Παναθηναϊκός: Η ψυχραιμία και το «μαύρο κουτί» του Βικελίδης

• Η κυριαρχία από το 20' και μετά, το τρίτο ματς με... εξαφανισμένο «10» και η εκτέλεση που λείπει από τον Ιωαννίδη
• Ο Μάντζιος έχτισε «τείχος» με τον Εντιαγέ
• Δεν ολοκλήρωσε ούτε μια οργανωμένη επίθεση με σουτ

Στον πλανήτη με το όνομα Παναθηναϊκός εδώ και χρόνια η αισιοδοξία, η ελπίδα και το καλό κλίμα σπάνια μπορεί να κρατήσει παραπάνω από έναν μήνα και μέσα σε ένα δεκαήμερο, τα χαμόγελα από το 4-0 της πρεμιέρας επί του Απόλλωνα έδωσαν την θέση τους στα αναθέματα και την ισοπέδωση των πάντων μετά τις δύο «κολλητές» ήττες στους «Ζωσιμάδες» και το «Βικελίδης».

Σε παιχνίδια όπου οι «πράσινοι» ήταν καλύτεροι στο μεγαλύτερο διάστημά τους, ανώτεροι από τον αντίπαλο, έδειξαν στοιχεία κανονικής αλλά προβληματικής στην δημιουργία ομάδας και εντέλει έχασαν με το ίδιο σκορ. 1-0. Με τέρματα που σημειώθηκαν στις αρχές των δύο αναμετρήσεων, δείγμα της μη αποτελεσματικής πνευματικής προετοιμασίας των ημερών που προηγήθηκαν των αγώνων. Όταν «τρως» γκολ στο 5' και στο επόμενο ματς στο 10', δεν είναι τυχαίο. Σε φάσεις που υπάρχει έλλειψη συγκέντρωσης και αρκετά μαζεμένα ατομικά λάθη.

Μετά από τρία παιχνίδια, το σακούλι έχει μέσα μια νίκη, δύο ήττες, μόνο τρεις βαθμούς. Ο Παναθηναϊκός ζει τα δικά του «πέτρινα» χρόνια ή για την ακρίβεια, τα δικά του χρόνια της υπομονής. Εδώ και μια δεκαετία. Μόνο που υπομονή δεν υπάρχει από τον κόσμο και είναι απόλυτα κατανοητό. Το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι με την πλάτη στον τοίχο από την 3η αγωνιστική. Όχι για την εικόνα του πάνω στο χορτάρι αλλά για τα αποτελέσμάτα του, καθώς ο σύλλογος προέρχεται από την χειρότερη σεζόν στην 25ετία και η επιστροφή στην Ευρώπη σε συνδυασμό με την δημιουργία μίας ανταγωνιστικής ομάδας, αποτελούν μονόδρομο.

Ξέρουμε ότι δεν «πουλάει», ξέρουμε ότι δεν είναι «εμπορικό» αλλά όπως πέρυσι όταν σχεδόν οι πάντες αποθέωναν τον Λάζλο Μπόλονι γράφαμε πως ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να πάει πουθενά έτσι με εκείνη την συγκυριακή σειρά νικών και το άθλιο αγωνιστικό πρόσωπο με την γνωστή κατάληξη στην σεζόν, έτσι και τώρα θα ακολουθήσουμε τον δύσκολο δρόμο.

Αυτόν της υπομονής, της ψυχραιμίας, της αναμονής για ένα μεγαλύτερο και πιο ασφαλές δείγμα για την ομάδα που «χτίζει» ο 59χρονος κόουτς, έχοντας πολύ καλύτερα «υλικά» στην διάθεσή του από αυτά της τελευταίας τριετίας. Άρα και πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις. Καμία σεζόν δεν τελείωσε από την 3η αγωνιστική, καμία χρονιά δεν χάθηκε από τις 22 Σεπτεμβρίου και το κλίμα θυμίζει αρκετά την πρώτη χρονιά του Γιάννη Αναστασίου (2013-2014). Τότε το «τριφύλλι» είχε ξεκινήσει με μία νίκη επί του Παναιτωλικού(2-0), ακολούθησε ήττα 3-0 στην Νέα Σμύρνη και δύο ισοπαλίες με Βέροια και Πλατανιά. Η ομάδα, όμως, έδειχνε κάποια καλά πράγματα και χρειαζόταν χρόνο να ενσωματώσει τα αρκετά πολλά νέα πρόσωπα που ήρθαν προς το τέλος της μεταγραφικής περιόδου. Η ομάδα στηρίχθηκε παρά την διάθεση αποδόμησης των πάντων στα media και ο Παναθηναϊκός εκτός από την 2η θέση που οδηγούσε τότε στα προκριματικά του Champions League, κατάφερε να κατακτήσει και το Κύπελλο Ελλάδος στο φινάλε της χρονιάς. Τότε που πρέπει να κρίνονται οι προπονητές και οι μεταγραφές.

