Οι εφέτες, η αξιοπιστία του πρωταθλήματος και το «ιδιαίτερο» των ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ!

Μεγάλη ημέρα σήμερα για το ελληνικό πρωτάθλημα και γενικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο, με την εκδίκαση της έφεσης του Ολυμπιακού κατά της πρωτόδικης απόφασης με την οποία μηδενίστηκε στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, που διακόπηκε στο Καραϊσκάκη και του αφαιρέθηκε κι ένας βαθμός.

Οι πληροφορίες λένε ότι η ποινή θα εκδοθεί άμεσα, το νωρίτερο σήμερα το αργότερο στις αρχές της εβδομάδας, οπότε άπαντες αγωνιούν για την απόφαση των εφετών, υπό την προεδρία του κυρίου Αντώνη Μελισσινού. Οι τρεις ανώτεροι δικαστικοί κρατάνε, κατά την γνώμη μου, στα χέρια τους την αξιοπιστία του φετινού πρωταθλήματος. Διότι, ένα πρωτάθλημα είναι αξιόπιστο όταν τα παιχνίδια κρίνονται στα γήπεδα και όχι στα χαρτιά. Το δε πνεύμα των κανονισμών, τόσο στην Ελλάδα, όσο και παγκοσμίως, λέει ακριβώς ότι οι αγώνες πρέπει να αποφασίζονται μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.

Εκτός βέβαια περιπτώσεων που ξεπερνάνε κάποια ανεκτά όρια, αν π.χ. διακοπεί ένα παιχνίδι λόγω εισβολής μεγάλου αριθμού οπαδών και κινδυνεύσει η ασφάλεια μίας ομάδας. Αν υπάρξει σοβαρός τραυματισμός ενός παίκτη η, προπονητή και δεν μπορεί να ξεκινήσει ένα παιχνίδι κλπ, κλπ. Νομίζω δε ότι ακριβώς εδώ είναι το κλειδί της απόφασης: αν θεωρηθεί ότι το συμβάν με τον Χουάνκαρ ήταν τέτοιας σοβαρότητας ώστε να διακοπεί το ματς. Μόνο που κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από το φύλλο αγώνα, όπως τονίζεται σε όλους τους τόνους από τον Ολυμπιακό, αλλά νομίζω κι από αντικειμενικούς παρατηρητές.

Η απόφαση των εφετών είναι πραγματικά σημαντική για ένα πρωτάθλημα ομαλότητας, διότι εκτός των άλλων ένας μηδενισμός του Ολυμπιακού (0-3) θα δημιουργήσει, κακώς αλλά θα δημιουργήσει, ένα κακό προηγούμενο με διάφορες ομάδες να περιμένουν στη γωνία για να εκμεταλλευθούν μία ανάλογη κατάσταση, με ρίψη π.χ. μίας κροτίδας η, κάτι άλλου παρόμοιου, ώστε να πάρουν παιχνίδια στα χαρτιά. Και τότε θα έχουμε ένα πρωτάθλημα δικαστικό…

Ας έχουμε, όμως, εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη και στους λειτουργούς της, ειδικά όταν μιλάμε για ανώτερους δικαστικούς, όπως οι εφέτες.

Και μέσα σε όλα αυτά, ο Ολυμπιακός προετοιμάζεται και για ένα πολύ σπουδαίο, βαθμολογικά και ψυχολογικά, ντέρμπι, αυτό της Κυριακής με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη. Με τα παιχνίδια των δύο ομάδων τα

τελευταία χρόνια να είναι πραγματικά συγκλονιστικά και να συμβαίνει σε αυτά το εξής «ιδιαίτερο»: ο Ολυμπιακός να έχει σε 11 παιχνίδια του στο Καραϊσκάκη, ουσιαστικά τα ίδια αποτελέσματα που έχει σε 11 παιχνίδια του στην Τούμπα!!! Λες και δεν υπάρχει διαφορά έδρας για τις δύο ομάδες όταν παίζουν μεταξύ τους εδώ και μία ολόκληρη πενταετία!

Ο Ολυμπιακός λοιπόν έχει μέσα στον Πειραιά στα 11 τελευταία τους παιχνίδια εκεί απέναντι στον ΠΑΟΚ πέντε νίκες (3-1, 2-1, 1-0, 3-0, 2-0), τρεις ισοπαλίες (όλες 1-1) και τρεις ήττες (1-2, 0-1, 0-1). Και έχει και μέσα στη Θεσσαλονίκη στα 11 τελευταία τους παιχνίδια εκεί απέναντι στον ΠΑΟΚ επίσης τέσσερις νίκες (1-0, 2-1, 1-0, 1-0), τέσσερις ισοπαλίες (0-0, 0-0, 1-1, 1-1) και τρεις ήττες (0-2, 2-3, 1-3)…

Λες κι έχει καταργηθεί η έδρα στα ντέρμπι Ολυμπιακού-ΠΑΟΚ και ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού! Είτε μιλάμε για παιχνίδια που έχουν κανονικά κόσμο, είτε για παιχνίδια που έχουν γίνει χωρίς κόσμο, λόγω πανδημίας η, τιμωριών.

