Ο ρέκορντμαν Χατζής στο Gazzetta: «Νησιά Φερόε γίναμε, ψάρια και μπάλα»

• «Έφτασα πολλές φορές στην Α' Εθνική και στο τέλος κάτι γινόταν»
• «Θέλω να φτάσω τα 20 χρόνια καριέρας και να σταματήσω»
• «Οι μικροί να ξεκινήσουν σε ακαδημία μεγάλης ομάδας ή να πάνε στο εξωτερικό»
• «Κι αύριο το πρωί θα έπαιζα στην Α' Εθνική, κι ας μην έκανα ποτέ αυτό το ρεκόρ»

Ο Κώστας Χατζής έχει γράψει ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Την περασμένη εβδομάδα ήταν βασικός στο 3-3 του Απόλλωνα Λάρισας εναντίον του ΑΟ Τρίκαλα στην πρεμιέρα της Super League 2 και έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται επί 17 διαδοχικές σεζόν στο πρωτάθλημα της δεύτερης κατηγορίας. Από το 2005 μέχρι και σήμερα, ουδέποτε έπαιξε σε άλλο επίπεδο. Ούτε σε υψηλότερο, ούτε σε χαμηλότερο. Έκανε την αρχή με την Καστοριά, ακολούθησε η Καλαμάτα, ο Ιωνικός, ο Διαγόρας, ο Πιερικός, η ΑΕΛ, η Νίκη Βόλου, ο Αιγινιακός, ο Απόλλων Σμύρνης, η Παναχαϊκή, ο Αγροτικός Αστέρας και από το 2017 ο Απόλλων Λάρισας.

O 36χρονος αμυντικός μέσος, ο οποίος διατηρεί μαγαζί εστίασης στη Λάρισα, μίλησε στο Gazzetta για την 17ετή του πορεία στα γήπεδα της δεύτερης κατηγορίας, ευχήθηκε να κάνει 20 τα χρόνια της πορείας του στη Super League 2, εξέφρασε την εκτίμηση πως δύσκολα θα συνεχίσει στο ποδόσφαιρο μετά την απόσυρση δράση και πως θα προτιμούσε να ανοίξει ακόμα δύο μαγαζιά...

«Έφτασα πολλές φορές στην Α' Εθνική και στο τέλος κάτι γινόταν»

Μετράς 17 χρόνια πορείας στη δεύτερη κατηγορία. Πώς τα έφερε έτσι η μοίρα να μείνεις για πάντα εκεί;

«Το ποδόσφαιρο έχει καλές και άτυχες στιγμές. Δεν θα πω άσχημες, γιατί δεν μου αρέσει η λέξη. Πολλές φορές έφτασα κοντά σε άνοδο στη μεγάλη κατηγορία και στο τέλος κάτι γινόταν και έμενα στη δεύτερη κατηγορία. Ήταν δηλαδή οι συγκυρίες που δεν μου επέτραψαν να παίξω στην πρώτη εθνική. Για τρίτη κατηγορία να παίξω δεν το σκέφτηκα ποτέ».

Ποιες ήταν οι φορές που έφτασες κοντά στη συμμετοχή στη μεγάλη κατηγορία;

«Κατ' αρχήν το 2010, πήγαν στην ΑΕΛ για να παίξω στην Α' Εθνική, αλλά ξαφνικά πέρασε και ανέβηκε η Δόξα Δράμας. Με την Καστοριά, με τον Ιωνικό, με τον Απόλλωνα Σμύρνης, ακόμα και με τον Αιγινιακό έφτασα πολύ κοντά στην άνοδο. Επίσης με τον Απόλλωνα Λάρισας πριν από δύο χρόνια, μας αφαίρεσαν τρεις βαθμούς ενώ παίζαμε μπαράζ με τον ΟΦΗ».

Σκέφτηκες ποτέ να σταματήσεις πρόωρα το ποδόσφαιρο;

«Μετά την Παναχαϊκή (2015-2016 {1}) που τα είδα όλα, στα 31 μου, είχα αποφασίσει να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Είπα να κοιτάξω το μέλλον μου. Μου προέκυψε όμως ο Αγροτικός Αστέρας, στον οποίο έμεινα ένα χρόνο, αλλά ήταν μαγαζί - γωνία. Δεν υπήρχαν όμως τα χρήματα στα οποία είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Από τότε μου μπήκε το μικρόβιο να δημιουργήσω το δικό μου μαγαζί εστίασης, το οποίο διατηρώ την τελευταία τετραετία. Συνδυάζω πλέον και τα δύο».

