Ο Ραζβάν βρίσκει τον δρόμο και το ξέραμε, ο Βλάνταν;

Ποδόσφαιρο σε όλο του το μεγαλείο, ποδόσφαιρο για να εκθέτει τις εκτιμήσεις, να σου επιβεβαιώνει ότι το ρημάδι δεν είναι εύκολο να το προεκτιμήσεις, να το καταλάβεις, να το προβλέψεις. Μέχρι την Κυριακή το βράδυ είχαμε από την μία τους «που πάμε με τον γέρο-Μπίσεσβαρ, ο οποίος είναι πιο αργός και από ριπλέι και κυρίως που πάμε με αυτούς τους τερματοφύλακες…» και από την άλλη συναντούσες τους «έχουμε το καλύτερο ρόστερ ever, αν ο Μιλόγεβιτς δεν νικήσει στην Τούμπα θα είναι άξιος της μοίρας του…».

Και τελειώνει το ντέρμπι της Τούμπας και οι πρώτες τέσσερις στροφές του πρωταθλήματος και έχουμε φτάσει από τη μία στο «Ο Ντιέγκο ζει και μοιάζει στον Μέσι και σαν τον Πασχαλάκη δεν υπάρχει τερματοφύλακας στην Ελλάδα» και από την άλλη «με τέτοια άμυνα και τέτοια κεντρικά χαφ δεν πάμε πουθενά…».

Για να μην θυμηθώ εκείνους που έκραζαν τον Ιβάν για το… άδειασμα στον Πάμπλο όταν αποφάσιζε Λουτσέσκου, ή αυτούς που σιχτίριζαν τον Μελισσανίδη όταν πήγε να πάρει τον Ρουμάνο και τώρα ευθαρσώς δηλώνουν «ο ΠΑΟΚ έχει προπονητή πρόεδρε, εμείς τι έχουμε;». Και είμαστε ακόμη στην 4η αγωνιστική, ποιος ξέρει τι θα επικρατεί ως κραταιά άποψη στην 10η ή στο τέλος του πρωταθλήματος.

Η αλήθεια είναι βεβαίως ότι το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς, αυτό το ΠΑΟΚ – ΑΕΚ ευνοούσε κάθε λογής σχόλιο. Έβλεπες τον ταλαίπωρο, σε αυτό το ματς το τονίζω, Μισελέν να μην προλαβαίνει ούτε μία φορά τον… γέροστρουμπουλό Μπίσεσβαρ και εύκολα έκανες τα σχόλια, που έγιναν. Εβλεπες την ενέργεια, τα τρεξίματα και την πίεση ψηλά του ΠΑΟΚ από τη μία και τους Λε Ταλέκ και Σιμάνσκι να δυσκολεύονται να περπατήσουν από την άλλη και προχωρούσες άφοβα στις εκτιμήσεις.

Διότι πρώτα και πάνω από όλα το ντέρμπι εκεί κρίθηκε υπέρ του ΠΑΟΚ. Στην διάθεση, την ενέργεια, την ένταση που έβγαλε ο ΠΑΟΚ, στις ένας εναντίον ενός μονομαχίες, τις οποίες 9 στις δέκα έπαιρναν αυτοί που φόραγαν τα ασπρόμαυρα. Είναι θέμα πνευματικής προετοιμασίας πιθανότατα. Είναι θέμα Λουτσέσκου, σχεδόν βέβαιο. Από τον Σβιντέρσκι και τον Αουγκούστο, μέχρι τον Σβαμπ (που δεν είναι δα και γρήγορος) οι παίκτες του ΠΑΟΚ την είχαν την ένταση και την ενέργεια, στην ΑΕΚ έλειπε από παντού.

