Άρης: Επιτρέπεται να χάσεις αλλά απαγορεύεται να εξαφανιστείς

Προϊόντος του χρόνου θα αναδειχθεί το επίπεδο των αντοχών του, στην παρούσα στιγμή όμως, για τον Άρη μοιάζει τουλάχιστον αδύνατο να ανταποκριθεί σε παιχνίδι υψηλού ρυθμού απέναντι σε ομάδες που χτίστηκαν για την κατάκτηση του τίτλου. Δεν διαθέτει τα πνευμόνια, το απαιτούμενο βαθμό ποιότητας και κυρίως την προσωπικότητα για να το καταφέρει. Κυρίως όμως, δεν έχει ξεφύγει ακόμη από τον χαρακτηρισμό ενός συνόλου ποδοσφαιριστών οι οποίοι προσπαθούν να βρεθούν στον αγωνιστικό χώρο, αναζητώντας τον κατάλληλο κώδικα επικοινωνίας με την προοπτική σχηματισμού μιας συμπαγούς ομάδας. Αυτό αποδείχθηκε χθες στο Καραϊσκάκη όπου, ομολογουμένως, το μάθημα θα μπορούσε να ήταν πιο σκληρό, αλλά οι καταλυτικές παρεμβάσεις του Χουλιάν Κουέστα μάλλον γλίτωσαν τα (πολύ) χειρότερα.

Στο φαληρικό γήπεδο, ο Άρης ήταν σαν τον πιτσιρικά που παίζει με τους διακόπτες με κύρια αδυναμία την πνευματική διαχείριση του παιχνιδιού. Εκνευριστικά παθητικός στο πρώτο ημίωρο μ’ ένα σωρό χαμένες προσωπικές μονομαχίες εν αντιθέσει με τον Ολυμπιακό ο οποίος υποστήριξε το πλάνο του μέσα από το πάθος των ποδοσφαιριστών του. Αυτοί πήγαιναν πρώτοι στην μπάλα, οι ίδιοι την είχαν στα πόδια τους κι έκαναν παιχνίδι. Ωστόσο, αυτό το διάστημα ενδεχομένως να ήταν το πιο αδιάφορο του παιχνιδιού συγκριτικά με όσα ακολούθησαν. Ο Άκης Μάντζιος διάβασε σωστά την αναποτελεσματικότητα του πλάνου με τον Σάπι Σουλεϊμάνοφ σε ρόλο (ψεύτο)δεκαριού και την αδυναμία της ομάδας του στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Γι’ αυτό έριξε στο παιχνίδι και τρίτο μέσο (Πάρντο) δίπλα στους Νταρίντα, Βερστράτε, με την προσδοκία ελέγχου του κέντρου, επενδύοντας παράλληλα στις επιστροφές τον ακραίων επιθετικών και τις βοήθειες στους πλάγιους μπακ.

Η αδυναμία ψυχολογικής διαχείρισης του παιχνιδιού φάνηκε μετά το δοκάρι του Βλάντιμιρ Νταρίντα. Ο Άρης έμεινε στο «μπορώ» και ξέχασε το… «αυτό πρέπει να αποφύγω». Έχασε το μυαλό του και τις ποδοσφαιρικές αρχές του. Προφανώς θα μπορούσε να είχε καταφέρει την ολική επαναφορά σ’ ένα σημείο όπου ο Ολυμπιακός περπατούσε στο χορτάρι σαν τον ζαλισμένο πυγμάχο, αλλά λογάριασε λανθασμένα τις δυνάμεις του. Παρασύρθηκε σ’ ένα ρυθμό και κυρίως σ’ ένα στιλ παιχνιδιού το οποίο είναι αδύνατο να υπηρετήσει.

Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των Φαμπιάνο-Βέλεθ ήταν αυτό που εκτέθηκε αμέσως μετά τον Ματαρίτα, ενώ η ανασταλτική γραμμή μπροστά από τους στόπερ έπαψε να υφίσταται. Στη φάση του τρίτου τέρματος κανείς εκ των τριών παραπάνω δεν είχε σωστή τοποθέτηση στο γήπεδο. Ο Κοσταρικανός ήταν συνεχώς ένα βήμα πίσω από τους αντιπάλους του, ο Φαμπιάνο είχε αργή σκέψη και εκτέλεση ενώ ο Βέλεθ μάρκαρε τον κανέναν. Ο Ελ Κααμπί ήταν ο ωραίος της ιστορίας για τον Ολυμπιακό, αλλά ο Ποντένσε ήταν ο κορυφαίος καθώς αυτός άλλαξε την εικόνα του αγώνα «χτυπώντας» ανελέητα τον Ματαρίτα. Το «κρίμα» για τον Άκη Μάντζιο ήταν ότι δεν μπορούσε να βάλει στο παιχνίδι τον τραυματία Φεράρι.

Ωστόσο, επιτρέπεται να χάσεις αλλά απαγορεύεται να ξεχαρβαλωθείς. Αυτό έγινε στο τελευταίο 20λεπτο. Με την αποχώρηση του Μενέντες από το γήπεδο «γκρεμίστηκε» και το τελευταίο οχυρό στην αριστερή πτέρυγα. Μέχρι τότε, οι επιστροφές του Αργεντίνου ήταν σωτήριες. Στο τελευταίο τέταρτο του παιχνιδιού ο Άρης λειτούργησε με ποδοσφαιρική αφέλεια. Ο άξονας εξαφανίστηκε, τα στόπερ απώλεσαν το αίσθημα της επιβίωσης και η ομάδα επιδόθηκε σ’ ένα ποδόσφαιρο αλάνας εκνευρίζοντας ακόμη και τον προπονητή της γιατί αυτό που απέδωσε η ομάδα του είναι κάθετα αντίθετο της δικής του ποδοσφαιρικής λογικής. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Άκης Μάντζιος ήταν εκνευρισμένος μετά το παιχνίδι. Γνωρίζει ότι παίκτες όπως ο Ζαμόρα δεν διαθέτουν την ποδοσφαιρική παιδεία για να διαχειριστούν ένα τόσο απαιτητικό παιχνίδι, δικαίως όμως περίμενε από τους πιο έμπειρους να επιβληθούν έναντι των υπολοίπων και να «διατάξουν» τη λογική. Αυτή εξαφανίστηκε παράλληλα με την ομάδα.

Εν τέλει, μεσολαβεί ένα παιχνίδι με την Κηφισιά πριν τη σωτήρια διακοπή του Πρωταθλήματος. Αυτή της περασμένης αγωνιστικής περιόδου είχε καταστρέψει τη δομή της ομάδας γιατί αντί προπονήσεων η ομάδα πήγε διακοπές. Η φετινή, πιθανότατα, θα λειτουργήσει ευεργετικά για όλους. Στο ίδιο διάστημα, ο Άρης θα προσπαθήσει να κάνει αυτά που δεν έκανε το περασμένο καλοκαίρι με σπουδαιότερη την προσαρμογή όλων σ’ ένα στιλ παιχνιδιού που πραγματικά μπορεί να υπηρετήσει η ομάδα με βασικό ζητούμενο την κατανόηση των πραγματικών δυνατοτήτων της ομάδας και την αγωνιστική σταθερότητα.