Ολυμπιακός: Μια τράπουλα γεμάτη μπαλαντέρ

• Ολυμπιακός - Μαρτίνεθ: Η σημασία του timing
• Θα δούμε κι άλλα από τον Ντιέγο Μαρτίνεθ
• Η προσαρμογή στις φάσεις του παιχνιδιού

Ο Ολυμπιακός, θεωρητικά, είχε ένα σημαντικό μειονέκτημα σε σχέση με τους άμεσους ανταγωνιστές του για τον τίτλο, μπαίνοντας στη νέα σεζόν της Stoiximan Super League. Αφορούσε στο γεγονός πως η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ, μπήκαν στη μάχη με τους ίδιους προπονητές και μολονότι υπήρχαν διαφοροποιήσεις στην ενίσχυση και τη διατήρηση του ρόστερ, η φιλοσοφία πάνω στην οποία έχει στηθεί ο δικός τους οργανισμός ήταν η ίδια. Ο Ολυμπιακός άλλαξε τα πάντα. Προχώρησε σε ένα μοντέλο με τεχνικό διευθυντή εγνωσμένης αξίας, προπονητή της επιλογής του με κοινό κώδικα επικοινωνίας και πολλή δουλειά τόσο σε επίπεδο προσθηκών όσο και αφαιρέσεων.

Ολυμπιακός - Μαρτίνεθ: Η σημασία του timing

Στην καταληκτική ημερομηνία της δήλωσης της ευρωπαϊκής λίστας, το αποτέλεσμα όλων αυτών των διεργασιών δεν μπορεί παρά να έχει θετικό πρόσημο. Οι «ερυθρόλευκοι» έφεραν στο μέτρο του δυνατού το ρόστερ στα μέτρα του Μαρτίνεθ, απαλλάχθηκαν από ποδοσφαιριστές που δεν υπολογίζοναν και έκαναν ένα φινάλε το οποίο δίνει στον προπονητή τη δυνατότητα να εφαρμόσει το πλάνο του, έχοντας πλέον επαρκείς εναλλακτικές σε πρόσωπα και ρόλους. Ο Μαρτίνεθ έχει δείξει σε αυτό το σύντομο διάστημα που βρίσκεται στον πάγκο του Ολυμπιακού κάποια στοιχεία του παιχνιδιού που οραματίζεται: Πίεση ψηλά και με ένταση, γρήγορη επανάκτηση, γρήγορη έκφραση των επιθετικών ενεργειών.

Όντας ένας τεχνικός που έχει πολύ ψηλά τη σημασία του πρέσινγκ (η περσινή Εσπανιόλ, παρότι τερμάτισε 19η στο πρωτάθλημα, ήταν 6η στο PPDA, στον πιο αξιόπιστη δείκτη για την αξιολόγηση της πίεσης), η γρήγορη εφαρμογή των ιδεών του σε ένα σύνολο με τεράστιες αλλαγές από πέρυσι, το οποίο ουσιαστικά έπρεπε να ξαναχτιστεί από την αρχή, δεν ήταν εύκολο εγχείρημα. «Μικρά βήματα και μεθοδικά», όπως είπε και ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης. Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις το ξεκίνημα παίζει σημαντικό ρόλο και ο Ολυμπιακός, μετά την προβληματική εικόνα του απέναντι στη Γκενγκ, κατάφερε να χτίσει ένα σερί αγώνων-νικών που λειτούργησε πολύ ευεργετικά στην υιοθέτηση των ιδεών του προπονητή, συνειδητά ή υποσυνείδητα, από τους παίκτες που καλούνται να το εφαρμόσουν.

Θα δούμε κι άλλα από τον Ντιέγο Μαρτίνεθ

Η ψυχολογία της νίκης, η απελεύθερωση μονάδων όπως ο Γιώργος Μασούρας που ταιριάζει εξαιρετικά στο ρόλο του εξτρέμ που γίνεται δεύτερος επιθετικός, αφήνοντας το πλάτος για τον μπακ, αλλά και η επιδραστικότητα του Φορτούνη που έχει τεράστιο κίνητρο, βοήθησαν τα νέα αποκτήματα να ενταχθούν αρμονικά, να δουν τα λάθη τους με ηρεμία και χωρίς κόστος. Η προσέγγιση του Ισπανού στον τρόπο παιχνιδιού των προαναφερθέντων δεν γίνεται να παραγνωριστεί. Με σωστές τοποθετήσεις στα μεσοδιαστήματα, κάποιες καλές συνεργασίες, «καθαρές» και γρήγορες αποφάσεις. Προφανώς, είναι ακόμα πολύ νωρίς για να ξεδιπλωθεί αυτό που έχει ο Μαρτίνεθ στο μυαλό του ως ιδανική τακτική ανταπόκριση. Ο Ολυμπιακός έδειξε απέναντι και στη Λαμία ότι υπάρχουν στοιχεία, κυρίως σε φάση αμυντικής μετάβασης και στα αμυντικά στημένα, που χρειάζεται βελτίωση, ωστόσο είναι κάτι που αναμενόμενα θα συμβεί.

