Η μεγαλύτερη «πατρίδα» είναι η μάνα
Δεν γνωρίζω αν τελικά ο Παύλος Δερμιτζάκης θα παραιτηθεί από την ΑΕΛ, αλλά μετράω πρώτα απ' όλα την αντίδρασή του. Το θεωρώ απίθανο να παραιτηθεί και ο πρόεδρος της ΠΑΕ από τη θέση του, παρά τα όσα είπε, ακόμα και αν αποχωρήσει τελικά ο Δερμιτζάκης. Αλλά η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Αυτό που γνωρίζουμε όλοι είναι πως μάνες και οικογένειες θα συνεχίσουν να βρίζουν εν χορώ, στα ελληνικά γήπεδα, περισσότεροι από 20-30 αλήτες που –όπως λέγεται- έβρισαν τη νεκρή μητέρα του προπονητή της ΑΕΛ. Νεκρή ή ζωντανή βέβαια δεν αλλάζει το γεγονός της διάχυτης χυδαιότητας που ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε (και) στον ελληνικό (λέγε με) ομαδικό αθλητισμό.
Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι αναγνώστες θα με πουν μέχρι και γραφικό γιατί ασχολούμαι με ένα θέμα που (για αυτούς) δεν έχει και μεγάλη σημασία. Είμαι σίγουρος πως το πιστεύουν αυτό, γιατί ο σεβασμός είναι ζήτημα ευγένειας και μόρφωσης. Τρία πράγματα που απουσιάζουν πλέον σε μεγάλο βαθμό από την ελληνική κοινωνία, την αμορφωσιάς και της ψευτομαγκιάς. Αυτής που κάθε μικρός (πέρα από τον κανονικό) «Μπέος» περνάει την ασέβεια και την αγένεια ως αυθεντικότητα. Άλλα ελάχιστα με ενδιαφέρει τι λένε αυτοί που έχουν φτάσει την κοινωνία εδώ με την καθημερινή τους συμπεριφορά. Και ακόμα και αν είναι πλειοψηφία, καρφάκι δεν μου καίγεται.
Τέτοια ζητήματα βέβαια θα έπρεπε εδώ και χρόνια να τα έχει λύσει η ίδια η αθλητική κοινότητα. Αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις και συντάσσουν κώδικες δεοντολογίας και πειθαρχικό δίκαιο. Θα έλεγα και αυτοί που δικάζουν αλλά οι τελευταίοι είναι φανερό ότι είναι και άσχετοι και αδιάφοροι και απλά θέλουν ένα μεροκαματάκι επιπλέον. Σίγουρα όμως αυτοί που κάθε φορά, μέσα στο γήπεδο, ακούνε να τους περνάνε γενεές δεκατέσσερις τα δικά τους ιερά και όσια. Και αν αντιδράσει κάποιος (αν συμβαίνει ακόμα) θα είναι ο διαιτητής που θα καταγράψει ότι ακούστηκε για τη… δικιά του μάνα, τη δικιά του οικογένεια. Ασφαλώς ποινές υπάρχουν, αλλά το πράγμα έχει χαλαρώσει τόσο που αν υπάρχει κάποιου βαθμού ευαισθησία ακόμα, τα αντανακλαστικά θα ενεργοποιηθούν για κάποιο «αντεθνικό» σύνθημα. Γελάει ο κόσμος! Γιατί, για εμένα, πατρίδα είναι η μάνα μου και η οικογένεια μου, πρώτα. Και όπως πάει το πράγμα, πολύ σημαντικότερη από αυτή την πατρίδα που έχει παραδοθεί στους αλήτες της χυδαιότητας.
Σιγά μην είναι μόνο 30…
Για να μην παραμυθιαζόμαστε και επειδή λέμε συνέχεια «αυτοί οι 30-40-50 δεν εκφράζουν τον λαό μιας ολόκληρης ομάδας»...μπαρούφες! Στο ξέσπασμα την εξέδρα, σε μια διαιτητική απόφαση ή σε κάτι που θεωρείται πρόκληση από κάποιον αντίπαλο παίκτη, έχουμε ακούσει πάμπολλες φορές ένα ολόκληρο γήπεδο να βρίζει μαζικά μανούλες και οικογένειες. Οπότε όχι δεν είναι λίγοι πάντα αυτοί που το κάνουν. Απλά το σημειώνουμε περισσότερο όταν συμβαίνει από οπαδούς για άτομο της δικιάς τους ομάδας. Αν είναι για αντίπαλο το θεωρούμε μέρος του… ψυχολογικού πολέμου και δεν καταγράφεται καν σαν κάτι σημαντικό.
