Τα δύο πράγματα που λείπουν περισσότερο από τον Ολυμπιακό…

Πώς το βλέπω εγώ το πράγμα στον Ολυμπιακό αυτή την στιγμή;

Το πρώτο ζητούμενο στα δικά μου μάτια είναι να βρει η ομάδα πάλι την σπίθα που είχε μέχρι πριν περίπου έξι-εφτά μήνες. Μία σπίθα που κράτησε για περίπου μία διετία. Μία σπίθα που πλέον έχει λείψει και που ασφαλώς δεν μπορούν να την αντικαταστήσουν οι…δηλώσεις που μένουν δηλώσεις, ότι πάμε για το ένα, πάμε για το άλλο κλπ, κλπ.

Ήταν μία σπίθα που είχε δημιουργηθεί επειδή πρώτον ο Ολυμπιακός είχε μείνει για μία διετία χωρίς τίτλο (ούτε καν Κύπελλο), κάτι πρωτόγνωρο στην ιστορία του, ειδικά στη σύγχρονη και επειδή δεύτερον είχε γίνει μία νέα αρχή, είχε δημιουργηθεί μία νέα ομάδα.

Τώρα, αντί γι΄ αυτή την σπίθα, περισσότερο βλέπω μία επιθυμία σε πολλούς παίκτες για μεταγραφή στο εξωτερικό. Ακόμη και όταν δεν υπάρχουν προτάσεις, καταλαβαίνω ότι ψάχνονται για μεταγραφή. Ήρθαν, έφτιαξαν το όνομα τους μέσα από τον Ολυμπιακό-δεν αρνούμαι ότι βοήθησαν τον Ολυμπιακό και αυτοί-και τώρα ψάχνονται «για άλλα». Παρότι ο Ολυμπιακός σε ΟΛΟΥΣ έχει κάνει καινούργια συμβόλαια, πολύ υψηλότερα απ΄ όσα είχαν όταν ήρθαν. Δεν υπάρχει κανείς που να μην του το έχει ανανεώσει το συμβόλαιο ο σύλλογος, με καλύτερες, έως πολύ καλύτερες, απολαβές.

• Πόσα λεφτά έχασε ο Ολυμπιακός από το Champions League και πόσα θα πάρει από το Europa

Κι εγώ δεν εξετάζω αν πράγματι κάποιοι από αυτούς έχουν την δυνατότητα να παίξουν σε μεγαλύτερα πρωταθλήματα, μπορεί και να την έχουν, μπορεί και όχι-θα φανεί. Αυτό που βλέπω είναι μία μεγάλη έλλειψη συγκέντρωσης, σε βαθμό που πλέον έχει γίνει ενοχλητικός, αφού έχει ξεπεράσει τα στενά όρια του Ρέντη (με τα διάφορα μικροπαραπτώματα, που διαδέχονται το ένα το άλλο) και αποτυπώνεται πια ξεκάθαρα μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Από εκεί που η ομάδα πήγαινε «με το μαχαίρι στα δόντια» και απολύτως συγκεντρωμένη, τώρα δεν βλέπεις κάτι τέτοιο. Τώρα, η ομάδα «χάνει» όλες τις «λεπτομέρειες», που είναι πια αυτό που κάνει τη διαφορά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Και τις «λεπτομέρειες» τις καθορίζει πάρα πολύ ο βαθμός συγκέντρωσης που υπάρχει σε μία ομάδα. Σίγουρα παίζει ρόλο κι η ποιότητα, που σε κάποιους παίκτες δεν είναι σε τόσο υψηλό βαθμό όσο ίσως νομίζουμε, αλλά όταν η συγκέντρωση είναι στο μηδέν, όλα γίνονται πολύ πιο δύσκολα. Πώς μπορεί να εξηγηθεί το ότι από τον περασμένο Νοέμβριο έως και σήμερα, οι παίκτες του Ολυμπιακού έχουν παραχωρήσει 12 (!) πέναλτι; Κι έχουν εφτά (!) αποβολές; Τα νούμερα είναι τραγικά. Και παραπέμπουν ευθέως σε…μηδενική συγκέντρωση.

Το βλέπουμε και στα γκολ που δέχεται η ομάδα-τα περισσότερα είναι από προσωπικά λάθη, όπως το είδαμε και στη Βουλγαρία-αλλά και στα εύκολα γκολ που χάνει η ομάδα. Το βλέπουμε ακόμη και στα πέναλτι που χάνει! Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Δεν φτάσαμε από το πουθενά σε αυτό το ντροπιαστικό 1-4 στη διαδικασία των πέναλτι με τη Λούντογκορετς. Είχαν προηγηθεί άλλα τρία χαμένα πέναλτι του Βαλμπουενά, πέντε (!) του Φορτούνη κι άλλο ένα του Ελ Αραμπί (στον νικηφόρο τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ). Από ένα τέτοιο, κακοκτυπημένο, πέναλτι του Φορτούνη η ομάδα είχε αποκλειστεί στο Κύπελλο κι είχε γίνει ρεζίλι από τη Λαμία. Τώρα, στα πέναλτι μένει εκτός Champions League. Στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν γίνεται χωρίς λόγο. Όταν δεν είσαι σοβαρός και χάνεις εννιά (!!!) πέναλτι, πώς θέλεις να προκριθείς στα…πέναλτι όταν έρθει η ώρα να παίξεις μία πρόκριση στα πέναλτι;…

