Ο Μαρτίνεθ εξαφάνισε τα περσινά «τρομακτικά» νούμερα της ΑΕΚ στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό!

Έχει ένα ενδιαφέρον να τσεκάρουμε τα στατιστικά δεδομένα των τεσσάρων περσινών ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ για το πρωτάθλημα-δεν μπαίνω στη διαδικασία να βάλω «μέσα» και τα δύο ματς Κυπέλλου γιατί έγιναν με πολλούς αναπληρωματικούς.

Για πάμε (σε παρένθεση οι εντός εστίας τελικές)…

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 0-0. Τελικές 8 (2)-13 (6). Κόρνερ 3-7. Κατοχή μπάλας 34-66%

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-3. Τελικές 14 (5)-6 (3). Κόρνερ 11-1. Κατοχή μπάλας 71-29%

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 1-3. Τελικές 4 (1)-16 (8). Κόρνερ 3-4. Κατοχή μπάλας 47-53%

ΑΕΚ-Ολυμπιακός 0-0. Τελικές 15 (5)-4 (2). Κόρνερ 11-1. Κατοχή μπάλας 70-30%

Σούμα:

Η ΑΕΚ στα τέσσερα παιχνίδια είχε 58 τελικές (24 εντός εστίας), 33 κόρνερ και κατοχή μπάλας 70 η, 71% στη Φιλαδέλφεια και 66 η, 53% στο Καραϊσκάκη. Άρα, κατά μέσο όρο είχε ανά ματς 14,5 τελικές (6 εντός εστίας), 8 plus κόρνερ και κατοχή μπάλας 65%.

Ο Ολυμπιακός στα τέσσερα παιχνίδια είχε 22 τελικές (8 εντός εστίας), 8 κόρνερ και κατοχή μπάλας 29 η, 30% στη Φιλαδέλφεια και 34 η, 47% στο Καραϊσκάκη. Άρα, κατά μέσο όρο είχε ανά ματς 5,5 τελικές (2 εντός εστίας), 2 κόρνερ και κατοχή μπάλας 35%.

Να το κάνω ακόμη πιο λιανά: ο μέσος όρος των στατιστικών δεδομένων κάθε περσινού ντέρμπι πρωταθλήματος ανάμεσα στην ΑΕΚ και στον Ολυμπιακό ήταν, τελικές 14,5 (6 εντός εστίας)-5,5 (2 εντός εστίας), κόρνερ 8-2 και κατοχή μπάλας 65-35%...Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, τα νούμερα είναι λίγο…τρομακτικά υπέρ της ΑΕΚ και εις βάρος του Ολυμπιακού! Μπορεί τα αποτελέσματα να ήταν πλήρως ισορροπημένα, με δύο 0-0 και την κάθε ομάδα να έχει από μία νίκη με σκορ 3-1, όμως τα στατιστικά δεδομένα δεν ήταν απλά υπέρ της ΑΕΚ, ήταν πρωτοφανή για δεδομένα ντέρμπι.

Ας κάνουμε τώρα τη σύγκριση με τα στατιστικά του πρώτου φετινού ντέρμπι μεταξύ των δύο ομάδων, του ΑΕΚ-Ολυμπιακός: τελικές 8 (3 εντός εστίας)-7 (2 εντός εστίας), κόρνερ 5-5, κατοχή μπάλας 56-44%.

Από εκεί , δηλαδή, που πέρυσι σε όλα τα ντέρμπι η υπεροχή της ΑΕΚ στα δεδομένα των μεταξύ τους αγώνων ήταν όσο πιο ξεκάθαρη γίνεται, τώρα, στον πρώτο φετινό μεταξύ τους αγώνα, η κατάσταση έχει διαφοροποιηθεί-πλέον η υπεροχή της ΑΕΚ είναι εντελώς οριακή, στο ένα σουτ (από εκεί που ήταν +9 σουτ!) και στο 8% κατοχή μπάλας (από εκεί που ήταν +30%)!

Μία εντελώς οριακή υπεροχή που ουσιαστικά είναι ισορροπία με τον Ολυμπιακό, και που φαίνεται κι από κάθε άλλο στατιστικό δεδομένο του προχθεσινού αγώνα. Για παράδειγμα, xgoal 0,91-0,92…πάσες στην αντίπαλη περιοχή 19-15…πάσες στο αντίπαλο ένα τρίτο 49-42…

Και, βέβαια, όλα αυτά με γηπεδούχο προχθές την ΑΕΚ, ε; Διότι, παραδεχόμαστε ότι είναι σημαντικό που της έλειψαν οι Λιβάι, Γκατσίνοβιτς, ακόμη κι ο Μάνταλος κι ότι έπαιξαν από μόνο ένα ημίχρονο οι Πινέδα και Βίντα, αλλά μην ξεχνάμε και την παράμετρο της έδρας, που μόνο ασήμαντη δεν την λες. Για να μην προχωρήσουμε και στο ότι η ΑΕΚ παρατάχθηκε με ενδεκάδα στην οποία μοναδικός νέος παίκτης της ήταν ο «παλιός» Πόνσε (!), ενώ ο Ολυμπιακός είχε έξι νέα πρόσωπα, τους Φρέιρε, Κίνι, Έσε, Ελ Καάμπι και τους «παλιούς» Μαντί και Ποντένσε. Άρα, μεγάλη διαφορά σε επίπεδο χημείας, συνοχής κι ομοιογένειας…

