σε 27 λεπτά παιχνιδιού, το μόνο που είδαμε ήταν ένα επικίνδυνο σουτ του Ρόντινεϊ στο 91’, με τον Βραζιλιάνο να δείχνει για μία ακόμη φορά ότι πρέπει να τον…τσιγκλήσεις για να λειτουργήσει! Τον άφησε στον πάγκο ο Μαρτίνεθ χθες και όταν μπήκε στο β΄ ημίχρονο ήταν μεταμορφωμένος, σε σχέση με τα προηγούμενα φιλικά. Πήρε την πλευρά, πλαγιοκόπησε, σέντραρε, σούταρε, συνεργάστηκε, ήταν κανονικός…Ρόντινεϊ. Είναι προφανές ότι στην περίπτωση του ισχύει ότι κι ο άγιος φοβέρα θέλει.

Στο τέλος της ημέρας, ο Ολυμπιακός πάλι δεν κέρδισε κι αυτό είναι κακό για την ψυχολογία της ομάδας-θα πάει να κερδίσει μέσα στην Γλασκώβη τη Ρέϊντζερς και μέσα στην Αγγλία τη Νόριτς; Μακάρι. Πάντως, καλό δεν είναι να πάει να παίξει στις 10 Αυγούστου στην Ευρώπη χωρίς να έχει νίκη σε τέσσερα παιχνίδια, ακόμη κι αν αυτά είναι φιλικά.

Κατά τα άλλα: είτε φωνάζει με την απόδοση του (για δεύτερο ματς σερί τα τελειώματα του απέναντι στον γκολκίπερ είναι απαράδεκτα) ότι θέλει να φύγει, είτε απλά δεν υπάρχει εξτρέμ Μπιέλ. Όπως κι αν έχει, η επιμονή του Ολυμπιακού με τον Ισπανό, γίνεται πλέον μία εμμονή εις βάρος της ίδιας της ομάδας.

Άσχετο: ο Ολυμπιακός καθυστερεί επικίνδυνα να πάρει στόπερ. Αλλά το κάνει εν γνώσει του! Γιατί θέλει να πάρει τον πιο καλό στόπερ που μπορεί να πάρει. Κι όχι να πάρει για να πάρει. Μακάρι να του βγει.

Η φωτογραφία της ημέρας: Αυτή η μακρινή πάσα που έβγαλε, και δη με το αριστερό, ο Καρβάλιο στον Μασούρα στη φάση του γκολ του Έλληνα διεθνή άσου, που ακυρώθηκε ως οφσάιντ-αν ήταν, ήταν εντελώς οριακό-την βγάζει μόνο ποδοσφαιριστής από πολύ καλή πάστα. Είχε φοβερό βαθμό δυσκολίας, γιατί η μπαλιά ήταν υπό πίεση, αλλά και γιατί δεν ήταν το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να δει τον συμπαίκτη του και να τον βγάλει πίσω από την πλάτη της άμυνας.

Ο Καρβάλιο είναι πάστα, κάτι που φάνηκε και πάλι από κάποιες κινήσεις του, όπως πάσες ανάμεσα στις γραμμές και ένα ξεκίνημα αντεπίθεσης με στοχευμένη κεφαλιά του από την άμυνα του Ολυμπιακού! Μόνο που τώρα, με αντίπαλο πολύ πιεστικό, έβγαλε και τις αδυναμίες του: τόσο στις διεκδικήσεις της μπάλας που τις έχανε, όσο και σε κάποια διωξίματα της μπάλας έξω από την περιοχή του Τζολάκη που ήταν απαράδεκτα κι έφεραν δύο φάσεις για τη Σαμπάχ.