Όποιος βρήκε την ταυτότητα του Άρη παρακαλείται να την επιστρέψει

Ο Άρης αγωνιστικά δεν βλέπεται για να το γράψω όσο πιο απλά γίνεται. Στις δυο πρώτες αναμετρήσεις με ομάδες σίγουρα λιγότερο ανταγωνιστικές από αυτόν παρουσιάστηκε χωρίς σαφή αγωνιστικό προσανατολισμό, χωρίς ταυτότητα, χωρίς πλάνο.

Δύσκολα να πει , η να περιγράψει κάποιος το ποδόσφαιρο που απέδωσε η ομάδα τόσο στην πρεμιέρα όσο και στη Νίκαια. Πάντως σίγουρα αυτά που είδα στις δυο αναμετρήσεις δεν έχουν καμία σχέση με την ποιότητα που παρουσίασε ο Άρης κατά την περσινή περίοδο. Μια ομάδα που έκανε αίσθηση για τον τρόπο παιχνιδιού της, για την φιλοσοφία της, για την ικανότητα της, σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις, να συνδυάζει το θέαμα με την ουσία.

Στα δυο 90λέπτα της φετινής αγωνιστικής περιόδου κοινή διαπίστωση πλέον ότι απουσιάζουν με κραυγαλέο τρόπο τόσο αποτελεσματικότητα, όσο και η ποιότητα.

Δεν δέχομαι τον ισχυρισμό ότι η ομάδα είναι καινούργια , ότι έχουν έρθει νέοι παίκτες και ότι χρειάζεται λογικά μια περίοδος προσαρμογής.

Ναι για τους νέους παίκτες σίγουρα χρειάζεται να εγκληματιστούν , όπως συμβαίνει άλλωστε σε ανάλογες περιπτώσεις σε κάθε ομάδα , αλλά αυτό που διαπιστώνω δεν έχει να κάνει με την ατομική απόδοση ορισμένων νέων παικτών και την ενσωμάτωση τους ,αλλά με την συνολική εικόνα της ομάδας.

Παντού, σε όλες τις ομάδες του πλανήτη υπάρχουν παίκτες που κουμπώνουν πιο γρήγορα κάποιοι άλλοι θέλουν τον χρόνο τους, γιατί τους λείπουν ενδεχομένως παιχνίδια, γιατί το σύστημα δεν τους ταιριάζει απόλυτα, αλλά επιμένω ότι το πρόβλημα αφορά την παρουσία της ομάδας σαν ομάδα με αρχή, μέση και τέλος στις τέσσερις γραμμές του αγωνιστικού χώρου!

Από την άλλη οφείλουμε να δεχθούμε ότι ο κορμός του Άρη παραμένει ο ίδιος. Έτσι κι αλλιώς με βάση την απόδοση της ομάδας κατά την περσινή περίοδο ο Άρης είχε ανάγκη από προσθήκες σε συγκεκριμένες θέσεις και όχι ξήλωμα και χτίσιμο από την αρχή.

Την άμυνα του, ιδιαίτερα στο κέντρο, είχε ανάγκη να ενισχύσει και τέλος να βρει ένα κανονικό σέντερ φορ να λύσει το πρόβλημα στο σκοράρισμα.

Οι δυο κεντρικοί αμυντικοί αποδεικνύονται ποιοτικοί , δείχνουν σε ένα μεγάλο βαθμό να έχουν προσαρμοστεί και όσο περνά ο χρόνος είναι σίγουρο ότι θα γνωρίζονται καλύτερα μεταξύ τους.

Σέντερ φορ αποκτήθηκε, υπάρχει, έχει καταθέσει ήδη ποιοτικά στοιχεία, αλλά δεν αξιοποιείται!

Ας κοιτάξουμε όμως να βάλουμε τα πράματα σε μια σειρά.

Δεν ισχυρίζομαι ότι η ομάδα δεν είχε σχεδιάσει την τακτική της στα δυο αυτά πρώτα παιχνίδια, αλλά αυτή η τακτική , η όποια τακτική , που το προπονητικό επιτελείο γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας , δεν αποτυπώθηκε ποτέ στον αγωνιστικό χώρο.

Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Δύσκολα να μη δεχθεί και ο πιο δύσπιστος , ότι αν ο Άρης εφάρμοζε αυτά που είχε σχεδιάσει θα είχε κερδίσει και τις δυο αναμετρήσεις με χαρακτηριστική ευκολία.

Αλλά και στα δυο παιχνίδια η ομάδα εμφανίστηκε προβλέψιμη ,εντελώς προβλέψιμη και χωρίς ρυθμό.

Τόσο στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ που και ο πιο ανυποψίαστος περίμενε το πούλμαν του Νόμπλια, ως τον μόνο τρόπο που θα εφάρμοζαν οι Κρητικοί για να αντιμετωπίσουν τον Άρη, όσο και με τον Ιωνικό ομάδα που βασίζεται αποκλειστικά στην σκληράδα της , από του κιτρινόμαυρους απουσίαζαν σχεδόν όλες οι αρετές που αποτυπώθηκαν στους αγωνιστικούς χώρους πέρσι και έκαναν πολλούς να μιλούν με κολακευτικά λόγια για τον Άρη του Μάντζιου.

