Θα πετύχει αυτός που θα διαχειριστεί καλύτερα τα συναισθήματα και το ρόστερ του

• Ο πρωταθλητισμός
• Απόδοση υπό πίεση
• Το αγωνιστικό μοντέλο
• Η διαχείριση των προσωπικοτήτων
• Προϋποθέσεις ανταγωνιστικότητας

Επιτέλους αρχίζει. Και τούτη τη φορά έχεις πολλούς λόγους για να περιμένεις, με μια αίσθηση απαίτησης και όχι προσμονής, αυτό το νέο πρωτάθλημα της Superleague να είναι καλύτερο από το προηγούμενο και πιθανόν από αρκετά προηγούμενα. Δεν είναι μόνο το γεγονός της επιστροφής των θεατών στις κερκίδες που ξαναδίνει στο πρωτάθλημα ένα βασικό στοιχείο της φύσης του ποδοσφαίρου και συνεπώς έναν καλό λόγο για να περιμένει κανείς καλύτερο πρωτάθλημα και περισσότερα συναισθήματα στα παιχνίδια του. Είναι και το γεγονός ότι ενισχύθηκαν όλες οι μεγάλες ομάδες, και ότι όλες τους έχουν στον πάγκο προπονητές με τεκμήρια ικανότητας και αποτελεσματικότητας. Είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι διέθεσαν περισσότερα χρήματα για μεταγραφές επειδή είχαν περισσότερα προϋπολογισμένα έσοδα χάρη στα τηλεοπτικά συμβόλαια και το στοιχηματικό μέρισμα που πήραν.

Ακόμη και η “λεπτομέρεια” ότι επιτέλους το πρωτάθλημα θα παίζεται σε φροντισμένους αγωνιστικούς χώρους χάρη στη δουλειά που κάνει η Superleague με την ευθύνη των ομάδων, οι οποίες έχουν πλέον λάβει χρήματα και με την προϋπόθεση ότι θα φροντίζουν το τερέν του γηπέδου τους είναι λόγος για να περιμένει κανείς ποιοτικότερο θέαμα.

Ο πρωταθλητισμός

Οι στοιχηματικές εταιρείες δίνουν τις περισσότερες πιθανότητες στον Πρωταθλητή Ολυμπιακό, και αντιλαμβάνονται τον ΠΑΟΚ ως τη μόνη ομάδα με μεγάλες πιθανότητες να τον κοντράρει. Στην πραγματικότητα μέχρι σήμερα μόνο ο Ραζβάν Λουτσέσκου έχει αναλάβει αυτή την “ευθύνη”, δηλαδή είναι ο μόνος που έχει μιλήσει μετ’ επιτάσεως για την πίστη του ότι ο ΠΑΟΚ βάζει ως ρεαλιστικό στόχο του την κατάκτηση του τίτλου. Αυτή την κουβέντα την έχει αποφύγει ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς κατά την παρουσίασή του από την ΑΕΚ, και το ίδιο έκανε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κατά την δική του από τον Παναθηναϊκό. Ούτε ο Ακης Μάντζιος κάνει τέτοιες αναφορές στον δημόσιο λόγο του όταν οριοθετεί τους στόχους του Άρη στη νέα σεζόν.

Προτού όμως επιχειρήσει κανείς να εκτιμήσει ποια ομάδα είναι ικανή να κάνει πρωταθλητισμό με φιλοδοξία να βρίσκεται σε μικρή βαθμολογική απόσταση από την 1η θέση ή και να πατήσει την κορυφή πρέπει να παρακολουθήσει έναν κύκλο αγώνων ώστε να γνωρίσει τις ομάδες και να αντιληφθεί την δυναμική τους. Ουσιαστικές συζητήσεις για την κατάκτηση του τίτλου θα μπορούν να γίνουν μετά τις πρώτες 5 αγωνιστικές, όταν θα υπάρχει ένα δείγμα ικανό για να οδηγήσει σε τεκμηριωμένες αναλύσεις. Και η δυναμική που θα δημιουργήσουν οι ομάδες εξαρτάται, στο μυαλό μου από την ικανότητα που θα δείξουν οι προπονητές στην διαχείριση των συναισθημάτων και των προσωπικοτήτων.

Απόδοση υπό πίεση

Οι προπονητές ήδη λειτουργούν υπό την πίεση των υψηλών προσδοκιών και την ανυπομονησία των ιδιοκτητών των ΠΑΕ αλλά και των οπαδών να δουν νίκες στο τερέν.

Ο Πέδρο Μαρτίνς λειτουργεί υπό την πίεση που δημιούργησε η στεναχώρια για τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού από το Champions League. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου υπό την πίεση των προσδοκιών για πρωταθλητισμό αλλά και των αμφιβολιών που διατυπώνει ένα μέρος των οπαδών του ΠΑΟΚ σχετικά με την επάρκεια των μεταγραφών και την ανάγκη για μεγαλύτερη ανανέωση του ρόστερ. Ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς ζει υπό την πίεση της απογοήτευσης για τον πρόωρο ευρωπαϊκό αποκλεισμό της ΑΕΚ. Πίεση αισθάνεται και ο Ακης Μάντζιος λόγω των προσδοκιών που δημιουργήθηκαν από το πλούσιο μεταγραφικό καλοκαίρι του Άρη. Υπό πίεση θα λειτουργήσει και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, κι ας μην τον αγχώνει η διοίκηση, διότι η κατάληξη της περσινής σεζόν ήταν αποτυχημένη και ο κόσμος καίγεται να ξαναδεί τον Παναθηναϊκό να βρίσκει το πραγματικό αγωνιστικό μέγεθός του.

