Πάμε Λεωφόρο;

• Βρίσκει λύσεις και διορθώνει τα λάθη της εκκίνησης
• Η έπαρση, η δυσκολία και το εκτός έδρας «μηδέν»
• Η πρώτη νίκη είναι μικρή, αλλά μπορεί να γεννήσει μεγαλύτερες

Πέρυσι, για να κάνει ο Παναθηναϊκός τρεις εντός έδρας νίκες φτάσαμε στη 12η αγωνιστική και αφού είχαν προηγηθεί οι ήττες από τον Αρη (0-1/Πογιάτος) και τον Ατρόμητο (0-1/Μπόλονι) και η ισοπαλία με το Βόλο (1-1/Μπόλονι). Εγιναν και οι τρεις στη Λεωφόρο με Απόλλωνα, Παναιτωλικό, ΠΑΣ Γιάννινα και αποτέλεσαν τον πυλώνα της βαθμολογικής «αντεπίθεσης» του Παναθηναϊκού με τον Ρουμάνο τεχνικό στον πάγκο.Πέρυσι, για να πετύχει ο Παναθηναϊκός 13 γκολ φτάσαμε στην 11η αγωνιστική και για να αγγίξει τους 10 βαθμούς στη 10η αγωνιστική.

Εφέτος τα «κανόνια» άρχισαν από νωρίς με «σημαιοφόρο» τον αδυνατισμένο, fit, φορμαρισμένο Καρλίτος, ο οποίος το μόνο που ζητάει είναι το «τάισμα». Είτε με «πάρε – βάλε» κάθετες, όπως η χθεσινή του Αλεξανδρόπουλου στο 2-1, είτε με εύστοχες πάσες εντός περιοχής, όπως αυτή του Ρουμπέν Πέρεθ από 38 μέτρα στο 1-0, πριν το ισπανικό σόλο. Όλα τα υπόλοιπα τα κάνει μόνος του! Σπριντάρει, ντριμπλάρει, σουτάρει, άμα λάχει «χαρίζει» και πέναλτι στους συμπαίκτες του για να τους κάνει χαρούμενους. Και δεν χάνει ευκαιρίες ο μπαγάσας! Αυτό μοιάζει το πιο σημαντικό πια για τον Παναθηναϊκό στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου! Στοιχείο το οποίο του έλειπε από την εποχή του Μάρκους Μπεργκ (ο οποίος έχανε και τις ευκαιριούλες του εδώ που τα λέμε). Έναν φορ που δεν θα χρειαστεί πέντε φάσεις για να σκοράρει. Έναν φορ που αν δεν κάνει το εκκωφαντικό 3/3 όπως χθες εναντίον του Ιωνικού ή το 2/2 όπως στην πρεμιέρα εναντίον του Απόλλωνα, τουλάχιστον δεν θα χάνει τα εύκολα! Το ζητούμενο είναι να μην «εξαφανίζεται» σε κάποια παιχνίδια, όπως στα Γιάννενα και στο «Κλεάνθης Βικελίδης»...

Βρίσκει λύσεις και διορθώνει τα λάθη της εκκίνησης

Ο Παναθηναϊκός βρίσκει στο πρόσωπο του Καρλίτος τον killer που αναζητούσε, έχει και τον σούπερ εξελίξιμο Φώτη Ιωαννίδη ως back up και σταδιακά παρουσιάζει βελτίωση σε όλους τους τομείς: είναι αυτό ακριβώς το στοιχείο που δικαίως μεταδίδει αίσθηση αισιοδοξίας προς τους οπαδούς του.

• «Κοιμόταν» αρχικά στα πρώτα 20λεπτα με Απόλλωνα, ΠΑΣ Γιάννινα, Αρη: το διόρθωσε αρχής γενομένης από το παιχνίδι με το Βόλο.
• Ξεκίνησε τη σεζόν με βασικούς τον Αϊτόρ, τον Λούντκβιστ και τον Μαουρίσιο: τους άλλαξε στο τρίτο παιχνίδι με Χατζηγιοβάνη – Αλεξανδρόπουλο - Βιγιαφάνιες/Ιωαννίδη.
• Δέχθηκε τέσσερις καθαρές φάσεις από τον Απόλλωνα, «κρύο» γκολ από τον ΠΑΣ Γιάννινα και τον Αρη λόγω σερί ατομικών λαθών: πήγε στο Φάληρο και περιόρισε τον Ολυμπιακό σε… μία ευκαιρία!
• Τέθηκαν νοκ άουτ ο Κώτσιρας και ο Διούδης: βρήκε τις αξιόπιστες εναλλακτικές με Σάντσες και Μπρινιόλι.
• Ξεκίνησε με το αγαπημένο του 4-2-3-1, κατέληξε στο 4-4-2: είτε με Καρλίτος-Ιωαννίδη, είτε με Καρλίτος - Παλάσιος.

