Μπορούσε να κάνει κάτι άλλο ο Μαρτίνεθ μετά την αποβολή του Ολυμπιακού;

Δεχόμαστε νομίζω όλοι ότι η αποβολή του Ντόη ήταν κομβική για την εξέλιξη του αγώνα του Ολυμπιακού στη Σερβία.

Διότι πρώτον έγινε με ρευστό το σκορ (2-1), δεύτερον έγινε σε ένα σημείο (70^ο λεπτό) που το παιχνίδι είχε μπροστά άλλα 25 περίπου λεπτά με τις καθυστερήσεις και τρίτον έγινε σε αγώνα εκτός έδρας κι όχι στο Καραϊσκάκη, όπου με τη βοήθεια του κόσμου θα μπορούσε να είναι άλλη η αντιμετώπιση της ομάδας. Όπως π.χ. είχε κρατήσει το 0-0 με την Μπέτις σε αποβολή του Τσιμίκα στο 73’ η, είχε φέρει 1-1 με τη Γουλβς σε αποβολή του Σεμέδο στο 29’. Εκτός έδρας είναι διαφορετικά, αν θυμηθούμε και την αποβολή του Μπενζιά στο 58΄του αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι, με το σκορ 0-1 και τελικά 3-1 υπέρ των Σέρβων.

Το ερώτημα είναι αν ο Μαρτίνεθ μπορούσε να διαχειριστεί διαφορετικά την κόκκινη κάρτα.

Ξέρουμε ότι αυτό που έκανε ήταν μία διπλή αλλαγή, με τον Πορόζο αντί του Φορτούνη και τον Αλεξανδρόπουλο αντί του Ελ Κααμπί, παίζοντας ένα 4-4-1, με τρεις αμυντικογενείς χαφ (Αλεξανδρόπουλο δεξιά, Έσε-Μαντί στον άξονα), τον Σολμπάκεν αριστερά κι ένα επιθετικό (Γιόβετιτς). Κατ΄ αρχάς, είχε προηγηθεί η άλλη διπλή αλλαγή (Γιόβετιτς αντί Μασούρα και Σολμπάκεν αντί Ποντένσε), αλλά αυτή ήταν πριν την αποβολή, άρα κουβέντα μπορούμε να κάνουμε για τις αλλαγές μετά την κόκκινη κάρτα, καθώς αυτό είναι και το ερώτημα που θέτουμε, αν μπορούσε να διαχειριστεί αλλιώς την κατάσταση ο προπονητής, όταν ο Ολυμπιακός έμεινε με 10 παίκτες.

Αυτό που τουλάχιστον εγώ μπορώ να σκεφθώ κατά βάση είναι στην αλλαγή του Αλεξανδρόπουλου να μην έβγαζε τον Φορτούνη, αλλά τον Μαντί. Με το σκεπτικό ότι πρώτον ο Μαντί έπαιζε σε χαμηλές στροφές από την αρχή του συγκεκριμένου αγώνα, βγάζοντας μηδέν φρεσκάδα και αντίθετα μεγάλη κόπωση και δεύτερον ότι το σκορ ήταν εύθραυστο άρα θα ήταν καλό να έμενε ο Φορτούνης για την περίπτωση να ισοφαρίζονταν ο Ολυμπιακός, ώστε να είχε τρεις επιθετικογενείς παίκτες κι όχι δύο, τον Γιόβετιτς με τον Σολμπάκεν. Δηλαδή, να έπαιζε πάλι 4-4-1, αλλά με τετράδα Φορτούνη, Έσε, Αλεξανδρόπουλο, Σολμπάκεν. Μήπως έτσι με τον Φορτούνη κρατούσε λίγο παραπάνω την μπάλα, έπαιρνε κάποιο φάουλ κλπ. Κι από εκεί και πέρα, αφού είχε το δικαίωμα πέμπτης αλλαγής, να τον έβγαζε τον Φορτούνη στις καθυστερήσεις, περνώντας π.χ. τον Καρβάλιο.