Ναι ο Παναθηναϊκός του Ιβάν έχει προβλήματα, του λείπει η «χημεία», οι αυτοματισμοί, οι συνεργασίες στην επίθεση λόγω της καθυστερημένης ενίσχυσης με Λούντκβιστ, Βιτάλ, Παλάσιος, ναι θα πρέπει να βρει λύσεις στα τελευταία 35 μέτρα του γηπέδου αλλά τόσο στα φιλικά όσο και επίσημα, ο Σέρβος τεχνικός παρουσιάζει ένα σύνολο με συγκεκριμένη φιλοσοφία και ταυτότητα, ένα σύνολο με αρετές και αδυναμίες, μία ομάδα που θέλει χρόνο αλλά προσπαθεί να παίξει κανονικό ποδόσφαιρο και να «μεγαλώσει» μέσα από αυτό. Όπως ο Παναθηναϊκός δεν ήταν για... πρωτάθλημα μετά την πρεμιέρα, έτσι δεν είναι και για την... πυρά μετά τις δύο συνεχόμενες ήττες.

Πάμε, τώρα, να δούμε κάποια ενδιαφέροντα «πράγματα» από το χθεσινό παιχνίδι με την βοήθεια της κορυφαίας πλατφόρμας ανάλυσης ποδοσφαίρου, Wyscout.

Tο λάθος του Διούδη, η κόντρα... ασίστ και η εντελώς λάθος διαχείριση της φάσης

Όπως στα Γιάννενα, έτσι και στην Θεσσαλονίκη. Ο Παναθηναϊκός δέχθηκε ένα γκολ στην αρχή του ματς και στην συνέχεια δεν κατάφερε να το ανατρέψει. Είναι μια φάση, στην οποία τα λάθη διαδέχονται το ένα το άλλο ενώ η μπάλα κάνει απόλυτα τα κέφια του Άρη.

• Ο Διούδης με τον Άρη να πιέζει ψηλά στο ελεύθερο του Παναθηναϊκού, δίνει εντολή στους συμπαίκτες του να πάρουν θέση για το βολέ του. Ο αέρας, όμως, είναι κόντρα και η μπάλα δεν περνάει την σέντρα. Ο Έλληνας πορτιέρε έκανε λάθος εκτίμηση και κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα και στο 32', όταν ήδη η ομάδα του έχει «πληρώσει» αυτή την επιλογή.
• Στην μεσαία γραμμή ο Παναθηναϊκός χάνει δύο κεφαλιές αλλά όλη η φάση ξεκινά από μια κόντρα του Κότσιρα με τον Γκάμα. Η μπάλα από την κόντρα, «σκάει» στα πόδια του Καμαρά ανάμεσα στους δύο στόπερ του «τριφυλλιού» και δημιουργεί κατάσταση 2vs2 έξω από την περιοχή.

• Από εκείνο το σημείο και μετά: Ο Μπερτόγλιο περνάει σαν... σταματημένο τον Πούγγουρα και πατάει περιοχή από αριστερά, ο Βέλεθ ακολουθεί αντί να «κλείσει» την πάσα ενώ και ο Χουάνκαρ πηγαίνει αρκετά χαλαρός στην φάση αν και θα μπορούσε να τρέξει πιο γρήγορα και να υπερασπιστεί τον χώρο στην μικρή περιοχή της ομάδας του. Όλα λάθος.