Σταδιακά ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς βλέπει τα λάθη του, αναγνωρίζει τα προβλήματα και προσπαθεί να βρίσκει λύσεις. Ευτυχώς για τον ίδιο και τον Παναθηναϊκό αποδεικνύει ότι δεν έχει «κολλήματα»: βρήκε θέση μέχρι και στον Παλάσιος που αποκτήθηκε ως η ακριβότερη μεταγραφή του Παναθηναϊκού στην εννιαετία Αλαφούζου για να «κάνει τη διαφορά ως εξτρέμ». Πώς να βγάλει όμως τον Χατζηγιοβάνη που έφτασε στο σημείο να είναι πιο παραγωγικός στα τρία τελευταία παιχνίδια από τον Βιτάλ και θα ήταν ακόμα περισσότερο αν είχε βελτιώσει την τελική πάσα του και την εκτέλεσή του;

Η έπαρση, η δυσκολία και το εκτός έδρας «μηδέν»

Πέραν όλων αυτών σημαντικό ρόλο για να «καθαρίσει» ο Παναθηναϊκός τον Ιωνικό έπαιξαν δύο παράγοντες: α) το αληθινό (και όχι μόνο επικοινωνιακού χαρακτήρα) «δεν πανηγυρίζουμε για την ισοπαλία στο Φάληρο» β) η προβληματική για διάφορους λόγους (τραυματισμοί, ίωση, διεθνείς) προετοιμασία για το παιχνίδι, η οποία απέτρεψε τον εφησυχασμό και την όποια είδους έπαρση θα μπορούσε να «διαχυθεί» στο ρόστερ μετά από τα εννιά γκολ στα πρώτα δύο εντός έδρας ματς.

Τα εννιά έγιναν 13 χθες. Και μπορεί να γίνουν πολύ περισσότερα στο επόμενο εντός έδρας ματς, εναντίον του ΟΦΗ, ο οποίος δεν είναι ομάδα που έχει μάθει να παίζει με εννιά παίκτες πίσω από τη μπάλα. Η κουβέντα από σήμερα μέχρι και το προσεχές Σάββατο ενόψει του αγώνα στην Τρίπολη, θα συντονιστεί στο «13 γκολ εντός έδρας – 0 γκολ εκτός έδρας» μήκος κύματος. Ισως ΄και να… κολλήσει η βελόνα σ’ αυτή τη συχνότητα τις επόμενες έξι μέρες. Λογικό, αλλά μέχρι ενός σημείου!

Αυτή η αναντιστοιχία δεν πρέπει να πάρει για τον Παναθηναϊκό διαστάσεις μεγαλύτερες από τις πραγματικές. Δεν πρέπει να λάβει διαστάσεις που θα αγγίξουν το όριο του «κόμπλεξ» στα ματς μακριά από τη Λεωφόρο. Τρία παιχνίδια έχει παίξει όλα κι’ όλα ο Παναθηναϊκός εκτός έδρας, όχι… 13. Το ένα εξ’ αυτών, μάλιστα, εναντίον του πρωταθλητή στο «Γ. Καραϊσκάκης». Με ποδοσφαιρικούς και όχι… μεταφυσικούς όρους καλούνται ο Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες να δουν προσεκτικά τι έκαναν και τι δεν έκαναν στα παιχνίδια με τον ΠΑΣ και τον Αρη.

Η πρώτη νίκη είναι μικρή, αλλά μπορεί να γεννήσει μεγαλύτερες

Παράλληλα, όμως, δεν πρέπει να υποτιμάται το μέγεθος της μεγαλύτερης νίκης που έχουν ήδη πετύχει αυτοί οι παίκτες και αυτό το προπονητικό τιμ. Δικαιούνται να την πανηγυρίσουν και να τη χαρούν αυτή τη νίκη, που θυμίζει ολίγον από την εκκίνηση της σεζόν 2018-2019 με τους Δώνη – Νταμπίζα και τους πρωτάρηδες τότε Χατζηγιοβάνη – Μπουζούκη. Η νίκη αυτή αποτυπώνεται στην ατμόσφαιρα και στην εικόνα της Λεωφόρου. Δεν είναι γεμάτη ακόμα, αλλά αν ο Παναθηναϊκός αγωνιζόταν σ’ ένα σύγχρονο γήπεδο 25.000 θέσεων (σε μια μοντέρνα εξέλιξη της Λεωφόρου επί παραδείγματι), θα είχε 15-18.000 μέσο όρο στις κερκίδες.

Η νίκη είναι τα πιτσιρίκια στο «Απόστολος Νικολαϊδης». Η θετική ενέργεια, το κέφι, η αύρα, οι πανηγυρισμοί. Η προετοιμασία για το γήπεδο, η κουβέντα και το ενδιαφέρον για την ομάδα και τους παίκτες.Το απλοϊκό «θα παίξει πάλι με την ίδια ενδεκάδα ή θα βάλει 4-5-1»; Ολα αυτά μαζί! Η νίκη είναι η επανασύνδεση της ομάδας με το κοινό της και το «Πάμε Λεωφόρο;». Μικρή προς το παρόν. Ικανή, όμως, να κυοφορήσει πολλές μεγαλύτερες.