Ο Γιοβάνοβιτς με την πιο ώριμη έκδοση του Παναθηναϊκού του

Στα πρώτα 30’ αγωνιστικά λεπτά στην Λεωφόρο ο Παναθηναϊκός είχε κάνει 10 οργανωμένες επιθέσεις και είχε ολοκληρώσει 1. Ο Ατρόμητος είχε κάνει 9 οργανωμένες επιθέσεις και είχε ολοκληρώσει 2. Στην ποιότητα των 2 τελικών προσπαθειών που είχε συνολικά ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίωρο (xG:0.13) δεν έβλεπες μεγαλύτερη αξία από αυτή που είχαν οι δύο τελικές προσπάθειες του Ατρόμητου (xG:0.14). Οι δύο ομάδες είχαν κρατήσει περίπου το ίδιο την κατοχή της μπάλας (52,5%-47,5%) και την είχαν κυκλοφορήσει με την ίδια ακρίβεια (86,96%-86,67%). Αν υπήρχε μια εμφανής διαφορά ήταν στα μέτρα που τοποθετούνταν για να αμυνθούν - ο Παναθηναϊκός έμενε πιο ψηλά στο τερέν για να πιέσει συγκριτικά με τον Ατρόμητο, και στο τέμπο: ο Παναθηναϊκός έκανε υψηλότερου ρυθμού επιθέσεις και άλλαζε περισσότερες πάσες ανά κατοχή.

Σε ένα ματς στο οποίο ο Κρις Κόουλμαν σου έδινε την εντύπωση ότι παίζει τα ρέστα του για να αλλάξει την ψυχολογία της ομάδας του ή για να “σώσει” τη θέση του, ο Ατρόμητος άλλαξε εντελώς το πλάνο, τη στρατηγική συγκριτικά με αυτή που είχε ακολουθήσει στο προηγούμενο παιχνίδι του απέναντι σε μεγάλη ομάδα - απέναντι στην ΑΕΚ.

Ουδείς από εμάς, που παρακολουθούμε “από έξω”, χωρίς να έχουμε εσωτερική πληροφόρηση, μπορεί να γνωρίζει αν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν προετοιμασμένος για αυτή την τακτική που είχε ο Ατρόμητος στο πρώτο ημίχρονο του ματς στην Λεωφόρο. Είτε ήταν υποψιασμένος είτε όχι, το γεγονός είναι ότι η ομάδα του διάβασε την κατάσταση, βρήκε την αδυναμία που είχε αυτό το σχέδιο του Ατρόμητου και έλυσε την άσκηση φτάνοντας το ματς στο 2-0 και το 3-0 μέχρι την λήξη του ημιχρόνου.

Πώς έλυσε την άσκηση; Όταν είδε τον Ατρόμητο να τοποθετείται ψηλά στο γήπεδο κατά την ανάπτυξη των επιθέσεών του, ο Γιοβάνοβιτς ζήτησε από τους ποδοσφαιριστές του να παίζουν γρήγορα μόλις επανακτήσουν την μπάλα και να ολοκληρώνουν γρήγορα τις επιθέσεις ώστε να εκμεταλλευτούν τους χώρους στο αντίπαλο μισό όσο η άμυνα δεν προλάβαινε να επιστρέψει και να οργανωθεί. Στο 32’ο λεπτό, ο Τζούρισιτς έκλεψε την μπάλα στο μεσαίο τρίτο και με την δεύτερη επαφή έπαιξε την μπάλα αμέσως στον Παλάσιος πάνω στην κίνησή του. Το γκολ ήταν “προσωπικό”, δεδομένου ότι ο εκτελεστής από την θέση και την κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο Παλάσιος βάζει γκολ 2 φορές στις 100, αλλά ο τρόπος της επίθεσης έδειξε την αποτελεσματικότητα του δρόμου που είχε υποδείξει ο προπονητής στους ποδοσφαιριστές του. Το ίδιο έδειξε και η μεγάλη μεταβίβαση του Ρούμπεν Πέρεθ στον Παλάσιος, σε ακόμη μια στιγμή που ο Ατρόμητος ήταν τοποθετημένος μακριά από την εστία του, με την αμυντική γραμμή του στο ύψος της σέντρας για να δώσει στον Αργεντινό την ευκαιρία να επιτεθεί στον ελεύθερο χώρο και να πάρει το πέναλτι.

Σε ένα τυπικό βράδυ του, με πολλές αλλαγές στο βασικό σχήμα του, ο Παναθηναϊκός ήταν πρακτικός. Προφανώς τον βοήθησε το γκολ που πέτυχε στο 3’ο λεπτό με μια κλασική δική του επιθετική ανάπτυξη ποδοσφαίρου τοποθέτησης, αλλά δεν θα έφτανε αυτό αν δεν είχε την ωριμότητα να διαβάσει τις αδυναμίες που είχε στο πλάνο του ο Ατρόμητος. Είδε τους χώρους, κατάλαβε πώς πρέπει να παίξει για να τους εκμεταλλευτεί, το έκανε, και έτσι χωρίς καν να φορτσάρει στο α’ ημίχρονο αγόρασε το προνόμιο να επιδοθεί σε δοκιμές για ένα ολόκληρο ημίχρονο - το δεύτερο.

Είναι πολύ νωρίς για να δηλώσει κάποιος κατηγορηματικά αν η νέα έκδοση του Παναθηναϊκού, η “φετινή” θα αποδειχθεί καλύτερη από την “περσινή”. Τα πρώτα σημάδια, σε αυτόν τον κύκλο των ελληνικών και ευρωπαϊκών αναμετρήσεών του όμως δημιουργούν την αίσθηση ότι η “φετινή” είναι μια πιο ώριμη ομάδα. Η πιο ώριμη που έχει εμφανίσει ο Γιοβάνοβιτς.