Ολυμπιακός: Θα κάνω κριτική στους παίκτες και δεν θα τους δώσω άλλοθι…

Έγραψα χθες ότι θα μπορούσε ο Μαρτίνεθ να παίξει με στόπερ τον Ντόη κι όχι τον Πορόζο, επιλέγοντας τον Ορτέγκα για την ενδεκάδα. Σε μία τέτοια περίπτωση, βέβαια, θα έπρεπε να είχε πάρει στην 20άδα τον Μπιανκόν, διότι αν τραυματίζονταν ένας εκ των Ρέτσου, Ντόη θα έπαιζε στόπερ ο…φούφουτος, αφού θα ήταν εκτός 20άδας ο Πορόζο. Η, θα έπαιζε πειραματικά στόπερ ο Κίνι.

Παρεμπιπτόντως, ο Πορόζο είχε τα κότσια στις καθυστερήσεις του α΄ ημιχρόνου και στην τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού, στο 45+2, βγήκε στην επίθεση κι έπαιξε σέντερ φορ! Μάλιστα, στο γύρισμα που έκανε ο Αλεξανδρόπουλος, η μπάλα στον στόπερ από το Εκουαδόρ θα έφτανε, εάν δεν έκοβε στο τσακ ένας αμυνόμενος. Έχει μεγάλη διάθεση ο Πορόζο, το βλέπεις αυτό μέσα στο παιχνίδι, έχει και φυσικά προσόντα, όμως δεν έχει βελτιώσει τις αδυναμίες του, κυρίως την καλύτερη τοποθέτηση όταν βγαίνουν σέντρες από τα πλάγια και την απόφαση για το πότε και πού πρέπει να γίνει το τάκλιν ώστε να μην εξελιχθεί σε μπούμερανγκ.

• Ολυμπιακός - Γουέστ Χαμ: Ανοιχτό το ενδεχόμενο για τουλάχιστον 3 αλλαγές στο βασικό σχήμα

Ας δεχθούμε, πάντως, το απολύτως ποδοσφαιρικό ότι δεν είναι εύκολο για δύο παιδιά, ο Ρέτσος κι ο Πορόζο, να παίζουν μαζί μόνο τρία παιχνίδια και να έχουν πάντα τη σωστή συνεννόηση, που όντως δεν είχαν με τον ΠΑΟΚ σε αρκετές περιπτώσεις, τόσο σε σέντρες, όσο και σε κάθετες των αντιπάλων, αλλά και στην εφαρμογή του οφσάιντ. Οι θέσεις των κεντρικών αμυντικών είναι οι πρώτες στο ποδόσφαιρο θέλουν χρόνο για να μάθει ο ένας το παιχνίδι του άλλου και οι δύο μαζί να γίνουν δίδυμο. Τα ίδια ισχύουν και για τον Φρέιρε και τον Ντόη, φυσικά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όσο πιο καλός κι έμπειρος είναι ένας στόπερ, τόσο πιο γρήγορα μπορεί να προσαρμοστεί και να δέσει σε μία ομάδα, αλλά σε γενικές γραμμές οι δύο κεντρικοί αμυντικοί μιας ομάδας πρέπει να ταιριάξουν, κι αυτό χωρίς χρόνο δεν γίνεται. Σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό το ίδιο ισχύει και για τα κεντρικά χαφ, στην περίπτωση του Ολυμπιακού τον Έσε και τον Μαντί. Οι δυό τους έχουν παίξει περισσότερο μαζί, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουν κιόλας «κολλήσει» σαν δίδυμο, έτσι ώστε να αλληλοσυμπληρώνονται και π.χ. να καλύπτει ο ένας τις αδυναμίες του άλλου.

