Ο Μαρτίνς βρήκε αντιΦορτούνη για τον Ολυμπιακό!

Όποιος με διάβαζε και με άκουγε τις προηγούμενες ημέρες του ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, θα είχε αντιληφθεί ότι ο Ολυμπιακός δεν υπήρχε περίπτωση να μην το έπαιρνε το τρίποντο…

Μα έτσι, μα αλλιώς, μα αλλιώτικα, ο Ολυμπιακός θα ήταν ο νικητής. Το παιχνίδι αυτό το είχαν «κυκλώσει» και η κατεύθυνση ήταν αποκλειστικά προς την κατάκτηση της νίκης. Κι ο Ολυμπιακός μπορεί να αδυνατεί αυτή την εποχή να παρουσιάσει μία ομάδα σταθερά σε υψηλό επίπεδο (λόγω υπερβολικά πολλών υποχρεώσεων των παικτών του σε Ευρώπη, πρωτάθλημα κι Εθνικές ομάδες και γιατί δεν του βγαίνουν οι περισσότερες μεταγραφές), αλλά όταν θέλει ένα συγκεκριμένο ματς είναι σε θέση να το πάρει. Έστω κι αν χρειαστεί να κάνει και κάποιες θυσίες.

Και τουλάχιστον δεν πήγε χαμένη η θυσία την Πέμπτη στην Φρανκφούρτη. Διότι ο Ολυμπιακός δεν πήγε στο 100% στον αγώνα του με την Άιντραχτ. Καλώς η, κακώς είχε το μυαλό του και στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, έχοντας προηγηθεί εκεί η άλλη δυάδα σημαντικών αγώνων, με Φενέρμπαχτσε (3-0 εκτός έδρας) και Παναθηναϊκό (0-0 εντός έδρας!). Τότε που η ομάδα έπιασε ταβάνι με την απόδοση της στην Πόλη και τρεις ημέρες αργότερα είχε εμφανιστεί εν πολλοίς «άδεια» κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο.

Υπήρχε στον Ολυμπιακό ένας φόβος μήπως η ομάδα ήταν έτσι και εναντίον του ΠΑΟΚ και κατ΄ επέκταση δεν κέρδιζε, μία εξέλιξη που δεν θα ήταν και η…καλύτερη: να έχει ο Ολυμπιακός στραβοπατήσει στα τρία από τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια του για το πρωτάθλημα μέσα στο Καραϊσκάκη (για να θυμηθούμε και το 0-0 με τον Ατρόμητο στην πρεμιέρα). Κάπως έτσι, οι «ερυθρόλευκοι» την Πέμπτη στον αγώνα για το Γιουρόπα Λιγκ έπαιζαν έχοντας στο μυαλό τους και το ντέρμπι της Κυριακής, με…ευδιάκριτα τα αποτελέσματα, με την Άιντραχτ να πηγαίνει στο 110% της. να κερδίζει με 3-1 και χθες να καταρρέει από δυνάμεις χάνοντας 0-2 στην Μπόχουμ…

Κατά την γνώμη μου, όλα είναι θέμα διαχείρισης. Όπως αποδείχθηκε, πανηγυρικά, ο Μαρτίνς την Πέμπτη έπρεπε να είχε φρεσκάρει την ενδεκάδα του, με τους Μπα (αντί Σισέ), Ανδρούτσο (αντί Λαλά), Κούντε (αντί Καμαρά), Βρουσάι (αντί Μασούρα), Τικίνιο (αντί Αραμπί). Όπως έπρεπε να είχε φρεσκάρει την ενδεκάδα του και στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ κι όχι να έπαιζε με τους ίδιους που είχαν κάνει το 3-0 στην Πόλη.

Τέλος πάντων, τα καλά και τα άσχημα του Πέδρο τα ξέρουμε, δεν πρόκειται να αλλάξει, δεχόμαστε ότι τα πρώτα είναι περισσότερα από τα δεύτερα και προχωράμε. Κι αν μη τι άλλο πρέπει να του πιστώσουμε τη μαγκιά να καθιερώσει βασικό τον Αγκιμπού, ένα παιδί 20 ετών που ήρθε από το πουθενά. Και το έκανε από την πρώτη κιόλας στιγμή, με το που τον είδε! Τον έβαλε (στα περισσότερα παιχνίδια) ουσιαστικά σε θέση αντιΦορτούνη (σε άλλο στιλ, βεβαίως) και έχει δικαιωθεί πανηγυρικά!