Σε αυτό το θετικό τάιμινγκ, λοιπόν, ολοκληρώθηκε μια εβδομάδα με πολύ σημαντικές προσθήκες, με μονάδες που μπορούν να αλλάξουν το επίπεδο στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και δώσουν στον Μαρτίνεθ έξτρα ρόλους, ανάλογα με τις συνθήκες του κάθε αγώνα. Η παρουσία του Ποντένσε, για παράδειγμα, απέναντι σε κλειστές άμυνες είναι ικανή να αλλάξει τις ισορροπίες. Δεν είναι μόνο ο Πορτογάλος, που ήρθε ως κερασάκι στην τούρτα και σκόρπισε ενθουσιασμό στον κόσμο του Ολυμπιακού. Ο Σολμπάκεν, που έχει δοκιμαστεί στην προετοιμασία από τον Μουρίνιο και ως σέντερ φορ, μπορεί να επιτελέσει εξαιρετικά τον ρόλο του εξτρέμ-δεύτερου επιθετικού και να συνδεθεί με τα αντίπαλα δίχτυα. Ο Γιόβετις διαθέτει μια σπάνια τακτική αντίληψη κι αν είναι καλά και βρει ρυθμό, θα βοηθήσει πολύ και τους συμπαίκτες του. Πρόκειται για λύσεις που μπορούν να κάνουν το πλάνο του τεχνικού περισσότερο προσαρμοσμένο στον αντίπαλο και τις συνθήκες του αγώνα.

Ο Ολυμπιακός στο κομμάτι της ανάπτυξης, της επιθετικής μετάβασης και της επιθετικής φάσης του παιχνιδιού δείχνει ότι είναι πολύ βελτιωμένος σε σχέση με πέρυσι. Θα εξελίχθεί ακόμα περισσότερο και στο κομμάτι του press. Η πίεση δεν είναι ένας όρος αόριστος, που ή γίνεται ή δεν γίνεται. Μπορεί να συμβεί συντονισμένα ή να εστιάσει σε συγκεκριμένες ζώνες, να ξεκινήσει από το build up, γεγονός που αλλάζει τη διάταξη σε φάση άμυνας ή να «πνίξει» τους κινητήριους μοχλούς του αντίπαλου κέντρου.

Η προσαρμογή στις φάσεις του παιχνιδιού

Η μεγαλύτερη πρόκληση πλέον, είναι η τακτική προσαρμογή όλων αυτών των ποδοσφαιριστών σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού που ο αντίπαλος μπορεί να χτυπήσει με τον ίδιο τρόπο, αλλά και γενικότερα σε στιγμές που χαθεί η μπάλα κατά τη διάρκεια της δημιουργίας μιας επίθεσης. Η κάλυψη των χώρων που δημιουργεί το ανέβασμα ενός μπακ ή οι γενικότερες τοποθετήσεις ψηλά στο γήπεδο που αρέσουν στον Μαρτίνεθ αφήνουν χώρους, η κάλυψη των οποίων είναι ζωτικής σημασίας σε μια γρήγορη αντεπίθεση. Με εξαίρεση την Γκενγκ, βέβαια, οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν δοκιμαστεί απέναντι σε ομάδες που είναι χτισμένες στον «ισπανικό» τρόπο πίεσης και γρήγορης ανάπτυξης. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα συμβεί πολύ συχνά. Όμως, θα συμβεί. Όπως για παράδειγμα απέναντι στην ΑΕΚ.

Ο Κώστας Νικολακόπουλος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποκτηθεί ένας παίκτης που θα μπορεί να προσφέρει λύσεις στο κέντρο της άμυνας και της μεσαίας γραμμής, αν και το ενδεχόμενο αυτό δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες για τον απλό λόγο ότι ο Μαρτίνεθ είναι ικανοποιημένος από το ρόστερ του. Ποσοτικά και ποιοτικά. Θεωρητικά, μια ακόμα προσθήκη με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του Έσε θα του έδινε περισσότερο βάθος. Στο πρόσωπο του Αργεντινού, ο Μαρτίνεθ φαίνεται ότι βρίσκει την ένταση, την ταχύτητα και τα μαρκαρίσματα που απαιτούνται για το στιλ παιχνιδιού του, ενώ ο Ιμπόρα, για τον οποίο επέμεινε πολύ ο ίδιος, διαθέτει διαφορετικά στοιχεία: Την ηγεσία στο χορτάρι, την τακτική κατανόηση, το «διάβασμα» των φάσεων, την επιθετική μετάβαση. Αλλά μοιάζει, τουλάχιστον προς το παρόν, να υστερεί σε ταχύτητα και ένταση. Ο καλός Μαντί Καμαρά μπορεί προσφέρει λύσεις τόσο στο «6» όσο και στο «8», διαθέτοντας τη δυνατότητα να γίνει βαρόμετρο για τη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού, ως αμυντικό χαφ μπορεί να αγωνιστεί και ο Ντόι, ενώ υπάρχει φυσικά και ο Αλεξανδρόπουλος. Δεν υπολείπεται σε πρόσωπα, ίσως κάποια στιγμή μέσα στην απαιτητική σεζόν προκύψει η ανάγκη για «δεύτερο Έσε».

Σε κάθε περίπτωση, ο Ολυμπιακός μπήκε στη σεζόν κρατώντας «ζεστό» τον κόσμο του δείχνοντας ότι πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον αγωνιστικό πρότζεκτ, το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη. Δεν έχει δείξει σε κανένα σημείο τις πλήρεις δυνατότητές του. Έχει, παράλληλα πολύ καλή ψυχολογία, φτιάχνει φάσεις και πετυχαίνει γκολ, ενώ εκπέπει μια αύρα τελείως διαφορετική από την περσινή. Είναι στο χέρι του να «πατήσει» πάνω σε αυτά και να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο, σε μια σεζόν που καλούνται και οι αντίπαλοί του να διαχειριστούν παιχνίδια στην Ευρώπη παράλληλα με το ελληνικό πρωτάθλημα.