Εδώ να σε δούμε Ράζβαν…
Προσπαθούμε να γράφουμε για τα δικά μας, τα αθλητικά, τα οποία εννοείται ΔΕΝ είναι καθόλου σημαντικά σε σχέση με όλα τα άλλα που δημιουργούν πολύ επικίνδυνες καταστάσεις για το παρόν και το μέλλον μας. Ένα σχόλιο στο τέλος γι’ αυτά και πάμε στα δευτερεύοντα.
Το ποδοσφαιρικό καλοκαίρι τελείωσε και για τον ΠΑΟΚ. Ένα διάστημα που ξεκίνησε με… την μπάλα χαμηλά, με μια προετοιμασία πολλών 20χρονων της Β´ ομάδας, μέσα σε εσωστρέφεια και απαισιοδοξία, αλλά τελείωσε με το τρελό πανηγύρι της Τούμπας στο ματς με τη Χαρτς, την περηφάνια για τους παίκτες και τον προπονητή που κράτησαν τον ΠΑΟΚ όρθιο μέσα σε δύσκολες συνθήκες, αλλά και τον ενθουσιασμό που προκάλεσαν οι τελευταίες μεταγραφές με αποκορύφωμα εκείνη του Ντεσπόντοφ. Εννοείται ότι είχαμε και τη σφαλιάρα του 90+ στον αγώνα με τον ΟΦΗ η οποία φυσικά δεν ξεχνιέται.
Διαφωνώ με όσους επειδή ο ΠΑΟΚ… κέρδισε στη διάρκεια αυτού του καλοκαιριού, αποθεώνουν το… πλάνο. Όπως ακριβώς τρελαίνομαι με όσους απαξιώνουν τα πάντα στην ήττα, έτσι και τώρα πρέπει να είμαστε σοβαροί. Κατανοώ απολύτως την ανάγκη και τις συνθήκες που οδήγησαν σε ένα τέτοιο ρίσκο με την πορεία της ομάδας ώστε στο τέλος να επιτευχθεί η ποιοτική αναβάθμιση, από εκεί και πέρα όμως υπάρχουν και πιο ιδανικές καταστάσεις προετοιμασίας ενόψει κρίσιμων ευρωπαϊκών αγώνων, τις οποίες ο ΠΑΟΚ οφείλει να ψάξει ή να πετύχει τα επόμενα χρόνια. Μακάρι ο Οργανισμός να είναι σε θέση να ΜΗΝ παίρνει τέτοια ρίσκα στις αρχές ή οποτεδήποτε μέσα στη σεζόν. Μακάρι η ιδιοκτησία να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να δείξει εκ νέου πόσο μεγάλες είναι οι δυνατότητες να μεγαλώνει τον ΠΑΟΚ, όπως ΜΟΝΟ ο Σαββίδης κατάφερε τα τελευταία πολλά-πολλά χρόνια. Ας γίνω πιο συγκεκριμένος…
Το ρίσκο ο ΠΑΟΚ δεν το πλήρωσε στο Ισραήλ, με τους Κροάτες αλλά και με τους Σκωτσέζους. Αν ένα δοκάρι των αντιπάλων πήγαινε.. μέσα αντί για έξω, ίσως σήμερα ήταν όλα πολύ διαφορετικά. Οι αλλαγές που υλοποιούνταν στη διάρκεια των κρίσιμων αγώνων δεν πλήγωσαν τον Λουτσέσκου και το σύνολό του, ούτε βέβαια και οι πωλήσεις σημαντικών παικτών όπως του Ίνγκασον, του Ντόουγκλας και του Νάρεϊ. Ιούλιο και Αύγουστο στα πρώτα 8-9 ματς, ο ΠΑΟΚ έμεινε όρθιος, μέχρι βέβαια να έρθει το Ηράκλειο, εκεί που επειδή δεν είχε μεσοεπιθετικό έπαιξε 4-4-2, έχοντας μάλιστα μέσα στο γήπεδο και τον…ξαφνιασμένο Μεϊτέ. Την πάτησε, ευτυχώς σε αγώνα που στοίχιζε λιγότερο.