Πού θέλω να καταλήξω; Το πρώτο φετινό δείγμα του Ολυμπιακού του Μαρτίνεθ απέναντι στην ΑΕΚ του Αλμέιδα ήταν εντελώς διαφορετικό από την περσινή εικόνα της ομάδας απέναντι στον ίδιο αντίπαλο, που πήρε το πρωτάθλημα-και το Κύπελλο. Κι αυτό δεν μπορεί παρά να πιστώνεται στον Ισπανό προπονητή και φυσικά στη δουλειά των παικτών του. Ο Ισπανός είχε διαβάσει καλά το παιχνίδι της ομάδας του Αλμέιδα και το είχε μεταφέρει αυτό στους «ερυθρόλευκους». Γενικά δε, παρουσίασε ένα σύνολο ανταγωνιστικό όχι μόνο σε ποιότητα, αλλά και σε μαρκαρίσματα και σε τρεξίματα, με τον Ολυμπιακό πολύ δυνατό στις μονομαχίες, με πίεση πολύ ψηλά, με ένταση στο παιχνίδι του και να είναι ενεργητικός ακόμη κι όταν έπαιζε άμυνα.

Το πιο σημαντικό; Πέρυσι, όταν η ΑΕΚ άνοιξε το σκορ δύο φορές στα παιχνίδια της με τον Ολυμπιακό, τελικά κέρδισε με τριάρες: 3-1 στο Καραϊσκάκη για το πρωτάθλημα και 3-0 στη Φιλαδέλφεια για το Κύπελλο. Τώρα που η ΑΕΚ άνοιξε πάλι το σκορ, και δη μέσα στη Φιλαδέλφεια, ο Ολυμπιακός όχι απλά δεν έφαγε τρία, αλλά πήρε 1-1…

Όπως δηλαδή καταγράφουμε για τον Μαρτίνεθ και κάνουμε κριτική ως προς το ότι δεν ρίσκαρε παραπάνω να κυνηγήσει το διπλό στο β΄ ημίχρονο, έτσι (κι ακόμη περισσότερο νομίζω) πρέπει να του απονείμουμε τα εύσημα και για την τεράστια διαφορά της εικόνας του φετινού Ολυμπιακού απέναντι στην ΑΕΚ σε σχέση με πέρυσι. Έστω με βάση το ένα δείγμα. Αυτό έχουμε, αυτό αναλύουμε.

Παρεμπιπτόντως, επειδή γίνεται πολύς λόγος για τις απουσίες της ΑΕΚ, να υπενθυμίσω ότι και ο Λιβάι κι ο Γκατσίνοβιτς ήταν βασικοί τόσο στο 0-0 του Μαίου για τα πλέι οφς στη Φιλαδέλφεια, όσο και στο 0-0 του Νοεμβρίου στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος…

Άσχετο: Για τον Κούντε υπήρχε πρόταση στον Ολυμπιακό κι από τη Μακάμπι Χάιφα, που ήξερε τον Καμερουνέζο από τα περσινά παιχνίδια των δύο ομάδων στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Η πρωταθλήτρια Ισραήλ τον ήθελε δανεικό, δίνοντας κι ενοίκιο 500 χιλ. Ευρώ στους «ερυθρόλευκους», ενώ πλήρωνε κι όλο το συμβόλαιο του παίκτη. Κάτι, όμως, στράβωσε τελευταία στιγμή στο όλο deal κι έτσι ο Κούντε κατέληξε στον Ατρόμητο.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η ΑΕΚ έγινε στο τέλος του αγώνα της με τον Ολυμπιακό αρκετά επικίνδυνη με την είσοδο του νεαρού Ζίνι στο 75’. Από εκεί κατά βάση άρχισε να μπουκάρει και να δημιουργεί προβλήματα στους «ερυθρόλευκους». Να βάλουμε, όμως, και μία άλλη αλλαγή στην εξίσωση. Την έξοδο του Έσε από τον άξονα του Ολυμπιακού για να μπει ο Ορτέγκα σε ρόλο έξω αριστερά, προκειμένου να βοηθήσει τον Κίνι στον έλεγχο των Άμραμπατ και Ρότα. Όντως από εκεί σε γενικές γραμμές η ομάδα του Μαρτίνεθ δεν αντιμετώπισε πρόβλημα, όμως υπάρχει το ερωτηματικό κατά πόσο η απουσία του Έσε από τον άξονα (στον οποίο έμειναν ο Ιμπόρα με τον Μαντί), έπαιξε ρόλο στην κυριαρχία της ΑΕΚ από το 81’ που αποσύρθηκε στον πάγκο ο νεαρός Αργεντίνος έως το σφύριγμα της λήξης, στο 95’.

Μπορεί ο Έσε γενικά να μην έκανε καλή εμφάνιση και να είχε το μεγάλο μείον που έχασε τέσσερις (!) φορές την μπάλα μέσα από τα πόδια του με το που πιέστηκε από τον Γιόνσον κ.α., από την άλλη όμως έτρεξε πολύ, έκοψε, έκλεψε, έκανε τάκλιν, ενήργησε σωστά δύο φορές ως 3^ος στόπερ και πέρασε και μία πολύ καλή πάσα. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι στην απουσία του οφείλεται, αλλά η ΑΕΚ από το 81’ και μετά που βγήκε ο μικρός, είχε τρεις τελικές (82’, 85’, 89’) κι άλλη μία φορά, στο 92’, ο Πασχαλάκης χρειάστηκε να επέμβει σε πολύ επικίνδυνη συρτή σέντρα. Ενώ μέχρι το 81’ σε όλο το β΄ ημίχρονο η ΑΕΚ είχε μία τελική, κι αυτή δεν μέτρησε, το γκολ του Αραούχο στο 59’ που ακυρώθηκε για χέρι του Πινέδα.