Τζάκσον Πορόσο: Το πατρικό όνειρο, η αστυνομία και η ευλογημένη «ασέβεια»

• «Ο Γιέρι Μίνα από το Εκουαδόρ»
• «Ο Μέσι; Στο γήπεδο είμαστε όλοι ίσοι»

Ο Βάγκνερ Πορόσο έζησε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια και δεν ήθελε οι απόγονοί του να περάσουν από τα ίδια ζόρια. Για τον λόγο αυτό, το όνειρό του πάντα ήταν να δει έναν γιο του να γίνεται επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, προκειμένου να μπορέσει, θεωρητικά τουλάχιστον, να ζήσει μια λίγο πιο άνετη ζωή.

Η μοίρα φέρθηκε καλά στον σύζυγο της Λούσι Βερνάσα, η οποία του χάρισε δύο κόρες και δυο γιους. Ο μικρότερος κάνει τα πρώτα του, δειλά βήματα στην μπάλα. Ο μεγαλύτερος, παρ’ ότι μόλις 23 ετών (για την ακρίβεια, τα κλείνει αυτή την Παρασκευή 04/08), έχει ήδη ζήσει σε τρεις διαφορετικές χώρες και ετοιμάζεται να ζήσει σε τέταρτη.

Μετά την Βραζιλία (Σάντος), τη Πορτογαλία (Μποαβίστα) και την Γαλλία (Τρουά), ο Τζάκσον Πορόσο έρχεται στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό για να εξακολουθεί να κάνει περήφανο τον μπαμπά Βάγκνερ και να βρει την Ιθάκη του στην Ευρώπη. Και ποια είναι καλύτερη επιλογή από την πατρίδα του Οδυσσέα;

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη JP2🇪🇨 (@jacksonporozo)

Ο Τζάκσον ήθελε πάντα να παίξει στην Γηραιά Ήπειρο. Και, στον τρίτο διαφορετικό του σταθμό, ο κεντρικός αμυντικός από το Εκουαδόρ θέλει μια και καλή να διώξει τις δεύτερες σκέψεις μήπως έπρεπε να είχε αφήσει στην άκρη την μπάλα και να φορέσει την στολή του… αστυνομικού!

«Επειδή είμαι ψηλός (1.92), μου αρέσει η εξουσία και η στολή του αστυνομικού μου ταιριάζει» λέει γελώντας ο νεαρός Νοτιοαμερικανός, ο οποίος βεβαίως έκανε τα πάντα για να γίνει ποδοσφαιριστής και δεν στηρίχθηκε μόνο στο ταλέντο που απλόχερα του έδωσε ο Θεός γι’ αυτό το άθλημα.

Μόλις στα έντεκά του χρόνια άφησε το ταπεινό χωριό του στο Σαν Λορέντσο (γεννημένος, πάντως, στο Γουαγιακίλ), όπου έπαιζε μπάλα στο δρόμο με τους φίλους του γιατί δεν υπήρχε άλλη, πιο οργανωμένη δυνατότητα, για να κυνηγήσει το όνειρό του στα τμήματα υποδομής της αγαπημένης του ομάδας, της Λίγκα ντε Κίτο.

Οι Λευκοί δεν είδαν προοπτικές στον πιτσιρικά, ο οποίος γύρισε απογοητευμένος στο χωριό του και, για δύο χρόνια, δεν ήθελε ούτε να ακούσει για μπάλα. Στη συνέχεια, όμως, η Μάντα του έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσει εκ νέου, πάτησε πιο γερά στα πόδια του, ενώ πέρασε και μια σεζόν από τους μικρούς της Ιντεπεντιέντε ντελ Βάγιε (με κάποια κρούσματα απειθαρχίας, είναι η αλήθεια). Και, μόλις στα 17 του χρόνια, έκανε ένα ακόμα πιο μεγάλο ταξίδι.

