ΑΕΚ: Εν αρχή ην το... αποτέλεσμα!

• Η Α.Ε.Κ. έχει ανάγκη από νίκες...
• Το πλέον δύσκολο στην προσπάθεια του «Μίλο»!

Επιτέλους μπορούμε να μετρήσουμε αντίστροφα για την έναρξη του πρωταθλήματος και της σεζόν η οποία ήταν αρχικά προγραμματισμένο να ξεκινήσει στις 22 Αυγούστου και τελικά θα περιμένουμε έως το διήμερο που έρχεται, 11 και 12 Σεπτεμβρίου κοινώς... Ας το προσπεράσουμε με ένα χαλαρό σχόλιο του τύπου: δεν περιμέναμε και τίποτα καλύτερο! Δεν αξίζει να εστιάσουμε παραπάνω αφού όσοι βρίσκονται στο ποδόσφαιρο σε τούτη τη χώρα μοιάζει να μην το αγαπούν, όχι όλοι για να μην είμαι άδικος, αλλά σαφέστατα οι περισσότεροι...

Όπως και να 'χει, ας αφήσουμε στην άκρη την γκρίνια, με στόχο να εστιάσουμε στο αντικείμενο που μας αφορά και αγαπάμε προκειμένου με αυτό το τρόπο να το βοηθήσουμε και να το αναδείξουμε στο βαθμό που του αξίζει. Διότι τη φετινή μεταγραφική περίοδο έγιναν κινήσεις αναβαθμίσεις των αγωνιστικών πρότζεκτ απ' όλες τις ομάδες. Άλλες ενισχύθηκαν περισσότερο, άλλες λιγότερο, αλλά δεδομένα ήταν ένα αρκετά δημιουργικό καλοκαίρι για όλα τα club. Ειδικότερα για αυτό της ΑΕΚ που με απασχολεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο!

Υπογράμμιζα και στο προηγούμενο blog μου όσα έγιναν από τη διοίκηση της ΑΕΚ, τον ίδιο τον Δημήτρη Μελισσανίδη κοινώς, για την ενίσχυση της ομάδας και τις σημαντικές (ποσοτικές και όχι μόνο) αλλαγές που προκλήθηκαν το καλοκαίρι που μας χαιρέτισε... Τώρα έχει έρθει η ώρα της δουλειάς, της αλλαγής φιλοσοφίας και αγωνιστικής ταυτότητας, αλλά και νοοτροπίας (το πλέον σημαντικό). Η στιγμή της ουσίας για την Ένωση που θέλει (και επιβάλλεται) να δημιουργήσει κάτι πολύ δυνατό λίγο πριν επιστρέψει στην πόλη της και στο... σπίτι της...

Το γεγονός ότι αναγνωρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία ότι το αφεντικό της ΑΕΚ έκανε πράξη όσα είπε τον περασμένο Μάιο στον κόσμο της ομάδας μέσα από τους ρεπόρτερ της, πρέπει να εξηγήσω δυστυχώς, ότι δεν γίνεται να μεταφράζεται (σκόπιμα) από «εχθρούς» και... φίλους, ότι συνιστά αποθέωση στον Μελισσανίδη! Είναι απλά το γεγονός και η καταγραφή του. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο... Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να τα χώνουμε σε όλους και σε όλα, καταλαβαίνω ότι η φάρα μου δεν είναι αγαπητή στο κοινό και δη στον οπαδό (και δικαιολογημένα δυστυχώς), όμως μη γίνεστε αυτό που σιχαίνεστε, απλό είναι!

Η Α.Ε.Κ. έχει ανάγκη από νίκες...

Ας επιστρέψουμε στο βασικό μας θέμα που είναι ότι επιτέλους ξεκινάμε. Διότι αυτό και μόνο έχει σημασία... Η δράση επιτέλους! Στην ΑΕΚ το δεδομένο είναι ότι δεν γνωρίζουμε τι θα δούμε: σε επίπεδο επιλογής προσώπων για την ενδεκάδα, αλλά και σε επιλογή τακτικής προσέγγισης στα ματς. Είναι μια απόλυτα νέα ομάδα με συγκεκριμένα δεδομένα αλλά και ζητούμενα. Μπορούμε να καθίσουμε και να επιχειρήσουμε να αναλύσουμε τι μπορεί να παίξει ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς και να το βρούμε εφόσον τα γράψουμε όλα... Θα το κάνουμε παρακάτω, ωστόσο τούτη τη στιγμή και στα πρώτα ματς, άλλο είναι αυτό που έχει σημασία για την ΑΕΚ.