Θα πρέπει να το εκτιμήσει βεβαίως ο Λουτσέσκου ότι σε αυτό το ματς, έστω και συμπωματικά, έστω και από ανάγκη, ο μέσος όρος ηλικίας του ΠΑΟΚ μίκρυνε πολύ. Εξω Βαρέλα, Κρέσπο, Βιεϊρίνια, Ελ Καντουρί, μέσα Μιχάι, Μιχαηλίδης, Αουγκούστο κ.ο.κ. Πιθανότατα έπαιξε κάποιο ρόλο για την ένταση και την ενέργεια που έβγαλε ο ΠΑΟΚ στο ντέρμπι, τα νιάτα και η φρεσκάδα στην αρχική ενδεκάδα.

Επαιξε βέβαια ρόλο και η στρατηγική και η τακτική προσέγγιση από τον ίδιο τον Ρουμάνο που ήξερε πώς να πάρει το ντέρμπι και πώς να κάνει τους παίκτες του να εφαρμόσουν αυτό που έπρεπε, για να πάρουν το ντέρμπι. Από την άλλη ο Μιλόγεβιτς ναι μεν θέλει χρόνο, αλλά θέλει και ιδέες καλύτερες από αυτές που μας έχει δείξει. Το δίδυμο των χαφ Λε Ταλέκ, Σιμάνσκι είναι αργό και πήγε και στο ντέρμπι κουρασμένο, αφού παίζει μονίμως. Αργό είναι και το Κούρτιτς, Σβαμπ, αλλά αυτό είχε πάρει ανάσες σε Τρίπολη, και Αγρίνιο, αφού είχε μπει στο ροτέισον και εμφανίστηκε με σαφώς περισσότερες δυνάμεις και ενέργεια στην Τούμπα, χώρια που ο Λουτσέσκου είχε και την ιδέα να «κρύψει» το έλλειμμα ταχύτητας στον άξονα, με την προσθήκη ενός ακόμη χαφ, του Αουγκούστο.

Ο Μισελέν δεν είναι πιο αργός από τον Μπίσεσβαρ, αλλά θα φανεί ως τέτοιος αν ο Λιβάι δεν τον βοηθήσει ανασταλτικά. Δεν είναι ο Μέσι, ο Λιβάι Γκαρσία για να αποδέχεται η ΑΕΚ και ο προπονητής της, ότι όταν παίζει αυτός, ένας δεν θα μαρκάρει, δεν θα γυρίζει, δεν θα βοηθά, θα παίζουν μονίμως στην πλευρά της 2 εναντίον ενός.

Η ΑΕΚ θέλει χρόνο ασφαλώς χρόνο για να βρεθεί η χημεία για να καταλάβει ο ένας το παιχνίδι του άλλου, για να συνεργαστούν καλύτερα οι καλοί μεσοεπιθετικοί που έχει, για να προκύψει επιτέλους η περίφημη «κάλυψη», στους χώρους αλλά και στα λάθη, τα οποία είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν σε κάθε ματς, αλλά κάποιος θα μπορεί να τα διορθώσει. Χρειάζεται και ιδέες όμως και κάτι διαφορετικό, από το επιλέγω τους 11 καλύτερους διαθέσιμους ανά θέση και τους βάζω να παίξουν. Και χρειάζεται και διαφορετική προετοιμασία στο ψυχολογικό κομμάτι. Η ΑΕΚ δέχτηκε το 1-0 και στα πέντε λεπτά που απέμεναν μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου κατέρρευσε και από σύμπτωση δεν δέχτηκε κι’ άλλο τέρμα…