Η φημισμένη Σάντος του Πελέ και του Νεϊμάρ τον εντόπισε σε ένα παναμερικανικό τουρνουά Κ17 και ο Τζάκσον, παρ’ ότι ανήλικος ακόμα και πολύ δεμένος με την οικογένεια, δεν δίστασε να διασχίσει πάνω από έξι χιλιάδες χιλιόμετρα με στόχο να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Η μοίρα, όμως, θέλησε να μην τα καταφέρει στην Βραζιλία, όπου οι συνεχόμενες αλλαγές προπονητών τον κράτησαν στην δεύτερη ομάδα, από την οποία μετακόμισε στην Μποαβίστα αντί 500 χιλιάδων ευρώ. Στην Πορτογαλία άρχισε να χτίζει το όνομά του και, κάπως έτσι, έπεισε την Τρουά το περασμένο καλοκαίρι να δώσει 3,5 εκατομμύρια στην… Καλλιθέα (αυτό σημαίνει Μποαβίστα) για να τον κάνει δικό της.

«Ο Γιέρι Μίνα από το Εκουαδόρ»

Στην Βραζιλία, ο τότε πρόεδρος της Σάντος, Ζοσέ Κάρλος Πέρες, αλλά και οι συμπαίκτες του, τον φώναζαν χαϊδευτικά «Γιέρι Μίνα», επειδή με το παρουσιαστικό του, αλλά και το παιχνίδι του, θύμιζε πολύ τον Κολομβιανό στόπερ των Παλμέιρας (είχε ενδιαφερθεί και αυτή για τον Πορόσο), Μπαρτσελόνα και Έβερτον. Κατά σύμπτωση, το δεύτερο επίθετο του πατέρα του Τζάκσον είναι Μίνα…

Εξαιρετικός στο ψηλό παιχνίδι, δυναμικός στις επεμβάσεις του, αλλά και πολύ γρήγορος για το ύψος του (στην Τρουά έφτασε μέγιστη ταχύτητα τα 35,2 χιλιόμετρα την ώρα, με τον Κιλιάν Μπαπέ στα 36!), ο Πορόσο κέρδισε την φήμη του χάρη στα πεπραγμένα του με τις μικρές εθνικές ομάδες του Εκουαδόρ.

🇪🇨 Jackson Porozo was flashed at 35.28km/h (21.98 mph) for Troyes this season!

The 22-year-old center back is among the fastest players in Ligue 1 🇫🇷 pic.twitter.com/Z2erGTuNgJ

— Warriors of Ecuador (@EcuadorHeroes) January 26, 2023

Με την Κ20 της Τρικολόρ κατέκτησε το Παναμερικανικό Πρωτάθλημα της κατηγορίας, αφήνοντας πίσω του την Αργεντινή του Χουλιάν Άλβαρες (Μάντσεστερ Σίτι) και την Βραζιλία του Ροντρίγκο (Ρεάλ Μαδρίτης). Με τον πρώτο συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα της διοργάνωσης, με το όνομά του να αρχίζει να εμφανίζεται στα μπλοκάκια των κορυφαίων σκάουτ, με το όνομά του να έχει παίξει κατά καιρούς για ομάδες όπως η Μάντσεστερ Σίτι, η Μίλαν, η Ρόμα, η Λάτσιο, ο Άγιαξ ή η Σεβίλλη.

Με την Κ20 του Εκουαδόρ άγγιξε το όνειρο της κατάκτησης ενός παγκοσμίου τίτλου, αφού το 2019 στα γήπεδα της Πολωνίας η ομάδα του τερμάτισε τρίτη, πίσω από την Ουκρανία του Αντρέι Λούνιν (Ρεάλ Μαδρίτης) και τη Νότια Κορέα του Κανγκ Ιν Λι (Παρί Σεν Ζερμέν).

Σε ένα τουρνουά όπου πρώτος σκόρερ αναδείχθηκε… κάποιος Έρλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ, ο Πορόσο ήταν βασικός σε όλα τα παιχνίδια εκτός από ένα και, σε μεγάλο βαθμό, κατάφερνε να εφαρμόζει τα χαρακτηριστικά που περισσότερο του αρέσουν από τα είδωλά του. Από τον Κάρλες Πουγιόλ τον δυναμισμό και την μαχητικότητα και από τον Φίρχιλ Φαν Ντάικ το ψηλό παιχνίδι, την καλή τοποθέτηση και την σωστή πρώτη πάσα.

Κατά περίσταση, άλλωστε, έχει αγωνιστεί και στην μεσαία γραμμή, αν και ο ίδιος χαρακτηρίζει «πάθος» το να παίζει στην άμυνα. Μικρός είχε περάσει και από την θέση του επιθετικού, αλλά ποτέ δεν θα έβλεπε εαυτόν κάτω από τα δοκάρια ως τερματοφύλακας, γιατί «τρέμω μην με πετύχει κάποιο σουτ!», όπως λέει γελώντας.

