Γιατί η τρίτη δοκιμασία του Ολυμπιακού θα μας δείξει πολλά για ομάδα, προπονητή και παίκτες

Η πρώτη δοκιμασία του Ολυμπιακού του Μαρτίνεθ ήταν τα παιχνίδια με την Γκενκ. Πέρασε με οριακή πρόκριση, ουσιαστικά στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.

Η δεύτερη δοκιμασία ήταν μία σειρά δύσκολων αγώνων, όπως με την ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια, την Φράϊμπουργκ στο Καραϊσκάκη και, όπως εξελίχθηκε, με την Τόπολα στη Σερβία. Πέρασε, επίσης οριακά, χωρίς νίκη.

Η τρίτη και πιο μεγάλη δοκιμασία έρχεται τώρα. Κι όχι μόνο για το εξόφθαλμο, του δύσκολου προγράμματος (Κυριακή με Παναθηναϊκό μέσα, Πέμπτη με Γουέστ Χαμ μέσα, Κυριακή με ΟΦΗ έξω, Τετάρτη Κύπελλο με άγνωστο αντίπαλο, Κυριακή με ΠΑΟΚ μέσα, Πέμπτη Γουέστ Χαμ έξω, Κυριακή Αστέρα έξω). Αλλά και γιατί οι «ερυθρόλευκοι» δίνουν τα δύσκολα αυτά παιχνίδια υπό συνθήκες που δεν τους έχουν ξανατύχει φέτος.

Πρώτον, παίζουν μετά το Γιουρόπα Λιγκ μακριά από το Καραϊσκάκη και δη σε δύσκολες έδρες, όπως το Ηράκλειο της Κρήτης κι η Τρίπολη, ενώ μέχρι τώρα αμέσως μετά τα ευρωπαϊκά παιχνίδια τους έπαιζαν μέσα στο Καραϊσκάκη (και δη με Πανσερραϊκό, Ατρόμητο, Λαμία και Κηφισιά)…

Δεύτερον, παίζουν δύο φορές συνεχόμενα ντέρμπι και Ευρώπη, Κυριακή και Πέμπτη, πρώτα με ΠΑΟ-Γουέστ Χαμ και μετά με ΠΑΟΚ-Γουέστ Χαμ, κάτι που μέχρι τώρα είχε γίνει μόλις μία φορά, με ΑΕΚ και Φράϊμπουργκ…

• Ολυμπιακός: Οι Φρέιρε και Ντόι ετοιμάζονται για να είναι διαθέσιμοι στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό

Τρίτον, πλέον υπάρχει ισορροπία στα εντός με τα εκτός έδρας παιχνίδια, καθώς στην επόμενη εξάδα αγώνων θα είναι τα τρία στο Καραϊσκάκη και τα άλλα τρία εκτός έδρας (η κλήρωση του Κυπέλλου και η έδρα του πρώτου αγώνα απλά θα το κάνει 4-3 η, 3-4), ενώ μέχρι τώρα τα περισσότερα (οκτώ) παιχνίδια ήταν στο σπίτι και τα λιγότερα (πέντε) μακριά από αυτό…

Νομίζω ότι καταλαβαίνει ο καθένας την αύξηση του βαθμού δυσκολίας σε κάθε επίπεδο. Τώρα, ο Ολυμπιακός του Μαρτίνεθ θα δει τα ακόμη πιο δύσκολα και θα κληθεί μέσα στον Οκτώβριο και το Νοέμβριο, μέσα σε μόλις 21 ημέρες, τις δυνατότητες, αλλά και τις αντοχές του. Δεν θα είναι εύκολα. Εκτός όλων των άλλων, διότι αναπόφευκτα θα υπάρξουν και μεγαλύτερες απουσίες, από τραυματισμούς και κάρτες, ενώ μέχρι στιγμής είχε λείψει στην πραγματικότητα μόνο ο Ιμπόρα (και στο τελευταίο παιχνίδι ο Φρέϊρε).

Κατά πάσα πιθανότητα θα διαπιστώσουμε, πάντοτε ως ένα βαθμό, και κάτι άλλο: αν η μέχρι στιγμής σε γενικές γραμμές καλή παρουσία του Ολυμπιακού (τουλάχιστον στο πρωτάθλημα και στα προκριματικά) έχει να κάνει περισσότερο με τη δουλειά του προπονητή η, με την ατομική ποιότητα κάποιων παικτών σε φόρμα (από την αρχή της σεζόν του Φορτούνη κι εσχάτως και του Ποντένσε) η, εν τέλει είναι συνδυασμός αυτών των δυο πραγμάτων.

