Η νέα εποχή της Μπαρτσελόνα και το «καμπανάκι» της Ρεάλ

• Ο θεμέλιος λίθος
• Φλορεντίνο, έχουμε πρόβλημα

Την τελευταία φορά που η Μπαρτσελόνα κατέκτησε έναν τίτλο χωρίς τον Λιονέλ Μέσι στο ρόστερ της, στις 14 Μαΐου του 2005 δηλαδή, ο Γκάβι ήταν εννέα μηνών, ο Αλεχάντρο Μπάλντε δύο ετών παρά πέντε μήνες και ο Πέδρι τριών ετών παρά έξι μήνες.

Οι πρωταγωνιστές, δηλαδή, του θριάμβου της Μπάρτσα στον τελικό του Σούπερ Καπ Ισπανίας, του πρώτου τίτλου του ποδοσφαιρικού τμήματος του συλλόγου στην «μετά Μέσι» εποχή, είτε δεν είχαν πει καλά καλά «μαμά» και «μπαμπά», είτε άρχιζαν σιγά σιγά να μαθαίνουν τον μαγικό (από κάθε άποψη) τούτο κόσμο.

Γκάβι, Μπάλντε και Πέδρι δεν έχουν καμία απολύτως ανάμνηση από το πρωτάθλημα που κατέκτησε εκείνο το βράδυ στο «Θιουδάδ ντε Βαλένθια», έδρα της Λεβάντε, η ομάδα του Φρανκ Ράικαρντ, του Ροναλντίνιο και του Σαμουέλ Ετό.

Η πρώτη ομάδα που έβαλε τις βάσεις για την πιο «χρυσή» 20ετία (παρά κάτι) στην ιστορία του συλλόγου, με αποκορύφωμα τα δύο τρεμπλ, το 2009 και το 2015. Το δεύτερο, ως αρχηγός και στην τελευταία του σεζόν στο «Καμπ Νόου», το σήκωσε ο Τσάβι.

Ο άνθρωπος, δηλαδή, που παρέλαβε πέρυσι μια ημί – διαλυμένη ομάδα και κλήθηκε να την αφυπνίσει από τον αγωνιστικό της λήθαργο, να της δώσει ταυτότητα και, κυρίως, να της εμφυσήσει ξανά τη νοοτροπία νικητή που είχε απωλέσει τα τελευταία χρόνια, ακόμα και με τον Αργεντινό σούπερ σταρ στις τάξεις της.

Η κατάκτηση του ήσσονος σημασίας Σούπερ Καπ δεν λέει κάτι επί της ουσίας. Δείχνει, όμως, ότι κάτι έχει πραγματικά αλλάξει στην ομάδα της Καταλωνίας, η οποία γίνεται ανταγωνιστική κόντρα στις ομάδες πρώτης γραμμής, ότι μαθαίνει και πάλι πώς να κατακτάει τίτλους και, το πιο σημαντικό, το κάνει με ωραίο ποδόσφαιρο και με μια βάση ποδοσφαιριστών που έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους.

Ο θεμέλιος λίθος

Είναι χαρακτηριστικό ότι 14 παίκτες του τωρινού ρόστερ δεν είχαν ούτε τίτλο στην καριέρα τους, γι΄αυτό άλλωστε και πανηγύρισαν τόσο έξαλλα έναν τίτλο που, αν δεν έχει συνέχεια με το πρωτάθλημα (ο βασικός στόχος της σεζόν), το Κύπελλο ή το Europa League, θα ξεχαστεί γρήγορα.

Εάν, όμως, αυτή η κούπα έχει συνέχεια, θα σημαίνει ότι πράγματι η Μπάρτσα έχει μπει σε μια νέα, λαμπρή εποχή. Με μπροστάρηδες, αλλά και αξιόπιστες ρεζέρβες σε κάποιες περιπτώσεις, τους Γκάβι (18 ετών), Αλεχάντρο Μπάλντε (19), Πάμπλο Τόρε (19), Πέδρι (20), Ανσού Φατί (20), Φεράν Τόρες (22), Έρικ Γκαρθία (22), Ρόναλντ Αραούχο (23), Ζιλ Κουντέ (24) και Φρένκι Ντε Γιονγκ (25).

