Μακάρι για τον Ολυμπιακό να ξύπνησε ο Μπιέλ

Αντί προλόγου: Στην Τούμπα ο Αστέρας είχε πέναλτι στο δοκάρι και δεν ισοφάρισε τον ΠΑΟΚ…Στο Καραϊσκάκη ήταν ο Πανσερραϊκός που είχε πέναλτι στο δοκάρι και δεν προηγήθηκε επί του Ολυμπιακού…Τελικά σκορ 3-0 και 2-0..

Κανονικά θα έπρεπε σήμερα να έγραφα ότι ένα παιχνίδι σαν το χθεσινό του Ολυμπιακού με τον Πανσερραϊκό να μην χωράει σε κριτική, με τη νεοφώτιστη ομάδα να παίζει από το πρώτο λεπτό με 10 παίκτες. Αλλά για μία ακόμη φορά είδαμε ότι στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Για τον Ολυμπιακό είναι πολύ καλό ότι έχει ξεκινήσει τη σεζόν με πρόκριση στην Ευρώπη και νίκη στο πρωτάθλημα, ενσωματώνοντας παράλληλα εφτά καινούργιους παίκτες από τους 11 που έχει πάρει. Από την άλλη, πρέπει να δεχθούμε ότι είναι δύσκολο έως αδύνατο να συνεχίσει να έχει τις «λεπτομέρειες» κάθε αγώνα υπέρ του: δοκάρι η Γκενκ στο 96’ στο Καραϊσκάκη, αποβολή η Γκενκ στο 63’ στο Βέλγιο, γκολ ο Ολυμπιακός στο 95’ στο Βέλγιο, αποβολή από τα…αποδυτήρια ο Πανσερραϊκός χθες, δοκάρι από πέναλτι ο Πανσερραϊκός χθες.

Να πιστώσουμε στον Ολυμπιακό ότι τα παλεύει πολύ τα παιχνίδια του, ότι τα δίνει όλα κι όταν βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ότι αμυντικά στέκεται (ένα γκολ έχει φάει κι αυτό από επανάληψη σε πέναλτι, με απόκρουση στο πρώτο), ότι έστω ένα γκολ το βάζει. Να είμαστε, όμως, ξεκάθαροι ότι αυτά δεν είναι αρκετά. Υπάρχει σαφές έλλειμμα δημιουργίας πολλών ευκαιριών και έλλειμμα ποιότητας εκεί που πάνω απ΄ όλα χρειάζεται, δηλαδή στο τέλος των επιθέσεων, στην καλή πάσα και στο καλό σουτ.

Μία ελπίδα είναι να λυθεί το πρόβλημα μέσα από τον «αέρα», την ψυχολογία, που θα πάρει η ομάδα αν συνεχιστούν τα καλά αποτελέσματα. Βλέπεις ότι ακόμη υπάρχει μία ανασφάλεια στο παιχνίδι-χθες ο Πασχαλάκης εκεί γύρω στο 70΄ δεν επιχείρησε να μπλοκάρει μία όχι δύσκολη σέντρα και την έδιωξε με γροθιές. Ο Ολυμπιακός είναι σε μία φάση που δεν θέλει να ρισκάρει το παραμικρό κι όταν είσαι έτσι, δύσκολα θα κάνεις το παραπάνω.

Καλύτερα, βέβαια, είναι η αποφυγή του ρίσκου, έστω κι αν φέρνει πολύ συμβατικό παιχνίδι, από το να βλέπουμε π.χ. τον Αλεξανδρόπουλο επί 57 λεπτά να επιχειρεί συνεχώς να κάνει εξεζητημένα πράγματα, άλλοτε τακουνάκια, άλλοτε ατομικές ενέργειες χωρίς καμία τύχη κι άλλοτε να προσπαθεί να περνάει την μπάλα όπως την κλωστή στη μύτη της βελόνας, με συνέπεια να χάνει ο Ολυμπιακός την μπάλα και να βγάζει αντεπιθέσεις ο Πανσερραϊκός. Θα έπρεπε να δει αλλιώς το χθεσινό παιχνίδι του, πρώτο στην αρχική ενδεκάδα, μετά τον προσωπικό του θρίαμβο την Πέμπτη στο Βέλγιο. Όταν επιχείρησε να παίξει κανονικά, ήταν μια χαρά-και την ωραία κάθετη πέρασε στο δοκάρι του Καρβάλιο και με το τάκλιν του έκλεψε μπάλα κλπ. Πρέπει να το σκεφθεί λίγο διαφορετικά ο Έλληνας άσος, που στο τέλος έφτασε στο σημείο να κόβει μόνο με φάουλ και να πασάρει στο αράουτ. Δεν έχει να αποδείξει τίποτα, απλά να παίξει την μπάλα του.

