Tα μαθήματα της Τεργέστης

Την ώρα που οι μεταγραφικές μηχανές δούλευαν(και δουλεύουν) στο φουλ για να ολοκληρωθούν άμεσα τουλάχιστον δύο σημαντικές προσθήκες για το πρότζεκτ του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αυτή του κεντρικού μέσου με δημιουργικές αρετές που έρχεται για βασικός και του εξτρέμ που θα είναι σε θέση να κάνει την διαφορά, ο Παναθηναϊκός έδινε το τελευταίο του φιλικό προετοιμασίας, στο πιο δυνατό τεστ του καλοκαιριού κόντρα στην δευτεραθλήτρια Ιταλίας, Μίλαν. Έναν τεράστιο σύλλογο που πέρασε κι αυτός τα δικά του πέτρινα χρόνια και με ποδοσφαιρική λογική, σχέδιο, πλάνο και οργάνωση ξαναβγαίνει σιγά-σιγά στον αφρό, με μπροστάρη τον Πάολο Μαλντίνι.

Το Τριφύλλι έχασε 2-1 από τους ροσονέρι αλλά σε καμία περίπτωση το τελικό αποτέλεσμα δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του παιχνιδιού. Αν κάποιος δεν έχει δει την αναμέτρηση, κάλλιστα θα μπορούσε να πει πως οι Πράσινοι στάθηκαν στο ύψος τους, έπαιξαν καλά και επέστρεψαν τα ξημερώματα της Κυριακής στην Αθήνα, έχοντας μόνο θετικά σουβενίρ στις αποσκευές τους από το ταξίδι στην Ιταλία.

Μην το γελάτε, είναι η ίδια κατηγορία ανθρώπων που βλέπουν 2-2 με την Λοκομοτίβα και 1-1 με το ΑΠΟΕΛ και νομίζουν πως το Τριφύλλι που δημιουργεί ο Ιβάν είναι για... πέταμα. Τα πράγματα δεν είναι έτσι και δεν μπορούν να είναι έτσι, υπάρχει συγκεκριμένη πρόοδος του συνόλου στα χέρια του Σέρβου τεχνικού, την οποία κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει.

Από την αρχή της προετοιμασίας και για ακόμη ένα καλοκαίρι επιμένουμε πως τα αποτελέσματα δεν παίζουν καμία απολύτως σημασία στα φιλικά και αυτό που μετρά είναι η εικόνα, είναι τα όσα κάνει και όσα δεν κάνει καλά η ομάδα ενόψει της έναρξης των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων. Προφανώς και δεν θα ξεφύγουμε από αυτόν τον κανόνα επειδή ο Παναθηναϊκός που θα κλείσει μια πενταετία μακριά από την Ευρώπη ηττήθηκε με το... τιμητικό 2-1 από μία ομάδα που διαθέτει το δεκαπλάσιο και βάλε μπάτζετ από εκείνον.

Από την άλλη, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει πως και απέναντι σε έναν τόσο δυνατό αντίπαλο, ο Παναθηναϊκός μπήκε να παίξει το παιχνίδι του και όχι να ταμπουρωθεί.

Πάμε, λοιπόν, να δούμε μερικά ενδιαφέροντα πραγματάκια από το φιλικό απέναντι στην Μίλαν, στο οποίο ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός, απέναντι σε μία ομάδα με τεράστια ποιότητα που ανάλογη, προφανώς και δεν θα συναντήσει φέτος το Τριφύλλι στον δρόμο του.

• Δεν χρειαζόταν το φιλικό κόντρα στην Μίλαν για να επιβεβαιωθεί πως ο Παναθηναϊκός έχει ακόμη μπροστά του πάρα πολύ δρόμο να διανύσει, ώστε να γίνει μία ομάδα που θα μπορεί να στέκεται ανταγωνιστικά απέναντι σε αντιπάλους σαν τους ροσονέρι. Εκτός και αν πίστευε κανείς πως ο πέμπτος του περσινού ελληνικού πρωταθλήματος θα μπορούσε με την καλή δουλειά ενός μήνα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και χωρίς να έχει ολοκληρώσει τις μεταγραφές, να κοντράρει στα ίσια μία έτοιμη ομάδα του υψηλότερου επιπέδου. Αυτά δεν μπορούν να συμβούν ούτε στο... Football Manager αλλά το Τριφύλλι ως οργανισμός θα πρέπει στο βάθος του μυαλό του να έχει αυτό ακριβώς. Δηλαδή το πως θα καταφέρει μέσα στην επόμενη διετία-τριετία να γίνει μία σύγχρονη ευρωπαϊκή ομάδα σε όλα τα επίπεδα και κυρίως πάνω στο χορτάρι. Μόνο έτσι θα επιστρέψει σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

• Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν ανταγωνιστικός στην Τεργέστη και με την μπάλα στα πόδια δεν κατάφερε να φτιάξει την παραμικρή ευκαιρία. Δεν μπόρεσε καν να κρατήσει την μπάλα στα δικά του πόδια σε έναν ικανοποιητικό βαθμό. Είναι διαφορετικό να παίζεις με το ΑΠΟΕΛ, την Λοκομοτίβα, την Φένλο και άλλο πράγμα να προσπαθείς να κοντράρεις την Μίλαν. Το Τριφύλλι είναι στον σωστό δρόμο για την έναρξη του πρωταθλήματος, υπάρχει ξεκάθαρη πρόοδος στο δημιουργικό κομμάτι αλλά απέναντι στους Ιταλούς οι πράσινοι κυμάνθηκαν σε ρηχά νερά, παρότι στο πρώτο ημίχρονο είχαν κάποιες καλές συνεργασίες που τους έβαλαν στην περιοχή αλλά έλειψε η σωστή τελική πάσα για να δημιουργηθεί μια αξιόλογη φάση. Είπαμε και παραπάνω, είναι άλλο το επίπεδο.

• Στο αμυντικό κομμάτι, οι Πράσινοι δεν είχαν λύσεις απέναντι σε έναν από τους κορυφαίους σέντερ φορ της τελευταίας δεκαετίας στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ο Ολιβιέ Ζιρού έκανε πάρτι και σμπαράλιασε τα μετόπισθεν του Τριφυλλιού. Οι κινήσεις του Γάλλου χωρίς την μπάλα είναι... masterpiece, όπως φυσικά και οι εκτελέσεις του. Δύο φορές στο πρώτο ημίχρονο βρέθηκε μόνος του, δύο φορές συνδέθηκε με το πλεκτό. Είναι απίθανος ο τρόπος που βάζει το κεφάλι του στο 2-0 για να... σβήσει την μπάλα και να την στείλει στην απέναντι γωνία του Διούδη, ο οποίος θα έπρεπε να είχε διαβάσει καλύτερα την φάση και να έχει βγει να καλύψει το οπτικό πεδίο του επιτεθέμενου. Ο Ζιρού θα μπορούσε να σκοράρει και στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου με την μπάλα να σταματά στο δοκάρι και σε γενικές γραμμές οι Πράσινοι επέτρεψαν τουλάχιστον επτά πολύ δυνατές ευκαιρίες στην Μίλαν για να πετύχει γκολ.

• Η εικόνα του Παναθηναϊκού βελτιώθηκε στο τελευταίο ημίωρο, όταν οι Ιταλοί έκαναν μαζεμένες αλλαγές. Οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς κράτησαν περισσότερη ώρα την μπάλα, χωρίς να μπορούν να φτιάξουν φάσεις. Βρήκαν, όμως, το γκολ χάρη στον Φώτη Ιωαννίδη. Η εμφάνιση του νεαρού επιθετικού είναι το μεγαλύτερο κέρδος του Τριφυλλιού από αυτή την αναμέτρηση. Μόνος του έφτιαξε το γκολ, δικαιώθηκε για την επιμονή του να πιέσει τον Ταταρουσάνου, είχε σωστά κρατήματα της μπάλας, ακόμη και ανάμεσα από δύο και τρεις αντιπάλους. Αν είχε μεγαλύτερη διάρκεια και περισσότερες καλές προπονήσεις, στην αρχή της σεζόν θα... έτρωγε περίπατο την θέση του φορ από τον Καρλίτος και τον Μακέντα, ο οποίος και χθες ήταν πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό.

• Σε ατομικό επίπεδο, τώρα: Ο Χουάνκαρ ήταν θετικός και πήρε επιθετικές πρωτοβουλίες δίχως φόβο και αρκετή αυτοπεποίθηση ενώ έδωσε αρκετές λύσεις και ανασταλτικά, ο Κότσιρας θα πρέπει σιγά σιγά να ανεβάζει την απόδοσή του ενώ Βέλεθ και Σιδεράς αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα από τον Ζιρού, παρότι επιβεβαίωσαν πως έχουν χτίσει ικανοποιητική χημεία ενόψει Απόλλωνα και ΠΑΣ. Ο Βιγιαφάνιες ήταν... εξαφανισμένος, ο Αλεξανδρόπουλος λίγα πράγματα ενώ ευχάριστη είδηση αποτελεί η ανεβασμένη εικόνα του Μαουρίσιο και η καλή αγωνιστική συμπεριφορά του Ρούμπεν. Χατζηγιοβάνης και Νγκμπακοτό περιορίστηκαν με σχετική ευκολία από τον αντίπαλο και δεν βοήθησαν δημιουργικά.