Ο αρχηγός Σέρχιο Μπουσκέτς ήταν εξαιρετικός στον 31ο τίτλο της καριέρας του, με τον οποίο απέχει μόλις έναν από τον δεύτερο της σχετικής λίστας στην ιστορία της ομάδας, Αντρές Ινιέστα (32), αλλά τέσσερις από τον πολυνίκη Λιονέλ Μέσι (35).

Πλέον, όμως, είναι 34 ετών και, στους αγώνες υψηλής έντασης που δεν είναι όσο προστατευμένος ήταν με Ντε Γιονγκ, Πέδρι και Γκάβι δίπλα του, δεν μπορεί να ανταποκριθεί ανάλογα. Αργά ή γρήγορα, η αλλαγή σκυτάλης θα γίνει και ο Ντε Γιονγκ φαντάζει ιδανικός διάδοχος του «Μπούσι» ως το αφεντικό στην μεσαία γραμμή, μπροστά από την άμυνα.

Ο δεύτερος γηραιότερος παίκτης της ομάδας, ο επίσης 34χρονος Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, μετράει είκοσι γκολ – πέντε ασίστ σε 22 παιχνίδια (!) και είναι το σημείο αναφοράς – εγγύηση στην επίθεση που έβλεπε στο πρόσωπό του η Μπαρτσελόνα, όταν τα έδωσε όλα το περασμένο καλοκαίρι για να τον αποκτήσει.

Ο «Λέβα», χάρη στην υποδειγματική προετοιμασία, διατροφή και ζωή που κάνει, δείχνει ικανός να κρατήσει αυτόν τον ρόλο για τουλάχιστον δύο σεζόν ακόμα, αλλά αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να αναζητηθεί διάδοχη κατάσταση, κάτι που θα ισχύσει αργότερα (λόγω θέσης και ηλικίας) με τον 30χρονο Μαρκ – Αντρέ Τερ Στέγκεν, ο οποίος διανύει πιθανότατα την καλύτερη φάση της καριέρας του, μετά από μια κακή διετία.

Αυτή η Μπάρτσα έχει παρόν, αλλά και μέλλον, τα οποία φιλοδοξεί να επιβεβαιώσει με τουλάχιστον έναν μεγάλο τίτλο στο φινάλε της σεζόν, πάνω στον οποίο θα χτίσει μια νέα εποχή με χαμόγελα, που θα αφήσει πίσω την μαυρίλα των τελευταίων ετών της διοίκησης του ανεκδιήγητου Τζουσέπ Μαρία Μπαρτομέου.

Φλορεντίνο, έχουμε πρόβλημα

Η Μπαρτσελόνα κυριάρχησε στο «Clasico» γιατί και τα τέσσερα χαφ της ήταν σε εξαιρετική βραδιά και ο Τσάβι κέρδισε κατά κράτος στην μάχη τακτικής τον Κάρλο Αντσελότι. Αλλά σε αυτή την εικόνα βοήθησε, άθελά της, η ευρισκόμενη σε αγωνιστικό τέλμα Ρεάλ Μαδρίτης.

Υπάρχουν παίκτες – κλειδιά που επέστρεψαν «καμμένοι» από το Παγκόσμιο Κύπελλο (Λούκα Μόντριτς - Φεδερίκο Βαλβέρδε) και άλλοι που είναι παρατεταμένα ντεφορμέ (Ντάνι Καρβαχάλ – Βινίσιους Ζούνιορ).

Αυτό το δεδομένο, σε συνδυασμό με τις σημαντικότατες απουσίες των Νταβίντ Αλάμπα και Ορελιέν Τσουαμενί, έφεραν την πολύ κακή εικόνα της Βασίλισσας, τόσο στον ημιτελικό με την Βαλένθια όπου προκρίθηκε χάρη στον Τιμπό Κουρτουά, όσο και στον τελικό, όπου πάλι χάρη στον Βέλγο τερματοφύλακα γλίτωσε από ευρύτερο, ταπεινωτικό σκορ.