Η σκέψη μου για παρουσία του Φορτούνη στην ενδεκάδα έως σχεδόν στο τέλος, έχει να κάνει και με τη διαπίστωση ότι μας αρέσει δεν μας αρέσει (που δεν μας αρέσει), όταν βγαίνει ο αρχηγός του Ολυμπιακού, η ομάδα δεν σκοράρει ποτέ! Έγινε το ίδιο κι όταν βγήκε στο 74’ στην Τόπολα (2-2), στο 77’ με την Φράιμπουργκ (2-3), στο 69΄ με την ΑΕΚ (1-1), στο 76’ με την Γκενκ (1-0). Μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι τα αποτελέσματα σε αυτά τα τέσσερα, δύσκολα βέβαια, παιχνίδια ήταν μία νίκη, δύο ισοπαλίες και μία ήττα.

Από εκεί και πέρα, επίσης είναι αλήθεια και κάτι άλλο. Στα 17 λεπτά (73’-90’) που ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς τον Ντόη, με την ομάδα που έπαιξε, μέχρι που έγινε το 2-2 δεν είχε φάει όχι φάση, αλλά ούτε καν τελική. Κι αν δεν κολλούσε το μυαλό του Ρόντινεϊ στην πάσα στην πλάτη του στο 90’ κι απλά είχε δει τους άλλους αμυντικούς που είχαν τραβηχτεί έξω από την περιοχή για οφσάιντ, δεν θα είχαν οι Σέρβοι ούτε εκεινη την τελική στο 90’. Θέλω να πω ότι δεν έφαγε καμία τρομερή πίεση ο Ολυμπιακός με τις αλλαγές του Μαρτίνεθ. Μάλιστα, αυτός ήταν που απείλησε με την καλή επίθεση των Αλεξανδρόπουλου-Γιόβετιτς και του σουτ του τελευταίου από καλή, αλλά πλάγια θέση, που έδιωξε ένας αμυντικός με τάκλιν.

Σίγουρα τώρα, σκεφτόμενοι πιο ψύχραιμα μπορούμε να πούμε κι άλλα πράγματα. Για παράδειγμα ότι θα έπρεπε ο Μαρτίνεθ να κάνει και την πέμπτη του αλλαγή, βγάζοντας τον Μαντί και περνώντας τον Μπιέλ η, τον Ορτέγκα για βοήθεια στα άκρα. Να είχε και δύο ακόμη φρέσκα πόδια αντί του κουρασμένου Καμαρά (με τον Αλεξανδρόπουλο δίπλα στον Έσε), ανάλογα με το αν ήθελε πιο πολύ να επιτεθεί (Μπιέλ) η, να αμυνθεί (Ορτέγκα).

Γενικώς, όμως, πρέπει να δεχθούμε ότι του πήγαν κόντρα όλες οι συγκυρίες του προπονητή-το να κάνεις δύο αλλαγές και μέσα στο ίδιο λεπτό που τις κάνεις να τρως γκολ δεν είναι το πιο…σύνηθες πράγμα: ειδικά όταν το γκολ ξεκινάει από πάσα του στόπερ σου σε αντίπαλο έξω από την περιοχή σου. Και μέσα σε εφτά λεπτά από τη μείωση του σκορ να χάνεις και τον ένα στόπερ σου (Ντόη) με αποβολή, την στιγμή μάλιστα που σου λείπει λόγω τραυματισμού ο βασικός σου σε αυτή τη θέση (Φρέιρε). Αλλά και που η αποβολή θα μπορούσε να αποφευχθεί είτε αν ο Ντόη άφηνε τη φάση για τον Ρέτσο, είτε ο διαιτητής δεν έδειχνε όλη του την…αγάπη στους Σέρβους, όπως είχε κάνει και με τον Ερυθρό Αστέρα πάλι εναντίον του Ολυμπιακού.

