Όταν ο Σιντιμπέ μας χαρακτήρισε, δικαιολογημένα, “ούγκανους”

Είναι αμέτρητες οι περιπτώσεις, στο ποδόσφαιρο, κατά τις οποίες έχω συνειδητοποιήσει ότι μέσα από τα μάτια ενός ξένου μπορείς να δεις καλύτερα την ελληνική πραγματικότητα διότι κατά κανόνα η κρίση του ξένου είναι αποστασιοποιημένη συναισθηματικά. Είναι επίσης αμέτρητες οι περιπτώσεις που με έχουν βρει να συνειδητοποιώ ότι η φήμη που δημιουργεί ή συντηρεί το ελληνικό ποδόσφαιρο διεθνώς είναι βασισμένη ή τουλάχιστον επηρεασμένη από την εμπειρία που μεταφέρουν οι ξένοι που έχουν εργαστεί ή εργάζονται στην Ελλάδα. Στο ποδόσφαιρο το πράγμα λειτουργεί περίπου όπως στον τουρισμό, με την διαφορά ότι εδώ αυτοί που μεταφέρουν εντυπώσεις είναι κατά κανόνα “διάσημοι” και γι’ αυτό μεγάλοι influencers - δηλαδή κάποιοι των οποίων ο λόγος ασκεί μεγάλη επιρροή στην παγκόσμια κοινότητα.

Ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ της Γαλλίας που κατέκτησε το Μουντιάλ και των περίπου 450 χιλιάδων followers είναι ένα τέτοιο παράδειγμα - ειδικά όταν εκφράζεται για το ελληνικό ποδόσφαιρο μέσα από την “L’ Equipe” των 15+ εκατομμυρίων επισκεπτών μηνιαίως (στο website της).

Τι είπε ο 31χρονος Γάλλος, μεταφέροντας την εμπειρία της εγκατάστασης στην Ελλάδα για να παίξει ποδόσφαιρο; “Όταν μετακομίζεις από το Μονακό στην Ελλάδα, δεν θα πρέπει έχεις καρδιακά πρoβλήματα. Οι οπαδοί ανάβουν φωτοβολίδες, κροτίδες σκάνε παντού. Κατά μέσο όρο, η σέντρα στα εντός έδρας παιχνίδια μας αρχίζουν με 8’ λεπτά καθυστέρηση, καθώς δεν βλέπεις τίποτα από τους καπνούς. Ρίχνουν βεγγαλικά κατά τη διάρκεια του αγώνα. Δεν το είχα ξαναδεί αυτό”. Και δεν έμεινε στην καταγραφή της προβληματικής κατάστασης. Ουσιαστικά υπέδειξε και την λύση: “Υπάρχουν περιορισμοί στα παιχνίδια της Ευρώπης και η ατμόσφαιρα είναι πιο κλασική”. Ήταν σαν να μας είπε ότι “ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν πολιτισμένα και το κάνουν επιλεκτικά μόνο εκεί που δεν υπάρχει καθεστώς ατιμωρησίας”.

Όλο αυτό το χάος που επικρατεί συχνά στα ελληνικά γήπεδα φτάνει να μας φαίνεται σήμερα νορμάλ επειδή την ίδια ώρα έχει αρχίσει να επικρατεί χάος και αλλού - μέχρι και στο Champions League, όπως είδαμε παρακολουθώντας το Ρεάλ Σοσιεδάδ - Μπενφίκα το βράδυ της Τετάρτης στο “Reala Arena” του Σαν Σεμπαστιάν. Αυτό όμως που συνέβη εκεί, τόσο έξω όσο και μέσα στο γήπεδο προφανώς δεν δημιουργεί τον νέο κανόνα νομιμοποίησης της παράνοιας και της γηπεδικής βίας. Και είναι βέβαιο ότι σε αυτό η UEFA θα επέμβει για να δημιουργήσει, με μια ποινή, ένα παράδειγμα που θα λειτουργεί αποτρεπτικά. Ακριβώς εκεί είναι που πάσχουμε εμείς, ως ποδοσφαιρικό οικοσύστημα. Αυτή είναι η εξήγηση για το γεγονός ότι αυτό που στο Σαν Σεμπαστιάν αποτέλεσε εξαίρεση εδώ είναι ο κανόνας.

Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να μας ενοχλεί το γεγονός ότι ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ μας χαρακτήρισε, ουσιαστικά, ούγκανους. Στην πραγματικότητα για όλους εμάς τα λόγια του Σιντιμπέ είναι λόγια μιας Πέμπτης, και αύριο ξημερώνει μια Παρασκευή.

Θα είχε μεγάλη αξία να φτιάχναμε ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο θα εκφράζονταν ειλικρινά για την ελληνική τους εμπειρία οι διασημότεροι ποδοσφαιριστές και προπονητές που έχουν εργαστεί στην Ελλάδα της τελευταίας 20ετίας. Θα είχε μεγάλη αξία να τους βλέπαμε όλους μαζί να μας λένε την αλήθεια κατάμουτρα. Επειδή όλα σήμερα είναι “εικόνα”, η οπτικοποίηση της ντροπής μας είναι πιθανό να προκαλούσε αυτή την αναγκαία ενδοσκόπηση.

Την παραγωγή αυτού του ντοκιμαντέρ θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει η ίδια η Superleague. Για να οργανώσει έπειτα μια λαμπρή πρεμιέρα σε έναν μεγάλο κινηματογράφο και να βάλει στην αίθουσα μόνο τους ιδιοκτήτες των ομάδων. Αυτούς που έχουν την αντικειμενική και μεγαλύτερη ευθύνη για αυτό το χάλι που ζούμε στα γήπεδα.