Η κυριαρχία από το 20' και μετά, το τρίτο ματς με... εξαφανισμένο «10» και η εκτέλεση που λείπει από τον Ιωαννίδη

Ο Παναθηναϊκός έβγαλε αντίδραση μετά το γκολ που δέχθηκε. Κυκλοφόρησε σωστά, έβγαλε αρκετά κλεψίματα και άμεσες ανακτήσεις της μπάλας και κυριάρχησε μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Αυτά τα παιχνίδια, όμως, κρίνονται από τις λεπτομέρειες. Όταν στο 23' οι «πράσινοι» απλώνονται γρήγορα και σωστά στον χώρο και ο Χατζηγιοβάνης δίνει έτοιμο γκολ στον Φώτη Ιωαννίδη, εκεί πρέπει ο νεαρός Έλληνας φορ να το «γράψει». Έπαιξε μόνος του την άμυνα του Άρη χθες το βράδυ, τους ταλαιπώρησε αφάνταστα τόσο με το κράτημα της μπάλας όσο με τις κινήσεις χωρίς αυτή.

Η πρώτη δουλειά, όμως, του «9» είναι να στέλνει την μπάλα στο πλεκτό. Ο Φώτης σε αυτή την φάση της καριέρας του δεν το «έχει». Θέλει μεγάλη δουλειά σε αυτό το κομμάτι, την ώρα που διαθέτει ένα σούπερ πακέτο, με δύναμη, τεχνική, κινήσεις. Η ευκαιρία αυτή ήταν και η ποιοτικότερη του αγώνα, καθώς «μετρήθηκε» με 0.53xGoals! Καθαρή εκτέλεση βρήκε από το ύψος της μικρής περιοχής και η μπάλα πέρασε λίγο πάνω από τα δοκάρια του Κουέστα.

Από το 30' μέχρι και το 45' ο Παναθηναϊκός είχε 60% κατοχή της μπάλας αλλά δεν μπόρεσε να μετουσιώσει την υπεροχή του σε ευκαιρίες. Το «τριφύλλι» για τρίτο συνεχόμενο ματς πρωταθλήματος, είχε εκτός τόπου και χρόνου τον παίκτη πίσω από τον επιθετικό. Το «10» του. Ο Λούντκβιστ δεν προσέφερε τίποτα σε Λεωφόρο και Ιωάννινα, ο Βιγιαφάνιες τον ακολούθησε στο «Βικελίδης». Σε αυτό το 4-2-3-1 του Γιοβάνοβιτς ο επιτελικός μέσος που είναι περισσότερο τρίτος μέσος παρά δεύτερος επιθετικός, είναι κομβικός για τις ομαδικές κινήσεις, τις συνεργασίες στο επιθετικό τρίτο. Μέχρι τώρα δεν πήρε τίποτα και από κανέναν ο Σέρβος τεχνικός σε αυτή την θέση.

Ο Μάντζιος έχτισε «τείχος» με τον Εντιαγέ

Με την έναρξη του δευτέρου μέρους, ο Άκης Μάντζιος έκανε την αλλαγή του αγώνα, εκείνη που άλλαξε τις ισορροπίες. Ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τίποτα από τις δικές του βελτιωτικές κινήσεις, καθώς Μαουρίσιο, Καρλίτος, Παλάσιος δεν βοήθησαν ενώ οι Μακέντα και Λούντκβιστ μπήκαν στο τελευταίο δεκάλεπτο και δεν μπορούν να κριθούν. Ο Έλληνας προπονητής του Άρη έβαλε στο ματς τον Εντιαγέ σε ρόλο επιτελικού μέσου αντί του Μπερτόγλιο. Έναν αμυντικό μέσο ψηλά στο γήπεδο με μία ξεκάθαρη στόχευση.

Να «χαλάσει» το build up του Παναθηναϊκού και την πρώτη πάσα που έπαιρνε ο Ρούμπεν Πέρεθ. Σε συνδυασμό με το ασταμάτητο επιθετικό πρέσινγκ του Καμαρά και το ανέβασμα των γραμμών ο Μάντζιος έχτισε «τείχος» έξω από την περιοχή των «πρασίνων» που προκάλεσε πολλά προβλήματα στον αντίπαλο.

Από το 50' μέχρι και το 65', ο Άρης είχε τέσσερις ευκαιρίες για γκολ και δεν απειλήθηκε καθόλου! Στο 50' το σουτ του Μαντσίνι που πέρασε άουτ, στο 59' την κεφαλιά του Εντιαγέ που απέκρουσε ο Διούδης, στο 63' το σουτ του Σάσα εντός περιοχής μετά το... στρώσιμο με το στήθος που του έκανε ο Πούγγουρας και στο 65' το σουτ του Εντιαγέ που μπλόκαρε ο Διούδης, μετά από κλέψιμο του Σενεγαλέζου πάνω στον Ρούμπεν!