Άσχετο:

Βλέπεις το παιχνίδι του Ολυμπιακού εντός έδρας με μία ομάδα της Μπουντεσλίγκα, την Φράιμπουργκ. Να τα δίνει όλα, να δικαιούται μίνιμουμ την ισοπαλία (και με τον γερμανό προπονητή να το αποδέχεται), αλλά να χάνει οριακά 2-3 με ένα γκολ στο 86’. Και βλέπεις και το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με μία άλλη ομάδα της Μπουντεσλίγκα, περίπου ίδιας η, λίγο πιο κάτω δυναμικότητας (τρεις βαθμούς πίσω από την Φράιμπουργκ), την Άιντραχτ, να δικαιούται η Φρανκφούρτη το διπλό και τελικά να χάνει κιόλας πάλι οριακά με ένα γκολ στις καθυστερήσεις. Συγνώμη, αλλά αν αυτό δεν αίναι ατυχία και τύχη αντίστοιχα, ποιο είναι;…

Η φωτογραφία της ημέρας:

Κάποιος διαιτητής μου είπε ότι ο Γάλλος Μπαστιέν την φύλαγε στον Ντόη, γιατί περίπου 10 λεπτά πριν την επίμαχη φάση της αποβολής ο αμυντικός του Ολυμπιακού σε μία προώθηση του έπεσε κάτω ζητώντας φάουλ, με τον ρέφερι να του κάνει αυστηρές κι επανειλημμένες παρατηρήσεις για θέατρο. Δηλαδή, ότι επειδή έκανε θέατρο εκεί και δεν του έβγαλε κίτρινη κάρτα, του έδειξε μετά κόκκινη. Θα μπορούσα, ακραία, να το αποδεχθώ ακόμη κι αυτό, αν ο συγκεκριμένος διαιτητής δεν είχε βγάλει κόκκινη, πάλι «για ψύλλου πήδημα», και στον Μπενζιά παλι σε αγώνα του Ολυμπιακού στην αγαπημένη του όπως φαίνεται Σερβία, τότε με τον Ερυθρό Αστέρα. Και δεν ήταν διαιτητής και στο Χάποελ Μπερ Σέβα-Ολυμπιακός 1-0 με αποκλεισμό των «ερυθρόλευκων» από το Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν είναι να σε παίζει εκτός έδρας αυτός. Και γι΄ αυτό, άλλωστε, νομίζω ότι τον όρισε η UEFA, ο Ροσέτι, στο Τόπολα-Ολυμπιακός. Γιατί είναι εδράκιας.

Τέλος πάντων, το καλό είναι ότι ο Ντόη έχει τέτοιο χαρακτήρα που θα σηκώσει πάλι κεφάλι. Το είχε κάνει και μετά το αυτογκόλ στο ντεμπούτο του στο ΟΦΗ-Ολυμπιακός (1-2) για το πρωτάθλημα, το είχε κάνει και μετά την αποβολή του-και πέναλτι στο Άρης-Ολυμπιακός (0-1) για το Κύπελλο και μετά το πέναλτι που είχε κάνει στο ΑΕΚ-Ολυμπιακός (3-0) για το Κύπελλο. Στους στόπερ συμβαίνουν αυτά, και θα αποβληθούν πιο εύκολα και πέναλτι και λάθη θα κάνουν πιο εύκολα, εκ της φύσης της θέσης τους. Να σας θυμίσω τις αποβολές και τα πέναλτι όχι μόνο του Μπα, αλλά και του Σεμέδο;

Όπως κι αν έχει, ο Ντόη δεν είναι ο τύπος του παίκτη που θα τον πάρει αποκάτω. Κι ο Ολυμπιακός τον έχει ανάγκη. Δεν μπορεί να πάει μόνο με Ρέτσο και Φρέιρε στο κέντρο της άμυνας στα 15 παιχνίδια του έως τις γιορτές. Ειδικά όταν βλέπουμε τον Πορόζο να μην μπορεί να προσαρμοστεί.