Εδώ είμαστε…
Εννοείται ότι δεν πιστεύω πώς οι πολλές μεταγραφές της τελευταίας στιγμής, οι μεταγραφές Σεπτεμβρίου δηλαδή, αποτελούν την καλύτερη συνθήκη για μια οργανωμένη ομάδα μεγάλων στόχων. Είδατε πόσο οδυνηρή ήταν αρχικά η είσοδος του νεοφερμένου Μεϊτέ; Ένα πρόβλημα με την παρουσία ενός νέου. Όταν πρέπει να μπουν 2-3-4 τι θα γίνει; Πιστεύει κανείς ότι είμαστε σε παιχνιδομηχανή και θα ρίξουμε ξαφνικά στο παιχνίδι 3-4 παίκτες με ranking άνω του Μέσου Όρου της ομάδας και κάπως έτσι θα παίξουμε καλύτερα;
Δουλειά θέλει ο ΠΑΟΚ για να αποκτήσει συνοχή και χημεία με τους νέους παίκτες, οι οποίοι είναι πολλοί και σημαντικοί. Ώρες δουλειάς χωρίς όμως να έχει και τόσες πολλές προπονήσεις από τη στιγμή που σύντομα θα παίζει δυο φορές την εβδομάδα. Υπάρχει αντικειμενική δυσκολία κι αυτό ας το σκεφτούμε τώρα γιατί πολλοί θα το αντιληφθούν γύρω στο Νοέμβριο.
Εδώ λοιπόν να σε δούμε κύριε Λουτσέσκου. Δεν σε αμφισβητούμε, αλλά ανυπομονούμε πώς θα κάνεις νέα ομάδα έχοντας 10-15 προπονήσεις για να βάλεις στο γκρουπ και να παίξεις καλύτερα, τον Μειτέ, τον Ντεσπόντοφ, τον Μάρκος Αντόνιο, ακόμη και τον κρίσιμο Σαμάτα που ακόμη ψάχνεται, ανεβάζοντας ταυτόχρονα Εκόνγκ και Οζντόεφ. Να μια νέα πρόκληση σε αυτή την πολύ ιδιαίτερη χρονιά του Λουτσέσκου την οποία όπως έχει εκμυστηρευθεί αντιμετωπίζει πολύ πιο ξεχωριστά από κάθε άλλη… Το πλεονέκτημά του είναι ότι έχει σύνολο με ξεκάθαρες βάσεις, ότι βάζει μέσα σε αυτό έμπειρους με προσωπικότητα, ενώ είναι και καθηγητής στη διαχείριση προσωπικοτήτων όπως αυτή θα χρειαστεί τώρα σε μέγιστο βαθμό. Παρολ’ αυτά και σε αυτή τη νέα φάση το ΠΑΟΚ-Αρης και το Ελσίνκι-ΠΑΟΚ θα είναι τόσο καθοριστικά όσο εκείνα τα ματς με τους Ισραηλινούς, από εκεί που ο Δικέφαλος πήρε φόρα…
* Για το θέμα Κωνσταντέλια έγραψα και έτσι ήταν, ότι αποκλείεται να έμεινε εκτός Εθνικής για αγωνιστικούς λόγους. Τώρα που όλα είναι πιο ξεκάθαρα, συνεχίζω να απορώ γιατί έπρεπε να δώσει εξηγήσεις ο ίδιος ο προπονητής μετά την αναμενόμενη και αναπόφευκτη ένταση που προκλήθηκε εξαιτίας τη μη κλήσης και γιατί δεν πρόλαβαν καταστάσεις οι διοικητικοί υπεύθυνοι ΠΡΙΝ γίνει το κακό. Αυτό που έκανε φιλότιμα ο προπονητής μετά, όφειλαν να κάνουν οι διοικητικοί υπεύθυνοι από πριν.Αυτή δεν είναι -μεταξύ άλλων- η δουλειά τους;
* Στη χώρα εδώ και καιρό γίνονται τραγικά πράγματα. Στο δρόμο, στον αέρα, στο δάσος, στη θάλασσα, στο σιδηρόδρομο. Παντού! Εκείνο που με τρομάζει πλέον είναι το μίσος που βγάζουν οι εξοργισμένοι Έλληνες για την ίδια τη χώρα. Έχουμε σκεφτεί, έχουμε προβληματιστεί που θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση με το μίσος ανθρώπου προς άνθρωπο, με την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και τελικά με το μένος πολλών Ελλήνων κατά της Ελλάδας με όσα αυτή εκφράζει; Χιλιάδες νέοι φεύγουν απογοητευμένοι, αλλά αυτό δείχνει να είναι πλέον ένα μικρό πρόβλημα σε σχέση με όλα τα άλλα που καθημερινά προκύπτουν και εξαγριώνουν σε επικίνδυνο βαθμό τους παραμένοντες.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
