Παναθηναϊκός: Μία κομβική απόφαση, το «πλήγμα» με τον Τσέριν και ο Σπόραρ

Το ποδόσφαιρο που παίζει επί των ημερών του Ιβάν Γιοβάνοβιτς ο Παναθηναϊκός είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την μεσαία γραμμή. Στο παιχνίδι με την Ράγιο Βαγιεκάνο ο άξονας του Παναθηναϊκού ήταν σε κακό βράδυ, με αποτέλεσμα στο πρώτο ημίχρονο οι «πράσινοι» να παρουσιάσουν μία τραγική εικόνα και να μην μπορέσουν να έχουν τον έλεγχο της αναμέτρησης.

Ο Ρούμπεν, ο Τσόκαι ακόμη και ο Μπερνάρντ έκαναν πολλά λάθη, αρκετά «πουλήματα», δεν έβλεπαν τις σωστές επιλογές και το Τριφύλλι... βραχυκύκλωσε, δημιουργώντας μόνο μια μεγάλη ευκαιρία από συνεργασίες, στο 30' με το τετ α τετ του Σπόραρ.

Συζητώντας για την μεσαία γραμμή των «πρασίνων» ενόψει των παιχνιδιών με την Ντνίπρο και σύμφωνα με όσα έχουμε δει στα φιλικά και στις προπονήσεις, οι δύο από τους τρεις είναι σίγουροι. Ο Ρούμπεν στο «6» και ο Τζούρισιτς στο «10». Εδώ και καιρό έχουμε αναφερθεί στην ανάγκη του Παναθηναϊκού να αποκτήσει έναν top class παίκτη στο «6» αυτό το καλοκαίρι αλλά είναι απόλυτα λογική και κατανοητή η απόφαση του Γιοβάνοβιτς να πορευθεί στα πρώτα ματς της σεζόν με τον «εγκέφαλο» της ομάδας την προηγούμενη διετία, έναν παίκτη που ήταν πρωταγωνιστής στο step up των «πρασίνων».

Το πρόβλημα δεν είναι ο Ρούμπεν που σε σεζόν με 50+ παιχνίδια είναι προφανές ότι δεν μπορεί να πηγαίνει με το πόδι στο γκάζι αλλά το γεγονός πως δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός ανταγωνισμός για την θέση, καθώς ο Τσόκαι απέχει... χαοτικά από το ποδοσφαιρικό status του Ισπανού ενώ ο Ζέκα αποτελεί ερωτηματικό στα 35 και μετά από δύο χιαστούς.

Στο «10» η ποιότητα και η άμεση προσαρμογή του Τζούρισιτς στο νέο περιβάλλον, η καλή του παρουσία στα φιλικά και το γεγονός πως με τις επιλογές του... φωτίζει το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, δεν αφήνουν περιθώρια συζήτησης.

Η μόνη θέση που είναι ανοιχτή αφορά το «8». Όλα θα ήταν εύκολα και για εμάς και πολύ περισσότερο για τον προπονητή αν ο Άνταμ Τσέριν δεν είχε αυτό το οστικό οίδημα που τον ταλαιπωρεί εδώ και δύο εβδομάδες. Ο Σλοβένος έκανε πέρσι εξαιρετική σεζόν, ανέβασε κατακόρυφα την χρηματιστηριακή του αξία, ήρθε για εναλλακτική κι έγινε βασικός με το σπαθί του.

Η παρουσία του στον άξονα προσφέρει ισορροπία ανάμεσα σε επιθετικά και ανασταλτικά χαρίσματα, είναι πολύ χρήσιμος στη κυκλοφορία της μπάλας αλλά και στις άμεσες επανακτήσεις της κατοχής. Είναι εκτός από τις 4 Ιουλίου και το φιλικό με την Πετρολούλ όπου τραυματίστηκε. Ακόμη και αν μπει άμεσα σε φουλ ρυθμούς δεν θα βρίσκεται σε ιδανική κατάσταση την Τρίτη, έχοντας χάσει τόσες πολλές προπονήσεις και τόσα πολλά φιλικά που δίνουν ρυθμό αυτή την εποχή, συστατικό απαραίτητο.

Αν ήταν υγιής και έτοιμος προφανώς θα συμπλήρωνε την τριάδα ή αν ήταν έτοιμος ο Βιλένα θα ήταν εκείνος βασικός κόντρα στους Ουκρανούς. Με τα «αν», όμως, δεν υπάρχει πραγματικότητα και ο κόουτς Ιβάν έχει μπροστά του μία κομβική και πολύ δύσκολη απόφαση για το ματς στη Σλοβακία την ερχόμενη Τρίτη.

Επί της ουσίας το δίλημμα είναι το εξής: Τσόκαι ή Κλεϊνχέισλερ. Εδώ «κολλάει» υπέροχα το μεγάλο κλισέ-πραγματικότητα πως «στο ποδόσφαιρο κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις». Ο Αλβανός χαφ είναι δυνατός στο αμυντικό κομμάτι, βγάζει ένταση στο παιχνίδι του, δίνει μεγαλύτερη επιθετικότητα στο μαρκάρισμα αλλά με την μπάλα στα πόδια υστερεί. Σε σημαντικό βαθμό. Επιθετικά δεν μπορείς να περιμένεις παρά ελάχιστα πράγματα.