Παίρνει από τον μικρό γκολ (τέσσερα), ασίστ (δύο), εμπλοκή και σε άλλα γκολ μέσα από τελικές του (τρία!), πολλά τρεξίματα και γενικά πολύ δουλειά, ακόμη κι όταν παίζει στα πλάγια της επίθεσης, που δεν είναι το ιδανικό του. Τις προάλλες είχα γράψει ότι μπορεί να είναι ακόμη πολύ…άγουρος, όπως το διαπιστώνουμε ακόμη και στις καλύτερες βραδιές του, όπως την χθεσινή (ο ίδιος έβγαλε μία τρομερή αντεπίθεση κι ο ίδιος την ακύρωσε καθυστερώντας την πάσα, ενώ ακόμη και στο γκολ που έβαλε, ελέω και της κόντρας του Βαρέλα, η σωστή κίνηση ήταν πάσα στο Μασούρα αριστερά του, όπως έκανε στο 2-0), αλλά και μόνο η παρουσία του βγάζει μία θετική αύρα, μία θετική ενέργεια-είναι φοβερό ότι από τρία δικά του σουτ που έδιωξαν οι αντίπαλοι γκολκίπερ και οι αμυνόμενοι, μπήκαν τρία γκολ στα ριμπάουντ!

Είναι προφανές ότι ο Πέδρο επιμένει και στον Ονιεκούρου, αλλά εδώ δεν του βγαίνει με τίποτα. Το παιδί μπήκε πάλι χθες σε όλο το β΄ ημίχρονο και ήταν άχρωμος, άγευστος και άοσμος. Δίνει σίγουρα την μπάλα, αλλά αυτό δεν αρκεί. Από τον εξτρέμ περιμένεις να σκοράρει, να δίνει ασίστ, να ντριμπλάρει, να σεντράρει, να μαρκάρει. Ο Νιγηριανός δεν κάνει τίποτα από αυτά. Χθες σε μία περίπτωση δεν έκανε καν τη σωστή πάσα στον Ρέαμπτσιουκ, που ερχόταν «σφαίρα» από πίσω του. Κι όταν βρέθηκε ο Ονιεκούρου σε θέση να κάνει κάτι στις παρυφές της περιοχής του ΠΑΟΚ, κόπηκε τόσο εύκολα που δεν το καταλάβαμε. Ακόμη και πίσω που γυρνάει για να βοηθήσει, αποτελεσματικός δεν είναι, δεν κόβει τίποτα.

Κι από την άλλη, βλέπεις τον Βρουσάι: έπαιξε μόλις δέκα λεπτά και πρόλαβε σε αυτά να κλέψει μπάλα, να ντριμπλάρει και να πασάρει καλά, να ξαναντριμπλάρει δύο αυτή τη φορά κερδίζοντας φάουλ, να πιέσει, να επιχειρήσει ρε παιδί μου να κάνει μία σέντρα κι ας κόπηκε, αλλά και να ξεκινήσει με ωραία μπαλιά τη φάση της ευκαιρίας του Τικίνιο. Σε δέκα λεπτά όλα αυτά κι ενώ ο Ονιεκούρου σε 45 έκανε το…τίποτα. Για να μην κάνουμε σύγκριση με τον Ροντρίγκες, που μπήκε σε πρώτο του ματς, μπούκαρε, ξαναμπούκαρε, έδωσε ασίστ (στο δοκάρι), σέντραρε επικίνδυνα. Κι ας έπαιζε με ενοχλήσεις σχεδόν από τα μισά του ημιχρόνου. Και δεν μιλάω καν για τον καλύτερο εξτρέμ της ομάδας, τον Μασούρα, ε;…

Τουλάχιστον ήταν εκτός 20άδας ο Λόπες, όχι όπως στα Γιάννινα που είχε μείνει έξω ο Βρουσάι-και μπήκε ο Μάριος χθες και βοήθησε. Πάμε παρακάτω, όμως γιατί δεν βγάζουμε άκρη με αυτά (όπως το να παίζουν μαζί σε 4-4-2 Τικίνιο κι Αραμπί και να φέρνει η ομάδα δύο φορές 0-0 στο Καραϊσκάκη κλπ, κλπ…). Προσωπικά δεν είχα πολλές αμφιβολίες γύρω από την έκβαση του χθεσινού αγώνα. Ήμουν απολύτως βέβαιος ότι ο Ολυμπιακός μετά το 0-0 με τον Παναθηναϊκό, θα ήταν διαφορετικός σε αυτό το ντέρμπι. Και είδατε ότι όπως τότε είχε πετάξει το α΄ ημίχρονο κι έτρεχε και δεν έφτανε στο β’ , χθες αξιοποίησε απολύτως τα πρώτα 45 λεπτά κι εκεί καθάρισε το ματς, με πειστική αμυντική λειτουργία (και σούπερ Λαλά!), αλλά και δημιουργικότητα μπροστά: στο 57^ο λεπτό οι τελικές ήταν 9-1, λες κι έπαιζε ο Ολυμπιακός με τον Απόλλωνα!

