Η στιγμή που ο Οζντόεφ αρχίζει να βρίσκει το αγωνιστικό μέγεθός του στον ΠΑΟΚ

Αν το μέτρο της απόδοσης ήταν το ποσοστό των επιτυχημένων ενεργειών του σε ένα παιχνίδι, αυτό που έκανε απέναντι στον Ατρόμητο ο Μαγκομέντ Οζντόεφ δεν ήταν το κορυφαίο του με την φανέλα του ΠΑΟΚ. Σε αυτό το ματς, σύμφωνα με το Wyscout, είχε ποσοστό 77% στην επιτυχία του συνόλου των (62) ενεργειών του. Απέναντι στον Άρη είχε φτάσει στο 85%, απέναντι στην Κηφισιά και τον Αστέρα Τρίπολης το 84%. Δεν είχε γίνει όμως πρωταγωνιστής επειδή δεν ήταν δημιουργός ή εκτελεστής κάποιου γκολ. Γι’ αυτό και σήμερα φαντάζει ως εξαιρετικά πιθανό το ενδεχόμενο να δείξει η ιστορία του στον ΠΑΟΚ ότι αυτό το ματς ήταν ένα σημείο καμπής.

Ένας 31χρονος ποδοσφαιριστής που έχει κατακτήσει 4 πρωταθλήματα, είχε δει πριν από περίπου 4 χρόνια την εμπορική αξία του να φτάνει τα 7 εκατ. € και ήταν μαθημένος να παίζει ως αρχηγός, δεν ήταν τόσο απλό να μπει αυτό το καλοκαίρι στην νοοτροπία ότι πρέπει να μοχθήσει για να κερδίσει τον χώρο του και την εμπιστοσύνη μιας νέας ομάδας και μιας νέας κοινωνίας οπαδών, στον καιρό που βλέπει την εμπορική αξία του στα 2 εκατ. €. Γενικώς τα όσα συμβαίνουν στην διάρκεια του τελευταίου περίπου 1,5 χρόνου στην ζωή ενός ποδοσφαιριστή που ήταν μαθημένος να τυγχάνει αντιμετώπισης πολύ σημαντικού ποδοσφαιριστή αποτελούν μια πρόκληση που δεν είναι εύκολο να διαχειριστεί κανείς. Ειδικά όταν ο λόγος είναι ένας πόλεμος που σε “διώχνει” από την χώρα σου.

Ο ΠΑΟΚ τα ζύγισε όλα αυτά τον καιρό που αποφάσιζε να τον αποκτήσει. Γνώριζε δηλαδή εκ των προτέρων ότι ο Οζντόεφ θα χρειαστεί τον χρόνο του για να προσαρμοστεί, να εξοικειωθεί με την ιδέα ότι είναι αναγκασμένος να αποδείξει ότι του αξίζει ένας σημαντικός ρόλος σε μια νέα ομάδα, σε μια νέα χώρα. Το ζήτημα έγινε πιο περίπλοκο και η πρόκληση μεγαλύτερη για τον ΠΑΟΚ διότι ακριβώς την ίδια διαδικασία έπρεπε να ακολουθήσει και ο Μεϊτέ, ενώ παρόμοια κατάσταση αντιμετωπίζει και ο Σαμάτα. Συνέβη στο ίδιο καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ να αποκτήσει τρεις ποδοσφαιριστές που ένιωθαν πολύ σημαντικοί στο παρελθόν και τώρα έπρεπε να μετατρέψουν όλη αυτή την κατάσταση σε παράγοντα παρακίνησης και όχι σε λόγο που θα τους κλονίσει την αυτοπεποίθηση ή θα τους αποθαρρύνει. Θεωρητικά μια παρόμοια περίπτωση είναι και ο Κίριλ Ντεσπόντοφ, με τη διαφορά όμως ότι τόσο η μικροκοινωνία του οργανισμού του ΠΑΟΚ όσο και η ευρύτερη κοινωνία των οπαδών του, μαζί και τα media, του έδειξαν εξαρχής ότι τον αντιμετωπίζουν με αυτόν τον σεβασμό.

Στο παρελθόν του, ακόμη και το πιο πρόσφατο στην Τουρκία, ο Οζντόεφ ήταν κάποιος που αναλάμβανε ευθύνες μέσα στο παιχνίδι. Ένας ηγέτης. Μέχρι εδώ αυτό ο ΠΑΟΚ δεν το είχε δει από τον Ρώσο στα προηγούμενα 12 παιχνίδια που είχε παίξει με την φανέλα του. Από εδώ και στο εξής όμως έχει κάθε λόγο να το περιμένει, διότι η λογική λέει ότι αυτά τα γκολ και η αξία τους σε ένα ματς πρωταθλήματος πυροδοτούν την αυτοπεποίθηση του Οζντόεφ και ανεβάζουν την ψυχολογία του. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Οζντόεφ θα γίνει ξαφνικά σκόρερ - δεν ήταν ποτέ τέτοιος. Μοιάζει όμως πολύ πιθανό να παίξει πλέον απελευθερωμένος και να βάλει περισσότερα στοιχεία στο παιχνίδι του, και κατά συνέπεια στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ, και στις δύο φάσεις παιχνιδιού.

Για να φτάσει εδώ ο Οζντόεφ, ο Ραζβάν Λουτσέσκου χρειάστηκε να δουλέψει πολύ, στην διαχείριση και την υποστήριξη του παίκτη του στο ψυχολογικό και το πνευματικό κομμάτι. Αυτό το κομμάτι της δουλειάς δεν γίνεται φανερό δια γυμνού οφθαλμού. Δηλαδή δεν είναι όπως βλέπεις έναν προπονητή να δουλεύει σε ένα πρόγραμμα ατομικής βελτίωσης με έναν ποδοσφαιριστή πάνω σε μια αδυναμία. Αυτό είναι το πιο “κρυφό” κομμάτι της δουλειάς του προπονητή, ως διαχειριστή του ανθρώπινου δυναμικού. Προφανώς ο Λουτσέσκου δεν είναι ένας αλάνθαστος προπονητής. Το ίδιο προφανές όμως έχει γίνει στην εξέλιξη του χρόνου ότι αυτό το κομμάτι, όταν τον νοιάζει, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες δεξιότητες που έχει ως προπονητής. Βρίσκει τα κουμπιά, τα πατάει, και παρουσιάζει την καλύτερη εκδοχή ενός ποδοσφαιριστή στο κομμάτι της αγωνιστικής νοοτροπίας.