Παναθηναϊκός - ΑΕΚ: Ντέρμπι επιπέδου Europa League με ρέφερι που δίνει «βαριές» εξετάσεις

Θυμίζει κάπως το αποψινό Παναθηναϊκός - ΑΕΚ το περυσινό ντέρμπι. Τέταρτο ματς πρωταθλήματος για αμφότερους, όπως και πέρυσι. Στη Λεωφόρο, όπως πέρυσι. Μηδέν απώλειες ο γηπεδούχος, στο -4 η Ενωση, η οποία στην προηγούμενη σεζόν κουβαλούσε ήδη την ήττα - σοκ από το Βόλο. Κάπου εδώ μας… τελειώνουν οι ομοιότητες. Πολύ πιο δουλεμένες οι ομάδες, δεύτερος χρόνος Αλμέιδα, τρίτος Γιοβάνοβιτς, με ευρωπαϊκά ματς στην πλάτη τους, άλλη φάση. Η’ μήπως δεν μας τελείωσαν; Διότι αν καταλαβαίνω σωστά από τα ρεπορτάζ, από τους 22 που θα παραταχθούν σήμερα, πιθανότατα οι 21 θα είναι «παλιοί»! Κι αν ο Γιοβάνοβιτς επιλέξει τον Τσέριν και όχι τον Βιλένα, θα είναι 22/22 παλιοί, ούτε μία μεταγραφή «βασικός»!

Ποιος θα «οδηγήσει» το παιχνίδι; Αν το καταφέρει η ΑΕΚ, πάμε φουλ για παιχνίδι σαν το περυσινό, το οποίο μπορούσε να λήξει και 3-3 και 4-4. Αν επιβληθεί στο τέμπο ο Παναθηναϊκός, πάμε για πιο «κλειστό» ματς, με λιγότερες φάσεις. Πολλή δύναμη, πολλά μαρκαρίσματα, πολλή τακτική σε κάθε περίπτωση. Όλα μπορούν να συμβούν, ακόμα και αποβολές να έχουμε, διότι ο Ιταλός ρέφερι έρχεται με εντολή UEFA και δίνει σημαντικές εξετάσεις στον (συμπατριώτη του, επικεφαλής της επιτροπής διαιτησίας της UEFA) Ρομπέρτο Ροσέτι, δεδομένου ότι δεν έχει και πλούσιο παλμαρέ ευρωπαϊκών αγώνων.

Στον Παναθηναϊκό παρουσιάζεται μια τεράστια ευκαιρία για να χτίσει ένα μαξιλαράκι επτά βαθμών από τη νταμπλούχο και να αποδείξει ότι έχει γίνει ακόμα πιο σκληρός από πέρυσι. Σίγουρα είναι πιο δημιουργικός, στο πρωτάθλημα και πιο εύστοχος, έχει περισσότερες επιλογές, δείχνει ικανός να διεκδικήσει μέχρι τέλους το πρωτάθλημα. Αύρα απόλυτα θετική, δεσμός εκπληκτικός με τους οπαδούς του, ατμόσφαιρα θαυμάσια, κίνητρα στο κόκκινο. Μοναδικό – σοβαρό – πρόβλημα, οι εξτρέμ. Παλάσιος και Μαντσίνι, οι οποίοι χάρη στην τακτική τους προσήλωση παρέχουν στον Γιοβάνοβιτς την πολυτέλεια να παίζει με «δεκάρι» που δεν πολύ-μαρκάρει, δεν παίρνουν ανάσα! Και οι Αϊτόρ – Βέρμπιτς είναι νοκ άουτ σήμερα…

Πιο σοβαρό ασφαλώς το πρόβλημα της Ενωσης, με τρεις βασικούς αμυντικούς απόντες. Πρόβλημα όχι τόσο «καθαρά» αμυντικό, όσο «χημείας» μεταξύ τους και… αναπτυξιακό από την πρώτη ζώνη με Μήτογλου και Σιμάνσκι. Μπροστά όμως; Και Λιβάι και Αραούχο πανέτοιμοι και μετά… όλα τα «βιολιά»: Γκατσίνοβιτς, Πινέδες, Τσούμπερ, Ελίασον, Αμραμπατ, Πόνσε, όλα τα καλά του κόσμου, φωτιά και λάβρα! Δεν μπόρεσε να τους κάνει καλά η Μπράιτον, θα τους κάνει ο Παναθηναϊκός; Ελα μου ντε που ο Γιοβάνοβιτς ξέρει την ΑΕΚ καλύτερα από τον Ντε Τσέρμπι...

