Άρης: Η εικόνα είναι πιο προβληματική από το αποτέλεσμα

• Θα τον βοηθήσει η διακοπή αλλά δεν θα… κάνει θαύματα

Μια επιχειρηματολογία βασιζόμενη σε υποθετικά σενάρια κάθε άλλο παρά βοηθά στην πραγματική πρόοδο μιας ομάδας και στην προκειμένη περίπτωση αν ο Άρης επιλέξει να σταθεί στις χαμένες ευκαιρίες στο πρώτο 20λεπτο του δεύτερου ημιχρόνου, μάλλον θα εστιάσει το δέντρο και θα χάσει το δάσος. Εξάλλου, μεταξύ της χαμένης ευκαιρίας του Λορέν Μορόν και της αντίστοιχης του Νταβίντ Μόμπερκ Κάρλσον, υπήρξε κι αυτή του Οζέγκοβιτς στην οποία η Κηφισιά θα μπορούσε να είχε ισορροπήσει την κατάσταση.

Το βασικό ζητούμενο για τον Άρη δεν είναι τόσο το (αρνητικό) αποτέλεσμα όσο η προβληματική εικόνα που παρουσιάζει σε συνδυασμό με μια αναγκαστική επιλογή. Είναι προφανές δηλαδή ότι ο Άκης Μάντζιος και οι συνεργάτες του έχουν διαπιστώσει το έλλειμμα φυσικής κατάστασης κι έχουν πάει στη λογική μιας συντηρητικής «αγωγής», επιδιώκοντας σκορ ασφαλείας έως το 65-70, αντιλαμβανόμενοι ότι μέχρι εκεί αντέχει η ομάδα. Αυτή η επιλογή βασίζεται σε τρεις άξονες.

1.Στη διαφορά ποιότητας που διαπιστώνεται μεταξύ των παικτών της 11αδας με τους υπόλοιπους σε σημείο μάλιστα μερικοί εξ’ αυτών να χαρακτηρίζονται «αναντικατάστατοι» ακόμη κι όταν δεν αποδίδουν (βλέπε Νταρίντα). Απόντων των Ρουπ, Τζούρασεκ και Ζαν Ζουλ, χθες ο Άκης Μάντζιος χρησιμοποίησε στο βασικό σχήμα τον Ρούμπεν Πάρντο αλλά ο Ισπανός όχι μόνο δεν δημιούργησε αλλά… δεν έκοβε ούτε με βαλέ.

2.Στις καλοκαιρινές αστοχίες. Το τίμημα της προετοιμασίας που δεν έγινε αποτυπώνεται μέσα την αδυναμία τρεξιμάτων. Δηλαδή, δεν είναι τυχαία η καθίζηση στα τελευταία ημίωρα των αγώνων. Έγινε με τον Παναιτωλικό (απλά το σκορ ήταν 2-0), επαναλήφθηκε με τον Ολυμπιακό και φυσικά με την Κηφισιά. Ένας προπονητής μπορεί να διαχειριστεί το έλλειμμα ποιότητας, όταν όμως συνδυάζεται και με αντίστοιχο δυνάμεων, απλά κάνει τον σταυρό του.

3.Στις χτυπητές αδυναμίες του ρόστερ το οποίο ποιοτικά και ποσοτικά απέχει παρασάγκας από το αντίστοιχο των ομάδων που προπορεύονται στη βαθμολογία και δεν είναι αρκετά υψηλότερο από αυτό των υπολοίπων. Παράλληλα, ο Άρης δεν έχει πάρει αυτά που περίμενε από παίκτες όπως οι Κάρλσον, Νταρίντα, Ματαρίτα και δεν κάλυψε ποτέ το κενό που άφησαν οι Λούις Πάλμα, Άντρε Γκρέι. Στο αριστερό άκρο της επίθεσης υπάρχει ο ένας και μοναδικός Τζόναταν Μενέντες και στην κορυφή της επίθεσης ο Λορέν Μορόν. Κι έτσι ο προπονητής υποχρεωτικά πάει σε μεσοβέζικες λύσεις σε μια μεθοδολογία κάλυψης απόκρυψης των αγωνιστικών προβλημάτων που έχει να διαχειριστεί.

Θα τον βοηθήσει η διακοπή αλλά δεν θα… κάνει θαύματα

Ο Άρης δεν χρειάζεται να κρυφτεί από την αλήθεια του, ίσα-ίσα οφείλει να την κοιτάξει κατάματα, να τη διαχειριστεί και να πορευτεί με ρεαλισμό. Τα σοβαρά (καλοκαιρινά) λάθη είναι αδύνατο να αναπληρωθούν. Προσωπικά δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι η διακοπή θα επιφέρει ευεργετικές αλλαγές, σίγουρα όμως θα βοηθήσει προς την κατεύθυνση της επιστροφής στην κανονικότητα. Μέχρι στιγμής αυτή δεν υπάρχει. Αυτό διάβασε ο Γιάννης Αναστασίου και μετά το 60’ φόρτωσε την επιθετική γραμμή του αλλάζοντας παράλληλα τους ακραίους επιθετικούς του. Κι όταν η Κηφισιά εγκατέλειψε την παθητική στάση επενδύοντας στις φυσικές δυνάμεις των ποδοσφαιριστών, ουσιαστικά πήρε και τον έλεγχο του αγώνα γιατί πήρε πράγματα από τους ποδοσφαιριστές που πέρασαν στο γήπεδο ως αλλαγές. Αντιθέτως, ο Άρης δεν πήρε το παραμικρό από τις δικές του. Σε δύο περιπτώσεις ο Κάρλσον αδίκησε τον εαυτό του με τα τελειώματά του και στο υπόλοιπο διάστημα «ανταγωνίστηκε» τον Νταρίντα στον τομέα των λαθών. Στα δε τελευταία λεπτά η ομάδα του Άκη Μάντζιου θύμισε μαραθωνοδρόμο καθώς πλησιάζει στη γραμμή το τερματισμού «μετρώντας» και την τελευταία ανάσα.

Αντί επιλόγου. Το κομμάτι της διαιτησίας δεν σχετίζεται με τα παραπάνω και φυσικά δεν στοιχειοθετεί δικαιολογία. Όπως όμως δικαιολογία δεν έχει ούτε ο Δραμινός Πουλικίδης για τη μη αποβολή του Παπασάββα. Είχε εξαιρετικό οπτικό πεδίο, η παράβαση ήταν εξίσου ξεκάθαρη αλλά για κάποιον λόγο επέλεξε να κρατήσει τον ποδοσφαιριστή στο γήπεδο.