Ο Ολυμπιακός βάζει γκολ μόνο σε ένα ημίχρονο ανά ματς, προς το παρόν

Αντί προλόγου: Έχει γίνει παράδοση φέτος να βάζει γκολ από σέντρες του δεξιού του μπακ! Κι ας έλειπε χθες ο Ρόντινεϊ, δημιουργός των γκολ του Φορτούνη με την Γκενκ και του Μπιέλ με τον Πανσερραϊκό. Από σέντρα-φαρμάκι του Βρουσάι ήρθε το πρώτο γκολ του Ελ Καάμπι.

Η δουλειά σε γενικές γραμμές έγινε για τον Ολυμπιακό και σε αυτό το παιχνίδι, τέταρτο επίσημο στη σειρά από την αρχή της σεζόν, κι αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία-κι αυτή τη φορά με τον αντίπαλο να παίζει κανονικά με 11 παίκτες έως το τέλος κι όχι όπως η Γκενκ κι ο Πανσερραϊκός!

Θα βγάζαμε μάλιστα το «σε γενικές γραμμές», εάν δεν έβαζε η Τσουκάριτσκι το γκολ στις καθυστερήσεις, που της αφήνει κουράγια να παλέψει για κάτι πολύ δύσκολο, αλλά όχι απίθανο στη ρεβάνς. Το γκολ αυτό τους έδωσε το δικαίωμα να σκέφτονται, «άμα προηγηθούμε στο σκορ, ακόμη κι 1-0 να μένει το σκορ έως το τελευταίο λεπτό, θα έχουμε ελπίδες να πάμε την πρόκριση στην παράταση».

Χθες το μεσημέρι, στο προαναγγελτικό άρθρο μου για το παιχνίδι, θυμήθηκα ότι ο Ολυμπιακός έχει να κερδίσει ευρωπαϊκό παιχνίδι στο Καραϊσκάκη χωρίς άγχος εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια, από εκείνο το 4-0 επί της Λουκέρνης και το 5-1 επί της Ντουντελάνζ το 2018. Το έκανα γιατί πολύ απλά οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές για να δούμε κάτι ανάλογο και τώρα. Και όντως έτσι ήταν: ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 3-0 στο ημίχρονο επί της Τσουκάριτσκι, όπως είχε προηγηθεί τότε στο ημίχρονο με 3-0 και με 4-0 επί των Ελβετών και των Λουξεμβούργιων.

Η διαφορά είναι ότι εκείνος ο Ολυμπιακός, ας φτιάχνονταν επίσης από την αρχή από τον Μαρτίνς, όπως φτιάχνεται τώρα από τον Μαρτίνεθ, είχε πάρει καλύτερα αποτελέσματα. Είχε κερδίσει με τέσσερα γκολ διαφορά και τη Λουκέρνη (4-0) και την Ντουντελάνζ (5-1), ενώ χθες η διαφορά γκολ ήταν μόλις δύο (3-1), πολύ φτωχή με βάση την παραγωγή φάσεων. Αλλά όταν ο Μπιέλ βρίσκεται σε θέση βολής εφτά (!) φορές και δεν βάζει έστω ένα γκολ...

Κρίμα, να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι ο Ισπανός. Πάνω που είπαμε ότι θα άλλαζε η ψυχολογία του από το ωραίο, αλλά και κρίσιμο, γκολ την Κυριακή στο πρωτάθλημα, χθες είδαμε μία από τα ίδια: να χάνει ευκαιρίες, να χάνει μπάλες, να κόβεται επανειλημμένως κι εύκολα, να μην κάνει καλές μπαλιές, πέραν της πάσας με τη μία στο ξεκίνημα του 2-0. Κι αρχίζω να πιστεύω πλέον ότι δεν έχει να κάνει με τη θέση του, αφού στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα κινούνταν όχι δεξιά, αλλά στον άξονα, πίσω από τους δύο επιθετικούς.

