Ο Άρης βρήκε «6αρι», ώρα να δει και τα άκρα της επίθεσης

• Φαμπιάνο και Μπράμπετς δεν είναι μαθητές Δημοτικού
• Η επιθετική λειτουργία πρέπει να αποτελέσει τον επόμενο στόχο

Αυτός ο προσδιορισμός υπήρχε πριν ο Άκης Μάντζιος μπει σε διαδικασία καταμέτρησης παρόντων διαπιστώνοντας την ένδεια στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Στην Τούμπα, ο Άρης δεν πήγε απλά με απουσίες αλλά δίχως τον φυσικό ηγέτη του, αυτόν που τρέχει ακατάπαυστα μετρώντας 25+ σπριντ σε κάθε παιχνίδι. Αυτόν που θα επιστρέψει στην περιοχή του για να «κόψει» σαν βαλές και λίγα δευτερόλεπτα μετά θα πάρει τον κάβουρα στα χέρια για να φτιάξει την επιθετική λειτουργία. Κακά τα ψέματα, αυτή τη στιγμή, αυτή η ομάδα, δεν έχει την πολυτέλεια να παίζει δίχως τον Βλάντιμιρ Νταρίντα ο οποίος δικαίως θεωρείται το άλφα και το ωμέγα αυτού του γκρουπ. Κι όμως έγινε. Ο Νέβεν Τζούρασεκ, μέχρι στιγμής, δεν έχει ξεφύγει από τα όρια της υποστηρικτικής λύσης αλλά ήταν απαραίτητος από τη στιγμή που ο Λούκας Ρουπ αναγκάστηκε να αγωνιστεί με ένεση. Το τελευταίο μην το περνάτε στα ψιλά. Κανένας παίκτης δεν νιώθει άνετα όταν αγωνίζεται με τη σκέψη του τραυματισμού. Ειδικά όταν είναι επιρρεπής. Την περασμένη άνοιξη, ο Γερμανός έχασε περίπου τρεις μήνες από μια ενόχληση που εξελίχθηκε σε τραυματισμό.

Στην Τούμπα ο Άρης πήρε αυτό που ήθελε γιατί επανήλθε στις εργοστασιακές ρυθμίσεις με αρχιμηχανικό τον Άκη Μάντζιο. Στην αποστροφή του λόγου του, το είπε χθες στα κανάλια Novasports ψελλίζοντας ότι… «όταν δεν μπορείς να νικήσεις, τουλάχιστον μη χάσεις». Έχω ξαναγράψει την εκτίμησή μου στον τρόπο δουλειάς του γιατί βασίζεται στη ρεαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων η οποία πολλές φορές απαιτεί τη μεγέθυνση αποστάσεων από τις σκέψεις των υπολοίπων. Λειτουργεί με αυτό που έχει και όχι με αυτό που θα ήθελε να έχει. Χθες, δεν είχε άξονα. Γνωρίζει επίσης ότι είναι περιορισμένη η δυναμική της ομάδας του στα επιθετικά άκρα και προσπάθησε να κάνει άνω-κάτω τον αντίπαλο μ’ έναν παίκτη (Λορέν Μορόν) ο οποίος έπαιζε περισσότερο σαν δεκάρι κι αν τον ευνοούσαν οι συνθήκες ξαναγινόταν φορ. Και θα μπορούσε να το είχε κάνει αν η πάσα του Ισπανού ήταν ελαχίστως πιο δυνατή ή δεν «κολλούσε» στο χορτάρι σ’ εκείνη τη φάση με τον Νταβίντ Κάρλσον.

Φαμπιάνο και Μπράμπετς δεν είναι μαθητές Δημοτικού

Τακτικά, ο Άρης δεν είχε άλλη επιλογή από αυτή που πήρε. Λέγεται ότι ήταν η πρώτη φορά που κράτησε ανέπαφη την εστία του στο φετινό Πρωτάθλημα. Φαμπιάνο και Μπράμπετς δεν είναι παιδαρέλια και δεν είχαν εγερτήριο στις 11 του Σεπτέμβρη για την επιστροφή στα θρανία. Σε κανένα από τα ματς που προηγήθηκαν δεν είχαν μπροστά τους έναν αμυντικό μέσο να «καθαρίζει» τα απόνερα της μεσοεπιθετικής γραμμής κι έτσι ο ένας είχε τη σκούπα και ο άλλος το λάστιχο. Γι’ αυτόν τον λόγο, ό,τι επίθεση επιχειρούσε ο αντίπαλος κατέληγε σ’ αυτούς.