Από εκεί και πέρα, είναι ένα θέμα σίγουρα για την ομάδα ότι ψάχνει να βρει τη χημεία της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται-χαρακτηριστική μία φάση χθες με τον Ελ Καάμπι να μη συνεργάζεται καλά με τον Μπιέλ. Αλλά είναι κι ένα θέμα ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται κι άλλους παίκτες να κάνουν τη διαφορά, να πάρουν με επιτυχία ενέργειες, να περάσουν την πάσα για γκολ, να σκοράρουν κι οι ίδιοι, κάτι που σε αυτή τη φάση το έχουμε δει, χωρίς κι αυτός να είναι στα καλύτερα του, μόνο από τον Φορτούνη (βλέπε πέναλτι χθες, ασίστ στον Μπιέλ στη μεγάλη του χαμένη ευκαιρία στην Γκενκ, γκολ του με την Γκενκ εδώ).

Ο Μαρτίνεθ έχει βάλει βασικό και στα τρία επίσημα παιχνίδια τον Καρβάλιο, με τον Πορτογάλο να μην έχει καλή απόδοση σε κανένα. Η λογική λέει ότι ο Φορτούνης κι ο Σκάρπα είναι καλύτεροι γι΄ αυτή τη θέση. Εγώ θα έλεγα και τον Μπιέλ, αφού έτσι όπως παίζει ο Ισπανός προπονητής είναι κάτι σαν 4-4-2, με το 10άρι πολύ κοντά στον φορ. Ο Μπιέλ ακριβώς εκεί διέπρεψε στην Κοπεγχάγη. Καταλαβαίνω, από την άλλη, ότι χωρίς νέα πρόσωπα στα εξτρέμ, ο Μαρτίνεθ προσπαθεί να βρει λύσεις για τα πλάγια από τα 10άρια του, όμως πραγματικά η επιμονή στον Καρβάλιο τουλάχιστον σε αυτή τη συγκυρία (γιατί αύριο μεθαύριο μπορεί να ξαναφορμαριστεί) δεν βοηθάει.

Για τον Ολυμπιακό θα είναι ευχής έργον αν ξύπνησε, αγωνιστικά, ο Μπιέλ, μετά τον πάγκο που έφαγε στα δύο ευρωπαϊκά παιχνίδια. Θα μου πεις ήταν καλός, ο καλύτερος ίσως, με τον Πανσερραϊκό των 10 παικτών-μα και οι άλλοι «ερυθρόλευκοι» με τον ίδιο αντίπαλο έπαιζαν. Άλλωστε, και την Πέμπτη στο Βέλγιο μπαίνοντας αλλαγή στο 68’ ήταν κινητικός και δραστήριος, έστω κι αν μας έσπασε τα νεύρα με τις δύο ευκαιρίες που έχασε, πρώτα την κοντινή κεφαλιά και μετά το κοντινό σουτ-στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα είχε και την εναλλακτική της πάσας στον Ελ Αράμπι δίπλα του, κι αυτό έπρεπε να κάνει κι όχι να σουτάρει και δη με το δεξί, που δεν είναι το καλό του πόδι. Γενικά οι περισσότερες τελικές επιλογές του, είτε για γκολ, είτε για πάσα, δεν ήταν καλές στην Γκενκ, όμως έβλεπες έναν παίκτη που ήθελε να παίξει και ήταν επικίνδυνος. Έκανε τότε ένα σήμα στον προπονητή ότι «είμαι κι εγώ εδώ».

Και χθες ο Ισπανός έδειξε από την αρχή με καλή διάθεση και έτσι μυρίστηκε το λάθος: τσίμπησε την μπάλα και πήρε την αποβολή, σε μία φάση στην οποία θα μπορούσε πιθανόν να σκοράρει κι ο ίδιος αν δεν τον γκρέμιζαν, αφού θα έβγαινε φάτσα με τον αντίπαλο γκολκίπερ. Κι όπως είπε εύστοχα κι ο Μαρτίνεθ, καλύτερα να είχε εκεί το γκολ και το γρήγορο 1-0, παρά την κόκκινη…Η μπάλα τα έφερε έτσι, που εν τέλει ο Μπιέλ ήταν αυτός που έστω μία ώρα αργότερα άνοιξε το σκορ, με το γκολ-κερασάκι στην τούρτα της ωραίας εμφάνισης του: το σουτ που έπιασε ήταν με ιδανικά φάλτσα, που «εξουδετέρωσαν» τα σώματα των αντίπαλων, αλλά και με δύναμη, έτσι ώστε να είναι άπιαστο.