Αφιερώνεις πολλές ώρες στο μαγαζί;

«Περισσότερες ώρες εκεί και λιγότερες στη μπάλα πλέον. Η Β' Εθνική στην Ελλάδα είναι κάθε χρόνο και χειρότερη. Πέρυσι βέβαια είδαμε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, μετά από χρόνια. Τελευταία αγωνιστική, την ώρα των αγώνων, τη μία ανέβαινε ο Ιωνικός, την άλλη ο Εργοτέλης και την άλλη η Ξάνθη. Μάχη γινόταν και στον υποβιβασμό. Ε, εφέτος το ισοπέδωσαν. Δεν υπήρχε λόγος να γίνει όλο αυτό με τόσες ομάδες, να γίνει πρωτάθλημα με δύο ομίλους και να ανέβουν τόσες ομάδες από την τρίτη κατηγορία. Από τις 12 ομάδες, στις 34. Ξεκινήσαμε αργά προετοιμασία στον Απόλλωνα, διότι το βλέπαμε ότι θα υπάρξει καθυστέρηση».

Γιατί θεωρείς ότι έγινε αυτό;

«Τι να σου πω; Για πολιτικούς λόγους ίσως; Για να είναι όλοι ευχαριστημένοι και να μην γκρινιάζουν; Δεν ξέρω, πραγματικά. Σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Παίζουμε τώρα ντέρμπι με την ΑΕΛ, δεύτερη αγωνιστική, και δεν υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη».

«Θέλω να φτάσω τα 20 χρόνια καριέρας και να σταματήσω»

Θα συνεχίσεις για αρκετά χρόνια ακόμα να παίζεις;

«Σκέφτομαι να κάνω 20 τα χρόνια της καριέρας και να τελειώσω (γέλια)».

Σε ποια ομάδα θεωρείς ότι έκανες την καλύτερη σεζόν της πορείας σου;

«Πιο μικρός δεν είχα την ίδια εμπειρία. Αν τα βάλω κάτω, θα επέλεγα τη σεζόν 2018-2019, όταν με τον Απόλλωνα Λάρισας έβαλα οκτώ γκολ, παρότι αμυντικός χαφ. Θα μπορούσαμε να ανέβουμε κατηγορία. Από την άλλη, επειδή όλες οι χρονιές ήταν γεμάτες, όλες μου άρεσαν».

Ποια ήταν η πιο ιδιαίτερη στιγμή σου όλα αυτά τα χρόνια;

«Επειδή είμαι ΑΕΛ, στα παιχνίδια που φορούσα τη φανέλα της και υπήρχε τόσος κόσμος στο γήπεδο. Μου σηκώνεται η τρίχα κάθε φορά που το σκέφτομαι. Από τις πιο συγκινητικές στιγμές μου ήταν με τη Νίκη Βόλου, όταν διεκδικούσαμε άνοδο. Κάναμε διπλό στην έδρα του Παναιτωλικού και μας περίμενε ο κόσμος στις 02.00 τα ξημερώματα να μας αποθεώσει, φιλούσαν το λεωφορείο. Ήταν η χρονιά που ανέβηκε ο Παναιτωλικός και όχι εμείς. Είναι κάποιες στιγμές που σου μένουν στο μυαλό. Σε αυτά τα 17 χρόνια, δεν ανέβασα, αλλά δεν... έριξα και καμιά ομάδα».

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σου;

«Όταν έφυγα από τον Ιωνικό έμεινα έξι μήνες χωρίς ομάδα. Ο κ. Κανελλάκης, ο τότε πρόεδρος του Ιωνικού, μού είχε κρεμάσει το δελτίο. Η προσφυγή πήγαινε συνεχώς πίσω, έμεινα χωρίς ομάδα και τελικά υπέγραψα στον Διαγόρα. Ήμουν 22 ετών τότε».

«Οι μικροί να ξεκινήσουν σε ακαδημία μεγάλης ομάδας ή να πάνε στο εξωτερικό»

Τί θα συμβούλευες έναν μικρό που θέλει να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο;

«Εγώ ξεκίνησα από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού, ήμουν τέσσερα χρόνια, τα δύο επαγγελματίας. Αυτό που θα συμβούλευα έναν μικρό, είναι να κάνει τα πρώτα του βήματα στην ακαδημία μιας μεγάλης ομάδας. Στον Ολυμπιακό εγώ έμαθα τακτική και πολλά ακόμη πράγματα. Εννοείται ότι το εξωτερικό θα ήταν η Νο1 επιλογή, αλλά αν μείνει στην Ελλάδα, καλό θα ήταν να πάει σε ακαδημία μεγάλης ομάδας, να μπει σε αυτό το καλούπι της δεύτερης ομάδας, ώστε να μάθει πειθαρχία και τακτική. Μετά να μπει στο τρυπάκι να συνεχίσει ή όχι στην Ελλάδα».