Θα μου πεις, έχει καλύτερο για να βάζει ο προπονητής; Πραγματικά δεν ξέρω. Μπορεί να είναι ακόμη και θέμα ομάδας γενικότερα. Να χρειάζεται ακόμη άλλο συγχρονισμό. Μπορεί, άλλωστε, κάποιος να προσέξει ότι ο Ολυμπιακός σε αυτά τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια του στη σεζόν, σκοράρει μόνο σε ένα ημίχρονο! Στο 1-0 με την Γκένκ στο α΄, στο 1-1 στο Βέλγιο στο β΄, στο 2-0 με τον Πανσερραϊκό στο β΄ και στο 3-1 με την Τσουκάριτσκι στο α΄!

Δεν είναι τυχαίο-και στα φιλικά το ίδιο ίσχυσε, η ομάδα σκόραρε μόνο στο α΄ η, μόνο στο β΄ ημίχρονο, με εξαίρεση, που επιβεβαιώνει τον κανόνα, το εντυπωσιακό 3-1 επί της Ρέιντζερς στην Γλασκώβη, όπου άνοιξε το σκορ στο α΄ κι έβαλε και δύο γκολ στο β΄ ημίχρονο. Ειδάλλως, και τα δύο γκολ με την Σλοβάτσκο στο α΄, ενώ το ένα γκολ με την Νόρτζελαντ και το άλλο ένα με τη Σαμπάχ στο β΄ ημίχρονο. Είναι προφανές ότι η ομάδα ακόμη θέλει δουλειά για να ρολάρει σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Τουλάχιστον την βλέπουμε να μπαίνει σαν Ολυμπιακός σε κάθε παιχνίδι μέσα στο γήπεδο της: γκολ ο Φορτούνης στα 22 δευτερόλεπτα με την Γκενκ, κερδισμένη αποβολή ο Μπιέλ στα 90 δευτερόλεπτα με τον Πανσερραϊκό, γκολ ο Ελ Καάμπι πριν το 3^ο λεπτό με την Τσουκάριτσκι!

Το καλό είναι ότι ο Ολυμπιακός σκοράρει σε κάθε παιχνίδι, άλλοτε πιο εύκολα, άλλοτε πιο δύσκολα κι ότι είδε δίκτυα και δη δύο φορές ο Ελ Καάμπι, κάτι που λογικά θα του δώσει άλλο ηθικό. Εξάλλου, τον είδαμε και χθες μετά το πολύ γρήγορο γκολ του (στο 3’), να βγάζει έναν άλλο εαυτό σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Δεν ήταν δύσκολο το γκολ, όμως ήταν εκεί που έπρεπε να είναι ο σέντερ φορ, για να εκμεταλλευθεί την απόκρουση του γκολκίπερ. Και στη συνέχεια είχε το δοκάρι (οριζόντιο εσωτερικό) με τη σέντρα σουτ, είχε το γκολ πρώτα με το καλό ξεμαρκάρισμα και μετά με την καλή κεφαλιά (όχι όπως τις δύο με τις Σέρρες), είχε εμπλοκή σε άλλες δύο ευκαιρίες (στην πρώτη, εξ επαφής, νικήθηκε από τον γκολκίπερ, στη δεύτερη καθυστέρησε και δεν σούταρε από πολύ καλή θέση), έβγαλε ο ίδιος τον Φορτούνη σε θέση για γκολ, έκλεψε μπάλα, ήταν ένας κανονικός σέντερ φορ όσο είχε δυνάμεις, δηλαδή στο α΄ ημίχρονο, αφού στο β΄ έβγαλε μεγάλη κούραση.

