Ακόμη ένας προπονητής που έχασε από το man to man του Αλμέιδα

Απέναντι στον Παναθηναϊκό, στην Λεωφόρο, η ΑΕΚ είχε φανερώσει την ιδέα της για τον τρόπο που προτιμά αυτή την εποχή για να παίξει σε ένα ντέρμπι. Μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο η ΑΕΚ του Αλμέιδα αμυνόταν σε man to man στο αντίπαλο μισό του τερέν όταν ανέβαινε ψηλά στο γήπεδο για να πιέσει τον αντίπαλο κατά το πρώτο στάδιο ανάπτυξης των επιθέσεων. Σε εκείνο το ντέρμπι, στην Λεωφόρο, η ΑΕΚ επέλεξε να τον «απλώσει» αυτόν τον τρόπο άμυνας και στο δικό της μισό - δηλαδή να αμυνθεί με man oriented άμυνα παντού. Και κάπως έτσι είχε καταφέρει να κρατήσει τον Παναθηναϊκό πολύ χαμηλά σε απόδοση στο επιθετικό κομμάτι. Τόσο ο αριθμός όσο και η ποιότητα των ευκαιριών που είχε δημιουργήσει η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν πολύ χαμηλότερα από τα στάνταρ της.

Η επιλογή του βασικού σχήματος από τον Ματίας Αλμέιδα στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ φανέρωνε ένα μέρος της στρατηγικής του. Δεδομένου ότι είχε επιλέξει να παίξει με δύο «6αρια», ο Αργεντινός ήταν σαν να στέλνει ένα μήνυμα προς τον Ραζβάν Λουτσέσκου σχετικά με το πώς είχε επιλέξει να ετοιμάσει το πρώτο κομμάτι του παιχνιδιού: δίνοντας σημασία στην άμυνα. Θεωρητικά, ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να είναι υποψιασμένος και γι’ αυτό προετοιμασμένος για την πιθανότητα να βρεθεί αντιμέτωπος με μια ομάδα που αμύνεται σε man to man. Η ιστορία αυτού του ντέρμπι δείχνει ότι αυτό δεν είχε συμβεί.

Απέναντι σε έναν αντίπαλο που αμύνεται με αυτόν τον τρόπο, μια ομάδα πρέπει να δοκιμάσει δύο πράγματα: να ντριμπλάρει, ώστε με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσει χώρους και να αναγκάσει την αντίπαλη άμυνα να μετακινηθεί τόσο που να δημιουργηθούν χώροι για να ολοκληρωθεί μια επίθεση. Και να κινείται περισσότερο από ποτέ, διότι το man to man του αντιπάλου σου δίνει αυτό το προνόμιο: να μετακινείς τους αντιπάλους εκεί που θέλεις εσύ. Η ιστορία του ματς λέει ότι ο ΠΑΟΚ δεν ήταν προετοιμασμένος και αποφασισμένος να κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Από την ενδεκάδα του έλειπε ο ικανότερος ντριμπλέρ, ο Τάισον, και έλειψε πολύ η κινητικότητα των παικτών μακριά από την μπάλα. Στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ έμοιαζαν να κινούνται σαν «υπνωτισμένοι» από την ενέργεια που έβγαζαν οι παίκτες της ΑΕΚ. Και ακριβώς εκεί κρύβεται η επιτυχία της ΑΕΚ: με τον τρόπο που αμύνθηκε κατάφερε να κρατήσει τον ΠΑΟΚ μακριά από την δική της περιοχή, αλλά και να εκμεταλλευτεί τα λάθη που προκάλεσε με την πίεσή της για να πετύχει δύο γκολ και να δημιουργήσει έναν ικανό αριθμό ευκαιριών για να καθαρίσει το ντέρμπι.

Όπως είχε συμβεί και στην Λεωφόρο, η ΑΕΚ δεν επικράτησε κατά κράτος στις μονομαχίες. Για την ακρίβεια, στη Νέα Φιλαδέλφεια «πήρε» 12 μονομαχίες παραπάνω από τον ΠΑΟΚ σε σύνολο 221 μονομαχιών. Δεν ήταν εκεί η διαφορά. Η διαφορά ήταν στην συγκέντρωση, την ένταση και στο ομαδικό πνεύμα. Σε κάθε χαμένη διεκδίκηση ή μονομαχία, υπήρχε ένας δεύτερος κιτρινόμαυρος που υποστήριζε το μαρκάρισμα του συμπαίκτη και ήταν ενεργοποιημένος και έτοιμος να επιτεθεί στην μπάλα.

Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις πώς γίνεται να μη κατάφερε να βρει λύσεις για να προσαρμοστεί ο ΠΑΟΚ απέναντι σε μια κατάσταση παιχνιδιού ήταν ίδια από την αρχή μέχρι το τέλος. Στη γενική εικόνα, αυτό σημαίνει ότι ο προπονητής δεν κατάφερε να βοηθήσει την ομάδα του ούτε με τις οδηγίες ούτε με τις αλλαγές για να καταφέρει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτή την κατάσταση. Ο ΠΑΟΚ έχασε με τρόπο παρόμοιο με αυτόν της πρώτης του φοράς στη Νέα Φιλαδέλφεια πριν από ακριβώς έναν χρόνο από την ΑΕΚ. Τούτη τη φορά όμως δεν του συνέβη επειδή επηρεάστηκε ψυχολογικά από το πρώτο του λάθος ή επειδή επέμεινε να χτίζει με κοντινές πάσες τις επιθέσεις του από το δικό του μισό, αλλά κυρίως επειδή δεν ήταν προετοιμασμένος τακτικά, ψυχικά και πνευματικά για να αντιμετωπίσει μια ομάδα που αμυνόταν με συγκέντρωση, ενέργεια και ένταση σε man to man.