Πώς σχολιάζεις το γεγονός ότι πολλοί ποδοσφαιριστές κάνουν και δεύτερη δουλειά για να επιβιώσουν;

«Για ποιο επαγγελματικό ποδόσφαιρο λοιπόν μιλάμε; Χάνεται η ουσία μετά. Αν εγώ έχω σερβιτόρο στο μαγαζί μου έναν ποδοσφαιριστή, πώς αυτός μπορεί να αποδώσει στο γήπεδο, όταν είναι όλη τη μέρα όρθιος; Η Β' Εθνική τείνει να γίνει ημιεπαγγελματική. Εκεί οδηγείται η κατάσταση. Να γίνουμε Νησιά Φερόε. Ψαράδες και να παίζουμε μπάλα».

Αυτά τα χρόνια που παίζεις μπάλα, έχει έρθει συμπαίκτης σου ή άλλος ποδοσφαιριστής να σου ζητήσει δουλειά στο μαγαζί σου;

«Ναι, αλλά όχι παίκτη Β' Εθνικής. Έχω πάρει υπάλληλο ποδοσφαιριστή Γ' Εθνικής».

Ποια είναι η άποψή σου για την εφετινή ομάδα του Απόλλωνα Λάρισας;

«Έχουμε πολύ καλό σύνολο. Πιστεύω ότι από πέρυσι θα είμαστε καλύτεροι. Πιστεύω ότι θα είμαστε στις θέσεις 6-10. Ο Απόλλων κάθε χρόνο εκεί τερματίζει. Έχουμε πολλούς νεαρούς παίκτες και θα είμαστε πάλι εκεί, σε αυτές τις θέσεις».

«Κι αύριο το πρωί θα έπαιζα στην Α' Εθνική, κι ας μην έκανα ποτέ αυτό το ρεκόρ»

Ποιο θεωρείς ότι είναι το φαβορί για να ανέβει στη Super League 1;

«Από τον δικό μας όμιλο θεωρώ ότι το Νο1 φαβορί είναι η ΑΕΛ. Μετά η Ξάνθη, η Βέροια και βάσει εικόνας η Αναγέννηση Καρδίτσας. Από τον άλλο όμιλο ο Λεβαδειακός και η Κηφισιά είναι πολύ οργανωμένοι».

Όταν αποσυρθείς από τη δράση, τι σκέφτεσαι να κάνεις; Θα συνεχίσεις στο χώρο του ποδοσφαίρου;

«Αυτή τη στιγμή θα προτιμούσα να έφτιαχνα ακόμα δύο μαγαζιά και να μην ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Αργότερα δεν ξέρω. Αγαπάω το ποδόσφαιρο, έχω ήδη βγάλει το δίπλωμα C, αλλά έτσι όπως το βλέπω τώρα, δεν αξίζει».

Το πρωτάθλημα στη μεγάλη κατηγορία το παρακολουθείς;

«Ναι, όσο έχω χρόνο παρακολουθώ. Θα είναι ανταγωνιστικό εφέτος, δεν βλέπω να υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Οι μικρές έχουν ανεβάσει το επίπεδό τους. Η Λαμία προ ημερών πήγε και νίκησε τον Αστέρα στην Τρίπολη. Δεν υπάρχουν μεσαίες και μικρές ομάδες. Αναρωτιέσαι ποια ομάδα θα υποβιβαστεί και δεν μπορείς να είσαι σίγουρος».

Το 'χεις καημό ότι δεν έπαιξες ποτέ σου στη μεγάλη κατηγορία;

«Κι αύριο το πρωί θα έπαιζα. Και ας μην έγραφα αυτό το ρεκόρ, δεν θα με πείραζε. Είναι το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή να παίζει στο υψηλότερο επίπεδο».

Δεν το 'χεις παράπονο ότι εσύ μπορεί να άξιζες να παίξεις στην πρώτη κατηγορία και άλλοι που δεν το αξίζουν να βρίσκονται εκεί;

«Πολλές φορές το έχω πει αυτό, αλλά είναι καθαρά θέμα τύχης. Ένας ποδοσφαιριστής απότη Γ' Εθνική μπορεί να πάει αμέσως στην Α' και να γίνει top κι εσύ να παλεύεις τόσα χρόνια και να μην σου έρθει ποτέ. Είναι καθαρά θέμα συγκυρίας και τύχης».