Παναθηναϊκός: Ποιος δεν θα ήθελε ένα τόσο ολοκληρωμένο δίδυμο κάτω από τα δοκάρια;

Δεδομένο πρώτο: Πρέπει να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω για να βρούμε έναν τόσο επιδραστικό τερματοφύλακα κάτω από τα «πράσινα» δοκάρια, όπως είναι τις τελευταίες τρεις σεζόν ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι. Να βρούμε κάποιον με την ίδια ή κοντινή συμμετοχή σε βαθμούς μέσα από τις επεμβάσεις του, κάποιον τόσο καλό στην εστία αλλά και φανταστικό με την μπάλα στα πόδια, όπου να αποτελούσε «όπλο» στην ανάπτυξη της ομάδας.

Κατά καιρούς ο Παναθηναϊκούς είχε καλούς άσους αλλά όχι τόσο καλούς, όπως ο «Μπρίνιο». Ο Διούδης ήταν καλός κίπερ αλλά σε άσχημη για τον σύλλογο εποχή, ο Βλαχοδήμος στο ξεκίνημά του επίσης πριν πουληθεί γρήγορα στην Μπενφίκα, πιο πίσω ο Στιλ, ο Καρνέζης, ο Καπίνο, ο Γκαλίνοβιτς αλλά το επίπεδο κομβικότητας του Ιταλού, την «έχουμε τερματοφύλακα που μπορεί να μας πάρει και ένα και δύο και τρία παιχνίδια» συζήτηση, δεν μπορούσε να την ανοίξει και δεν την άνοιξε κανείς στο βαθμό που συμβαίνει σήμερα. Πρέπει να φτάσουμε στην εποχή του Αντώνη Νικοπολίδη και πιο πριν σε εκείνη του Γιόζεφ Βάντσικ για να συναντήσουμε τερματοφύλακες τόσο σπουδαίους, οι οποίοι συνδύαζαν επιδραστικότητα και πάνω από όλα διάρκεια. Σε παρουσία και σπουδαία εικόνα.

Δεδομένο δεύτερο: Δίδυμο σαν το Μπρινιόλι-Λοντίγκιν, δύο ισάξιους κυριολεκτικά τερματοφύλακες, δεν είχε ποτέ τα τελευταία είκοσι χρόνια ο Παναθηναϊκός. Να έχει το προπονητικό τιμ το κεφάλι του ήσυχο, όποιος και αν βρίσκεται κάτω από τα δοκάρια, διαθέτοντας δύο τοπ επιπέδου, έμπειρους και ποιοτικούς γκολκίπερς. Να δούμε τα δίδυμα των τελευταίων αρκετών ετών; Διούδης-Βλαχοδήμος (στα 23 του ο Odi), Στιλ-Κοτσόλης, Καρνέζης-Καπίνο, Καπίνο-Κοτσόλης, Τζόρβας-Γκαλίνοβιτς, Γκαλίνοβιτς-Εμπέντε.

Ίσως το Νικοπολίδης-Χαλκιάς να ήταν ό,τι πιο κοντινό στο δίδυμο που έχει από πέρσι ο σύλλογος.

Δεδομένο τρίτο: Ο Λοντίγκιν είναι πολύ πιο σημαντικός για τον Παναθηναϊκό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς από αυτό που δείχνουν οι οκτώ συμμετοχές του με την φανέλα του «τριφυλλιού». Η παρουσία του κάνει καλύτερο τον Μπρινιόλι, η παρουσία του ανεβάζει επίπεδο και τον Ξενόπουλο, η παρουσία του προσφέρει δύο ισάξιες επιλογές στο 1.

Είναι ηγετική προσωπικότητα, είναι παράδειγμα για όλους στα αποδυτήρια και στην προπόνηση. Αξίζει να αναφερθούμε σε κάτι για ακόμη μία φορά. Χωρίς καμία υπερβολή. Είχαμε γράψει μετά την προετοιμασία στην Αυστρία το καλοκαίρι του 2023 για τον Γιούρι τα εξής:

«Υπήρχαν προπονήσεις που... κατέβαζε ρολά. Λάτρης της σκληρής δουλειάς, ο ορισμός του ποδοσφαιριστή που αντιμετωπίζει τις προπονήσεις όπως τα παιχνίδια. Η παρουσία του γεμίζει με ασφάλεια τον Παναθηναϊκό κάτω από τα δοκάρια και βάζει έντονο συναγωνισμό στον Μπρινιόλι». Αν ερχόταν κάποιος άσχετος στα του Παναθηναϊκού και παρακολουθούσε εκείνο το δεκαπενθήμερο στο Μπαντ Έρλαχ τις προπονήσεις, δεν υπήρχε περίπτωση να πίστευε πως ο Λοντίγκιν δεν είναι ο πρώτος κίπερ της ομάδας.

Ο ομογενής τερματοφύλακας πείστηκε να παραμείνει το καλοκαίρι, καθώς ήθελε να αποχωρήσει για να παίζει κάπου βασικός (απόλυτα σεβαστό και κατανοητό), ο κόουτς Ιβάν κράτησε την υπόσχεσή του και τον χρησιμοποίησε σε δύο ματς πρωταθλήματος και η επιλογή του κλαμπ να ανοίξει από τώρα τις συζητήσεις για την παραμονή του, ταυτόχρονα με την διαπραγμάτευση με τον Μπρινιόλι, δείχνει το πόσο πολύ τον υπολογίζουν άπαντες στον Παναθηναϊκό.

Με την έλευση του Μπρινιόλι το 2021 και του Λοντίγκιν το 2022, ο Παναθηναϊκός δημιούργησε για τον εαυτό του μία ευεργετική συνθήκη, έφτιαξε ένα δίδυμο που καμία ομάδα δεν έχει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα και πολύ σωστά θέλει να ανανεώσει άμεσα και τα δύο αυτά συμβόλαια, ώστε να συνεχίσει να έχει το κεφάλι του ήσυχο.

Και πίσω από αυτούς τους δύο σπουδαίους άσους τους οποίους βελτιώνει καθημερινά ο Γιώργος Μουντάκης, υπάρχει και ο Βασίλης Ξενόπουλος. Για τον οποίο απλά θα παραθέσουμε τα λεγόμενα του Μπρινιόλι από την συνέντευξη του στο Gazzetta το περασμένο καλοκαίρι.

«Όπως είπα και πριν, ο Γιούρι είναι εξαιρετικός τερματοφύλακας, είναι καλό για εμένα η παρουσία του. Δεν είναι, όμως, μόνο ο Γιούρι. Είναι και ο Βασίλης Ξενόπουλος που είναι πάρα πάρα πολύ καλός πορτιέρε. Αξίζει περισσότερο από εμένα, περισσότερο από τον καθένα να παίζει για τον Παναθηναϊκό. Πίστεψέ με. Αυτό είναι, όμως, το ποδόσφαιρο. Πρέπει να περιμένει την ευκαιρία του».