Χθες, ένας μη μυημένος στα του Άρεως δεν θα μπορούσε να υποδείξει τον Μπίργκερ Βερστράτε αν του ζητούσαν να ξεχωρίσει τον «καινούργιο». Έχω την αίσθηση ότι ο Βέλγος δεν έχασε περισσότερες από μία-δύο προσωπικές μονομαχίες τις οποίες όχι απλά δεν αποφεύγει αλλά τις επιδιώκει σαν τον φασαρτζή στο καφενείο. Και δύναμη βάζει και τσαμπουκά επίσης. Δεν είναι αυτός που θα κουβαλήσει μπάλα ή θα βρει τη 30αρα μπαλιά που θα δημιουργήσει προϋποθέσεις επίθεσης αλλά θα κάνει με ευλάβεια τη βρώμικη δουλειά και δεν θα φοβηθεί να βάλει τα 174 εκατοστά του ύψους του στη φωτιά. Φαντάζομαι ότι η αγαλλίασε η ψυχή του Μάντζιου και μόνο με τη σκέψη της συνύπαρξης του Βέλγου με τον Νταρίντα. Ο Τσέχος δεν θα χρειάζεται πλέον να κάνει τον Τιραμόλα γιατί θα νιώθει ασφάλεια στα μετ’ όπισθεν κι έτσι θα προσπαθεί με ηρεμία να ανοίξει τα χρηματοκιβώτια των αντιπάλων στο άλλο μισό του γηπέδου.

Η επιθετική λειτουργία πρέπει να αποτελέσει τον επόμενο στόχο

Η επιθετική λειτουργία πρέπει να αποτελέσει την επόμενη στόχευση του Μάντζιου. Αυτή η εικόνα του 0% δημιουργίας από την αριστερή πλευρά στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου που πρόβαλε η συνδρομητική τηλεόραση ακόμη είναι καρφιτσωμένη στο μυαλό μου. Ναι, θυσιάστηκε ο Φράνκο Φεράρι για τον έλεγχο δραστηριότητας του Αντρίγια Ζίβκοβιτς, αλλά 0%; Μετά το παιχνίδι, ο Μάντζιος λειτούργησε βάσει του εγχειριδίου των προπονητών οι οποίοι συνηθίζουν να καλύπτουν τους ποδοσφαιριστές τους. Καλά έκανε. Μακροπρόθεσμα, αυτή η τακτική έχει οφέλη. Η αλήθεια όμως δεν κρύβεται. Κάρλσον και Μενέντες οφείλουν να γίνουν πιο παρεμβατικοί στο παιχνίδι της ομάδας. Ναι, πρόσφεραν βοήθειες στα μετ’ όπισθεν αλλά οι αντιδράσεις τους στο παιχνίδι μετάβασης θα έπρεπε να ήταν καλύτερες. Ο Μάντζιος δείχνει να ποντάρει σε δύο πράγματα. Την ισχυροποίηση της μεσαίας γραμμής – κοντεύει ο καιρός επιστροφής του Μάνου Γκαρθία – αλλά και στην ουσιαστική ενσωμάτωση του Σάπι Σουλεϊμάνοφ. Χθες, ο Καυκάσιος έδειξε βαρύς και ιδιαίτερα προσεκτικός στα τρεξίματα και τις κινήσεις του. Φαντάζομαι ότι οι δέκα-δεκαπέντε μέρες που εκτιμήθηκε ότι θα χρειαστεί αρχίζουν να μετράνε από σήμερα.

Εν τέλει, ο Άρης πράγματι θα γίνει καλύτερη ομάδα, όπως εκτίμησε ο προπονητής του, γιατί πλέον δείχνει ότι στο γκρουπ έχουν μπει ποδοσφαιρικές αρχές παράλληλα με τις προσθήκες ποιότητας που είχε ανάγκη. Αυτή τη στιγμή δεν είναι ομάδα η οποία μπορεί να επενδύσει ότι θα βάλει ένα περισσότερο από τον αντίπαλο, αλλά πρέπει να μη δεχθεί και να σκοράρει πρώτη για να φέρει το κάθε παιχνίδι στα μέτρα της. Θα χρειαστεί χρόνο για να συνδυάσει την αμυντική συνέπεια με την παραγωγή στο άλλο μισό του γηπέδου αλλά κι αυτό το διάστημα θα πρέπει να βγει ανώδυνα από βαθμολογικής άποψης γιατί, όπως σωστά είπε ο Γιάκουμπ Μπράμπετς, ήδη μετρά απώλειες βαθμών.