Απουσίαζε η ταχύτητα , η γρήγορη πρώτη μπάλα, το δυνατό πρέσινγκ στο κέντρο του γηπέδου, η δημιουργία των κεντρικών , αυτό κι αν έχει λείψει, οι κάθετες πάσες στις πλάτες των αντιπάλων αμυντικών, τα σουτ έξω από την αντίπαλη περιοχή , οι κινήσεις χωρίς την μπάλα, αυτό κι αν είναι βασικό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, το πάθος , οι αυτοματισμοί που σιγά σιγά θα πρέπει να κάνουν την εμφάνιση τους, η αυτοπεποίθηση , που λογικά πρέπει να υπάρχει με βάση τις περσινές αποδόσεις και τέλος οι εμπνεύσεις!

Είδατε κάτι από όλα αυτά; Τίποτα απολύτως. Ακόμα και οι λίγες καλές στιγμές, οι όποιες θετικές ενέργειες , πιστώνονται στην ατομική απόδοση των παικτών και σίγουρα όχι στην συνολική λειτουργία της ομάδας.

Η ομάδα ενεργεί με τρόπους που δεν μας είχε συνηθίζει. Μακρινές μπαλιές από τους αμυντικούς, μονόπατες επιθέσεις από τα πλάγια χωρίς κατάληξη, φλύαρες ατομικές ενέργειες , έλλειψη πίεσης ψηλά και αλληλοκάλυψης.

Ο Άρης ξεκινά τις επιθέσεις του από την άμυνα και προσέξτε σε όλα τα παιχνίδια έχει παρατηρηθεί το ίδιο μοτίβο. Μόνος κάπου στην σέντρα ο Εντιαγέ και όλοι οι υπόλοιποι ακροβολισμένοι στα άκρα!

Δεν το έχουμε ξαναδεί αυτό. Ο Καμαρά ανοίγει χώρους , κινείται χωρίς την μπάλα σωστά , κανείς δεν το βλέπει , κανείς δεν σεντράρει σημαδεύοντας τον.

Τότε τι πήρε σέντερ φορ ο Άρης; Για να τον βάζει να παίζει περιφερειακά. Περιφερειάρχη έπρεπε να πάρει!

Ο Μπερτόλιο πιο φλύαρος και από την Ρένα Βλαχοπούλου. Αντί να δει τους παίκτες που φεύγουν στο χώρο , όταν φεύγουν, επιμένω ο Καμαρά είναι πιο τακτικός σε αυτόν το ρόλο, ο Μπερτόλιο κοιτάζει πως θα χρεώσει με κίτρινη τον αντίπαλο που τον μαρκάρει από το να δώσει την μπάλα να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για κάτι καλό.

Ο Σάσα πασχίζω να καταλάβω που παίζει και ποιος είναι ο ρόλος του. Χιλιόμετρα καταπίνει και αποτέλεσμα μηδέν!

Ο Ιτούρμπε κάπου στα άκρα απομονωμένος και μπλοκαρισμένος. Στη Νίκαια μια φορά πάτησε περιοχή και λίγο έλλειψε να σκοράρει. Επιβάλλεται ο Ιτούρμπε να πατά περιοχή με την ικανότητα που τον διακρίνει στο σκοράρισμα.

Πάντως ο Παραγουανός τα καλύτερα παιχνίδια του με τη Ρόμα τα έκανε παίζοντας σαν δεύτερος επιθετικός και λιγότερο ως ακραίος.

Ο Άρης είναι μια ομάδα που έχει ανάγκη τους χώρους για να αναπνεύσει. Το είδαμε και το χαρήκαμε πέρσι. Για να βρει χώρους πρέπει να ανεβάσει ταχύτητα , να βρει το ένας εναντίον ενός εκεί που η ποιότητα των παικτών του δεν αμφισβητείται.

Για να βρει χώρους επίσης χρειάζεται να πιέσει ψηλά να πάρει μπάλες να πετύχει στο ξέφωτο τον αντίπαλο.

Και επίσης κάτι εξίσου σημαντικό να ανεβάσει την απόδοση του με σωστό κράτημα μπάλας και δημιουργία στη μεσαία γραμμή. Από εκεί που ξεκινούν και τελειώνουν όλα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Ο Εντιαγέ πχ είναι ένας ποδοσφαιριστής πολυτέλεια για τον Άρη . Είναι αδιανόητο να μην μπορεί να τον αξιοποιήσει στο έπακρο η ομάδα ως δίδυμο με τον Σάσα.

Κι αν πάλι κάποιοι παίκτες εμφανίζονται κουρασμένοι πνευματικά ή σωματικά , ο Άρης πλέον στο δυναμικό του έχει επιλογές πολλές και αξιόλογες. Έχει βάθος ο πάγκος!

Απορίας άξιο λοιπόν γιατί ο κόουτς δεν εμπιστεύεται παίκτες δοκιμασμένους (Τζέγκο , Ματίγια)που στην παρούσα φάση γνωρίζουν την ομάδα καλύτερα από τους νεοφερμένους.

Αλλά επιμένω το κυριότερο όλων πέρα από τις όποιες ατομικές επιδόσεις , πέρα από το χρόνο που θα χρειαστούν οι νεοφερμένοι για να καταθέσουν τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά , αυτό που έχει ανάγκη η ομάδα είναι να βρει το γρηγορότερο δυνατόν , την χαμένη της ταυτότητα, τον τρόπο παιχνιδιού που την κατέστησε ελκυστική και συγχρόνως αποτελεσματική. Κι αυτό θα επιτευχθεί μόνο αν αποκτήσει και πάλι ,συνοχή και πειθαρχία στις γραμμές της , μόνο και εφόσον οι ρόλοι αποτυπωθούν με καθαρότητα και σαφήνεια.

Οι επιλογές πλέον είναι πολλές και σημαντικές έτσι ώστε κάθε δικαιολογία να θεωρείται περιττή!