To ανέβασμα των γραμμών του Άρη στην έναρξη του δευτέρου μέρους

Η στόχευση με την χρησιμοποίηση του Εντιαγέ σε ρόλο «10», ώστε να δυσκολέψει τον Ρούμπεν στο «χτίσιμο» των επιθέσεων του Παναθηναϊκού

Δεν ολοκλήρωσε ούτε μια οργανωμένη επίθεση με σουτ

Το τελευταίο τέταρτο του αγώνα και με τον Άρη να οπισθοχωρεί από την στιγμή που δεν βρήκε το δεύτερο γκολ στο πολύ καλό του διάστημα (46'-60'), βρήκε τον Παναθηναϊκό να έχει 64% κατοχή μπάλας, να έχει πολλά παραπάνω αποθέματα ενέργειας και να κλέβει εύκολα μπάλες. Τι έφτιαξε; Τίποτα. Στο 69' ο Ιωαννίδης από μια... σκοτωμένη μπαλιά του Βέλεθ, βγήκε μπροστά από τον Μπράμπετς, πήγε να περάσει τον Κουέστα αλλά η μπάλα βρήκε στο σώμα του Ισπανού και ο Έλληνας φορ στο 73' και το 76' από στατικές φάσεις δεν μπόρεσε να απειλήσει ουσιαστικά με «σκοτωμένες» εκτελέσεις.

Οι «πράσινοι» τελείωσαν την αναμέτρηση με 28 οργανωμένες επιθέσεις. Πόσες από αυτές ολοκληρώθηκαν με τελική προσπάθεια; Καμία. Αυτό ήταν (και πάλι) το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού. Το πως θα διασπάσει μια καλά οργανωμένη άμυνα. Εξάλλου, η μεγαλύτερη ευκαιρία της ομάδας του Γιοβάνοβιτς (αυτή του Ιωαννίδη στο 23') ήρθε μέσα από επιθετικό τρανζίσιον, μέσα από την αξιοποίηση των κενών χώρων του Άρη.

Tactics telestrator: Wyscout

Y.Γ1: Να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε και επειδή ο Παναθηναϊκός είναι ένα τεράστιο «τρελοκομείο». Σε όλα τα επίπεδα. Οι ποδοσφαιρικές αναφορές, οι αναλύσεις για τα παιχνίδια, η διαχείριση στα γραφόμενα των όσων συμβαίνουν στο ποδοσφαιρικό τμήμα, η αξιολόγηση προπονητών, παικτών και καταστάσεων εντός ομάδας δεν αλλάζει, δεν αναιρεί, δεν γυρίζει πίσω την σταθερή άποψη τούτης της γωνιάς εδώ και χρόνια πως ο Παναθηναϊκός για να ξαναγίνει άμεσα πραγματικά κανονικός θα πρέπει να υπάρξει αλλαγή διοικητικής σελίδας.

Τελεία και παύλα. Όσο στο τιμόνι της ΠΑΕ βρίσκεται ο Γιάννης Αλαφούζος και όσο συνεχίζει να αγνοεί τους βασικούς κανόνες της διοίκησης του ποδοσφαίρου, οι πιθανότητες για να συμβεί η επιστροφή στην κανονικότητα του μεγέθους του συλλόγου, είναι όσες να «πιάσει» κανείς το τζόκερ. Απειροελάχιστες και κατά τύχη. Γνωστά είναι αυτά και χιλιογραμμένα.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως ο κάθε κανονικός προπονητής, όπως είναι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ή μια ποδοσφαιρική προσπάθεια που δείχνει «κάτι», θα πρέπει να πέφτει στην φωτιά και να «καίγεται» από την 3η αγωνιστική, εξαιτίας των όσων έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια. Δεν φταίει κανένας Ιβάν, κανένας Ρούμπεν, κανένας Βιτάλ, κανένας Παλάσιος και κανένας παίκτης για τα τεράστια διοικητικά και ποδοσφαιρικά λάθη του παρελθόντος του Αλαφούζου.