Όσο είχε δυνάμεις ο Μπιέλ, δηλαδή για περίπου 65-70 λεπτά, ήταν πραγματικά καλός, μπήκε στο παιχνίδι ίσως περισσότερο από κάθε άλλον, έφτιαξε φάσεις (σε Καρβάλιο και Ελ Καάμπι), είχε καλές εκτελέσεις κόρνερ, το φάουλ που κτύπησε στην αποβολή ήταν αρκετά καλό, είχε ωραίες ενέργειες κι έξυπνες πάσες, δεν ήταν αδιάφορος ανασταλτικά, θα μπορούσε να σκοράρει και σε μία άλλη στιγμή με εκείνη τη σέντρα σουτ που έδιωξε οριακά ο γκολκίπερ και μετά έχασε το γκολ ο Μασούρας.

Κατά την γνώμη μου δε, κακώς ο προπονητής δεν έδωσε εντολή να σουτάρει ο Μπιέλ το πέναλτι, ώστε να βάλει και το δεύτερο γκολ και να πάρει ακόμη περισσότερο τα πάνω του. Θυμάμαι δε πολύ καλά ότι ο Μπιέλ είχε εκτελέσει πέρυσι το καλύτερο πέναλτι για τον Ολυμπιακό, ανοίγοντας το σκορ στο Βόλο (και του Αράμπι καλό ήταν πάντως χθες, δυνατό, γωνιακό). Είναι φανερό ότι ψυχολογικά δεν είναι καλά κι αυτό νομίζω ότι φαίνεται κι από την γλώσσα του σώματος. Βλέπει κι ο ίδιος ότι για κάποιο λόγο κάτι δεν πάει καλά. Και κάποιες στιγμές εκβιάζει το γκολ, με κακά τελειώματα και το κάνει χειρότερο, χάνοντας τις εντυπώσεις.

Μακάρι, όμως, να ξύπνησε από το λήθαργο που είναι εδώ και πολλούς μήνες, γιατί είναι παίκτης που μπαίνει στη φάση και που μπορεί και να δημιουργήσει.

Άσχετο: Βλέποντας τον Ελ Καάμπι στα πρώτα παιχνίδια του στον Ολυμπιακό, να είναι δηλαδή σαφώς καλύτερος του ο Ελ Αράμπι στα 37 του, ενισχύεται η αποφασιστικότητα όλων στο κλαμπ για απόκτηση σέντερ φορ που πραγματικά θα κάνει τη διαφορά-και νομίζω ότι έτσι και θα γίνει. Όσο κι αν είναι λάθος να τον κρίνεις τώρα τον Μαροκινό, που προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να σκοράρει με δύο κεφαλιές, όμως είναι φανερό ότι ακόμη είναι έξω από τα νερά του, αλλά και δεν κάνει κάποια κίνηση που να δείχνει λίγο παραπάνω ποιότητα.

Η φωτογραφία της ημέρας: Ο Μαρτίνεθ ξεκίνησε χθες ενδεκάδα χωρίς πέντε παίκτες σε σχέση με το 1-1 στο Γκενκ, με κοινό γνώρισμα ότι όλοι είναι 30plus! Ο Ιμπόρα 37, ο Κίνι 34, ο Φορτούνης 31, ο Φρέϊρε 30 κι ο Ελ Καάμπι 30.

Τελικά, όμως, τους χρειάστηκε όλους χθες (πλην φυσικά του στόπερ) και τους έβαλε αλλαγή χθες στο β΄ ημίχρονο. Για να είμαι ειλικρινής μάλιστα, τον Φορτούνη τον περίμενα στις τρεις αλλαγές του ημιχρόνου κι όχι να μπει αργότερα, στο 58’. Με το που μπήκε ήταν δραστήριος, είχε συμμετοχή στο 1-0 με την πάσα κεφαλιά στον Ρόντινεϊ και κέρδισε το πέναλτι για το 2-0.

Ο Μαρτίνεθ έπαιξε καθαρά 4-4-2 σε όλο το β΄ ημίχρονο, με δύο σέντερ φορ κι αρχικά στα πλάγια τους Μπιέλ, Σκάρπα και στη συνέχεια τους Μπιέλ, Φορτούνη, με τον Σκάρπα πιο πίσω, σαν 8άρι.

Να παρατηρήσουμε ότι ο Καρβάλιο γίνεται για τρίτο σερί παιχνίδι πρώτη αλλαγή (και για δεύτερο παιχνίδι από το ημίχρονο) κι ότι ο προπονητής έδωσε ντεμπούτο στον Ραμόν όμως τον άλλαξε στο ημίχρονο, με τον Βραζιλιάνο να μην είναι κακός, αλλά να μην βοηθάει παρά μόνο μία φορά επιθετικά, όπου υποτίθεται μάλιστα ότι είναι το δυνατό του κομμάτι.