Πρώτη φορά από το 2010 αουτσάιντερ ο Ολυμπιακός, πρώτη φορά φαβορί η ΑΕΚ από την εποχή του Μπάγεβιτς

Χειρότερη εκκίνηση ποδοσφαιρικής σεζόν δεν μπορώ να θυμηθώ. Ναι, οι επιτυχίες ΑΕΚ και Παναθηναϊκού ήταν τρομερές, συγκλονιστικές, αλησμόνητες. Μπράβο στον ελλιπή, ακόμα, ΠΑΟΚ που τα κατάφερε μια χαρά ως εδώ με 2/2, κουτσά – στραβά προκρίθηκε και ο απογοητευτικός, σχεδόν θλιβερός στο Βέλγιο, Ολυμπιακός, παίζοντας με παίκτη παραπάνω από το 60’ εναντίον της άοσμης Γκενκ. Ομως η στυγερή δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη είναι πάνω και πέρα απ΄ όλα αυτά στη «μπάτε σκύλοι - αλέστε» Ελλάδα εκείνης της ημέρας. Και όχι, δεν θα ξεχαστεί, όπως θεωρούν πολλοί. Ηταν πολύ - πολύ μεγάλο αυτό που συνέβη για να ξεχαστεί. Ούτε ο Αλκης, ούτε ο Μιχάλης θα ξεχαστούν.

Ποιοι και πόσοι θα παίζουν Πέμπτες, ποιοι και πόσοι θα δουν τ’ αστέρια θα το μάθουμε την επόμενη εβδομάδα. Προς το παρόν, το μόνο βέβαιο είναι ότι η εικόνα των φαβορί και των αουτσάιντερ για το ελληνικό πρωτάθλημα άλλαξε συγκριτικά με την τετραετία 2018-2022. Και για να το κάνουμε λιανά, για πρώτη φορά μετά από το καλοκαίρι του 2010 ο Ολυμπιακός δεν είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, Όχι βάσει των αποδόσεων των στοιχηματικών εταιρειών. Βάσει αυτού που βλέπουν τα ματάκια μας.

Εκείνο το πρωτάθλημα, της σεζόν 2010-2011, το πρώτο της θητείας του Βαγγέλη Μαρινάκη, το πήρε τελικά ο Ολυμπιακός! Και εύκολα στο τέλος, μετά την κατάρρευση του Παναθηναϊκού. «Πέρυσι το πήρε η ΑΕΚ που είχε αλλάξει προπονητή και εννιά βασικούς» μπορεί να ισχυριστεί κάποιος. «Γιατί να μην το πάρει ο Ολυμπιακός που επίσης αλλάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά παίρνει καλούς παίκτες των οποίων η ποιότητα δεν μετριέται σε αριθμό followers;», μπορεί να προσθέσει στην προσπάθεια να τεκμηριώσει την άποψή του. Σωστό εκ πρώτης όψεως. Και… εκ δεύτερης μπορεί να πει ένας φίλος των Ερυθρόλευκων, αν θυμηθεί ότι η ΑΕΚ του Αλμέιδα άρχισε να… παίρνει μπρος πέρυσι από το Νοέμβριο!

Η απάντηση είναι σύνθετη, ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι όλοι αυτοί οι παίκτες που προστίθενται στο ρόστερ του Ολυμπιακού στα μέσα και τέλη Αυγούστου θα προσαρμοστούν γρήγορα και ότι ο Μαρτίνεθ θα καταφέρει πολύ σύντομα να τους «δέσει».