Βέβαια, ξεκάθαρα κορυφαίος του γηπέδου ήταν ο Φορτούνης, που ήταν λες κι έπαιζε τελευταία φορά στον Ολυμπιακό και ήθελε να αφήσει την καλύτερη τελευταία εντύπωση! Θα έλεγα το ίδιο και για τον Μαντί, τον άλλο παίκτη για τον οποίο ακούγεται ότι θα έρθει πρόταση στο φινάλε της μεταγραφικής περιόδου! Ξεκάθαρα οι δύο παίκτες που στήριξαν το παιχνίδι του Ολυμπιακού, με τον Μαρτίνεθ μάλιστα να αφήνει σε όλο το 90λεπτο τον Φόρτου, ίσως γιατί τον έβλεπε ασταμάτητο (!), αλλά να κάνει διαχείριση στον Μαντί και να τον αλλάζει στο 60’, έχοντας στο μυαλό του και τον αγώνα της Κυριακής με τον Ατρόμητο για το πρωτάθλημα.

Ο Μαντί μοιάζει κομβικός αυτή την στιγμή στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, καθώς βγάζει ενέργεια και φρεσκάδα, κάνει τάκλιν, επιτίθεται, μπουκάρει, σεντράρει, περνάει καλές πάσες (όπως στο γκολ του Φορτούνη και στα δύο τετ α τετ του Μασούρα, που ήταν για λίγο οφσάιντ), συνεργάζεται. Ήταν άτυχος που στερήθηκε το γκολ για ένα αθέλητο ελάχιστο άγγιγμα της μπάλας με το χέρι, που έσπευσε να υποδείξει ο Πορτογάλος VAR, ο οποίος όμως είδα καθαρό το γκολ της Τσουκάριτσκι, σε φάση στην οποία φάνηκε να βρίσκει ο σκόρερ την μπάλα με το χέρι του.

Τέλος πάντων, άκρη δεν βγάζουμε με αυτά τα γελοία διαιτητικά, ούτε θα βγάλουμε όσο ο Ολυμπιακός είναι στο στόχαστρο. Ας μείνουμε στο ότι απολαύσαμε το ωραίο σόου του Φορτούνη, που εκτός των άλλων έχει αρχίσει πάλι εσχάτως και βρίσκει τον δρόμο προς τα δίκτυα (γκολ με Ρέιντζερς, Γκενκ, Τσουκάριτσκι), με τον Μαρτίνεθ υπό αυτή την έννοια να δικαιώνεται που τον ξεκινάει από αριστερά κι όχι από τον άξονα, αφού ίσως έτσι βρίσκει περισσότερο ελευθερία και κατ΄ επέκταση ευκαιρίες.

Ο Φόρτου έδειξε από το ξεκίνημα του ματς τις διαθέσεις του, για όποιον κατάλαβε-με το τάκλιν που έκανε μόλις στα 96 δευτερόλεπτα. Το ρεπερτόριο του είχε ένα υπέροχο γκολ… μία καλή εκτέλεση φάουλ…δύο ακόμη τελικές και δυνατότητα ακόμη μίας, από καλύτερη κιόλας θέση, στην οποία κόπηκε στο τσακ…την ασίστ στο 3-0…πέντε (!) ακόμη πάσες για τελικές σε ευκαιρίες για Ιμπόρα, Ελ Καάμπι, Μπιέλ (δύο), Ελ Αράμπι…επικίνδυνες σέντρες…μία κίτρινη κέρδος…κάποιες έξοχες προσωπικές ενέργειες, άλλες με ουσία κι άλλες όχι… «άπειρες» καλές αλλαγές παιχνιδιού στον Βρουσάι…πολλές καλές συνεργασίες…

Ναι, ξέρουμε ότι ο Φορτούνης έχει και άσχημα χούγια. Είδαμε και ουκ ολίγες αψυχολόγητα κακές πάσες, κακές σέντρες, απώλειες μπάλας. Όμως, ας είμαστε ρεαλιστές, αυτή την στιγμή, ο διεθνής άσος αποτελεί τον μακράν του δεύτερου πιο ποιοτικό παίκτη του Ολυμπιακού. Και δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν και πότε ο Σκάρπα μπορέσει να πάρει τη θέση του στο ρόλο του πρώτου βιολιού της «ερυθρόλευκης» ενδεκάδας. Πιο βέβαιος είμαι για τις ωραίες συνεργασίες που βγάζουν οι δύο παίκτες, όπως μία «με κλειστά μάτια» στην πιο μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Μπιέλ. Μοιάζουν να έχουν χημεία, ως καλοί μπαλαδόροι.

Ο Βραζιλιάνος, όμως, παρά την κινητικότητα του, ακόμη λίγες φορές ολοκληρώνει τις ενέργειες του, τις πάσες του κλπ. Σημαντικό ότι είναι μαχητής-βλέπεις χάνει την μπάλα και σπεύδει αμέσως να κόψει τη σέντρα του αντίπαλου. Λίγο παραπάνω ισορροπία πρέπει να βγάλει στο παιχνίδι του, να αποφύγει τα λάθη κλπ.

Άσχετο: Λέγεται ότι αν φύγει ο Μαντί, ο Ολυμπιακός θα πάρει εξάρι-καθότι, άλλωστε, εξάρι καθαρό είναι μόνο ο Ιμπόρα αυτή την στιγμή. Το ερώτημα είναι οκτάρι ποιος θα παίζει; Είναι έτοιμοι για να παίξουν άμεσα στη βασική ενδεκάδα σε ρόλο Νο 8 ο Χέτσε η, ο Αλεξανδρόπουλος; Μακάρι.

Η φωτογραφία της ημέρας: Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι στο εξαιρετικό πρώτο 20λεπτο του Ολυμπιακού, ένας παίκτης του δεν συμμετείχε πουθενά! Ο Ιμπόρα. Σε αυτό το διάστημα που είδαμε ωραίο, γρήγορο ποδόσφαιρο, ο ισπανός αμυντικός χαφ ήταν «σαν απών». Λες και δεν μπορούσε να «μπει»-μάλιστα, πρώτη φορά που έκανε πάσα, στο 23’ (!), έστειλε την μπάλα αράουτ. Και μετά έκανε κι άλλη λάθος πάσα, ενώ σε μία φάση τον απέφυγε εύκολα ένας Σέρβος.

Η αλήθεια είναι ότι ο Ιμπόρα στη συνέχεια του παιχνιδιού βελτιώθηκε σημαντικά. Πέρασε καλές πάσες, πήρε κεφαλιές, βγήκε μπροστά κι απείλησε, πίεσε και πάνω απ΄ όλα είχε τουλάχιστον τέσσερις πολύ καλές επεμβάσεις ανασταλτικά, που βοήθησαν την ομάδα. Ο Μαρτίνεθ δεν τον αλλάζει ποτέ, τον αφήνει έως το 90’ στο παιχνίδι, αλλά και χθες, όπως και σε άλλα ματς, ο συμαπτριώτης του βγάζει κόπωση και κάνει λάθος στα τελευταία λεπτά: από δικό του λάθος στο 87΄είχαν επικίνδυνο σουτ οι Σέρβοι, ενώ στο γκολ τους στο 93’ μάρκαρε με τα μάτια τον σκόρερ, που ήταν παίκτης που ο ίδιος έπρεπε να «καλύψει».

Και κάτι για το συμπατριώτη του Ιμπόρα, τον Κίνι: όχι σούπερ, αλλά καλός ακραίος μπακ, όμως σε κάθε παιχνίδι παίρνει κίτρινη, ενίοτε δε ρισκάρει και για κόκκινη κάρτα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Ρέτσο-σε κάθε ματς και μία κίτρινη, ρισκάροντας κάποιες στιγμές κι αποβολή. Κρίμα να βρίσκεται σε τέτοια εκπληκτική φόρμα και να μην μπορεί να συγκρατηθεί από επιπόλαια η, σε λάθος τάιμινγκ μαρκαρίσματα. Είναι καλό που παίζει πάντα στα κόκκινα, αλλά θέλει πιο πολύ μυαλό. Ορθά τον έκανε αλλαγή ο Μαρτίνεθ, αφού είχε χάσει τη συγκέντρωση του και σε μία στιγμή πήγε να ντριμπλάρει δύο (!) Σέρβους κι έχασε την μπάλα.