Η Ρεάλ έκλεισε το 2022, πριν από το Μουντιάλ, με πολλές αμφιβολίες και σοκαριστικές «γκέλες», όπως η ισοπαλία με την Τζιρόνα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», αλλά και η ήττα από τη Ράγιο Βαγιεκάνο.

Και άνοιξε το 2023 με καθαρή ήττα στην έδρα της Βιγιαρεάλ και δύο απογοητευτικές εμφανίσεις στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας. Καμπανάκια που θα πρέπει να αφυπνίσουν το τωρινό, ελλιπές ρόστερ, αφού δεν προβλέπονται προσθήκες στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο.

Η Ρεάλ, πέρα από την βασική, πολύ καλή της ενδεκάδα, έχει ελάχιστες αξιόπιστες εναλλακτικές στον πάγκο. Ο Νάτσο, ο τραυματίας πλέον Λούκας Βάθκεθ, ο Ροντρίγκο και μετά το… χάος! Ο Εντέν Αζάρ έχει... παρατήσει προ πολλού το ποδόσφαιρο, ο Μαριάνο Ντίαθ δεν υπολογίζεται και πληρώνεται για να κάθεται μεταξύ πάγκου και εξέδρας, ενώ ο Μάρκο Ασένσιο δεν κάνει το παραπάνω βήμα για να κερδίσει και νέο συμβόλαιο.

Συν τοις άλλοις, οι παίκτες στα άκρα της άμυνας (Καρβαχάλ – Μεντί) δεν είναι αυτή την στιγμή στο επίπεδο που απαιτεί η ομάδα, ο Μόντριτς είναι 37, ο Τόνι Κρόος 33 και ο Καρίμ Μπενζεμά 35. Τρεις παίκτες – κλειδιά στα όρια της… συνταξιοδότησης και με επιτακτική ανάγκη την εύρεση διάδοχης κατάστασης.

Ο μεγάλος στόχος για το καλοκαίρι είναι ο Τζουντ Μπέλιγχαμ. Στη Ρεάλ θεωρούν, ενδεχομένως, όχι άδικα, ότι ο Άγγλος μαζί με Τσουαμενί και Εδουάρδο Καμαβινγκά θα συνθέσουν τη νέα, μαγική τριάδα στη μεσαία γραμμή των Μαδριλένων, η οποία θα μπορέσει να σηκώσει το βάρος της κληρονομιάς που άφησε – αφήνει αυτή των Μόντριτς – Κασεμίρο – Κρόος.

Αυτά, όμως, θα έχουμε χρόνια μπροστά μας (πρώτα ο Θεός…) να τα δούμε από το καλοκαίρι. Τώρα τι γίνεται; Μετά την ηχηρή σφαλιάρα στο «Clasico», η Ρεάλ έχει μέσα στην εβδομάδα δύο απαιτητικά και κομβικά παιχνίδια για τις εγχώριες φιλοδοξίες της.

Την Πέμπτη (19/01) αντιμετωπίζει εκτός έδρας και σε νοκ άουτ αγώνα Κυπέλλου τη Βιγιαρεάλ, η οποία τη νίκησε πειστικά πριν από λίγες ημέρες. Και την Κυριακή (22/01) ταξιδεύει στο Μπιλμπάο για να ανταμώσει με την πάντα ζόρικη Αθλέτικ του Ερνέστο Βαλβέρδε, με κίνδυνο να βρεθεί στο -5 ή ακόμα και στο -6 από τη Μπαρτσελόνα στην κούρσα τίτλου της La Liga.

Ο Αντσελότι, ο οποίος έχασε τον πρώτο του τελικό με τη Ρεάλ από το 2014 (!) και έχει βεβαίως μεγάλο μαξιλαράκι με τις επιτυχίες του, καλείται να βρει λύσεις εκ των έσω. Να ανασυντάξει την ομάδα του και να ελπίζει ότι οι ποδοσφαιριστές του θα βρουν σιγά σιγά την χαμένη τους φρεσκάδα, ώστε η Ρεάλ να βρει τον καλό της εαυτό αφού, εκτός από τις εγχώριες προκλήσεις, σε λίγες εβδομάδες περιμένει η (εξίσου ή και περισσότερο προβληματική) Λίβερπουλ στο Champions League...