Παναιτωλικός: Η «άνοδος» του Χουάνπι που του είναι απαραίτητη (vid)

Την Πετράκη-εποχή «τρέχει» ο Παναιτωλικός, καθώς τα «ηνία» βρίσκονται πλέον σε εκείνον και μάλιστα τα πρώτα δείγματα γραφής αφήνουν υποσχέσεις πως τα «καναρίνια» μπορούν να... ξεκολλήσουν από την ουρά. Της πρώτης νίκης στη σεζόν επί του Βόλου με 2-0 διαδέχθηκε μία ήττα στο Περιστέρι (3-2) που ήρθε στο φινάλε και στις πάρα πολλές λεπτομέρειες, όπου κοινός παρανομαστής και των δύο αγώνων ήταν η πολύ καλή παρουσία του Χουάνπι, ο οποίος με τον 65χρονο στον πάγκο παρουσιάζεται μεταμορφωμένος προς το (αρκετά) καλύτερο.

Ο λόγος; Σε πρώτο πλάνο ψυχολογικός, αφού ζήτημα αν ο 29χρονος ξέρει ή όχι μπάλα δεν τίθεται. Πρόκειται για έναν παίκτη που είναι 27 φορές διεθνής στην Εθνική Βενεζουέλας (1 γκολ) και μετρά σχεδόν 90 εμφανίσεις στην La Liga με τις Μάλαγα, Ουέσκα (άλλες 50 στη La Liga 2), ενώ συν τις άλλοις βρίσκεται σε καλή, όπως λέμε, ποδοσφαιρική ηλικία. Αρα διαθέτει τα απαραίτητα εχέγγυα/συστατικά.

Πλέον λοιπόν παρατηρείται μία παράμετρος που μας οδηγεί σε ένα ερώτημα. Μήπως τελικά βρέθηκε και η θέση που του ταιριάζει;

Οταν τον περασμένο Γενάρη πήγηε στο Αγρίνιο (τα «καναρίνια» τον ήθελαν από το καλοκαίρι) έπαιζε πίσω από τον εκάστοτε φορ ή και στα άκρα, κυρίως στα δεξιά, ενώ στα πρώτα φετινά παιχνίδια με τον Γκάμπριελ Σούρερ είχε εκ νέου ρόλο κεντρικού μέσου αλλά κοντά σε δύο επιθετικούς, αφού ο Αργεντινός κόουτς ξεκινούσε, ως επί το πλείστον, με 3-5-2. Ακόμη πάντως και απέναντι στον ΟΦΗ όπου παρέταξε τετράδα, ο Χουάνπι παρέμεινε στο «10».

*Χουάνπι, «ο γιος του Μπερνάρντο» που γράφει τη δική του ιστορία (vids)

Ο Πετράκης ωστόσο στα πρώτα του παιχνίδια στον «κυανοκίτρινο» πάγκο διατήρησε μεν την τριάδα στα στόπερ και τους δύο στράικερ, ωστόσο εκείνος οπισθοχώρησε και ανέλαβε τον ρόλο του δεξιού εσωτερικού χαφ και το αποτέλεσμα αρχίζει να φαίνεται στο γήπεδο.

Πλέον μπορεί να «οργανώσει» από την πίσω ζώνη αφού δεν απαιτείται να γυρίζει πολύ πίσω για να πάρει την μπάλα και επειδή διαθέτει ποιότητα, είναι σε θέση να «σπάει» κατάλληλα την ανάπτυξη. Την ίδια στιγμή διατηρεί και τη δυνατότητα να παίζει κάθετα και δεν μένει «εγκλωβισμένος» γύρω από την αντίπαλη περιοχή.

Αυτό φαίνεται πως τον «απελευθέρωσε» και τον «ανέβασε» σε όλους τους τομείς. Κόντρα στον Βόλο για παράδειγμα, όπου μεταξύ άλλων έδωσε με εκτέλεση κόρνερ την ασίστ για το 2-0 του Μπ. Ντουάρτε, διέσχισε στο 89' το γήπεδο από την μία περιοχή ως την άλλη σε χρονική απόσταση εννέα δευτερολέπτων, αφού στο 88':06'' ο Ζοάο Πέδρο έδιωξε μακριά το στατικό των φιλοξενουμένων, εξέλιξη από την οποία επωφελήθηκε ο Σενγκέλια και στο 88':15'' έβγαλε τον Χουάνπι απέναντι στον αντίπαλο πορτιέρε, καθώς τον ακολούθησε στην κόντρα. Αστόχησε μεν σε μία τεράστια ευκαιρία, αλλά η κίνησή του σε ένα τέτοιο χρονικό σημείο αποτυπώνει τη διάθεση που πλέον τον διακατέχει.

Στο ίδιο παιχνίδι «πρωταγωνίστησε», πάλι σε συνεργασία με τους Σενγκέλια, Ζοάο Πέδρο, και στη μεγάλη ευκαιρία του 79', όπου πήγε να την «τελειώσει» τα τακουνάκι σε ένα γκολ που αν έμπαινε θα ήταν υποψήφιο για το τέρμα της χρονιάς.

Ανάλογη ήταν και η παρουσία με αντίπαλο τον Ατρόμητο, όπου π.χ. «έφτιαξε» το χαμένο τετ α τετ του Φ. Ντουάρτε στο 13' και κυρίως μέχρι την ανάπαυλα ήταν αρκετά καλός.

Με γνώμονα τα παραπάνω υπάρχουν πλέον ξεκάθαρες ενδείξεις πως στο Emileon βρήκαν τη θέση ώστε να εκμεταλλευτούν σε μεγάλο βαθμό το ταλέντο του. Σε συνάρτηση δε ότι παραμένουν χαμηλά στην κατάταξη είναι μαθηματικά βέβαιο πως το χρειάζονται, όπως άλλωστε και όλων των «κυανοκίτρινων».