Παναθηναϊκός: Δουλειά, υπομονή και μεταγραφές

• Λίγα πράγματα έως καθόλου σε κυκλοφορία και πρέσινγκ
• Δεν υπάρχει μαγικό κουμπί στο ποδόσφαιρο
• Τουλάχιστον 4 μεταγραφές ακόμη, διαφορετικό σύνολο μέσα στην σεζόν

Από την μία η τρίτη καλύτερη ομάδα του ολλανδικού πρωταθλήματος, με συνοχή, αυτοματισμούς, ατομική ποιότητα και σημαντικό βαθμό ετοιμότητας, καθώς έδινε το πέμπτο της φιλικό και από την άλλη ο Παναθηναϊκός που από τις στάχτες της περσινής καταστροφικής σεζόν προσπαθεί να φτιάξει ένα ανταγωνιστικό σύνολο, χωρίς να έχουν ενσωματωθεί βασικά κομμάτια του παζλ λόγω της γνωστής και αναμενόμενης καθυστέρησης στις μεταγραφές(ορθή φιλοσοφία Γιοβάνοβιτς, έλλειψη οργάνωσης και δομών), όντας στην τρίτη εβδομάδα προετοιμασίας και στο δεύτερο παιχνίδι αυτού του καλοκαιριού.

«Για κάθε ανάγκη μετακίνησης η Avance έχει την λύση μέσα από τον πλήρη και υπερσύγχρονο στόλο της»!

Η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν ευδιάκριτη ακόμη και στα μάτια ενός μικρού παιδιού και αυτό είναι που θα πρέπει να απασχολεί το Τριφύλλι, το πως δηλαδή θα γίνει μια καλή ομάδα, το πως θα κλείσει την ψαλίδα από σύνολα όπως εκείνο της AZ ως εικόνα μέσα στο γήπεδο και όχι το τελικό 3-0, το οποίο διαμορφώθηκε στα τελευταία λεπτά, με τους πράσινους να έχουν πάνω στο χορτάρι μία ενδεκάδα που δεν θα την δούμε ποτέ σε επίσημο παιχνίδι. Τα αποτελέσματα δεν έχουν σημασία αυτή την εποχή και η εικόνα είναι εκείνη που προβληματίζει και όχι αν οι πράσινοι δεν νίκησαν την Αλ Τααβόν και έχασαν από την ΑΖ.

Λίγα πράγματα έως καθόλου σε κυκλοφορία και πρέσινγκ

Τι μας έδειξε ο Παναθηναϊκός απέναντι στους Ολλανδούς; Λίγα έως καθόλου καλά πράγματα πάνω στο χορτάρι. Μόνο διάθεση για να παίξει αυτό που ζητά ο Γιοβάνοβιτς και μέχρι εκεί.

Συγκεκριμένα:

• Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να κρατήσει την μπάλα στην μεσαία γραμμή, δεν έβγαζε παίκτες ανάμεσα στις γραμμές, δεν δημιούργησε συνθήκες 2vs1 ή 1vs1 από τα άκρα, ούτε υπεραριθμίες στον άξονα και δεν πάτησε ούτε μία φορά στην αντίπαλη περιοχή. Το πρέσινγκ του ήταν ασυντόνιστο, παθητικό, δεν έβγαλε κλεψίματα και περιορίστηκε στο να περιμένει τον αντίπαλο στα 2/3 του γηπέδου. Η ΑΖ, όπως και η Αλ Τααβόν, τον έκοψε στην μέση όταν τον πίεσε ψηλά. Από το 25᾽ και έπειτα και ενώ ο Γιοβάνοβιτς στο cooling break θύμισε σε όλους τι έπρεπε να κάνουν, το Τριφύλλι ανέβασε τις γραμμές του, έγινε υποφερτός στην κυκλοφορία αλλά και πάλι εντελώς ακίνδυνος για την ολλανδική άμυνα.
• Σε όλο το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός απείλησε σε κανονική ροή παιχνιδιού μόνο μία φορά στο 66´ με τον Καρλίτος. Αυτή η φάση αποτέλεσε τον ορισμό του τι έπρεπε να κάνει και δεν έκανε σε όλο το πρώτο ημίχρονο ο Αλεξανδρόπουλος με τον Μαουρίσιο. Και το έκανε ο Αγιούμπ. Διάγνωση της αδύναμης πλευράς του αντιπάλου, η μπάλα έφυγε γρήγορα και σωστά στον Αϊτόρ που ήταν στα δεξιά, εκείνος μαζί με τον Σάντσες έβαλαν στην μέση τον αντίπαλο μπακ και από την καλή σέντρα του Αργεντινού, απείλησε ο Καρλίτος. Ο Ισπανός φορ είχε και το δοκάρι στο φινάλε στην απευθείας εκτέλεση φάουλ και ήταν θετικός.
• Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάποιους σε ατομικό επίπεδο; Ο Φραν Βέλεθ ήταν πολύ καλός, ο νεαρός Σιδεράς στο πλευρό του έπαιξε με ωριμότητα και αυτοπεποίθηση(ένα λάθος στο πρώτο ημίχρονο), ο Διούδης είχε δύο καλές επεμβάσεις και στο δεύτερο μέρος ο Αγιούμπ, ο Καρλίτος και ο Αϊτόρ κυμάνθηκαν πάνω από τον μέσο όρο.

