Eίκοσι παίκτες πρώτης γραμμής, άριστη διαχείριση και ποιοτικότερη δημιουργία στον Παναθηναϊκό

Ο φετινός Παναθηναϊκός σε σχέση με τον περσινό ούτε αγωνιστικό στιλ άλλαξε, ούτε την ποδοσφαιρική του ταυτότητα, ούτε τις βασικές του αρχές μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Mπορεί να παίρνει κάποια περισσότερα ρίσκα στις σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού αλλά η κεντρική ιδέα δεν αντικαταστάθηκε. Αναβαθμίστηκε.

Ναι έγινε πιο παραγωγικός, ναι είναι πιο ελκυστικός στο μάτι αλλά αυτή η βελτίωση προέκυψε μέσα από την συνέχεια της δουλειάς του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, μέσα από την αλλαγή στο ψυχολογικό status της ομάδας, μέσα από την αλλαγή προς το καλύτερο παικτών που υπήρχαν και πέρσι στο ρόστερ, όπως για παράδειγμα ο Ιωαννίδης και ο Μπερνάρντ και φυσικά μέσα από τις μεταγραφικές προσθήκες που έγιναν το καλοκαίρι, όπου η κύρια στόχευση ήταν να αποκτηθούν παίκτες που δημιουργικά θα ανέβαζαν επίπεδο το «τριφύλλι».

Πάνω στην συζήτηση σχετικά με την επίθεση των «πρασίνων» έχουν αξία δύο αριθμοί. Ο καθένας με την δική του αξία. Στον περσινό πρώτο γύρο, το σύνολο του Γιοβάνοβιτς είχε 1.79xGoals ανά παιχνίδι. Στις πρώτες επτά φετινές αγωνιστικές, ο αριθμός των προσδοκώμενων τερμάτων ανά παιχνίδι με βάση την ποιότητα των τελικών προσπαθειών, έχει... εκτοξευθεί στο 2.29! Δηλαδή μισό «σίγουρο» γκολ παραπάνω από παιχνίδι, αριθμός που δείχνει την ξεκάθαρη βελτίωση στο κομμάτι της παραγωγικότητας.

Η άλλη επίδοση; Πέρσι ο Παναθηναϊκός τελείωσε τον πρώτο γύρο σκοράροντας 24 φορές. Φέτος σε επτά αγώνες έχει πετύχει ήδη 21 και απομένουν έξι αγώνες για την ολοκλήρωση του πρώτου μισού της κανονικής διάρκειας. Και χωρίς να έχει διαθέσιμο τον μεγάλο του περσινό πρωταγωνιστή, τον Αϊτόρ.

Η μεγάλη διαφορά της περσινής ομάδας με την φετινή δεν αφορά την δημιουργία. Ούτε και την έλλειψη ισορροπίας αμυντικά σε κάποια παιχνίδια, εξάλλου στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Η μεγάλη αλλαγή έχει να κάνει με το ρόστερ, με τις διαθέσιμες επιλογές, με το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός στο πρώτο κομμάτι της σεζόν διαθέτει είκοσι παίκτες πρώτης γραμμής.

Δίχως καμία υπερβολή και είναι ζωτικής σημασίας το γεγονός πως από παιχνίδι σε παιχνίδι με εκτεταμένο rotation το σύνολο παρουσίασε την ίδια καλή και ανταγωνιστική εικόνα.

Με εξαίρεση την θέση κάτω από τα δοκάρια(13 ματς ο Μπρινιόλι, 2 ο Λοντίγκιν), σε όλες τις υπόλοιπες οι ενδεκαδάτες συμμετοχές έχουν μοιραστεί. Όποιος είναι στην καλύτερη κατάσταση, αυτός και παίζει.

Σένκεφελντ και Μάγκνουσον έχουν από 10 παρουσίες στην ενδεκάδα, 9 ο Γεντβάι. Ο Κώτσιρας 9, ο Βαγιαννίδης 6. Ο Χουάνκαρ 10, ο Μλαντένοβιτς 5. Ο Ρούμπεν Πέρεθ 11, ο Αράο που ήρθε τέλη Αυγούστου 4, ο Βιλένα 10, ο Τσέριν 7, ο Τζούρισιτς 10, ο Μπερνάρντ 11, ο Παλάσιος 12, ο Μαντσίνι 8, ο Βέρμπιτς 5, ο Ιωαννίδης 8 και ο Σπόραρ 7.

Σε αυτούς τους 19 αν προσθέσουμε τον Αϊτόρ που έχει ξεκινήσει μόνο μία φορά λόγω προβλήματος τραυματισμού και είναι πάντα ο Αϊτόρ, ο Γιοβάνοβιτς έχει είκοσι ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των επιλογών του ενώ υπάρχουν και οι Λοντίγκιν, Ζέκα και Γερεμέγεφ που όπως και ο Κλεϊνχέισλερ μπορούν να δώσουν αξιόπιστες λύσεις.

Ο διεθνής τερματοφύλακας έχει πάρει ήδη δύο ενδεκαδάτες συμμετοχές στην πιο δύσκολη θέση στο ποδόσφαιρο για rotation, ωστόσο, ο κόουτς Ιβάν βρήκε τον τρόπο και τον χρόνο, ώστε να τον έχει και εκείνον ικανοποιημένο.

Ο Σέρβος τεχνικός που έχει στα χέρια του το πιο πλήρες ρόστερ των τελευταίων ετών, το διαχειρίζεται μέχρι τώρα εξαιρετικά, καθώς κανείς και για κανέναν λόγο με βάση όλους τους παραπάνω αριθμούς, δεν μπορεί να πει πως κάποιος έχει αδικηθεί ή δεν έχει πάρει την ευκαιρία του να δείξει πράγματα στον προπονητή και να νιώσει χρήσιμος για την ομάδα. Η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη σε όλο της το μεγαλείο.

Στη Τρίπολη έκανε εννιά αλλαγές, στο ματς με τον Ατρόμητο οκτώ, απέναντι στον Βόλο επτά, όπως και στους Ζωσιμάδες. Και του βγήκαν, όλοι ήταν στην τσίτα και προσέφεραν πράγματα από παιχνίδι σε παιχνίδι...