Ταυτότητα Αλμέιδα ανεξαρτήτως προσώπων

• Παναθηναϊκός - ΑΕΚ: Το «κλειδί» της έντασης
• Οι αλλαγές του Αλμέιδα και η νίκη

«Κατέβηκε» στη Λεωφόρο για το Παναθηναϊκός - ΑΕΚ με τρεις απουσίες στην άμυνα, βρέθηκε νωρίς πίσω στο σκορ από ένα γκολ-ποίημα του αντίπαλου, αισθάνθηκε την απειλή του -7 από έναν βασικό διεκδικητή του τίτλου νωρίς στη σεζόν. Κι όμως. Η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα, μετά το διπλό στο Μπράιτον πέρασε με νίκη από τη Λεωφόρο. Για πρώτη φορά επί των ημερών του Αργεντινού.

Παναθηναϊκός - ΑΕΚ: Το «κλειδί» της έντασης

Συζητούσαμε στο pregame του αγώνα Παναθηναϊκός - ΑΕΚ για τη σημασία της διατήρησης της ενέργειας, που με τη σειρά της διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην ένταση, βασικό στοιχείο της ταυτότητας της Ένωσης. Ο Αλμέιδα είχε μπροστά του τρία πολύ απαιτητικά ματς. Απέναντι στον Ολυμπιακό, παρότι του έλειπε ο Λιβάι, βασικό γρανάζι για τη λειτουργία του πλάνου πίεσης, καθώς και ο Γκατσίνοβιτς, επέλεξε να αφήσει εκτός τον Πινέδα και τον Χατζισαφί. Ξεκίνησε το ματς στο γνωστό της ρυθμό, αλλά στη συνέχεια, προφανώς και λόγω της τακτικής του αντιπάλου, δεν κατάφερε να βγάλει την ένταση που θέλει στο παιχνίδι της. Δεν ήταν παθητική, σε καμία περίπτωση, αλλά δεν ήταν αυτό που είδαμε στα επόμενα ενενηντάλεπτα.

Έπειτα, πήγε στο Μπράιτον και έβγαλε με νίκη ένα ενενηντάλεπτο σε τρελό ρυθμό, με τον Σιμάνσκι παρτενέρ του Μήτογλου στην άμυνα. Και στη Λεωφόρο, βρήκε το θάρρος να ρίξει τον Κάγιενς στο ματς, ρισκάροντας με έναν ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε για πρώτη φορά στο βασικό σχήμα σε ντέρμπι. Είχε ρίσκο, αλλά είχε και λογική, καθώς ο Σιμάνσκι είχε στις πλάτες του δύο ενενηντάλεπτα σε πολύ υψηλό ρυθμό. Το ίδιο συνέβη και με τον Γιόνσον, που είχε παίξει βασικός με Ολυμπιακό και Μπράιτον. Άλλαξε, συνολικά, έξι ποδοσφαιριστές, για να έχει τη φρεσκάδα, την ενέργεια και το πλεονέκτημα στο physical παιχνίδι.

Στο δικό του μυαλό δεν υπήρχε ζήτημα εμπιστοσύνης. Κι αυτό είναι ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα της ΑΕΚ του Αργεντινού. Από τη μία το βάθος του ρόστερ, το οποίο όμως από μόνο του ίσως δεν αρκεί, αν δεν υπάρχει η σωστή διαχείριση. Ο Αλμέιδα, το απέδειξε και πέρυσι, έχει εμπιστοσύνη στην ποιότητα και έχει καταφέρει να γεμίσει τους παίκτες που περιμένουν να βρεθούν στο αρχικό σχήμα με αυτοπεποίθηση. Όχι στα λόγια. Θυμηθείτε το περσινό 3-0 με τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο, όταν άφησε κομβικούς παίκτες στον πάγκο. Κάποιοι ξεκίνησαν τα «θυσιάζει τη διοργάνωση για το πρωτάθλημα». Καμία σχέση. Η τόσο άμεση ένταξη του Κάγιενς στο τακτικό πλάνο και η ανταπόκρισή του στις συνθήκες ενός ντέρμπι είναι μια ακόμα ένδειξη της καλοκουρδισμένης μηχανής και του τρόπου που τα νέα γρανάζια εντάσσονται σε αυτή.