Ο Έσε είναι υπερπολύτιμος κεντρικός χαφ, αλλά δεν είναι ο πιο γρήγορος παίκτης. Έτσι, με τον Μαντί να κάνει ένα πολύ μέτριο πρώτο 30λεπτο, για να μην πω πρώτο 45λεπτο, ο Αργεντίνος υποχρεώθηκε να κάνει αρκετά φάουλ προκειμένου να σταματήσει επιθέσεις του ΠΑΟΚ από τον άξονα, καλύπτοντας και την αδυναμία του Καμαρά να βοηθήσει σε αυτό το κομμάτι, στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Ήταν λογικό στο τέταρτο φάουλ που έκανε στο α΄ ημίχρονο να πάρει κίτρινη ο Έσε, με αποτέλεσμα σε όλο το β΄ ημίχρονο να μην κάνει ούτε μισό φάουλ, φοβούμενος αποβολή του με δεύτερη κίτρινη-με συνέπεια π.χ. να βγει εύκολα ο ΠΑΟΚ από τον άξονα στη φάση του τρίτου του γκολ.

Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, αλυσίδα. Δεν κάνει τη δουλειά σωστά ο ένας κεντρικός χαφ, αυτόματα δημιουργείται πρόβλημα στον άλλο κεντρικό χαφ. Ο Μαντί βελτιώθηκε σημαντικά από κάποια στιγμή και μετά, γύρισε και βοήθησε κι αμυντικά, πρέσαρε ψηλά, όμως το μειονέκτημα που έχει δεν μπορεί να το αποβάλλει: ενώ κλέβει μπάλες και ξαναπαίρνει την κατοχή ο Ολυμπιακός, υπερβολικά συχνά αυτό που κάνει είναι μία λάθος πάσα, πάνω σε αντίπαλο, στον οποίο και ξαναδίνει την κατοχή που έχει επανακτήσει!

Αντίθετα, ο Έσε έχει μία πολύ μεγαλύτερη ικανότητα στο πάσινγκ γκέιμ. Η, αν θέλετε έχει μία άλλη ηρεμία στο παιχνίδι, που του επιτρέπει να πασάρει την μπάλα σωστά, ξεκινώντας ορθόδοξα επιθέσεις και αντεπιθέσεις. Γενικά είναι καλό εργαλείο. Με τα τάκλιν του, με την ανακοπή επιθέσεων του αντίπαλου, μπλοκάροντας σουτ ως τρίτος στόπερ, με πάσες γρήγορες κι αρκετά καλό διάβασμα παιχνιδιού για 22χρονο. Πολλές φορές τον βλέπεις μέσα στο παιχνίδι να δείχνει στους συμπαίκτες του πού πρέπει να πάει η μπάλα, θυμίζοντας μου λίγο τον Καμπιάσο. Και παρά το νεαρό της ηλικίας του δεν κωλώνει.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη φάση που είχε ο ΠΑΟΚ στο παιχνίδι και δυστυχώς ήταν από ένα στημένο, ένα κόρνερ, φάσεις δηλαδή που έχουν κοστίσει άσχημα στον Ολυμπιακό και δεν έχει βελτιωθεί όσο θα έπρεπε (βλέπε γκολ από τον ΠΑΟ και την Φράιμπουργκ). Εκ τύχης γλίτωσε το γκολ από τον Κουλιεράκη, που αστόχησε από καλή θέση εντελώς αμαρκάριστος. Αν σκόραρε, θα μιλούσαμε όλοι για κακή οργάνωση της άμυνας, που όντως δεν ήταν καλή. Μόνο που το όλο πρόβλημα ξεκίνησε επειδή ο Ποντένσε στο αρχικό διώξιμο της άμυνας, όταν η μπάλα πήγε ψηλά προς το μέρος του, όπου βρίσκονταν κι ο Μεϊτέ, όχι μόνο δεν την διεκδίκησε, αλλά έκανε και…χώρο για να πάρει ο παίκτης του ΠΑΟΚ πιο άνετα την κεφαλιά, δίνοντας την στον Ζίφκοβιτς, που σέντραρε και έγινε η ευκαιρία.

Ο Έσε, λοιπόν, αμέσως έσπευσε να διαμαρτυρηθεί στον πολύ πιο έμπειρο συμπαίκτη του, κάτι που το έχει ξανακάνει στον ίδιο παίκτη τις προάλλες. Έχοντας και τότε δίκιο. Γενικά ο Ποντένσε θα πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσει να βοηθάει περισσότερο την ομάδα. Και δεν θα πω απλά ότι καλά είναι τα γκολ με ΟΦΗ, ΠΑΣ, Τόπολα και Κηφισιά, αλλά καλά θα ήταν να βλέπαμε και γκολ σε πιο δύσκολα παιχνίδια (ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ) η, και ασίστ σε πιο δύσκολα παιχνίδια (Φράιμπουργκ, Γουέστ Χαμ). Θα σταθώ στο ότι οι χώροι δράσης του είναι περιορισμένοι.