• Α) Ο Ολυμπιακός, αυτός ο σχεδόν ολοκαίνουριος μεσοεπιθετικά Ολυμπιακός θα έχει ευρωπαϊκό ματς κάθε εβδομάδα. Φθορά σε όλα τα επίπεδα: καταπόνηση ρόστερ, γκρίνια στις ήττες και το σημαντικότερο απ΄ όλα, στέρηση χρόνου από τον προπονητή που όπως είπε πρόσφατα απολύτως εύστοχα «χτίζουμε μια γέφυρα και ταυτόχρονα προσπαθούμε να περπατήσουμε πάνω στη γέφυρα». Η ΑΕΚ του Αλμέιδα (και ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς) πέρυσι δεν είχαν τέτοια ευρωπαϊκά… «προβλήματα», είχαν όλο το χρόνο κάθε εβδομάδα για αποκατάσταση, προετοιμασία, μελέτη με στόχο μόνο ένα παιχνίδι, αυτό της επόμενης αγωνιστικής.
• Β) Η ΑΕΚ είχε πέρυσι κοτζάμ ολοκαίνουρια “OPAP Arena”. Εκπληκτική αύρα! Ενθουσιασμός που ξεχείλιζε, εμπιστοσύνη και υπομονή: φάνηκαν όλα αυτά στις δύσκολες στιγμές της σεζόν. Θυμάστε πολλούς ΑΕΚτσήδες να αναθεματίζουν στον πρώτο γύρο; Εγώ όχι. Και αυτή την υπομονή, την πίστη και τη στήριξη, η Ενωση την κεφαλαιοποίησε σταδιακά μετά το δεύτερο γύρο. Όλα αυτά ο οργανισμός του Ολυμπιακού δεν τα έχει. Δεν θα τα έχει στα δύσκολα, ακόμα κι αν ο Μαρτίνεθ καταφέρει να χτίσει την ομαδάρα που έστησε ο Πέδρο Μαρτίνς το 2019, όταν είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ, μα ήταν ολοφάνερο πως ο Ολυμπιακός «ερχόταν». Και ήρθε, με 3/3 και δυο εκπληκτικές σεζόν, με θαυμάσιο ποδόσφαιρο σε αρκετά παιχνίδια του και σπουδαίες εμφανίσεις στην Ευρώπη (εκείνη η ευκαιρία με τη Γουλβς στην εκκίνηση της πανδημίας αδίκησε πάρα πολύ αυτή την ομάδα!).
• Γ) Η ΑΕΚ πέρυσι είχε από τα μέσα του πρώτου γύρου μόνο έναν αντίπαλο. Τον Παναθηναϊκό. Του οποίου ήταν καλύτερη ως σύνολο, αλλά με χειρότερη εκκίνηση ως καινούρια ομάδα. Ο Ολυμπιακός εφέτος έχει τουλάχιστον δύο, αν δεν συμπεριλάβουμε τον ΠΑΟΚ στους διεκδικητές (λάθος αυτό από τόσο νωρίς). Διότι αυτή τη στιγμή, στην εκκίνηση, η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός είναι πολύ πιο μπροστά από τους Ερυθρόλευκους. Μπορεί κατά τη διάρκεια της σεζόν να το καλύψουν το χαμένο έδαφος. Αν «βγει» ο Σκάρπα, αν βγει ο Χέσε, αν βγει ο Ελ Κααμπί, αν «βγουν» οι ακραίοι μπακ, αν βγει ο Φρέιρε και ο Ιμπόρα, αν, αν, αν...

Κατάληξη, διότι μακρηγορήσαμε: ο συνειδητοποιημένος φίλος του Ολυμπιακού ξέρει ότι η ομάδα του δεν αρχίζει εφέτος ως φαβορί. Δικαιούται να ελπίζει, να προσδοκά, να ονειρεύεται, όπως έκαναν οι… άλλοι δευτερο-τριτοι σε πάρα πολλά από τα προηγούμενα χρόνια. Όμως δεν είναι φαβορί, όπως ήταν ακόμα και το 2018 και το 2019, όταν πρωταθλητές στέφθηκαν η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ αντίστοιχα.

Φαβορί Νο 1 είναι η ΑΕΚ και ακολουθεί ο ενισχυμένος Παναθηναϊκός. Οποιος αντέξει το «διπλό καρπούζι» και καλύψει πιο σωστά τα κενά του τον Ιανουάριο (η ΑΕΚ, επί παραδείγματι, χρειάζεται οπωσδήποτε έναν στόπερ καλύτερο του βασικού διδύμου της, έναν δεξιό μπακ καλύτερο των Ρότα – Σιντιμπέ και έναν τερματοφύλακα τουλάχιστον ισάξιο των Μπρινιόλι – Πασχαλάκη – Κοτάρσκι που είναι καλύτεροι από Στάνκοβιτς - Αθανασιάδη), θα έχει και τις περισσότερες πιθανότητες.

Όμως ανεξάρτητα από το ποιος θα το σηκώσει τελικά (ένας από τους τέσσερις θα είναι), μιλάμε για την πρώτη φορά που η Ενωση στέκεται στη γραμμή εκκίνησης ως φαβορί, από την εποχή του Ντούσαν Μπάγεβιτς! Ποτέ ξανά μετά από εκείνη τη σούπερ ΑΕΚ, ούτε επί Ντέμη ποδοσφαιρικά, ούτε επί Ντέμη… προεδρικά δεν ήταν Νο 1 στην αρχή η Ενωση. Και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον πώς θα διαχειριστεί αυτή την ιδιότητα για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια…