Ο Θεός να βάλει το χέρι του και... ο Κουιρουκίδης το πόδι του!

Φεύγουν ο ένας μετά τον άλλον... Λιγοστεύουν και πάνε οι θρύλοι του ΠΑΟΚ. Για την ακρίβεια οι πρώιμοι θρύλοι του. Οι προπομποί. Εκείνοι που διάνοιξαν τον δρόμο...

Ενας τέτοιος ήταν και ο Λάμπης Κουιρουκίδης, που έφυγε πλήρης ημερών σε ηλικία 90 ετών, και όπως σωστά διάβασα η θρυλική τριπλέτα του ΠΑΟΚ της χρυσής εποχής (1953-1956) είναι από σήμερα και πάλι πλήρης…

Ο κύκλος άρχισε να στενεύει πολύ και η χρυσή ομάδα του «Δικεφάλου» ξεπαστρεύεται σταδιακά, πέρσι έφυγε ο Νότης Τσίντογλου, φέτος ο Λάμπης ο Κουϊρουκίδης, που πήγε να συναντήσει τον Λευτέρη τον Παπαδάκη και τον Φόρη τον Γιεντζή…

Εκείνη η ομάδα προϋπήρξε της εποχής της και παρουσίασε ένα εντυπωσιακό στυλ ποδοσφαίρου, το οποίο στηριζόταν στην ταχύτητα, στο θέαμα, στα υψηλά σκορ και στην συγκεκριμένη «φονική» τριπλέτα των Γιεντζή-Παπαδάκη-Κουιρουκίδη

Με αιχμή του δόρατος τους τρεις επιθετικούς ο ΠΑΟΚ (του Νίκου Πάγκαλου) σάρωνε αήττητος τα πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης την τετραετία 1953-56, συμμετείχε στην τελική φάση των Πανελλήνιων πρωταθλημάτων, με τον Δραμινό αστέρα της εποχής να ξεχωρίζει με το ταλέντο, τη δεξιοτεχνία, την ευχέρεια στο σκοράρισμα.

Τι σόι παίκτης ήταν ο Κουιρουκίδης; Ίσως, ο πιο εύστροφος ποδοσφαιριστής που έχει φορέσει την «ασπρόμαυρη» φανέλα, το κύριο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού του ήταν η κοφτή ντρίμπλα και η απίστευτη ευκολία που είχε στο να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα από πλάγια θέση. Γι’ αυτό και τον αποκαλούσαν ο «Γκαρίνσα του ΠΑΟΚ»!

Γεννήθηκε στους Σιταγρούς Δράμας το 1931, όμως σε ηλικία 10 ετών κατά τη διάρκεια της Κατοχής έζησε με την οικογένεια του αρχικά στη Θεσσαλονίκη και μετά στην Βέροια για να επιστρέψει στους Σιταγρούς το 1944. Μαζί με τον αδερφό του νοίκιαζαν ένα δωμάτιο στη Δράμα για να πηγαίνουν στο Γυμνάσιο και στον ελεύθερο χρόνο τους πήγαιναν στις προπονήσεις της Ελπίδας για να θαυμάσουν τους ποδοσφαιριστές της.

Ήταν έτοιμος να υπογράψει δελτίο στην Ελπίδα, «την καλύτερη ομάδα της Δράμας, με τον Γερμαντσίδη, τον Κίμωνα και άλλους μεγάλους ποδοσφαιριστές», όπως είχε πει σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις καθισμένος αναπαυτικά στην πολυθρόνα του σπιτιού του στην Καλαμαριά, ωστόσο τον έστησαν στο ραντεβού που είχε στη Λέσχη του συλλόγου και κάπως έτσι λίγες μέρες αργότερα υπέγραψε στη Δόξα.

Τον είδε σε μια προπόνηση ο Νίκος Πάγκαλος, ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, η «αλεπού των πάγκων», ο «πατερούλης» όπως τον έλεγε ο μεγάλος Τάκης Λουκανίδης, ο «δάσκαλος» όπως τον αποκαλεί ο Αντώνης Αντωνιάδης, ο οποίος χάρη στον Πάγκαλο από τερματοφύλακας έγινε σέντερ φορ στα χρόνια της Ασπίδας Ξάνθης.

Αυτή, λοιπόν, η θρυλική μορφή των ελληνικών πάγκων ήταν η αιτία και η αφορμή για να υπογράψει ο Κουιρουκίδης στη Δόξα Δράμας το 1946 και ως «μαυραετός» να αρχίσει να σκοράρει κατά ριπάς. Σε ένα φιλικό με μια τουρκική ομάδα, η Δόξα κέρδισε 6-1 με τέσσερα δικά του γκολ, με τον Τούρκο τερματοφύλακα να τον πιάνει μετά το τέλος του αγώνα και να του λέει ότι θα κάνει μεγάλη καριέρα. Ξανάβαλε τέσσερα γκολ απέναντι στον Ηρακλή Σερρών, αμέτρητα τα χατ τρικ του, με αξέχαστο αυτό επί του Άρη στο 4-2 της σεζόν 1955-56.

Πώς βρέθηκε στον ΠΑΟΚ; Πάλι από σπόντα. Το 1951 ο Ιωάννης Μοάτσος αναλαμβάνει την προεδρία του Παναθηναϊκού και ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού Νικόλαου Πλαστήρα μαθαίνει πολύ γρήγορα «για έναν 20χρονο που βγάζει μάτια στη Δράμα…». Όμως, ήταν της μοίρας του γραφτό να μείνει για πάντα ντυμένος στα «ασπρόμαυρα».

