Οι χαμένοι βαθμοί και η «αδικία»
Είναι γνωστό ότι στο ποδόσφαιρο δεν ισχύει πάντα το «παίζεις-κερδίζεις». Υπάρχουν περιπτώσεις που παίζεις καλά, δείχνεις κυριαρχικός μέσα στο γήπεδο αλλά δεν βγαίνεις νικητής από αυτό. Από εκεί και πέρα όμως, όταν γίνεται ο απολογισμός στα «γιατί», υπάρχουν αρκετές διαφορετικές παράμετροι ώστε να μπορέσεις να εκτιμήσεις το τελικό αποτέλεσμα και την απώλεια, αν είσαι αυτός που δεν έχει νικήσει στην αναμέτρηση.
Μπορεί να δεχτώ ότι ο Παναθηναϊκός αδίκησε -ως ένα βαθμό- τον εαυτό του κόντρα στον ΠΑΟΚ, αλλά για να φτάσει να πει κάποιος ότι ήταν «άδικο» αποτέλεσμα η ισοπαλία στη Λεωφόρο πρέπει να ξέρει τι ακριβώς λέει, αν θέλει να χρησιμοποιεί τα ελληνικά και όχι κάποια άλλη παραπλήσια γλώσσα. Καθ’ ότι το «άδικο» έχει να κάνει με κάποιας μορφής αδικία, η οποία στο ποδόσφαιρο μπορεί να προκύψει από μη αγωνιστικούς παράγοντες, με κορυφαίο τη διαιτησία. Αυτό δεν συνέβη την Κυριακή. Ακόμα και να έχεις (π.χ) τέσσερα δοκάρια λοιπόν δεν είναι «αδικία» αλλά ατυχία. Για να ξέρουμε τι λέμε…
Ασφαλώς και παίκτες, προπονητές και δημοσιογράφοι μπορούν να έχουν τη δικιά τους οπτική και θεώρηση πραγμάτων και καταστάσεων μετά από έναν αγώνα. Οι δύο πρώτες κατηγορίες δικαιολογούνται περισσότερο γιατί ζουν το ματς από μέσα, με διαφορετικούς σφυγμούς και ταχύτητες απ’ ότι οι υπόλοιποι. Έχω ξαναγράψει πως πολλά χρόνια τώρα, σε δηλώσεις μετά από αγώνες μπορείς να ακούσεις πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που είδες στο χορτάρι. Και δεν μιλάω για διαμαρτυρίες για τη διαιτησία, αλλά για το αμιγώς αγωνιστικό σκέλος. Είπαμε όμως. Δικαιολογείται! Από την άλλη οι δημοσιογράφοι, έχουν λιγότερες δικαιολογίες. Δεν μπορούν π.χ να καταγράφουν τις ευκαιρίες ανάλογα με το ποιας ομάδας το ρεπορτάζ κάνουν ή με την επιθυμία που έχουν για τον τελικό νικητή.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς μετά το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ είπε πως η ομάδα του έπρεπε να πάρει περισσότερα πράγματα από αυτό το παιχνίδι, αλλά παραδέχθηκε πως στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου οι παίκτες του δεν έκαναν αυτά που έπρεπε για να μετουσιώσουν την υπεροχή τους σε γκολ. Ούτε καν σε αριθμό ευκαιριών που θα δικαιολογούσαν τον χαρακτηρισμό «άδικο» για το αποτέλεσμα, θα πω εγώ.
Στην ανάλυση/κριτική του αγώνα οι συνάδελφοι που (όντως και χωρίς ειρωνεία) ξέρουν μπάλα, επισημαίνουν τις δυσλειτουργίες που είχαν κατά διαστήματα οι Πράσινοι και στον άξονα, αλλά και στο αμυντικό transition με αποτέλεσμα να απειλούνται εύκολα και…γρήγορα από το 15’ και μετά, αλλά και να μην είναι τόσο πειστικοί όσο θα ήθελαν στην επιθετική τους προσπάθεια. Τα στατιστικά της αναμέτρησης, σε πρώτη ανάγνωση δείχνουν συντριπτική υπεροχή των γηπεδούχων. Αλλά στα σουτ μέσα από τη μεγάλη περιοχή είμαστε στο 10-6 για τον Παναθηναϊκό. Δεν το λες και χαώδη διαφορά. Όλα τα υπόλοιπα μπορεί να δείχνουν πίεση, που την είδαμε και με τα ματάκια μας αλλά το ερώτημα είναι… και τελικά τι έγινε; Τίποτα στην ουσία του πράγματος. Και θα θυμίσω ότι ο ΠΑΟΚ είχε και δοκάρι και ακόμα δύο ευκαιρίες με… προοπτική. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι για ακόμα ένα (εντός έδρας) ντέρμπι κάτι δεν έγινε τόσο καλά όσο έπρεπε, από τον Παναθηναϊκό. Και στο αγωνιστικό, αλλά (θα κουραστώ να το γράφω) και στο κομμάτι της πνευματικής προετοιμασίας. Και ήταν το ένστικτο του σκορ από τον Γερεμέγεφ που βοήθησε να μη χαθεί εντελώς η παρτίδα στο τέλος, όπου βέβαια αν κάποιος είχε λόγο να νιώθει «αδικημένος» (με την στρεβλή έννοια που χρησιμοποιείται η λέξη) είναι ο ΠΑΟΚ.