Ο ΠΑΟΚ λογικά αντέδρασε, καλή ομάδα είναι, με ξύπνιο προπονητή (το έδειξε αφήνοντας στον πάγκο το Βιεϊρίνια, βλέποντας ότι θα ξεκινούσε ο Ροντρίγκες, αλλά ούτε ο Σίντκλεϊ μπόρεσε να τον αντιμετωπίσει, αλλά την πάτησε με τον Εσίτι, από τον οποίο ο Αγκιμπού έκλεψε τρεις φορές την μπάλα…). Και στα 35 τελευταία λεπτά ο Ολυμπιακός είχε θέματα, με την έλλειψη φρεσκάδας, αφού είχε γίνει το λάθος στρατηγικής στο ματς με την Άιντραχτ κι έπαιξε με την ίδια ουσιαστικά 11άδα Πέμπτη-Κυριακή. Συνάμα, ο Μαρτίνς πήρε λίγα πράγματα από τις αλλαγές του κι ο Ρουμάνος περισσότερα από τις δικές του.

Για τον Ονιεκούρου τα είπαμε….Ο Μπουχαλάκης ενώ μπήκε και ξεκίνησε με μία κρίσιμη επέμβαση σε θέση τρίτου στόπερ, συνέχισε με λάθη. Λάθος διώξιμο και σουτ του Ροντρίγκο, λάθος σέντρα, λάθος κράτημα της μπάλας, κλέψιμο από το Βιερίνια και τελικά μείωση του σκορ. Ο Κούντε στα 10 λεπτά που έπαιξε φάνηκε μόνο όταν σε μία στιγμή έδωσε την μπάλα σε αντίπαλο! Ο Τικίνιο αυτή τη φορά ήταν μαχητής κι όχι θεατής όπως στα Γιάννινα, είχε δύο καλές ενέργειες, έβγαλε ένα κόρνερ του ΠΑΟΚ με κεφαλιά, γύρισε και έκλεψε στο 93’ ανακουφίζοντας την ομάδα, αλλά εκεί που έπρεπε να κάνει το γκολ, σε φάση την οποία είχε ξεκινήσει εντυπωσιακά ο ίδιος, δεν έκανε καλό σουτ. Εκεί κάνεις το 3-0 στο 78’ και το παιχνίδι λήγει με την κλασική σε τέτοιες περιπτώσεις τεσσάρα! Τέλος πάντων, απ΄ όλες τις ακριβές μεταγραφές, τουλάχιστον ο Βραζιλιάνος ενίοτε βοηθάει και σου δίνει μία εικόνα ότι μπορείς να περιμένεις από αυτόν κι άλλα-κάτι πολύ σημαντικό γιατί είναι σαφές ότι ο Ελ Αραμπί δεν βγάζει σε καλό ρυθμό τρία παιχνίδια την εβδομάδα.

Κοιτάξτε: Για το αποτέλεσμα ήμουν σχεδόν βέβαιος. Κατέγραψα και χθες το πρωί άλλωστε ότι ο Ολυμπιακός ΠΑΝΤΟΤΕ νικάει τον ΠΑΟΚ όταν οι δύο ομάδες παίζουν μεταξύ τους και προέρχονται από ευρωπαϊκά παιχνίδια-διότι ο Ολυμπιακός έχει άλλη τεχνογνωσία κι εμπειρία. Και σημείωνα και μία ημέρα πριν ότι ο Μαρτίνς τον ΠΑΟΚ τον έχει κερδίσει στο Καραϊσκάκη τρεις φορές χωρίς κόσμο! Ε, όταν το κάνεις τρεις φορές, μπορείς να το κάνεις και τέσσερις!

Δεν υπήρχε περίπτωση να γλιτώσει χθες ο ΠΑΟΚ, ας ήταν άδειο το Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός το ήθελε πολύ το ματς (τον είδατε τον Μαρινάκη, πώς ήταν «πάνω» από την ομάδα;) και θα το έπαιρνε το τρίποντο. Το ζητούμενο τώρα είναι να κάνει το ίδιο και με την Άιντραχτ, αφού περάσει πρώτα την παγίδα στο Αγρίνιο το Σάββατο.

Άσχετο: Για άλλη μία φορά είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο με ένα διαιτητή από μεγάλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κι όχι κανένα «περίεργο» Σλοβένο, όπως αυτόν που είχε φέρει ο Κλάτενμπεργκ για το Ολυμπιακός-ΠΑΟ. Έκανε κάποια λάθη κι ο Αϊτεκίν (π.χ. χάρισε από μία κίτρινη σε Λαλά και Ελ Καντουρί), αλλά έβλεπες ξεκάθαρη διάθεση για 50-50 διαιτησία. Και στο 91’, η μπάλα δεν βρήκε ποτέ το χέρι του Ρέαμπτσιουκ. Από την κεφαλιά του Σβαμπ, η μπάλα αμέσως μετά πήγε στο χέρι του ίδιου του παίκτη του ΠΑΟΚ. Εκείνη τη στιγμή διαμαρτυρήθηκαν οι παίκτες του ΠΑΟΚ μπας και τσιμπήσει ο διαιτητής, αλλά από το VAR ήταν εύκολο να μεταφερθεί αμέσως η πραγματικότητα.