«Ο Μέσι; Στο γήπεδο είμαστε όλοι ίσοι»

Οι εμφανίσεις του στις μικρές ομάδες του Εκουαδόρ του άνοιξε την πόρτα για την Ανδρών, με την οποία μάλιστα είχε ήδη την ευκαιρία να παίξει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Ήταν, μάλιστα, τόσο ενθουσιασμένος για την πρωτόγνωρη εμπειρία που, σε συνέντευξή του στην «Equipe» πριν από την πρεμιέρα κόντρα στους οικοδεσπότες του Κατάρ, δήλωνε ότι «στόχος του Εκουαδόρ είναι να κατακτήσει το Μουντιάλ»!

Η παρέα του Ένερ Βαλένσια νίκησε το Κατάρ (αυτό θα έλειπε…), υποχρέωσε σε ισοπαλία την Ολλανδία, σε ένα ματς όπου ο Τζάκσον ήταν βασικός και τα πήγε καλά σε τριάδα στόπερ, αλλά έχασε από την Σενεγάλη και γύρισε πρόωρα σπίτι της. Ο Πορόσο, με δάκρυα στα μάτια μετά το τελευταίο ματς, όπου συμμετείχε ως αλλαγή για πέντε λεπτά, μάλλον είχε μετανιώσει για την προαναφερθείσα ατάκα, αλλά και για μια ακόμα: «Φαβορί στο Μουντιάλ; Ένα το Εκουαδόρ, δύο το Εκουαδόρ και τρίτο το Εκουαδόρ»!

Στα τελευταία παιχνίδια της Τρι δεν έδωσε το παρών λόγω τραυματισμού, αλλά και επειδή από τον Μάρτιο είχε χάσει την θέση του βασικού στην Τρουά, με την οποία γεύτηκε το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού, όντας σε αρκετά παιχνίδια παρτενέρ στην άμυνα με τον (προσεχώς «πράσινο») Έρικ Πάλμερ Μπράουν.

Πρόλαβε, πάντως, να γίνει ο πρώτος παίκτης από το Εκουαδόρ που σκοράρει στην γαλλική Ligue 1 (και μάλιστα εις διπλούν), αλλά και να ζήσει την μοναδική εμπειρία μιας αναμέτρησης κόντρα στην τριάδα Νεϊμάρ - Κιλιάν Μπαπέ – Λιονέλ Μέσι.

Στις 29 του περασμένου Οκτωβρίου στο «Παρκ ντε Πρενς» του Παρισιού, η Τρουά στέκεται αξιοπρεπέστατα κόντρα στους galacticos της Παρί Σεν Ζερμέν, προηγείται 1-0 και 2-1, αλλά εντέλει ηττάται με 4-3 με Μέσι, Νεϊμάρ και Μπαπέ να πετυχαίνουν από ένα γκολ και τον Πορόσο να κοντράρεται περιστασιακά και με τους τρεις, παίρνοντας καλό βαθμό.

«Ο Μέσι είναι ο Μέσι, αλλά στο γήπεδο είμαστε έντεκα, είμαστε όλοι ίσοι» έλεγε λίγες ημέρες πριν από το ξεχωριστό αντάμωμα ένας ποδοσφαιριστής που είναι θρασύς (με την καλή έννοια) μέσα στο γήπεδο, χάρη και στο νεαρό της ηλικίας του, δηλώνει ευτυχισμένος μέσα στις τέσσερις γραμμές και διαθέτει προσωπικότητα και ωριμότητα που δεν συνάδουν με τα 22 (προς 23) χρόνια του.

Του αρέσει να ακούει μουσική, να ψαρεύει με τους φίλους του και πάντα βοηθάει τα παιδιά της κοινότητάς τους, ώστε να τους δώσει κίνητρο να ακολουθήσουν τα βήματά του και να ψάξουν να… ντριμπλάρουν την φτώχεια μέσα από το ποδόσφαιρο, όπως έκανε ο ίδιος, γιατί αυτό ήταν το όνειρο του πατέρα του, αλλά και του ίδιου. Όσο, δηλαδή, δεν έβλεπε στον ύπνο του... σειρήνες, χειροπέδες και αστυνομικές στολές!