Την ίδια ώρα ο Λουτσέσκου παραμένει το μεγαλύτερο κεφάλαιο του ΠΑΟΚ. Θα συμβεί να την πατήσει κάποια φορά ο ίδιος, όπως συνέβη με τα Γιάννενα και τους Καγκάβα, Μουργκ, στην ίδια μεσοεπιθετική τριάδα, αλλά αμέσως θα το διορθώσει. Με μία ιδέα, καινούργια, ανατρεπτική, που θα δίνει λύση. Τον Αουγκούστο στη θέση 10, κι’ ας μην την έχει ξαναπαίξει. Ο Λουτσέκσου ξέρει να παίρνει από τους παίκτες στις περισσότερες των περιπτώσεων παραπάνω από αυτά που μπορούν να δώσουν. Ξέρει να προετοιμάζει την ομάδα, ειδικά για τα ντέρμπι, ξέρει να φτιάχνει την ψυχολογία και κυρίως να ανεβάζει την αυτοπεποίθηση στα ύψη. Ξέρει να κάνει τον παίκτη του να πιστεύει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα. Χάρισμα.

Βοηθάει πολύ, δίνει μία σιγουριά, μία σταθερότητα στην ομάδα, της αλλάζει στάτους, αλλά ασφαλώς και δεν κρύβει όλα τα αγωνιστικά προβλήματα. Ο ΠΑΟΚ έχει τέτοια. Με μία άλλη ΑΕΚ, ή έναν καλύτερο αντίπαλο θα είχαν φανεί και αυτά, ακόμη και σε αυτό το ντέρμπι που ο ΠΑΟΚ κυριάρχησε. Το γράφω τώρα, γιατί σε ένα ή σε δύο μήνες, μετά από κάποιο άλλο ντέρμπι, μπορεί να ξανανοίξει η κουβέντα στον ίδιο τον ΠΑΟΚ για τον αργό Μπίσεσβαρ που δεν κάνει για αυτό το επίπεδο, κ.ο.κ.

Ο Ντιέγκο έχοντας περάσει τα 30 δεν θα ξαναγίνει γρήγορος, θα έχει πάντα τα παραπανίσια κιλάκια του, γιατί ποτέ δεν του έλειψαν, αλλά θα ξέρει πάντα και τα καντάρια μπάλα που ξέρει. Το πώς θα κρύψεις τα πλην και θα εμφανίσεις τα συν, είναι δουλειά του προπονητή. Ο Λουτσέσκου έχει τον τρόπο, να κρύβει τα μειονεκτήματα και γι’ αυτό βλέπουμε ξανά αυτόν τον Μπίσεσβαρ. Δεν τον έχει κάνει γρήγορο, δεν μπορεί να το κάνει και σε κάποιο ματς αυτό θα φανεί, αλλά έχει κάνει την ομάδα, να μειώνει στο ελάχιστο το έλλειμμα ταχύτητας του Ντιέγκο.

Για την ΑΕΚ, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για την επόμενη ημέρα, γιατί δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το πόσο χρόνο θα έχει ο Μιλόγεβιτς. Μία εβδομάδα, ένα μήνα, μέχρι το τέλος της σεζόν; Δεν έχω ιδέα. Κάποια στιγμή όμως θα… τελειώσει και το επιχείρημα «θέλουμε χρόνο». Ηδη η ΑΕΚ έχει έξι επίσημα ματς στα πόδια της. Δεν θα μπορεί να το επικαλείται και στα 10 ματς με τέτοια άνεση, πόσο μάλλον στα 15. Και η αλήθεια είναι ότι όταν σωστά ζητάς χρόνο, θα πρέπει να κερδίζεις, να αγοράζεις λίγο από αυτόν. Όχι με αποτελέσματα κατ’ ανάγκη, αλλά με μικρή βελτίωση από ματς σε ματς κι’ ας μην έρχονται τα αποτελέσματα αμέσως. Ο Μαρτίνς τον πρώτο χρόνο του στον Ολυμπιακό δεν πήρε τίποτα. Την έβλεπες όμως την βελτίωση να έρχεται καλπάζοντας από ματς σε ματς. Στην ΑΕΚ σε αυτόν τον μικρό, πολύ μικρό αριθμό αγώνων είναι αλήθεια, την βελτίωση δεν την βλέπεις. Είναι καιρός να αρχίσει να φαίνεται σιγά σιγά…