Υποτίθεται ότι καλύτερος αμυντικός του Ολυμπιακού είναι ο Σεμέδο. Βλέπετε εσείς συγκεντρωμένο τον Σεμέδο στα παιχνίδια; Αφήστε το αυτογκόλ στη φάση του 1-1 την Τρίτη. Ας πούμε ότι αυτά γίνονται. Προσέξτε, τι κάνει ο Πορτογάλος, όπως κι ο έτερος στόπερ, ο Μπα, την στιγμή της σέντρας που έφερε την κεφαλιά και το αυτογκόλ. Μιλάμε για την εξέλιξη μίας φάσης που είχε αρχικά εκτέλεση κόρνερ, διώξιμο του Μπα με κεφαλιά και το ριμπάουντ να το παίρνει ένας αντίπαλος. Αντί οι στόπερ να βγουν αμέσως από την περιοχή για να παίξουν το οφσάιντ, κολλάνε πίσω και «καλύπτουν» αυτόματα δύο αντίπαλους παίκτες, ένας εκ των οποίων παίρνει την κεφαλιά κι έρχεται το αυτογκόλ.

Και θυμηθείτε τι έγινε στον τελικό του Κυπέλλου, στο νικητήριο γκολ του ΠΑΟΚ, στο 89’. Ο Σεμέδο και τότε αντί να τραβηχτεί να βγάλει οφσάιντ τον σκόρερ του 2-1 στο τακουνάκι του Ζίφκοβιτς, είχε μείνει πίσω και τον κάλυπτε ένα μέτρο.

Παρεμπιπτόντως, πάντοτε κατά την άποψη μου, τα συμπεράσματα που προέκυψαν από εκείνο το παιχνίδι, τον χαμένο τελικό, δεν αξιολογήθηκαν σωστά. Μιλάω για το πώς ΔΕΝ ξέρει η ομάδα να παίζει σωστά με τρεις πίσω (ακόμη περισσότερο απόντος του Παπασταθόπουλου), πόσο πρόβλημα έχει η ομάδα σε θέση δεξιού μπακ (ο Ανδρούτσος ήταν βασικός), πόσο κακός μπορεί να είναι σε ένα σημαντικό παιχνίδι ο Σεμέδο, πόσο απαραίτητος είναι έστω σαν αλλαγή ο Φορτούνης (η, ένας όποιος άλλος δημιουργικός επιθετικογενής παίκτης, από την στιγμή που έμεινε έξω έξι μήνες ο Φορτούνης) κλπ, κλπ. Κι όταν δεν κάνεις την σωστή αξιολόγηση, φτάνεις εδώ που φτάνεις σήμερα, να έχεις μείνει έξω κι από τα πλέι οφς του Champions League…

Τώρα, το θέμα είναι πώς θα βρει ο Ολυμπιακός πάλι την σπίθα που του λείπει και πώς θα βρει και την αυτοσυγκέντρωση που του λείπει. Ο πολύς ο κόσμος νομίζει ότι όλα είναι θέμα να πάρεις δύο καλά μπακ η, ένα δεκάρι η, ένα ακόμη εξτρέμ. Ευπρόσδεκτα, ασφαλώς, αυτά! Αλλά πρωτίστως η ομάδα χρειάζεται άλλη νοοτροπία. Πρέπει να βρει τη χαμένη της μενταλιτέ. Ο προπονητής κι οι παίκτες έχουν το λόγο. Αν και νομίζω ότι ίσως ήρθε η ώρα να γίνει και «κάτι» που θα ταράξει κάπως τα ήρεμα νερά του Ρέντη. Γιατί καλή είναι η ηρεμία, αλλά όχι όταν γίνεται υπερβολική…

Και δεν εννοώ αλλαγή προπονητή...

Άσχετο: Ωραίος παίκτης αυτός ο Μεξικάνος εξτρέμ για τον οποίο μίλησε ο Καστίγιο. Με τη διαφορά ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει θέση ξένου. Κι αν ακόμη δημιουργηθεί θέση ξένου, με την παραχώρηση π.χ. του Σισέ στην Τρουά, για την οποία ακόμη δεν είμαι καθόλου βέβαιος, υπάρχει η ανάγκη κάλυψης των άκρων της άμυνας, όπου στη λίστα υπάρχουν αρκετοί ξένοι. Και κατά τους αρμόδιους της ομάδας, η προτεραιότητα είναι να γεμίσει η ομάδα στα πλάγια της άμυνας.

Παρεμπιπτόντως, ένας από τους ελάχιστους παίκτες που έχουν αυτή την σπίθα που λείπει γενικά από την ομάδα είναι ο Ρέαμπτσιουκ. Με τα μειονεκτήματα που ξέρουμε ότι έχει, αν μη τι άλλο το μάτι του γυαλίζει. Ίσως γιατί έχει έρθει από τους τελευταίους…