Η Πολιτειακή αμέλεια θρέφει τις εγκληματικές οργανώσεις και περιορίζεται στην καταμέτρηση θυμάτων

Όταν χαρακτηρίζεσαι από ανικανότητα στην αναγνώριση ενός προβλήματος, το ίδιο ανίκανος θα αποδειχθείς και στην αντιμετώπισή του. Καμία εκ των Κυβερνήσεων της τελευταίας (τουλάχιστον) 15ετίας δεν λειτούργησε με γνώμονα την επίλυσή του αλλά με ξεκάθαρο σκοπό τη διαχείριση κάθε εγκλήματος αποτυγχάνοντας πλήρως στην αυτονόητη αποστολή της, δηλαδή, της προστασίας του κοινωνικού συνόλου.

Η ραγδαία αύξηση των εγκληματικών πράξεων στον χώρο του αθλητισμού σε συνδυασμό με τις στυγερές δολοφονίες δεν έχουν ιδρώσει κανένα αυτί, ίσα-ίσα που η εκάστοτε Πολιτεία μέσα από τα ημίμετρα δεν έκανε τίποτε λιγότερο από την παροχή ασυλίας με συνέπεια τη δημιουργία και σταδιακά, τη γιγάντωση των εγκληματικών οργανώσεων. Αυτές δεν βασίζονται αποκλειστικά στην κοινή οπαδική ιδεολογία (όπως συνηθίζουν να λένε οι αξιωματούχοι εμφανίζοντας απέραντο πεδίο ασχετοσύνης) αλλά σε διαφόρων ειδών κοινές ιδεολογίες, γι’ αυτόν τον λόγο – κατά καιρούς – διαπιστώνονται και εσωτερικές συγκρούσεις.

Χρησιμοποιούν (και) τα οπαδικά κινήματα για τη δική τους comfort zone και τη σταδιακή στρατολόγηση ευάλωτων νεαρών με σκοπό να θρέψουν τους επόμενους δολοφόνους, δίχως αυτό να σημαίνει ότι αποτελούν περισσότερο από 1% των εγγεγραμμένων μελών. Πολλοί από αυτούς μπορεί να μην φαίνονται καν στα… χαρτιά. Δεν τους ενδιαφέρει η ομάδα, άλλους σκοπούς εξυπηρετούν.

Αποστολές σχεδιάζουν, όχι εκδρομές. Γι’ αυτόν τον λόγο εξάλλου το ακραίο μέτρο του κλεισίματος των οργανωμένων συνδέσμων ανέκαθεν μ’ έβρισκε αντίθετο γιατί θα έριχνε στάχτη στα μάτια των ανυποψίαστων και των ελαχίστως μυημένων. Κανείς από αυτούς που αντιμετώπισαν αποτελεσματικά αυτό το φαινόμενο δεν προχώρησε σε τέτοιου είδους ενέργειες.

Είδε τη ρίζα του προβλήματος, «καθάρισε» όλα τα εγκληματικά στοιχεία και τα απέβαλε βάσει του βαρύτατου ποινικού μητρώου (προϊόν έρευνας και συγκέντρωση αποδεικτικών στοιχείων) φροντίζοντας την αλλαγή του περιβάλλοντος σε τόπο θεάματος από χώρο δράσης εγκληματικών στοιχείων. Μη νομίζετε δηλαδή ότι εμείς ή γενικώς οι Βαλκάνιοι είμαστε πιο μάγκες από τους άλλους. Οι εγκληματικές οργανώσεις στον αθλητισμό ευδοκιμούν εκεί που δεν υπάρχει Πολιτεία.

Δεν το έκανε καμία από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις αυτής της ρημαδιασμένης χώρας. Καλά-καλά δεν διαχώρισε τους οπαδούς από τους εγκληματίες αλλά τους τοποθέτησε όλους στην ίδια κατσαρόλα και προσπάθησε να τους «βαφτίσει» όλους αποβράσματα της κοινωνίας προς όφελος απόκρυψης της δικής της ανυπαρξίας, της αδυναμίας εκπόνησης ξεκάθαρου σχεδίου για την αντιμετώπιση αυτής της μάστιγας.

Κανείς εκ των μελών της τωρινής Κυβέρνησης δεν μπήκε στον κόπο να διαβάσει όλα όσα είπε η Εισαγγελέας στην πρόσφατη δίκη για τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού. Αν το είχε κάνει θα είχε αντιληφθεί ότι δεν έχει να κάνει με 10, 20, 30… 100 νοματαίους που συγκεντρώνονται για να κάνουν μια «μανούρα», αλλά ότι διανύουμε την εποχή των εγκληματικών οργανώσεων που δρουν (μεν) στο περιβάλλον του αθλητισμού οι οποίες, όμως, έχουν δομή, στρατιωτική εκπαίδευση, άρτια οργανωμένα σχέδια δράσης και παράλληλα είναι πλήρως εξοπλισμένες και αποφασισμένες για όλα. Αυτό αποδείχθηκε και χθες. Δεν έχουν άμεση σχέση με οπαδικά κινήματα, απλά στις πολλές ταυτότητες που διαθέτουν, μία αναφέρει και αυτό.

Δεν είναι δυνατόν – χρόνια τώρα – η δουλειά της Κυβέρνησης και της ΕΛ.ΑΣ να περιορίζεται σε συλλήψεις και να μην έχει βρει τον τρόπο εισχώρησης και εξάρθρωσης αυτών των εγκληματικών οργανώσεων μαζί με τα όποια παρακλάδια που σχηματίζουν όχι απλά ένα δέντρο αλλά κοτζαμάν δάσος. Δεν γίνεται να μαθαίνει δύο ημέρες πριν για το κομβόι από την Κροατία και την παροχή στέγης στην Αθήνα των επίδοξων δολοφόνων, να το διαπιστώνει μέσω βίντεο και μαρτυριών στα social media στη διάρκεια της ημέρας και να μην κάνει το παραμικρό. Τέτοιον ωχαδερφισμό δεν το χωράει ο νους μου. Τίποτε απ’ όσα συνέβησαν δεν εμπεριέχει την παραμικρή λογική. Αυτού του βαθμού η αμέλεια είναι τουλάχιστον απροσδιόριστη.

Από την άλλη πλευρά, είναι και αναμενόμενη γιατί έτσι λειτουργεί η Πολιτεία. Η δημιουργία του τμήματος Καταπολέμησης Αθλητικής Βίας ήταν μια πράξη προς τη σωστή κατεύθυνση γιατί έχει αποτρέψει ένα σωρό προγραμματισμένες «συναντήσεις» των στρατών, αλλά δεν προχώρησε στο αυτονόητο. Στην εξάρθρωση των εγκληματικών οργανώσεων. Έτσι λύνεται αυτό το πρόβλημα. Πρώτα όμως πρέπει να το αναγνωρίσεις κι αν κρίνω από τις δηλώσεις των αξιωματούχων είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να το δουν… Ας διαλέξουν αυτοί τι ισχύει από τα δύο.