Εν αρχή ην το... αποτέλεσμα για να το σημειώσω όσο πιο εύκολα γίνεται προκειμένου να το εμπεδώσουμε (ναι και εμείς στο χώρο μου) όλοι! Απλά και ξεκάθαρα! Η Ένωση και ο ίδιος ο Σέρβος προπονητής, αλλά και οι ποδοσφαιριστές του, έχουν ανάγκη από το αποτέλεσμα για αρχή προκειμένου να... αγοράζουν χρόνο για να βγάζουν σταδιακά και σε βάθος χρόνου τη δουλειά τους. Δεν γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη να φτάσουν να γίνουν αυτό που έχει ανάγκη η ΑΕΚ: ομάδα... Χρειάζεται, υπομονή, μα κύρια απαιτείται το αποτέλεσμα.

Δίχως αυτό, το αποτέλεσμα ντε, δεν θα υπάρχει υπομονή (όσο και να όλοι το αναγνωρίζουν ότι απαιτείται για να κριθούν σωστά τα πρόσωπα), θα προκύψει γκρίνια και θα αυξηθεί η εσωστρέφεια με αποτέλεσμα, ακόμη και να μπορεί να δημιουργηθεί κάτι δυνατό, αυτό να καταστεί αδύνατο! Δεν είναι τόσο εύκολο από τη μία στιγμή στην άλλη να δημιουργήσεις κάτι όμορφο που θα βγάζει στο χορτάρι ποδοσφαιρικές αρετές τις οποίες η ΑΕΚ έχει ξεχάσει τη τελευταία τριετία... Αντίθετα είναι πολύ δύσκολο...

Το πλέον δύσκολο στην προσπάθεια του «Μίλο»!

Επαναλαμβάνω δεν υπάρχει υπομονή... Δεν πρόκειται να υπάρξει και αυτό διότι έχει προηγηθεί: τρία χρόνια αυτό κάνει ο φίλος της ΑΕΚ δίχως αποτέλεσμα και το κυριότερο χωρίς να προκύπτει από τις κινήσεις που έγιναν στο παρελθόν ότι θα προκύψει επιτυχία. Ίσως να είναι άδικο για τον Μιλόγεβιτς και το ίδιο να ισχύει για τους ποδοσφαιριστές που ξεκινούν να δημιουργούν φέτος τη νέα ΑΕΚ, αλλά και τους υπεύθυνους του αγωνιστικού σχεδιασμού που τα πήγαν πολύ καλά, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα και (με) το να την ωραιοποιήσει κανείς δεν θα κερδίσει κάτι.

Υπάρχει όμως κάτι ακόμη πιο δύσκολο (κατά την προσωπική μου άποψη) στην αποστολή του «Μίλο», στην προσπάθειά του στην ΑΕΚ, από την αλλαγή αγωνιστικής φιλοσοφίας και ταυτότητας. Τι είναι αυτό; Να καταφέρει να καταστρέψει τη συνήθεια της ήττας, να βγάλει από τα αποδυτήρια την... λουζεριά που είχε ποτίσει την ομάδα μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος και τη σεζόν που απλά ΔΕΝ έχανε σε Ελλάδα και Ευρώπη επί Χιμένεθ... Αυτό είναι το πλέον δύσκολο να επιτευχθεί και θαρρώ το αντιλαμβάνεται εύκολα ο οποιοσδήποτε...