Από την άλλη ο «Λάτσι» δημιουργικά είναι καλύτερος, μπορεί να προσφέρει στο επιθετικό τρίτο, να απειλήσει με σουτ, να συνδυαστεί, να παράγει. Αμυντικά, όμως, έχει «θέματα» και δεν μπορεί να προσφέρει την ασφάλεια που δίνει ο Τσόκαι σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού. Για να δούμε ποια θα είναι η απόφαση του προπονητή...

Από κει και πέρα, καλό είναι να πούμε και δύο λόγια για τον Άντρατζ Σπόραρ. Όλη αυτή η... ανθρωποφαγία και το «ξέσκισμα» στον Σλοβένο φορ δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από κανένα ποδοσφαιρικό επιχείρημα. Από κανένα. Ούτε για την πρώτη του σεζόν με την πράσινη φανέλα, ούτε και για αυτό το καλοκαίρι. Ναι να θέλει κάποιος κάτι «καλύτερο», ναι να περιμένεις περισσότερα από τον βασικό σου στράικερ, ναι να πεις ότι δεν βρίσκεται στη καλύτερη δυνατή κατάσταση. Άλλο αυτό και άλλο η ισοπέδωση, το να τον βγάζεις για τα... σκουπίδια.

Να το πάρουμε από πέρσι; Να το πάρουμε. Στον πρώτο γύρο των 12 νικών και της 1 ισοπαλίας ήταν απόλυτα καθοριστικός. Γκολ, για την ακρίβεια γκολ-«χρυσάφι», κερδισμένα πέναλτι και μια εικόνα πολύ καλή, απόλυτα επιδραστική. Πέρασε ένα δύσκολο ξεκίνημα του έτους από covid και μυϊκό τραυματισμό, δίκαια ο Φώτης του «έφαγε» την θέση, για ένα τρίμηνο δεν ήταν καλά και στα play-offs εκεί που η μπάλα «έκαιγε», επανήλθε, καθώς σκόραρε το γκολ με τον Ολυμπιακό στο 2-0 της Λεωφόρου και χάρισε την νίκη στο «Βικελίδης».

Τι άλλο έκανε; «Έφτιαξε» το γκολ του Μπερνάρντ στη Τούμπα(1-2) και εκείνο του Μαντσίνι κόντρα στον ΠΑΟΚ(1-1) στη Λεωφόρο, «σφράγισε» την νίκη στο Πανθεσσαλικό, σκοράροντας το 2-0. 37 συμμετοχές, 14 γκολ και 6 ασίστ στο φινάλε. Προσπαθώ να καταλάβω από όλα τα παραπάνω αν μπορεί να προκύψει κάπου, κάποιοι συμπέρασμα ότι είναι για πέταμα, πραγματικά. Ο βασικός φορ της Εθνικής Σλοβενίας, με 174 γκολ στη καριέρα του. Δεν μπορώ να καταλάβω ποια είναι τα κριτήρια. Αν υπάρχουν.

Να τα πάρουμε και από αυτό το καλοκαίρι; Ας τα πάρουμε. Στα επτά φιλικά δεν έχει σκοράρει κανένα γκολ. Είναι μία πραγματικότητα. Μη αρεστή πρώτα και κύρια στον ίδιο. Στα φιλικά με Μπερ Σεβά και Ράγιο Βαγιεκάνο ήταν «μέσα» στις φάσεις, δεν τις τελείωσε σωστά, δεν έφτιαξε την ψυχολογία του, δεν πήρε τα πάνω του. Προσπάθησε, έτρεξε πολύ, ήταν μέσα στο παιχνίδι, δεν τον... έψαχνες πάνω στο χορτάρι. Μέσα σε όλα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το νεογέννητο παιδί του ήταν ένα μήνα στο νοσοκομείο. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά και οι παίκτες είναι άνθρωποι πάνω από όλα, όσο και αν θέλουμε να το ξεχνάμε.

Θέλετε να πούμε πως είναι χασογκόλης; Πέρσι σε όλα τα ματς με Παναθηναϊκό και Εθνική Σλοβενίας σε τελικές ίσες με 18.6xGoals σκόραρε 18 τέρματα. Άρα ούτε αυτό μπορεί να σταθεί.

Ο Σπόραρ είναι ένας καλός σέντερ φορ και είναι λογικό ο κόουτς Ιβάν να τον εμπιστεύεται. Τώρα το αν ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε ή θα έπρεπε να έχει κάποιον «καλύτερο», αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Το ζητούμενο είναι πως η... ανθρωποφαγία δεν βοήθησε ποτέ κανέναν και ούτε μας τιμά στο τέλος της ημέρας, καθώς φανερώνει την πλήρη άγνοιά μας ως ποδοσφαιρικό λαό για το αντικείμενο. Και από την ίδια θέση, αυτή του Σπόραρ, πέρασαν σχετικά πρόσφατα και ο Αϊτόρ και ο Παλάσιος και ο Μπρινιόλι, ακόμη και ιερά «τέρατα» του παρελθόντος, παίκτες πολύ μεγαλύτερης αξίας, όπως ο Ζιλμπέρτο και Σισέ, για τον οποίο είχαμε διαβάσει μέχρι και πως πρέπει να μάθει τα μυστικά της θέσης από τον Ζήση Βρύζα! Και όλα τα προηγούμενα ονόματα που μπήκαν στη λογική της γρήγορης απαξίωσης, ίσως τα λένε όλα...