Οι μονομαχίες και η εξουδετέρωση

Ο Παναθηναϊκός έδειξε στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο ότι μπορούσε να ζήσει σε ένα ματς με τρελό ρυθμό. Η παρουσία του Φώτη Ιωαννίδη, που κινούταν εκτός «κουτιού» και δημιουργούσε καταστάσεις 1vs1 (στο ξεκίνημα μετά τη βαθιά πάσα του Βιλένα) ή υπεραρυθμίας (στη φάση του γκολ), έπαιζε «ξύλο» με τους αμυντικούς και έδειχνε ότι μπορούσε να κρατήσει μπάλα ψηλά στο τερέν, ήταν ο βασικός λόγος αυτής της ένδειξης. Ωστόσο, μετά το γκολ η ΑΕΚ κατάφερε να κάνει και πάλι το παιχνίδι της. «Κλείδωσε» την ανάπτυξη του Παναθηναϊκού με τα ατομικά μαρκαρίσματα, ύψωσε εμπόδια στην κυκλοφορία των γηπεδούχων, έβγαλε τον Πέρεθ από την εξίσωση με τον λυσσασμένο Τσούμπερ και κυριάρχησε στις μονομαχίες.

Ήταν κάτι που παραδέχθηκε και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς μετά το τέλος του ματς. Το ντέρμπι είχε πολύ σκληρά μαρκαρίσματα, κάποιες φορές στα όρια του φάουλ, άλλες στα όρια της κάρτας. Αλλά η Ένωση ήταν εκείνη που βγήκε νικήτρια σ' αυτά, με αποτέλεσμα να κάνει τον αντίπαλο να υποφέρει στο τερέν και να καρπωθεί αυτή τη συνθήκη τακτικά και ψυχολογικά. Την ίδια στιγμή, κάθε φορά που ο Λιβάι Γκαρσία έπαιρνε την μπάλα, έμοιαζε ότι ο μόνος τρόπος για να εξουδετερωθεί ήταν το φάουλ, ενώ ο Τσούμπερ ήταν παντού, με την μπάλα και χωρίς. Η ΑΕΚ έφτιαξε φάσεις, έβγαλε τέτοια ένταση, που δημιουργούσε ερωτήματα για τη διαχείριση της αναμέτρησης στο δεύτερο ημίχρονο.

Οι αλλαγές του Αλμέιδα και η νίκη

Η Ένωση πήγε στα αποδυτήρια με το 1-1 και τον Αλμπέρτο Μπρινιόλι να έχει εξουδετερώσει δύο πολύ καλές στιγμές. Ο Παναθηναϊκός χάνει το μυαλό του όταν βλέπει το σχέδιό του να αντιμετωπίζεται. Η ξαφνική απώλεια του Μάγκνουσον επηρέασε σίγουρα το πλάνο του, όμως δεν κατάφερε να την εξισορροπήσει. Παρά το καλό ξεκίνημα, στο 30' η κατοχή ήταν 39-61. Ακόμα και στα διαστήματα που η ΑΕΚ ελάττωσε την πίεση και έδωσε μέτρα, γιατί προφανώς δεν μπορούσε να βγάλει όλο το ματς στα κόκκινα, οι «πράσινοι» δεν κατάφεραν να κάνουν το παιχνίδι τους και να πιέσουν ουσιαστικά για το προβάδισμα. Γιατί η κυριαρχία στις μονομαχίες συνεχίστηκε και η ενέργεια εξαντλήθηκε σε αυτές. Ο Αλμέιδα ήθελε τη νίκη και την αναζήτησε με τις αλλαγές του. Ξανά, αλλαγές που δείχνουν εμπιστοσύνη και όχι ρίσκο, με φρεσκάρισμα στο 1-1, όταν τα πάντα ήταν ανοιχτά. Μια από αυτές, ο Πισάρο, έκοψε στα δύο τον Παναθηναϊκό στο δεύτερο γκολ. Η αντίδραση ήρθε από δύο κεφαλιές, του Ιωαννίδη και του Αράο, αλλά δεν ήταν αρκετή. Προφανώς αυτός ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε να μην αντιδράσει καθόλου.

Αποτέλεσμα της εξαιρετικής διαχείρισης του Αλμέιδα και της εμπιστοσύνης που έχει εμφυσήσει στα αποδυτήρια, είναι η οχύρωση απέναντι σε κάθε γκρίνια που μπορεί να προκύψει από ένα αρνητικό αποτέλεσμα, μετά το οποίο οι προπονητές του πληκτρολογίου βομβαρδίζουν χωρίς ουσία και νόημα. Αυτό οφείλει να το πράξει και ο Παναθηναϊκός. Δεν έγινε ξαφνικά προβληματικός από μια ήττα σε ντέρμπι, τόσο νωρίς στο πρωτάθλημα. Δεν γκρέμισε τα όσα έχει χτίσει με κόπο και μεθοδική δουλειά. Ο Μαραθώνιος έχει πολλές στροφές ακόμα και η ψυχολογική διαχείριση των κρίσεων ήταν και παραμένει ένας πολύ σημαντικός παράγοντας.