Σημάδι προόδου για τον Παναθηναϊκό

Αυτή την εποχή είναι πρόωρο οποιοδήποτε συμπέρασμα ή μια γενική εκτίμηση για την πορεία μιας ομάδας στη νέα σεζόν. Δεν μπορείς να αντιληφθείς την δυναμική που θα δημιουργήσει μια ομάδα και να προεκτιμήσεις την πορεία της όταν αυτή έχει πίσω της μόλις έναν - ενάμιση μήνα δουλειάς και βρίσκεται ακόμη στην διαδικασία ολοκλήρωσης του σχηματισμού του ρόστερ της. Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού είναι ακόμη πιο δύσκολο να καταλάβεις τι ομάδα θα βλέπεις το φθινόπωρο. Διότι έχει αλλάξει προπονητή, ο οποίος στη διάρκεια των πρώτων 40 ημερών που εργάζεται προσπαθεί να αλλάξει εντελώς την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας του και συγχρόνως βρίσκεται ακόμη στη διαδικασία γνωριμίας και αξιολόγησης των ποδοσφαιριστών που έχει στη διάθεσή του με συνέπεια να καθυστερεί τις μεταγραφικές κινήσεις.

Κάνω αυτόν τον απαραίτητο πρόλογο προκειμένου να τοποθετήσω την βάση για το σχόλιό μου σχετικά με την εικόνα του Παναθηναϊκού στο φιλικό με την Λοκομοτίβα Ζάγκρεμπ. Στα μάτια κάποιου που δεν παρακολουθεί την καθημερινή εξέλιξη της δουλειάς που κάνει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς με τους ποδοσφαιριστές, το δείγμα του πρώτου ημιχρόνου απέναντι στην Λοκομοτίβα, όταν συγκρίνεται με το δείγμα απέναντι στην Αλκμάαρ προ 12 ημερών δηλώνει πρόοδο.

Στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού άρχισαν να εμφανίζονται στοιχεία που περιμένεις να δεις από μια ομάδα που δουλεύει με τον Γιοβάνοβιτς. Καθαρές αρχές στην συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών κατά την φάση κατοχής της μπάλας, αρχές στην αρνητική μετάβαση - δηλαδή όταν χάνουν την μπάλα, αρχές στην θετική μετάβαση - δηλαδή όταν επανακτούν την κατοχή της μπάλας, αρχές στην φάση της άμυνας. Ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε να βγάλει αυτές τις αρχές στο τερέν και στο παιχνίδι με την Αλκμάαρ, αλλά το έκανε πιο αργά, επειδή οι ποδοσφαιριστές χρειάζονταν χρόνο για να σκεφτούν. Απέναντι στη Λοκομοτίβα σκέφτονταν λιγότερο, ή τουλάχιστον σε άφηναν με αυτή την αίσθηση, δηλαδή ότι παίρνουν πιο γρήγορα αποφάσεις. Ο Παναθηναϊκός έκανε αυτά που ζητά ο προπονητής, και τα έκανε πιο γρήγορα. Αυτό δεν συμβαίνει σε μια ομάδα απλώς επειδή το ζητά ο προπονητής. Συμβαίνει μόνο επειδή μια ομάδα βελτιώνεται καθημερινά μέσα από τη δουλειά της.

Απέναντι σε μια ομάδα που βρίσκει ρυθμό, επειδή έχει επίσημα παιχνίδια, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κάνει αποτελεσματικά πίεση ψηλά με επιθετική στάση, έβγαλε ένταση στην πίεση, επιθετικότητα στις μονομαχίες και στην διεκδίκηση της δεύτερης μπάλας. Με άλλα λόγια, η απόδοσή του, με τη νέα συμπεριφορά του, στο πρώτο ημίχρονο δημιούργησε την αίσθηση ότι ο Παναθηναϊκός “δουλεύει καλά”.

Είναι αυτό αρκετό για να οδηγήσει σε συμπεράσματα και εκτιμήσεις για την πορεία του στη σεζόν; Φυσικά όχι. Η δυναμική μιας ομάδας ορίζεται από την απόδοσή της στα 5 τελευταία παιχνίδια της. Δηλαδή, προκειμένου να αρχίσει κανείς να μαθαίνει μια ομάδα χρειάζεται να τη δει σε ένα ικανό βάθος χρόνου. Ο Παναθηναϊκός είναι ακόμη στην αρχή. Και επειδή δεν είναι ακόμη έτοιμος ούτε για την αρχή, δεδομένου ότι ο προπονητής δεν έχει κατασταλάξει σχετικά με τα στοιχεία που χρειάζεται ώστε να επιλέξει ποδοσφαιριστές που θα φέρουν αυτά τα στοιχεία στον Παναθηναϊκό, δεν μπορείς να ξέρεις, εσύ ο παρατηρητής, πόσο καλύτερος θα γίνει στην εξέλιξη του χρόνου. Ούτε μπορείς να ξέρεις πόσο καλύτερα θα αποδώσουν οι “περσινοί” ποδοσφαιριστές στο νέο αγωνιστικό μοντέλο του Παναθηναϊκού.

Έμοιαζε συντηρητικός στα σχόλια του μετά το παιχνίδι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αλλά δεν ήταν - ήταν απλώς ειλικρινής. Είναι πολύ νωρίς για να εκτιμήσει ο προπονητής πόσο σύντομα θα βγάζει με συνέπεια στο τερέν η ομάδα του τα στοιχεία της νέας αγωνιστικής ταυτότητάς του. Έχει πολλή δουλειά μπροστά του ο Παναθηναϊκός. Και το κακό για εκείνον είναι ότι μπορεί να κριθεί πολύ πρόωρα, δηλαδή από τα αποτελέσματα των πρώτων επίσημων αγώνων του. Αν κριθεί ως “Παναθηναϊκός” και όχι ως μια νέα ομάδα που βρίσκεται ακόμη στο πρώτο στάδιο, της κατανόησης και εμπέδωσης των αλλαγών, θα κριθεί άδικα.