Ένα ματς ευρωπαϊκού επιπέδου. Ένα ματς «Europa League». Ένα ντέρμπι στο οποίο έχει και η Ενωση την ευκαιρία της. Να σταθεί όρθια και στη Λεωφόρο και να αποδείξει ότι αν «πέσει», θα πέσει πάρα πολύ δύσκολα εφέτος από την κορυφή, κι ας έχει ξεκινήσει πάλι με ένα σωρό τραυματισμούς…

Ρέφερι απόψε θα είναι το ανερχόμενο αστέρι της ιταλικής διαιτησίας. Ο Σιμόνε Σότσα. Στα 36 του. Πέντε χρόνια στη Serie A, άρχισε από πρόπερσι να ορίζεται σε λιγοστά ντέρμπι, συνέχισε πέρυσι με περισσότερα, έφτασε εφέτος να σφυρίξει και το Ιντερ – Μίλαν. Για να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει με την καχυποψία: ο Σιδηρόπουλος είναι σύμφωνα με την αξιολόγηση της UEFA ‘Elite’, o Παπαπέτρου προήχθη σε «Μen’s First Category» και ο Σότσα είναι στην κατώτερη βαθμίδα («Μen’s Second Category») μαζί με Φωτιά, Διαμαντόπουλο, Μανούχο, Κουμπαράκη και Παπαδόπουλο, οι οποίοι το πολύ – πολύ στην Ελλάδα να σφυρίξουν κάποιο ματς του Αρη εναντίον ΑΕΚ, Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ. Κατά τα λοιπά παίζουν στα Λαμία – ΠΑΣ Γιάννινα και στα ΟΦΗ – Βόλος. Όταν ο «ισοϋψής» τους στην UEFA σφυρίζει (πέρυσι) Γιουβέντους – Νάπολι και εφέτος ΄Ιντερ – Μίλαν…

Οποιος πιστεύει ότι ο Στιβ Μπένετ δεν ήξερε τι επρόκειτο να συμβεί όταν όριζε τους δυο Τάσους (Σιδηρόπουλο – Παπαπέτρου) στο Παναθηναϊκός – ΑΕΚ, προφανώς δεν ασχολείται με το… σπορ της διαιτησίας στην Ελλάδα και πολύ καλά κάνει. Ο Αγγλος επέλεξε αυτόν τον τρόπο για να αποχωρήσει. Δεν μπορούσε πλέον να συνυπάρξει με τον Μπαλτάκο και είχε και τελείως διαφορετική φιλοσοφία συγκριτικά με τους «μεγάλους»: θεωρούσε (σωστά κατά τη γνώμη μου) ότι σταδιακά έπρεπε να δοκιμάζονται σε (κάποια) μεγάλα ματς και Ελληνες διαιτητές, με ξένους στο VAR. Όχι μόνο για να δίνονται κίνητρα και στους νεότερους, αλλά και για να δίνουν τις δικές τους δυνατές εξετάσεις.

Οι «μεγάλοι», των οποίων η πλειονότητα δεν εμπιστεύεται τους Ελληνες, θέλουν ξένους μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Και ο Μπαλτάκος, ο άνθρωπος που επέλεξε τον Μπένετ, έχει ξεχάσει τα περί στήριξης του Ελληνα διαιτητή και θέλει να πηγαίνει με τα «νερά» των μεγάλων. Ο Μπένετ βρέθηκε σε πολύ πιο δύσκολη θέση από τον Κλάτενμπεργκ λόγω της ανταγωνιστικότητας στο πρωτάθλημα και της εξ’ αυτής τοξικότητας, όμως η «απόδοσή» του ήταν χειρότερη και του Μέλο Περέιρα και του Κλάτενμπεργκ: αμφότεροι έκαναν πολύ καλή δουλειά στον πρώτο χρόνο, αλλά εν συνεχεία, όταν άρχισαν να εξοικειώνονται με το ελληνικό… περιβάλλον, άρχισαν τις κουτσουκέλες. Μάλλον δεν είναι τυχαίο…

Πάμε παρακάτω. Χωρίς τη στήριξη της UEFA η ΕΠΟ δεν μπορεί να βρει ξένο διάδοχο ως επικεφαλής της ΚΕΔ. To λογικό είναι να ζητήσει τη στήριξή της, να της δοθούν δυο – τρεις υποψήφιοι και να αποφασίσει η Εκτελεστική Επιτροπή: δηλαδή να αποφασίσουν παράγοντες που ασχολούνται με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο ποιος θα ορίζει τους διαιτητές στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Το παράλογο του πράγματος, μα έτσι ήταν πάντα, όχι σήμερα… Στο δικό μου μυαλό εκείνος που θα έρθει (μιας και δεν νομίζω να γίνει πρόταση στον ιδανικό λόγω προσωπικότητας και πείρας, Κύρο Βασάρα), θα πρέπει να ασχοληθεί περισσότερο με την ανάπτυξη και την εκπαίδευση στα χαμηλά στρώματα της διαιτητικής πυραμίδας και να έχει μαζί του δυο «δικά» του στελέχη που θα ασχολούνται κυρίως με την αξιολόγηση, τους ορισμούς και τις επαφές με το εξωτερικό. Αυτό, όμως, δεν πρόκειται να συμβεί. Κι επειδή επαγγελματική διαιτησία στην Ελλάδα δεν πρόκειται να δούμε ποτέ, διότι απλούστατα δεν μπορεί να καλλιεργηθεί το περιβάλλον και οι συνθήκες εξασφάλισης επαγγελματικού βίου μετά τα 40-45 σε όλους όσοι θα ήθελαν να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο, ο φαύλος κύκλος με τους ξένους θα συνεχίζεται διότι όντως είναι πολύ χαμηλό το επίπεδο των περισσότερων Ελλήνων. Λες και είμαστε στα 50s και στα 60s...