Δεδομένου ότι η κοινωνία των Ελλήνων επιχειρηματιών που επιχειρούν στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν φημίζεται για την υπομονή της, ουδείς μπορεί να εκτιμήσει πόσο θα αυξηθεί η ένταση της πίεσης που θα ασκηθεί προς τους προπονητές στην περίπτωση που οι ομάδες τους δοκιμαστούν από τα αποτελέσματα και την αγωνιστική εικόνα στα πρώτα επίσημα παιχνίδια. Σε αυτό το κομμάτι, ο Πέδρο Μαρτίνς και ο Ραζβάν Λουτσέσκου έχουν πλεονεκτήματα. Ο πρώτος λόγω επίγνωσης και αυτοπεποίθησης, δεδομένου ότι ζει χρόνια στην ομάδα του και γνωρίζει πώς να διαχειρίζεται την πίεση, την οποία έχει διαχειριστεί αποτελεσματικά στο παρελθόν. Ο δεύτερος λόγω επίγνωσης αλλά και λόγω της συνείδησης ότι αν έρθει η δοκιμασία ο προβολέας της κριτικής θα φωτίσει πρώτα το ρόστερ του και μετά εκείνον.

Το αγωνιστικό μοντέλο

Σε αυτό το κομμάτι το προβάδισμα έχει ο Ολυμπιακός, που έχει τον ίδιο προπονητή εδώ και περίπου 3.5 χρόνια και έχει διατηρήσει τον κορμό της ενδεκάδας του. Ακολουθεί ο Άρης, που έχει τον προπονητή της προηγούμενης σεζόν, και έπεται ο ΠΑΟΚ, που έχει ξανά τον προπονητή με την αυτοπεποίθηση κάποιου που πήρε τον τίτλο με αυτό τον σύλλογο αλλά και την δυνατότητα να συνεννοηθεί πιο σύντομα με την ομάδα του επειδή είχε ξανασυνεργαστεί με κάποιους εκ των ποδοσφαιριστών του στον σύλλογο. Για τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς και τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς η αρχή είναι πιο δύσκολη, αφενός επειδή προσπαθούν να αλλάξουν την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας τους και αφετέρου επειδή πρόσθεσαν στο τελευταίο διάστημα της μεταγραφικής περιόδου αρκετούς ποδοσφαιριστές που υπολογίζουν για το βασικό σχήμα.

Σε αυτό το κομμάτι πάντως δεν υπάρχει νόμος. Διότι η “πεπατημένη” αποτελεί πλεονέκτημα, αλλά συχνά συμβαίνει να το γυρίζουν οι αντίπαλοι σε πλεονέκτημα αυτό επειδή μπορούν να πηγαίνουν καλά διαβασμένοι στις αναμετρήσεις απέναντι σε ομάδες των οποίων τα συστήματα γνωρίζουν. Και η προσαρμοστικότητα ενός νέου προπονητή ή και νέων ποδοσφαιριστών δημιουργεί εκπλήξεις που αλλάζουν τις ισορροπίες.

Η διαχείριση των προσωπικοτήτων

Στο κομμάτι της διαχείρισης των προσωπικοτήτων ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι αυτός που βρίσκεται στην πιο ευνοϊκή θέση. Όχι μόνο επειδή αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες δεξιότητές του, αλλά και επειδή δεν έχει τόσο μεγάλο ρόστερ όσο οι υπόλοιποι, και μάλιστα σε μια σεζόν με ευρωπαϊκό όμιλο που του μεγαλώνει τον διαθέσιμο αγωνιστικό χρόνο. Δεδομένης της παρουσίας του Ολυμπιακού στο Europa League, ο Πέδρο Μαρτίνς έχει επίσης άνεση, αλλά εκείνος έχει μεγαλύτερο ρόστερ και περισσότερες προσωπικότητες να διαχειριστεί, ειδικά από την μέση και μπροστά. Θεωρητικά ο επόμενος που δεν πρέπει να αγχώνεται πολύ είναι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αν και πλέον έχει “φορτωμένο” ρόστερ. Είναι κυρίως που δεν βρήκε πολλές μεγάλες προσωπικότητες αλλά και το ότι έχει το ελεύθερο της διοίκησης για να επιβάλει την νοοτροπία και την πειθαρχία του. Μεγαλύτερη είναι πλέον η πρόκληση για τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς και τον Ακη Μάντζιο, δεδομένου ότι έχουν μεγάλα ρόστερ σε μια σεζόν χωρίς ευρωπαϊκά παιχνίδια.

Η απόδοση των προπονητών σε αυτό το κομμάτι είναι αποφασιστικής σημασίας, στον βαθμό που μπορεί να καθορίσει την απόδοση των ομάδων και την επίτευξη ή μη των στόχων τους.

Προϋποθέσεις ανταγωνιστικότητας

Όπως έχω ξανασημειώσει, ζούμε την εκκίνηση ενός πρωταθλήματος με την ιδιαιτερότητα ότι όλες οι ομάδες που κοιτάζουν ψηλά έχουν στον πάγκο προπονητή εγνωσμένης αξίας. Οι Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκός έχουν προπονητή που έχει αναδειχθεί πρωταθλητής, και ο Άρης τον προπονητή της περσινής επιτυχημένης σεζόν. Στα χαρτιά έχουμε τις προδιαγραφές για να δούμε μια από τις πιο καλές χρονιές στην σύγχρονη ιστορία της Superleague σε σχέση με την κορυφή της βαθμολογίας. Κι αν αυτό συμβεί με την παρουσία θεατών στις κερκίδες, ναι, αυτή μπορεί να είναι μια σεζόν αναβάθμισης του ελληνικού πρωταθλήματος.

Για τους “μικρότερους” θα γράψω σε ένα επόμενο σημείωμα.