ΠΑΟΚ: Η ποδοσφαιρική μαγκιά του Λουτσέσκου και η αξία να νικάς με τις ιδέες σου

Είναι (πολύ) νωρίς. Το είπε και ο ίδιος, «υπάρχει δρόμος για την πρωτιά στον όμιλο», την ώρα που όλοι χρίζουν φαβορί τον ΠΑΟΚ, μετά την σπουδαία νίκη επί της Άιντραχτ. Στο πρώιμο στάδιο της σεζόν της ανοικοδόμησης, πιο πολύ κι απ' τα αποτελέσματα ή τη διαχείριση των ενενηντάλέπτων, σημασία έχει η πυξίδα να 'ναι στραμμένη στην ορθή κατεύθυνση. Του Ραζβάν Λουτσέσκου είναι. Μένει να κριθεί στον χρόνο η ανθεκτικότητά του στο να τη διατηρεί στην ορθή κατεύθυνση.

Ο Λουτσέσκου δεν ξέρω αν είναι από τους καλύτερους προπονητές που έχουν περάσει από την Ελλάδα. Είναι, όμως, ο καλύτερος που μπορούσε να ταιριάξει σε αυτόν τον ΠΑΟΚ, ο κορυφαίος στην ιστορία του κλαμπ, ο καλύτερος να λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο και να οδηγήσει τον «Δικέφαλο» στην απόλυτη καταξίωση. Το έκανε βαδίζοντας με τον δικό του τρόπο. Δίχως να ρίχνει λοξές ματιές, δεξιά και αριστερά. Μακριά από το «θόρυβο» που δημιουργείται στον μικρόκοσμο των social media.

H ιαχή «Ραζβάν Λουτσέσκου», αποχωρώντας για τα αποδυτήρια της Τούμπας, ήταν ύμνος στην ποδοσφαιρική θεωρία που (με αξιοπρόσεκτη συνέπεια και τσαγανό) πρεσβεύει και κηρύττει απ' την πρώτη στιγμή του λεγόμενου νέου «ασπρόμαυρου» σχεδιασμού ο κόουτς του ΠΑΟΚ. Ότι δηλαδή, ιδίως στην Ευρώπη, προκοπή κάνουν οι ομάδες, όχι οι μονάδες, οι σταρ. Εάν, φυσικά, η συζήτηση γίνεται για τις «ομάδες του προπονητή». Οι «ομάδες του λαού» είναι άλλο. Όπως, επίσης, οι «ομάδες της κερκίδας» και -εσχάτως- οι «ομάδες των social media».

Κατά ένα παράδοξο τρόπο η αρχική ενδεκάδα για τον αγώνα με την Άιντραχτ είχε «κυκλοφορήσει» αρκετές ώρες πριν από την σέντρα. Τέτοια βεβαιότητα για τις επιλογές, χρόνια στο ρεπορτάζ της ομάδας, είχα καιρό να συναντήσω. Είναι άλλο το «πιθανή ενδεκάδα» και άλλο «θα ξεκινήσει με Μεϊτε-Οζντόεφ στο κέντρο, Βιεϊρίνια μπακ, Σαμάτα στην κορυφή και τον… Μουργκ». Αυτό το… «ποιος Μουργκ» προκάλεσε πανικό μέχρι και την σέντρα του αγώνα. Το τι του έσυραν του Ρουμάνου τεχνικού, δεν περιγράφεται. Ευτυχώς, που ο ίδιος επιμένει να απέχει συνειδητά απ’ όλη αυτή την παραφροσύνη.

Ο Λουτσέσκου έκανε αυτό που έβλεπε πιο σωστό. Αποδείχτηκε πως ήταν και το σωστό. Τελικά μερικές φορές το απόλυτα προφανές και είναι το πιο ορθολογικό! Είχε ντέρμπι Κυριακή (Παναθηναϊκός) και Πέμπτη (Άιντραχτ). Κατέβηκε στο γήπεδο για να χτυπήσει και τα δύο. Έστω κι αν δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έλεγαν πριν το ματς ότι... παρατάει την Ευρώπη, όπως το 2018-19. Με δύο εκ διαμέτρου διαφορετικές ομάδες, με αλλαγές στα πρόσωπα που σε έκαναν να αναρωτιέσαι ποιοι στ’ αλήθεια είναι βασικοί και ποιοι είναι οι ρεζέρβες. Να χάνει το ένα ματς στα τελευταία δευτερόλεπτα και να παίρνει το άλλο με γκολ στο τέλος. Όχι από τύχη. Το έψαξε. Το κυνήγησε. Έστω κι αν τον βόλευε και η ισοπαλία απέναντι στο φαβορί του ομίλου.

Εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε για όλες τις επιλογές του. Ο Μεϊτέ έκανε το καλύτερο 75λεπτο από την ημέρα που φόρεσε την «ασπρόμαυρη» φανέλα. Ο Μουργκ για ένα ημίχρονο έκανε αυτό που ήθελε ο προπονητής του. Ο Εκονγκ στην πιο μεστή βραδιά του. Ο Βιεϊρίνια απλά ήταν συγκλονιστικός. Έβγαλε ολόκληρο ενενηντάλεπτο. Ως μπακ. Σε ματς απαιτήσεων. Με ένταση. 37 ετών και 8 μηνών, παρακαλώ. Με 311 συμμετοχές στην πλάτη με την ασπρόμαυρη φανέλα, που τον κατατάσσουν στο top-10 της ιστορίας!

Κατάθεση ψυχής σ’ ένα ακόμη ματς από τον Ζίβκοβιτς. Ανίκητος ο Κοτάρσκι (στις 5 από τις 6 τελικές στην εστία της Άιντραχτ), με αστείρευτες δυνάμεις ο Μπάμπα. Με πολλές κερδισμένες μάχες ο Σαμάτα απέναντι στους τρεις στόπερ της Άιντραχτ Με χτύπημα… ξυράφι (και νέα ασίστ) ο Ντεσπόντοφ. Όλοι μα όλοι συνέβαλαν στο να μπει ένα ακόμη «παράσημο» στην ευρωπαϊκή ιστορία του συλλόγου.

Ο «ΠΑΟΚ του εξωτερικού» δε διαφέρει σε φιλοσοφία από τον «ΠΑΟΚ του εσωτερικού». Συνεχίζει να είναι μια ομάδα που αν σε βρει σε ανοικτό γήπεδο μπορεί να σε τελειώσει. Τι έκανε, λοιπόν, ο Λουτσέσκου απέναντι στην Άιντραχτ; Έχοντας διαβάσει καλά τις αρετές και το στυλ των «Αετών» από τη Φρανκφούρτη τους άφησε την μπάλα στα δικά τους πόδια. Τακτικά ήθελε να έχει μια ισορροπία. Γι’ αυτό επέλεξε το δίδυμο Μεϊτέ-Οζντόεφ.

Οποιος, σέβεται το στυλ του, τον δρόμο του, τις ιδέες του, το DNA του, αυτός έχει ενδιαφέρον. Και αξία. Ο ΠΑΟΚ. Παίζει «όπως ο ΠΑΟΚ». Δεν προσπαθεί να παίξει όπως κάποιος άλλος.

ΥΓ: Δυο λέξεις για την (επίκαιρη) Zivko-mania: Η θέση του Αντρίγια, ανάμεσα στο «κάτσε εδώ, πού σε αγαπούν και σε λατρεύουν» και στο «φύγε να εκτοξεύσεις την καριέρα σου», επέλεξε να ακούσει την καρδιά του. Γι’ αυτό και ανανέωσε στο «άψε-σβήσε». Ο «Ζίλε» δεν είναι 18-20 ετών, είναι κιόλας (απ’ το καλοκαίρι) 27. Είχε περάσει, δηλαδή, το σταυροδρόμι που (αρχίζουν τα καλύτερα χρόνια της διαδρομής του στην μπάλα, οπότε) θα έπρεπε να κληθεί να αποφασίσει πώς θέλει να είναι, την επόμενη τετραετία, η ζωή του. Θέλει να γίνει το έμβλημα του ΠΑΟΚ, τώρα που σιγά σιγά αποσύρονται όλα τα παλαιά εμβλήματα, με τελευταίο τον Αντρέ Βιεϊρίνια.

ΥΓ1: Ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης έχει «κρύο αίμα» κι αυτό είναι το μεγαλύτερο προτέρημα. Το καλοκαίρι μιλώντας μαζί του διαπίστωσα ότι πρόκειται για ένα καταπληκτικό παιδί με ωριμότητα. «Μπορεί να έχει δύο ενδεκάδες της Μάντσεστερ Σίτι απέναντι του και να μην αισθανθεί τίποτα», είχε παραδεχθεί πέρσι για τον Χανιώτη στόπερ ο Λουτσέσκου. Κι αυτή η ψυχραιμία τον κράτησε όρθιο μετά το λάθος του στο γκολ των Γερμανών. Αυτή η ψυχραιμία τον έκανε ήρωα (στα 19 του) μιας σπουδαίας ευρωπαϊκής βραδιάς. Γιατί, πιστέψτε με, θέλει πολλά... άντερα για να κάνεις, αυτό ακριβώς, που έκανε στη δική του βραδιά.

ΥΓ2: Η ευρηματικότητα των φίλων του ΠΑΟΚ ώρες-ώρες ξεχειλίζει. Γνωστό είναι αυτό, εδώ και πολλά χρόνια, αυτή τη φορά όμως οι «ασπρόμαυροι» οπαδοί (ξανά) «χτύπησαν» μ’ ένα ξεχωριστό τρόπο: «Κάντε πως κοιμάστε, έρχονται» έγραφε το πανό για το οποίο συζητούσε όλη η Τούμπα χτες το βράδυ.