Άσχετο:

Αν κάποιος είναι προσεκτικός θα καταλάβει ότι κάθε ορισμός διαιτητή σε αγώνα του Ολυμπιακού περνάει από φίλτρο. Σαν να μην είναι τίποτα τυχαίο. Τώρα πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική ορίζεται ένας Γερμανός διαιτητής στο Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ, την στιγμή που μόλις την περασμένη Δευτέρα είχε παίξει επίσης Γερμανός διαιτητής πάλι τον ΠΑΟΚ πάλι σε ντέρμπι και μάλιστα είχε χάσει ο ΠΑΟΚ.

Και οι διαιτητές άνθρωποι είναι και μπορεί να επηρεαστούν από ακριβώς πολύ απλές ανθρώπινες σκέψεις. Σκεφθείτε την ψυχολογία ενός Γερμανού διαιτητή που παίζει μία ελληνική ομάδα σε ένα ντέρμπι ελληνικού πρωταθλήματος, ξέροντας ότι η ίδια ομάδα μόλις πριν λίγες ημέρες είχε χάσει σε άλλο ντέρμπι ελληνικού πρωταθλήματος με Γερμανό διαιτητή. Λέτε να θέλει να χάσει ξανά αυτή η ομάδα και με δεύτερο Γερμανό διαιτητή;…

Παρεμπιπτόντως, με Γερμανό διαιτητή, τον Στέγκεμαν, ο ΠΑΟΚ έκανε φέτος τη μεγαλύτερη φετινή νίκη του, το 3-0 επί της Χάιντουκ στην Τούμπα.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Ο Ολυμπιακός πέτυχε ένα γρήγορο γκολ (10^ο λεπτό) στην Κρήτη και κατάφερε να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του, αλλά το είχε σε ρίσκο μέχρι το αντίστοιχο λεπτό του β΄ ημιχρόνου, πολύ απλά γιατί οι παίκτες του δεν είχαν καθαρά μυαλό να τελειώσουν σωστά επιθέσεις κι αντεπιθέσεις. Μία τέτοια έγινε με τον Ποντένσε να κάνει κακή πάσα στον Γιόβετιτς σε κόντρα επίθεση τεσσάρων έναντι πέντε αμυνόμενων και μία δεύτερη τέτοια έγινε από τον Γιόβετιτς με επίσης κακή πάσα σε κόντρα επίθεση μάλιστα τεσσάρων έναντι επίσης τεσσάρων αμυνόμενων. Έβγαινε δηλαδή ωραία ο Ολυμπιακός στην αντεπίθεση και το μόνο που χρειάζονταν ήταν μία καλή τελική πάσα που όμως δεν την έκαναν οι παίκτες του.

Σε μία άλλη περίπτωση, ο Ποντένσε πάλι, σε αντεπίθεση του Ολυμπιακού πήρε την μπάλα και την γύρισε πίσω. Ακριβώς αυτό το πράγμα, να βγαίνει ο Ολυμπιακός στην επίθεση η, την κόντρα επίθεση και η μπάλα να γυρίζει εν τέλει πίσω, δεν το καταλαβαίνω. Κι έγινε επανειλημμένως στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Κι από τον Ελ Κααμπί ακόμη, που σε κάποια στιγμή βρέθηκε σε θέση αριστερού εξτρέμ και γύρισε την μπάλα πίσω. Δεν νομίζω ότι είναι σωστή η νοοτροπία, γιατί όταν είσαι στην επίθεση πρέπει να κοιτάς να την ολοκληρώσεις.

Και ειδικά αυτό που συνέβη μετά το γρήγορο 1-0, να έχει ο Ολυμπιακός τη δυνατότητα μέχρι το 20’ να κάνει και το 2-0 και να αποκτήσει πραγματικά μεγάλο προβάδισμα για το διπλό, αλλά να πετάει στα σκουπίδια τις δύο αντεπιθέσεις, ήταν σοβαρό λάθος. Όταν βρίσκεις τον αντίπαλο σου έτοιμο να παραδοθεί, τότε πρέπει να του δώσει και το δεύτερο κτύπημα, κι αν μπορείς και το τρίτο! Όσο τον αφήνεις να επιβιώνει, ακόμη και χάνοντας 0-1, ακόμη και 0-2, όταν το ματς έχει μπροστά του 40 λεπτά, όπως είχε το ΟΦΗ-Ολυμπιακός μετά το 0-2 στο 54’, ποτέ δεν θα μπορείς να είσαι ήσυχος, όπως έδειξε το 2-2 με την Τόπολα.

Πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός, ίσως και κυνικός ο Ολυμπιακός, ιδίως μακριά από το σπίτι. Άμα μπορείς να τελειώσεις τον άλλο, κάντο. Μην τον αφήνεις να είναι εν ζωή στο παιχνίδι. Σε κακό θα σου βγει.