Δοκιμάστηκε στον Άρη, οι «κίτρινοι ήταν πλήρεις στις θέσεις των επιθετικών και τον έδιωξαν, έστειλε ένα γράμμα στον Γιάννη Χέλμη, τότε προπονητή του Ολυμπιακού, αλλά δεν πήρε ποτέ απάντηση, ενώ λίγο πριν μπει στο λεωφορείο για να κατηφορίσει στην Αθήνα και να υπογράψει στους «πράσινους», ο Πάγκαλος του ζήτησε να παραμείνει και να παίξει σ’ ένα φιλικό απέναντι στον ΠΑΟΚ.

Ο Λάμπης έμεινε, πέτυχε και τα τρία γκολ της φιλικής νίκης της Δόξας με 3-0 και αμέσως οι «ασπρόμαυροι» της Θεσσαλονίκης κίνησαν τις διαδικασίες για να τον αποκτήσουν. Ο επιχειρηματίας Αντώνης Τασκονίδης, που είχε ξενοδοχεία στη Δράμα και παράλληλα ήταν έφορος του ΠΑΟΚ, τον πήρε από το χέρι και τον πήγε στη Θεσσαλονίκη όπου το καλοκαίρι του ’52 υπέγραψε στο «Δικέφαλο». Αρχικά οι παράγοντες της Δόξας συμφώνησαν στο αντίτιμο της μεταγραφής (5.000 δραχμές), αλλά στη συνέχεια αρνήθηκαν να τον παραχωρήσουν, με αποτέλεσμα ο Κουιρουκίδης να τιμωρηθεί με έναν χρόνο αποκλεισμό και το δελτίο του να βγει το 1953.

Ο Νίκος Πάγκαλος επιστρέφει στον πάγκο του «Δικεφάλου», ο Κουιρουκίδης σκοράρει στο πρώτο του ντέρμπι απέναντι στον Άρη (2-0), αμέσως κλέβει τις καρδιές των ΠΑΟΚτσήδων και το όνομα του συζητιέται στα καφενεία της Θεσσαλονίκης. Όλοι μιλούν για έναν ψιλόλιγνο επιθετικό από τη Δράμα «που σκίζει τα δίχτυα», το ένα γκολ διαδέχεται το άλλο και στις ξύλινες κερκίδες του Συντριβανίου, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, αρχίζει να ακούγεται το «ο Θεός να βάλει το χέρι του και ο Κουιρουκίδης το πόδι του…»!

Ένα προσωπικό σόου και χατ-τρικ υποχρεώνει τον πανίσχυρο Ολυμπιακό εκείνης της εποχής σε ήττα στο Συντριβάνι (3-2) και αμέσως μετά το τέλος του αγώνα τον θυμάται ο Χέλμης, «εσύ δεν είσαι ο Κουιρουκίδης που μου έγραψες», γύρισε και του είπε, όμως ήταν πολύ αργά για να διορθώσει το λάθος με το γράμμα…

Ο Δραμινός επιθετικός θα μείνει για πάντα στη Θεσσαλονίκη και θα γίνει ο ποδοσφαιριστής με τα περισσότερα γκολ (91 σε 161 παιχνίδια) από κάθε άλλο παίκτη του ΠΑΟΚ στα χρόνια πριν από τη θέσπιση της Α΄ Εθνικής, πρόλαβε να αγωνιστεί με την «ασπρόμαυρη» φανέλα στη μεγάλη κατηγορία (5 συμ.) μάλιστα ήταν ένας από τους σκόρερ του «Δικεφάλου» στο πρώτο παιχνίδι της Α' Εθνικής απέναντι στον Μέγα Αλέξανδρο Κατερίνης (3-2).

Διαδοχικοί τραυματισμοί τον υποχρεώνουν να αποσυρθεί από την ενεργό δράση το καλοκαίρι του 1959, σε ηλικία μόλις 28 ετών. Αφοσιώθηκε στο πρακτορείο ΠΡΟΠΟ που άνοιξε στα «Λουλουδάδικα», οι άνω των 50 σίγουρα θα έχουν στριμωχτεί στις γωνίες του περιμένοντας να αγοράσουν ένα εισιτήριο για κάποιο ντέρμπι στα 70’s και ‘80s, αλλά θα μείνει μακριά από τον ΠΑΟΚ μέχρι ένα κρύο βράδυ του Νοέμβρη, το 2013, όταν επέστρεψε στην Τούμπα για να βραβευτεί δια χειρός του αείμνηστου Παναγιώτη Ποικιλίδη.

Η επόμενη φορά που ξαναπάτησε το χορτάρι της θρυλικής Τούμπας ήταν στη φιέστα για την κατάκτηση του αήττητου πρωταθλήματος τον Απρίλιο του 2019, ήταν αυτός που με την είσοδο του στο γήπεδο «έδωσε το σύνθημα» για να ξεκινήσει η λαμπρή γιορτή.

Στους Σιταγρούς Δράμας η πλατεία του μικρού χωριού και το γήπεδο φέρουν το όνομά του, με τον ίδιο να λέει για τη μεγάλη αγάπη του, τον ΠΑΟΚ:

«Μετά την μεταγραφή μου στον ΠΑΟΚ ελεύθερος πια, άρχιζα μια καινούρια καριέρα και θα ανέβαζα με τους συμπαίκτες μου τον ΠΑΟΚ σε ζηλευτά επίπεδα γράφοντας χρυσές σελίδες της ιστορίας του. Επί σειρά ετών πρωταθλητές χωρίς να έχουμε τα μέσα, χωρίς χορτοτάπητα στο γήπεδο, χωρίς καλή προπόνηση, χωρίς χρήματα, δίναμε και την ψυχή μας για να κερδίσουμε. Τα όνειρά μου πραγματοποιήθηκαν. Η θέληση, η αγάπη και η επιμονή μου για την μπάλα κατόρθωσαν να με ανεβάσουν πολύ ψηλά….».