Ο Ονιεκούρου άλλαξε χρώμα στα μαλλιά του κι ετοιμάζεται να κάνει ντεμπούτο (και τη διαφορά) στον Ολυμπιακό

Να ξεκινήσω λίγο…ελαφρά σήμερα: ο Ονιεκούρου δεν έχει πια…πράσινα μαλλιά!

Το νέο μεταγραφικό απόκτημα των «ερυθρόλευκων», που βλέποντας και φωτογραφίες του από το παρελθόν καταλαβαίνουμε ότι αρέσκεται να αλλάζει συχνά χρώμα στην κόμη του, κατανόησε τον θόρυβο που δημιουργήθηκε επειδή είχε πάει στην Πόλη την επόμενη ημέρα του αποκλεισμού του Ολυμπιακού από την Λούντογκορετς, για να τα βάψει στο χρώμα των…Σέλτικς και της Εθνικής Νιγηρίας, και σχεδόν άμεσα αντέδρασε, αλλάζοντας χρώμα στα μαλλιά του. Το πράσινο δεν υπάρχει πια. Τα έβαψε σε μία απόχρωση του κόκκινου.

Τώρα, να πάμε στα πιο σοβαρά: το ζητούμενο είναι σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Ονιεκούρου ενόψει, κατ΄ αρχάς, των δύο αγώνων του Ολυμπιακού με την Σλόβαν Μπρατισλάβας για τα πλέι οφς του Γιουρόπα Λιγκ. Διότι, μιλάμε για ένα παίκτη που έχει να παίξει μπάλα πολύ καιρό και η όποια προετοιμασία έκανε με την Β ομάδα της Μονακό, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα ήταν η καλύτερη.

Το σίγουρο είναι ότι ο Αφρικάνος διεθνής προσπαθεί. Να προσαρμοστεί στον Ολυμπιακό, να βρει ένα ρυθμό και να βοηθήσει την ομάδα, στην οποία αναμένεται να κάνει ντεμπούτο την Πέμπτη. Μέσα από τις προπονήσεις, όμως, δεν μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Άλλωστε, λίγες έχει κάνει. Ότι φαίνεται πως έχει καλά στοιχεία στο παιχνίδι του, είναι ξεκάθαρο. Απλά, ας έχουμε υπόψιν μας ότι το κυριότερο χαρακτηριστικό του Ονιεκούρου είναι η ταχύτητα-γι΄ αυτό, άλλωστε, τον ήθελε ο Μαρτίνς, επειδή είναι πολύ γρήγορος κυνηγός και η ομάδα του γενικά έχει θέματα σε ακριβώς αυτό το κομμάτι, δεν είναι γρήγορη. Βεβαίως, ο πολύ ταχύς εξτρέμ, σχεδόν πάντοτε χρειάζεται χώρους κι αυτό ισχύει και για τον Ονιεκούρου. Θέλει χώρο για να παίξει το καλό του παιχνίδι, για να κάνει τις επιταχύνσεις του, καθότι το μεγάλο του ατού είναι αυτό: η ταχυδύναμη. Τώρα, το πόσο μπορεί να «λύνει» και τις αντίπαλες κλειστές άμυνες, αυτό πρέπει να περιμένουμε να το δούμε μέσα από τα παιχνίδια.

Επίσης γενικά πρέπει να ξέρουμε για τον Νιγηριανό είναι ότι προτιμάει να παίζει από αριστερά, με το ανάποδο, το δεξί πόδι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παίζει κι από δεξιά. Από μία ματιά που έριξα στα πεπραγμένα του την περασμένη σεζόν στη Γαλατασαράι, στην οποία έπαιξε ουσιαστικά ένα τρίμηνο ως δανεικός από τη Μονακό, αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι «χώνεται» πολύ στις φάσεις. Κινείται και σε χώρους φορ και γενικά μυρίζεται την ευκαιρία.