Ουδείς αμφισβητεί ότι δίνει ωραία πράγματα στον Ολυμπιακό-ακόμη και τώρα με τον ΠΑΟΚ που δεν πήγε καλά είχε δύο τρεις καλές πάσες. Κατανοούμε ότι μπήκε κάποια στιγμή κάπως απότομα στην ομάδα, με το που έγινε η μεταγραφή του τον Σεπτέμβριο, αλλά ήδη παίζει σχεδόν δύο μήνες και εξακολουθεί να δίνει μόνο στιγμές στα παιχνίδια. Συγνώμη, αλλά αν ένας πλάγιος κυνηγός δίνει μόνο στιγμές, αυτές πρέπει να είναι τουλάχιστον πιο πολλές και αν μη τι άλλο αρκετές στα πιο δύσκολα και κρίσιμα. Ο Πορτογάλος χάνει εύκολα τις διεκδικήσεις, κάνει εύκολα λάθος κοντρόλ και επιπλέον πρέπει να γίνει πιο ομαδικός. Η φάση του σουτ του 35’, όπου είχε ευχέρεια να πασάρει σε τρεις συμπαίκτες του (Φορτούνη, Μαντί, Κίνι) κι επέλεξε αδύναμο σουτ στα χέρια του γκολκίπερ, είναι ενδεικτική.

Γενικά δεν ήταν εικόνα Ποντένσε αυτή για ένα ντέρμπι. Κι όταν αυτός παίζει έτσι, ο Ελ Κααμπί μοιάζει απών, ο Μαντί ξυπνάει μετά το 30’-35΄ κι ο Ρόντινεϊ περισσότερο ταλαιπωρείται (τουλάχιστον τρεις φορές) από τον αντίπαλο ακραίο μπακ, τον Μπάμπα, παρά τον ταλαιπωρεί (μία, άντε δύο φορές), πώς να υπερτερήσει ο Ολυμπιακός; Ο Βραζιλιάνος μπακ είναι μεγάλο όπλο της ομάδας και μπορεί να μην ήταν κακός δημιουργικά και να το πάλεψε σε προωθήσεις του, ωστόσο ο απολογισμός είναι ότι εν τέλει μία φάση δεν έφτιαξε. Φάση δεν έφτιαξε ούτε ο έτερος ακραίος μπακ, ο (ούτε ασφαλής αμυντικά) Κίνι, άρα απέμενε η παραγωγικότητα της κλάσης και της διάθεσης του Φορτούνη, που ατυχώς εκτελεστικά δεν ήταν ανάλογα καλός και το καλό σουτ το έκανε στην τρίτη του προσπάθεια, στο 86 και όχι στις άλλες δύο στιγμές του νωρίτερα.

Σε αυτό το παιχνίδι ο Φορτούνης «αναγκάστηκε» κατά κάποιο τρόπο να κάνει υπερβολικά πολλά πράγματα, γιατί προφανέστατα έβλεπε ότι με τον Ποντένσε και τον Ελ Κααμπί έτσι, δεν υπήρχε άλλος τρόπος από το να πάρει ο ίδιος το παιχνίδι πάνω του. κι όταν έχεις συνεχώς ην μπάλα στα πόδια σου, αναπόφευκτα θα κοπείς αρκετά συχνά, θα κάνεις και λάθος πάσες, θα μαρκάρεις και λιγότερο-που ήδη αυτό το πρόβλημα υπάρχει στο παιχνίδι του, όπως και στου Ποντένσε, μάλλον σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό.