Το ότι δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα, ότι συνήθως στο εξωτερικό δεν υπάρχει αυτό το φαινόμενο σε τόσο μαζική κλίμακα, όσο σε αυτή την υπέροχη χώρα, προφανώς κάποιοι θα πουν ότι είναι φαινόμενο της… «φλωριάς» που υπάρχει στο εξωτερικό ή υπήρχε τις προηγούμενες (μέχρι και τις αρχές των ‘90s)δεκαετίες στην Ελλάδα. Τώρα είναι αλλιώς. Είμαστε όλοι στα γήπεδα… νταβρατνισμένοι επιβήτορες που δεν έχουμε χρόνο να πάμε ούτε για κατούρημα. Γιατί όπως θα πουν οι περισσότεροι «Τα γήπεδα δεν είναι εκκλησία και όταν μπαίνεις σε αυτά να παίξεις πρέπει να περιμένεις και να ανέχεσαι τα πάντα». Η φάση είναι όπως κάπως με την οδήγηση στην ίδια αυτή χώρα που αποτελεί μεταοθωμανικό υβρίδιο κοινωνίας. Αν μπεις στο αυτοκίνητο πρέπει να μπορείς ανεχτείς τα πάντα. Να βγει κάποιος Από κόκκινο φανάρι ή STOP να πάει να σε σκοτώσει και να σου βρίσει τη μάνα από πάνω. Γενικά οι μανάδες στην Ελλάδα έχουν έντονη σεξουαλική ζωή, χωρίς να το γνωρίζουν κιόλας.
Αν αντιδράσουν θα την πληρώσουν
Το θέμα έχει τεθεί κατά καιρούς και αφορά το γιατί δεν αντιδρούν σε όλα αυτά μαζικά οι παίκτες, οι προπονητές κλπ και των δύο ομάδων μέσα σε ένα γήπεδο σε τέτοια φαινόμενα (όπως και σε επεισόδια και άλλα συναφή). Κυρίως με την απόφασή του να μην παίξουν. Να πουν μια φορά όλοι μαζί «άι σιχτίρ, φτάνει πια». Πολύ απλά γιατί αυτοί τελικά θα την πληρώσουν. Ο πρώτος που θα τους ζητήσει τα ρέστα είναι το αφεντικό της ομάδας. Ειδικά αν αυτή η αντίδραση υπάρξει μέσα στο «σπίτι» τους και απέναντι στον… υπέροχο λαό της ομαδάρας.
Η πραγματικότητα λοιπόν λέει πως κανένας δεν θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Γιατί δεν το θεωρεί καν τέτοιο. Και όλοι αυτοί οι προερδράρες που είναι και θρήσκοι και πολύ πιστοί δεν το έχουν καν στην ατζέντα τους. Ακόμα και αν η δικιά τους η μανούλα έχει περάσει τα πάνδεινα. Είπαμε ο «υπέροχος λαός» πάνω απ’ όλα! Οπότε, με όλα αυτά, στο τέλος τη ημέρας ο «γραφικός» είναι ο κάθε Δερμιτζάκης (δεν υπάρχουν και πολλοί) που λέει ότι αυτό το πράγμα δεν μπορεί να το ανεχτεί. Δεν ξέρω αν θα επιμείνει στην απόφασή του αλλά ακόμα και ότι το έκανε θέμα, για εμένα είναι σημαντικό. Άνοιξε μια κουβέντα, ανάγκασε έστω και για λίγο να εστιάσουμε σε αυτό. Γιατί όχι, η χυδαιότητα και η ασέβεια δεν θα έπρεπε να είναι καθημερινότητα ούτε καν στα γήπεδα. Ούτε οι όποιοι αλήτες υβριστές να θεωρούν πως ξεπλένονται με κάποιες φιλανθρωπικές δράσεις και ενέργειες και να πλασάρουν την χυδαιότητα τους ως επαναστατικότητα. Αν και σε αυτούς δεν αρέσουν αυτά τα φαινόμενα (γελάει ο κόσμος), συγγνώμη αλλά δεν είδαμε καμία προσπάθεια να τα σταματήσουν.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