Τα δε πέντε γκολ που έβαλε (μαζεμένα σε τρία παιχνίδια, από δύο σε δύο παιχνίδια κι ένα σε ένα παιχνίδι) είναι πολύ λίγα μπροστά στις πολύ περισσότερες ευκαιρίες που είχε για να σκοράρει. Μίνιμουμ έπρεπε να είχε κάνει 10 γκολ, παίζοντας εννιά ματς βασικός κι έξι αλλαγή. Τα τελειώματα του, ωστόσο, τα λες είτε πολύ καλά, είτε πολύ άσχημα.

Ο Ονιεκούρου ξεκάθαρα είναι ένας πολύ επικίνδυνος εξτρέμ, που με τη διεισδυτικότητα του δημιουργεί μπελάδες στην αντίπαλη άμυνα, σκοράρει, δημιουργεί και κερδίζει και πέναλτι (τρία πήρε σε αυτές τις 15 συμμετοχές του!). Έτσι όπως τον είδα, έχει πολύ καλή ποδοσφαιρική αντίληψη-παίζει έξυπνα, έχει γρήγορη και καλή πάσα, ακόμη και κάθετη, έχει ξεπέταγμα, τσίμπημα μπάλας, το έχει το ένας μ΄ ένα και επαναλαμβάνω παίρνει καλές θέσεις για να κάνει και γκολ: ένα πολύ ωραίο το έκανε με κεφαλιά από αριστερά, στο δεύτερο δοκάρι, από σέντρα από δεξιά.

Ευδιάκριτα ήταν, ασφαλώς, κι άλλα πράγματα: για παράδειγμα παρότι μου έδωσε την αίσθηση του ομαδικού παίκτη, ενίοτε το παρατραβάει στις προσωπικές ενέργειες, πάει μετά την πρώτη ντρίμπλα και για δεύτερη και για τρίτη, για εξεζητημένα πράγματα που συνήθως έχουν αρνητική κατάληξη. Υπάρχει μία επιπολαιότητα κάποιες στιγμές στο παιχνίδι του, λ.χ. στις εκτελέσεις, γενικά σε κάποια τελειώματα και δημιουργικά και αναφορικά με το γκολ.

Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να πάρει το καλύτερο από τον Ονιεκούρου εάν έχει χαφ που να του δίνουν καλά και σωστά την μπάλα. Εάν πετάξεις την μπάλα στην πλάτη της άμυνας, ο Νιγηριανός θα βγει από πίσω κι έχει την ικανότητα να βγει έτσι φάτσα με τον αντίπαλο γκολκίπερ. Κάποιες τέτοιες πάσες είδα του έκανε π.χ. ο Φεγκουλί και πραγματικά ήταν πολύ δύσκολο να τον αντιμετωπίσουν οι αντίπαλες άμυνες.

Για να είμαστε ρεαλιστές, το παιδί πρέπει να βρει χημεία με τούς υπόλοιπους συμπαίκτες του. Και να βρει συνθήκες για να παίξει με όρεξη και να βγάλει τον καλό του εαυτό. Μου μοιάζει λίγο ιδιαίτερος χαρακτήρας, που θα πρέπει να βοηθηθεί για να «δέσει» με την ομάδα. Όταν και αν γίνουν αυτά, ο Ολυμπιακός, τουλάχιστον κατά την ποδοσφαιρική λογική, θα έχει βρει ένα πολύ καλό όπλο, ένα κυνηγό που κάνει τη διαφορά.

Άσχετο: είναι πραγματικά αστείο να πιστεύει ο οποιοσδήποτε ότι ο Ολυμπιακός θα δώσει στη Νάπολι...15 με 18 εκ. Ευρώ, που γράφουν οι Ιταλοί, για να πάρει τον Μανωλά, στα 30 του. Ας σκεφθούμε ότι το μέχρι τώρα ταβάνι του Ολυμπιακού για αγορά στόπερ είναι τα πάνω από πέντε εκ. Ευρώ για τον Βέλγο Ένγκελς στην Κλαμπ Μπριζ, αλλά εκεί είχε την εναλλακτική ότι τουλάχιστον θα έπαιρνε πίσω τα λεφτά του η, τέλος πάντων το μεγαλύτερο μέρος τους, γιατί ο Βέλγος ήταν 23 ετών. Και όντως, κουτσά στραβά, την έβγαλε τη χασούρα ο Ολυμπιακός, πουλώντας τον στους Γάλλους.