Θα μπορούσε να ήταν καλύτερη η κατάσταση εάν βρίσκονταν σε καλύτερη ημέρα ο Ρόντινεϊ κι ο Μαντί κι αν βοηθούσε πιο πολύ ο Αλεξανδρόπουλος, που είχε πάλι μεγάλη όρεξη, όχι όμως κι αποτελεσματικότητα. Το κουσούρι να κουβαλάει την μπάλα παραπάνω απ΄ ότι πρέπει δεν το κόβει, κάνει το ίδιο κι ο Καμαρά κι ο Ολυμπιακός γίνεται πιο αργός στο κέντρο. Ο Έλληνας διεθνής έκανε πράγματι κι ωραίες ενέργειες, αλλά π.χ. όταν έπρεπε να δει τον Ποντένσε σε καλή θέση δεν τον είδε, όταν έπρεπε να σουτάρει καλύτερα δεν το έκανε. Όπως δε κι αν έχει, πρέπει να μάθει να παίζει πιο απλά. Δεν υπάρχει ποδόσφαιρο, παίρνω την μπάλα και τρέχω μπροστά μόνος μου, πώς θα γίνει.

Και…συγνώμη κιόλας που κάνω κριτική στους παίκτες του Ολυμπιακού και δεν περνάω από…πριονοκορδέλα τον προπονητή, για τον οποίο έκανα χθες την κριτική που έπρεπε κατά την γνώμη μου να κάνω. Αλλά δεν θα γίνω εγώ αυτός που θα κάνει το λάθος να δώσει άλλοθι στους παίκτες του Ολυμπιακού. όταν από τους 16 που παίζουν, διακριθείς είναι μόνο ο Φορτούνης, αξιοπρεπής μόνο ο Έσε και (ως το 2-0, γιατί μετά…) ο Ρέτσος και αξιόλογος ως αλλαγή μόνο ο Σκάρπα. Με τον γκολκίπερ να μην εμπνέει αυτή τη φορά εμπιστοσύνη. Όχι, δεν θα το κάνω.

Άσχετο: Ω, τι έκπληξη! Ο παρατηρητής στο Κηφισιά -ΑΕΚ, ο Μάνταλος, που όρισε κιόλας τον διαιτητή (εκτός κι αν κάνει τους ορισμούς ο Σουηδός και δεν το ξέρουμε, αν είναι ας μας το πουν), τον παραπέμπει για μία φάση εντελώς δύσκολη, στην οποία ακόμη και οι κριτικοί διαιτησίες δεν παίρνουν την ίδια θέση. Ο Κουτσιαύτης για παράδειγμα δεν είδε πέναλτι. Αλλά κι ο Ντέμης όπως διάβασα δεν μπόρεσε να βγάλει άκρη με την φάση. Παρεμπιπτόντως, άπαντες συμφωνούν ότι όλες οι υπόλοιπες κρίσιμες αποφάσεις της διαιτητικής ομάδας ήταν σωστές. Αν θέλετε, πάντως, την γνώμη μου, στόχευση της επίθεσης δεν είναι ο Τσαγγαράκης, αλλά ο VAR Φωτιάς.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Το πιο μεγάλο ίσως ενδιαφέρον της χθεσινής ημέρας στο Ρέντη, από την κουβέντα προπονητή-παικτών, είχε μία τοποθέτηση του Ιμπόρα, που μπορεί να λείπει καιρό λόγω τραυματισμού, αλλά πήρε τον λόγο και μαζί και τα κομμάτια του Μαρτίνεθ, λέγοντας ότι η ομάδα έχοντας δουλέψει τέσσερις μήνες έχει βελτιωθεί σημαντικά σε σχέση με την αρχική εικόνα της. Καλώντας όλους να κάνουν σύγκριση με το πώς ήταν στο ξεκίνημα της προετοιμασίας και πώς είναι τώρα.

Από την πλευρά του, ο προπονητής του Ολυμπιακού επέμεινε πολύ στο ότι δεν πρέπει να υπάρχουν σκυμμένα κεφάλια στα αποδυτήρια παρά την όντως βαριά ήττα από τον ΠΑΟΚ, θυμίζοντας ότι είναι η πρώτη της ομάδας στο φετινό πρωτάθλημα κι ότι κανονικά ο Ολυμπιακός τώρα θα έπρεπε να ήταν πρώτος μαζί με τον Παναθηναϊκό, εάν δεν υπήρχε το 3-0 υπέρ του ΠΑΟ στα χαρτιά και η αφαίρεση κι ενός βαθμού από τους «ερυθρόλευκους».