Καλώς η, κακώς, σε παιχνίδια που διακυβεύονται πολλά, η παρεμβατικότητα του προπονητή είναι πιο αναγκαία. Κι ο Μαρτίνεθ μέσα από τη γενικότερη διαχείριση τους, τις αλλαγές που θα κάνει κλπ, κλπ, θα δείξει αν έχουν δίκιο όσοι εκτιμάνε από την έως τώρα εικόνα των αγώνων ότι κάπου η ομάδα χωλαίνει π.χ. στις αλλαγές που γίνονται. Η, απλά είναι τυχαίο κάτι τέτοιο κι έχει να κάνει με συγκυρίες η, με την απόδοση αυτή καθ΄ εαυτή κάποιων παικτών. Διότι πλέον μιλάμε για παιχνίδια που θεωρητικά τουλάχιστον θα είναι όλα στο όριο, άρα μία παρέμβαση από τον πάγκο μπορεί να σημαίνει πολλά.

Πρόκειται, δηλαδή, για ένα διάστημα στο οποίο θα μπορέσουμε να αξιολογήσουμε καλύτερα κι ασφαλέστερα και την ομάδα και τον προπονητή και τους παίκτες…

Άσχετο:

Βλέπω τα παιχνίδια του Ολυμπιακού Β, την οποία ενισχύει κι ο Ανδρούτσος, καθότι εκτός πλάνων του Μαρτίνεθ. Κι αναρωτιέμαι γιατί ο Ολυμπιακός παιδεύει αυτό το παιδί, αφού δεν κάνει για μπακ; Είχε μία κακή ιδέα ο Πέδρο Μαρτίνς κι έκτοτε συνεχίζεται μία ιστορία που δεν είναι για καλό του συλλόγου και του παίκτη.

Ο Ανδρούτσος αν ήταν να μάθει, σωστά, όπως πρέπει, τη θέση του μπακ, θα την είχε μάθει κάποια χρόνια τώρα. Είναι ένας καλός επιθετικογενής χαφ, οκτάρι η, δεκάρι (όχι στιλ Φορτούνη, αλλά που μπορεί να πιέσει ψηλά και να χωθεί και για το γκολ). Ποιος ο λόγος να μην παίζει στην κανονική του θέση, έστω στον Ολυμπιακό Β, που προσπαθεί παρεμπιπτόντως να βαφτίσει φέτος οκτάρι τον Κωστή, έναν καθαρά επιθετικογενή παίκτη;

Τουλάχιστον, ο Κύπριος μέσα από αυτή τη διαδικασία βελτιώνεται σε επίπεδο να μαρκάρει καλύτερα, να μάχεται περισσότερο, να παίζει πιο καλά κι ανασταλτικά.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Ήταν μία επιλογή του Ολυμπιακού να προχωρήσει με δύο γκολκίπερ, τον Πασχαλάκη και τον Τζολάκη, τουλάχιστον έως τον Ιανουάριο, παρότι κάποια στιγμή τέθηκε θέμα απόκτησης ενός ακόμη, που θα πλαισίωνε τους δύο, ώστε να υπήρχε τριάδα. Τώρα, τρίτος είναι ο πιτσιρικάς Παπαδούδης, ένα πολύ ψηλό παιδί, που παίρνει παιχνίδια στη Β ομάδα.

Προχθές, ο Παπαδούδης ήταν από τους πιο καλούς παίκτες του Ολυμπιακού στο 1-1 με τον Ιωνικό στο Ρέντη. Δεν χρειάστηκε να επέμβει πολλές φορές, αλλά είχε δύο πάρα πολύ δύσκολες επεμβάσεις, μία σε συρτό σουτ και μία σε κεφαλιά, αντιδρώντας πραγματικά υποδειγματικά και στις δύο. Μακάρι να συνεχίσει έτσι το παιδί.

Κατά τα άλλα, τα αποτελέσματα για τον Ολυμπιακό δεν τα λες και καλά, μέχρι τώρα. Απλά, είναι «κάπως» αυτά τα νέα παιδιά να παίζουν με αντιπάλους 35 και 40 ετών, όπως π.χ. εναντίον της Καλλιθέας και του Ιωνικού, με παίκτες που νοιάζονται μόνο για το αποτέλεσμα, που πέφτουν χάμω για ατελείωτες καθυστερήσεις, που πάνε να κόψουν την μπάλα του τάδε (όπως ο Ιγκλέσιας του Φαντιγκά), που αρπάζουν από το λαιμό (!) τον δείνα (όπως ο...πρώην του Ολυμπιακού Ρομαό του Κωστή) κλπ, κλπ.