Αν θέλουμε να φτιάχνουμε εικόνες που μας ικανοποιούν είναι εύκολο. Στον αθλητισμό όμως, υπάρχουν αποτελέσματα και επιδόσεις που καταγράφουν την πραγματικότητα κυνικά και ρεαλιστικά. Αυτή λέει ότι σε δύο ντέρμπι, στους τρεις τελευταίους αγώνες, ο Παναθηναϊκός -στην έδρα του- πήρε έναν βαθμό και αυτόν με buzzer beater. Μετά το ματς που ακολουθεί με τον Ατρόμητο και την διακοπή των τριών εβδομάδων, ακολουθεί ακόμα ένα στο Καραϊσκάκης. Μπορεί το γεγονός πως είναι εκτός έδρας να βγάλει βάρος από την πλάτη των παικτών του. Θα δείξει. Εύκολα μπορεί να πει κάποιος πως είμαστε ακόμα νωρίς σε έναν μαραθώνιο, με κανονική περίοδο και απαιτητικά πλέϊ οφ. Μαθηματικά σίγουρα. Ψυχολογικά δεν ξέρω αν ισχύει αν δεν κερδίζεις τα ντέρμπι. Προσοχή! Όλα αυτά διατυπώνονται με αφετηρία το γεγονός ότι οι Πράσινοι είναι χτισμένοι δύο σεζόν τώρα σε συγκεκριμένο μοντέλο, με συνεχή εξέλιξη και με αρκετές σημαντικές προσθήκες στο ρόστερ τους. Δεκτή η επισήμανση για την διπλή/τριπλή προσπάθεια τις ευρωπαϊκές εβδομάδες, αλλά αυτό ακριβώς ήθελε (και σωστά) ο Παναθηναϊκός, γιατί αυτό είναι το DNA του. Δεν πιστεύω ότι θέλει κάποιος να κρίνεται το Τριφύλλι με τα δεδομένα που υπήρχαν πριν την έλευση του Σέρβου τεχνικού. Γίνεσαι καλύτερη ομάδα, αυξάνουν οι απαιτήσεις.
Ο ΠΑΟΚ από την πλευρά του το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν φοβάται στη Λεωφόρο. Την προηγούμενη περίοδο το έχτισε αυτό ακόμα περισσότερο και ο Λουτσέσκου είναι «μανούλα» στο να εκμεταλλεύεται τέτοιες καταστάσεις. Και επειδή ακούω και για το θέμα της κατοχής αν περίμενε κάποιος να έχει και την μπάλα στα πόδια του ο Δικέφαλος, παραπάνω από το 40% που ήταν το κομμάτι του στο ντέρμπι, προφανώς δεν ζει σε αυτή τη χώρα. Χώρια που είναι αστείο το 2023, με το ποδόσφαιρο να έχει αλλάξει, να στεκόμαστε σε αυτό το στατιστικό. Υπήρξε ένα διάστημα στο δεύτερο μέρος, όπου έδειχνε πιο πιθανό να βάλει το τρίτο γκολ παρά να δεχθεί το δεύτερο. Οι αλλαγές (ειδικά τώρα που είναι πέντε) μοιάζουν σαν δώρο στην οικονομία του αγώνα, αλλά δεν είναι για την ομάδα που έχει να «κουμπώσει» αρκετούς νέους παίκτες στο ρόστερ και τους περισσότερους από αυτούς τους ρίχνει στη μάχη στην πορεία της αναμέτρησης, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η συνοχή. Ο ΠΑΟΚ πιέστηκε άντεξε, έστω και «ηρωικά» κατά διαστήματα, μέχρι που… δεν άντεξε. Εκεί που είχε φτάσει το ματς ήταν «κορώνα γράμματα».
Η ομάδα έχει καλό προπονητή, καλό ρόστερ, αλλά όχι (θεωρώ) επαρκές ποσοτικά όσο υπάρχει μεγάλος όγκος αγώνων. Ξεκινάει εξ ορισμού ως ένας από τους τέσσερις διεκδικητές, αλλά σαφέστατα με μικρότερα ποσοστά γιατί πολύ απλά δεν τα επιβεβαιώνει μέχρι τέλους, στις περισσότερες περιπτώσεις. Αν δηλαδή η χθεσινή εμφάνιση ήταν «δήλωση πρωταθλήματος» (όχι για εμένα), τότε τι ήταν την προηγούμενη περίοδο το δίμηνο Ιανουάριος-Φεβρουάριος; Δήλωση για νταμπλ, θα πω. Αλλά ήταν εντελώς διαφορετική εικόνα, όταν η μπάλα άρχισε να καίει πραγματικά. Οπότε είναι νωρίς για μεγάλες κουβέντες. Από οποιονδήποτε θα έλεγα και όχι μόνο από τον ΠΑΟΚ.
Όσο για το (ακόμα ένα) ξέσπασμα του Λουτσέσκου, έτσι θα πάμε μέχρι το τέλος. Το έχουμε εμπεδώσει. Κάποιες φορές θα έχει και δίκιο, αλλά πλέον από την βαβούρα της επανάληψης δεν θα ακούει και κανένας. Άλλωστε αν υπάρχει πρόβλημα, δεν είναι αυτός που έχει την αρμοδιότητα να το λύσει. Δεν βοηθάει κανέναν, δεν βοηθάει και την ομάδα έχω την αίσθηση, αλλά -είναι δεν είναι αυθεντική- αυτή είναι η παράσταση του. Αν τα ζυγίσει κάποιος ο ΠΑΟΚ παίρνει από αυτόν πολλά περισσότερα αγωνιστικά, απ’ όσα χάνει (αν χάνει γιατί… συνήθεια είναι πλέον) επικοινωνιακά. Άλλωστε σε μια χώρα όπου τέτοιες συμπεριφορές συνηθίζονται και σε τομείς πιο σοβαρούς από το ποδόσφαιρο, δεν είναι μεγάλο πρόβλημα το τι λέει ο Ρουμάνος τεχνικός.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