Δεν υπάρχει μαγικό κουμπί στο ποδόσφαιρο

Κατά γενική ομολογία η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν κακή, προβληματική. Θα πρέπει, όμως, άπαντες να καταλάβουν κάποια βασικά πράγματα, κάποιες αρχές του ποδοσφαίρου, οι οποίες δεν αλλάζουν.

Μαγικό κουμπί δεν υπάρχει. Ούτε μαγικό ραβδί. Ο Γιοβάνοβιτς δεν είναι μάγος και μετά από προπονήσεις τριών εβδομάδων δεν υπήρχε καμία περίπτωση αυτή η ομάδα να παρουσίαζε κάτι εντυπωσιακό πάνω στο χορτάρι στα φιλικά της προετοιμασίας.

Ο Σέρβος προπονητής δουλεύει πάνω σε σωστές ιδέες, η φιλοσοφία του είναι ταιριαστή με το κλαμπ, προσέχει και την παραμικρή λεπτομέρεια στις προπονήσεις αλλά αυτό που θέλει να κάνει χρειάζεται χρόνο και υπομονή.

Είναι λογικό κι επόμενο η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου να είναι στα κάγκελα, ειδικά μετά τα όσα γίνονται στην ομάδα τα τελευταία χρόνια, είναι λογικό και επόμενο να υπάρχει γκρίνια και απογοήτευση λόγω συσσωρευμένου θυμού. Υπομονή δεν υπάρχει. Όλα αυτά είναι κατανοητά, όταν μιλάμε για τον κόσμο. Ο κόσμος μπορεί να έχει τα δίκια του και την άποψή του, όμως, ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός πρέπει να κοιτάξει την δουλειά του, να συνεχίσει να εργάζεται σκληρά καθημερινά, να αντλήσει υπομονή και ηρεμία και φυσικά με ασφάλεια να ολοκληρώσει τον μεταγραφικό του σχεδιασμό.

Τουλάχιστον 4 μεταγραφές ακόμη, διαφορετικό σύνολο μέσα στην σεζόν

Έναν μεταγραφικό σχεδιασμό που μέχρι στιγμής έχει υλοποιηθεί σε μικρό ποσοστό αλλά με παίκτες που ήρθαν ως βασικοί και δείχνουν καλύτεροι από εκείνους που είχε το ρόστερ της ομάδας. Ο Γιάννης Κώτσιρας στο δεξί άκρο της άμυνας, ο Ρούμπεν Πέρεθ στην μεσαία γραμμή.

Ο Παναθηναϊκός, κατά την ταπεινή μας άποψη, έχει ανάγκη από έναν κεντρικό αμυντικό που ακόμη αναζητεί, δύο ακραίους μεσοεπιθετικούς από το πάνω ράφι για να συνθέσουν μαζί με τον Χατζηγιοβάνη και τον Νγκμπακοτό μια δυνατή τετράδα(ο Αϊτόρ είναι φευγάτος, ο Σαβιέρ δύσκολα με την εικόνα που δείχνει θα παραμείνει) και όπως έχουμε επισημάνει εδώ και καιρό, ένα 8άρι, έναν δημιουργικό μέσο που θα μπορεί να παίξει τόσο στους 2 του 4-2-3-1 όσο και πίσω από τον επιθετικό. Λείπει πάρα πολύ ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής. Στο 6 είναι καλά το Τριφύλλι, στο 8 δεν έχει καμία, πέραν του 33άρη Μαουρίσιο, αξιόλογη επιλογή.

Ανεξάρτητα από την δική μας άποψη, ο Παναθηναϊκός μέχρι το τέλος του καλοκαιριού θα κάνει ακόμη από 4 έως 6 κινήσεις. Θα πρέπει να δούμε πως θα διαμορφωθεί η αξιολόγηση στην Ολλανδία, ποιοι θα κοπούν οριστικά, ώστε να υπάρξει ξεκάθαρη εικόνα για την συνέχεια. Το μόνο σίγουρο είναι πως το Τριφύλλι κατά την διάρκεια της σεζόν, δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε τώρα, όσον αφορά τα πρόσωπα. Θα είναι κατά πολύ διαφορετικό. Το δύσκολο για τον προπονητή θα είναι να μοντάρει τα καινούρια πρόσωπα μέσα σε διαδικασία παιχνιδιών και όχι στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας, όπως θα ήταν το ιδανικό. Εκείνος ξέρει, εκείνος αποφασίζει, εκείνος έχει και την ευθύνη για να κριθεί στο τέλος της χρονιάς και όχι φυσικά στα μέσα Ιουλίου μετά από δύο φιλικά.