Τα group therapy, ο Δεληζήσης και η ανάγκη της δημιουργικότητας

• Φθάνει η αλλαγή του εσωτερικού κλίματος;
• Πρόβλημα είχε και στα φιλικά

Οι διαδοχικές συζητήσεις μεταξύ των μελών του αγωνιστικού τμήματος μπορούν να εισβάλλουν στην ψυχή αλλά και στην ψυχολογία των ποδοσφαιριστών, δεν συνθέτουν όμως τον τρόπο επίλυσης των αγωνιστικών προβλημάτων που ξεκάθαρα αντιμετωπίζουν οι «κίτρινοι», σε σημείο – εκείνος ο φιλικός αγώνας με τον Ολυμπιακό στο «Κλ. Βικελίδης» - να μοιάζει με μακρινή ανάμνηση. Ο Άκης Μάντζιος ανέλαβε την ευθύνη της ήττας, καλώντας τους ποδοσφαιριστές να πράξουν το ίδιο με τις δικές του, διότι αυτό όφειλε να κάνει από τη στιγμή που είναι ο προπονητής της ομάδας, άρα ο καθ’ ύλην αρμόδιος για ό,τι παρουσιάζει αυτή.

Ο Γιώργος Δεληζήσης έκανε ένα βήμα μπροστά και μίλησε στους συμπαίκτες του καθώς είναι ο παλιότερος, αντιλαμβάνεται καλύτερα από πολλούς το τι συμβαίνει στην ομάδα κι ενδεχομένως να έχει διαπιστώσει ότι αρκετοί δεν έχουν (πραγματικά) προσαρμοστεί στις συνθήκες αλλά κινούνται μεταξύ των γαλαξιών.

Εντός της ημέρας προβλέπεται να διευρυνθεί ο κύκλος των group therapy με την ομιλία του Θόδωρου Καρυπίδη σε ποδοσφαιριστές και τεχνικό επιτελείο. Εκτός απροόπτου θα επισημοποιήσει και το χρηματικό πρόστιμο που αποφάσισε να επιβάλλει σε όλους για την κακή εμφάνιση στη Νίκαια. Γενικώς, αναμένεται να ξεκαθαρίσει τη θέση του απέναντι σε όλους διότι αυτό που εμφανίζουν οι «κίτρινοι» δεν έχει την παραμικρή σχέση μ’ αυτό που φαντάζονταν ή θέλουν να υπηρετήσουν.

Φθάνει η αλλαγή του εσωτερικού κλίματος;

Αν στο προηγούμενο διάστημα διαπιστώθηκε ότι δεν είναι όλοι στην ίδια γραμμή, τώρα θα καταλάβουν ότι άπαντες θα πρέπει να… συστηθούν. Ωστόσο, απαιτούνται κι άλλα πράγματα για να βρει ο Άρης τη χαμένη αγωνιστική ταυτότητά του διότι στη Νίκαια έδειξε ότι απώλεσε σχεδόν όλα τα στοιχεία της. Δεν ήταν η ομάδα που πίεζε απελπισμένα σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, δεν ήταν αυτή που έμπαινε στο γήπεδο με σκοπό να αποδείξει ότι αυτό το παιχνίδι είναι δικό της και η απώλεια αυτού του χαρακτηριστικού συνδυάστηκε με την αδυναμία της σωστής λειτουργίας απέναντι σε κλειστές άμυνες.

Ο Άρης δείχνει να μην έχει τρόπο να τις διασπάσει γιατί η ύπαρξη 8-9 αντιπάλων σε μια περίμετρο 25-30 μέτρων προφανώς και δεν δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το συνδυαστικό ποδόσφαιρο που απέδωσαν πέρυσι οι «κίτρινοι». Τόσο με τον ΟΦΗ όσο και με τον Ιωνικό, η αμυντική και μεσοαμυντική γραμμή του αντιπάλου δεν ξεμύτισε από το κέντρο και ο Άρης δεν βρήκε χώρους από τη στιγμή μάλιστα που δεν κατάφερε να «ανοίξει» σε πλάτος το γήπεδο.

Αν δηλαδή η κακή ψυχολογία και η κατακόρυφη πτώση (σε ατομικό επίπεδο) παικτών οι οποίοι έχουν σημαντικό ρόλο στην ομάδα στοιχειοθετούν ζήτημα προς συζήτηση, το δεύτερο είναι ο τρόπος. Για να μην νιώσει απομονωμένος, ο Αμπουμπακάρ Καμαρά – για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι – τραβήχτηκε αρκετά μέτρα έξω από το πεδίο δράσης του με συνέπεια οι «κίτρινοι» να μην έχουν τρόπο έκφρασης στην επίθεση. Αυτή η κίνηση συνδυάστηκε με την ελαχιστότατη δημιουργία από τα κεντρικά χαφ και ο Άρης, όπως στην πρεμιέρα με τον ΟΦΗ, έδειξε να χτυπάει το κεφάλι του σ’ ένα απροσπέλαστο αμυντικό τείχος του αντιπάλου. Γιατί δεν είναι από τις ικανότερες ομάδες με την μπάλα ψηλά, επιθετικά και δημιουργικά δεν παίρνει πράγματα από τους δύο μπακ του ούτως ώστε να πατήσουν περισσότεροι παίκτες στην περιοχή, ενώ και τα χτυπήματα που έχει στις στημένες μπάλες δεν είναι τα πλέον κατάλληλα (κυρίως) για τους δύο στόπερ που δείχνουν ότι έχουν σχετική ικανότητα.

Πρόβλημα είχε και στα φιλικά

Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν φάνηκε στον τωρινό βαθμό ανάδειξής του. Για παράδειγμα, στη φιλική αναμέτρηση με τον ΠΑΣ Γιάννινα, το matrix του «Κλ. Βικελίδης» έγραψε μεν το τελικό 4-1 αλλά έως ότου ο Αμπουμπακάρ Καμαρά σημειώσει εκείνο το καταπληκτικό γκολ στο 38ο λεπτό, οι «κίτρινοι» δεν είχαν φάσεις. Μετά, με την άμυνα του ΠΑΣ ανοιχτή σαν τριαντάφυλλο βρήκαν τους χώρους δημιουργίας και ουσιαστικά αναδείχθηκε κάτι διαφορετικό από αυτό που σήμερα βλέπουμε. Η κακή εμφάνιση απέναντι στη Λαμία ερμηνεύτηκε ως μια κακή παρένθεση, ενώ στην εξαιρετική απόδοση κόντρα στον Ολυμπιακό, ο Άρης βρήκε μια ομάδα με πολλές απουσίες η οποία δεν κλείστηκε στα καρέ της κι αυτό λειτούργησε ευεργετικά ώστε να βγάλει τα χαρακτηριστικά των παικτών του.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων δεν μειώνεται η παραμικρή προσπάθεια, αλλά είναι φανερό ότι η ομάδα του Άκη Μάντζιου θα πρέπει να βρει τρόπους διάσπασης των κλειστών αμυνών γιατί εκεί εντοπίζεται το πρόβλημά της και κυρίως, αυτές θα συναντά στους περισσότερους αγώνες. Πολυπρόσωπες αμυντικές γραμμές οι οποίες δεν θα αφήνουν τη περιοχή τους και ουσιαστικά θα «καλούν» τον Άρη να σηκώνει την μπάλα ψηλά (στοιχείο που δεν έχει στο παιχνίδι του) είτε να σουτάρει από μακρινή απόσταση.