Το καλό μαντάτο είναι ότι θα 'χει συμμάχους σε αυτή τη δύσκολη προσπάθεια τα νέα πρόσωπα. Η ΑΕΚ και οι Κονέ – Παπαδημητρίου έφεραν στην ομάδα ποδοσφαιριστές που τα βιογραφικά τους αποδεικνύουν ότι συνιστούν νικητές, δυνατές – ισχυρές προσωπικότητες, χαρακτήρες ηγέτες οι οποίοι δεν συμβιβάζονται εύκολα με την ιδέα της αποτυχίας. Αυτό ίσως να το είχε μεγαλύτερη ανάγκη από όλα τα υπόλοιπα (σημαντικά) αγωνιστικά στοιχεία που δεδομένα έχουν όσοι αποκτήθηκαν. Για να δούμε τι θα... δούμε.

Διότι στο τέλος της κουβέντας όλα θα μας τα «πει» το χορτάρι... Ας κλείσουμε όπως αρχίσαμε. Με το ευχάριστο της υπόθεσης για όλους εμάς που θέλουμε να βλέπουμε ποδόσφαιρο και ο καθένας από εμάς την αγαπημένη του ομάδα (να κερδίζει)... Επιτέλους ξεκίνησε η εβδομάδα που θα μετράμε ανάποδα για την Κυριακή και μετά τα όσα έχουμε ζήσει με τον covid έχει τεράστια αξία ότι τα ματς θα γίνουν με κόσμο, το βλέπουμε στο εξωτερικό, πήραμε μια τζούρα στα ευρωπαϊκά των ελληνικών ομάδων, αλλά το Σαββατοκύριακο θα το εμπεδώσουμε. Μας είχατε λείψει τόσο πολύ!

Υγ: Ημέρα μνήμης η σημερινή για όλους τους ΑΕΚτζήδες, για όλους τους Έλληνες πιο σωστά, για εμάς τους Μικρασιάτες και ειδικότερα για όλους τους Έλληνες της Πόλης, της Κωνσταντινούπολης, την οποία είπανε Πόλη γιατί είναι η ομορφότερη του Κόσμου... Σα σήμερα (και αύριο αφού συνέβη στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου) το 1955 προκύπτει νέος (και εξίσου σκληρός και βίαιος-πολεμικός) ξεριζωμός, τούτη τη φορά των Ελλήνων της Πόλης... Με αποτέλεσμα από τους περίπου 100.000 (άλλοι κάνουν λόγο για τριπλάσιο νούμερο) Έλληνες που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη να είναι πλέον κάτι λιγότερο -ίσως- από 2.000... Και τότε Ερντογάν είχαν οι Τούρκοι, τον Αντνάν Μεντερές, όπου είχε πρώτο θέμα στήριξής του και της παράταξής του το μουσουλμανικό στοιχείο. Στα τέλη Αυγούστου του 1955 και με αφορμή το ελληνοκυπριακό (και την Ένωση με τη μαμά Ελλάδα που διεκδικούσαν οι Ελληνοκύπριοι) ο Μεντερές έδωσε επί της ουσίας την εντολή για την επίθεση κατά των Ελλήνων της Πόλης όταν ισχυρίστηκε ότι Ελληνοκύπριοι προετοίμαζαν πόλεμο και σφαγές σε Τουρκοκύπριους. Με αφορμή την έκρηξη ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης ξεκίνησε ένα σκόπιμος βιασμός της αλήθειας από τα γειτονικά ΜΜΕ για να προκληθούν συγκεντρώσεις και τελικά επιθέσεις στη συνοικία Πέραν, ναι σωστά καταλάβατε. Ότι το ελληνικό (και όποιος Έλληνας) λεηλατήθηκε από νωρίς το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955 έως και το πρωί της επομένης όταν και χρειάστηκε να επέμβει ο στρατός τους. Άνδρες και γυναίκες βιάστηκαν, πολλοί ιερείς εξαναγκάστηκαν σε περιτομή, 17 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους και 32 τραυματίστηκαν... Και στη Σμύρνη τα ίδια έγιναν! Δυστυχώς δεν ήταν εύκολη η επόμενη μέρα για τους Έλληνες που άφησαν την Πόλη αναγκαστικά και ήρθα στην μαμά Ελλάδα στην οποία όπως και στη Μικρασιατική καταστροφή δεν συνάντησαν όλοι αδέρφια Έλληνες, αλλά... Ας μη το πάω εκεί όμως μέρα που είναι...